Ο ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Ξέρεις κάτι; 

Η Ελλάδα πεθαίνει. 

Πεθαίνουμε σα λαός. 

Κάναμε τον κύκλο μας. 

Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια 
ανάμεσα σε σπασμένες
 πέτρες και αγάλματα... 

και πεθαίνουμε... 

Θανάσης Βέγγος: Απόσπασμα από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου

"Το βλέμμα του Οδυσσέα"

Δεν περίμενε κανένας τόσο χαμηλά. Ήρθε η ώρα της πληρωμής; Δεν περίμενε κανένας τόσες ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ τούμπες ΜΌΝΟ ΓΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΞΕΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΕΣ.

Εικόνες ντροπής.
Αναπηρικές σκέψεις.
Λαϊκίστικα παραμάγαζα.

Ο φθόνος, το μίσος στα ύψη.

Η εγκατάλειψη της σκέψης εν ώρα εξαθλίωσης. Γίνατε μερικοί ηθικοί αυτουργοί της αυτοχειρίας.
Νεοναζιστικό παραλήρημα.

Σε απόγνωση ο Ελληνικός λαός, δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί, από παντού πυροβολείται η σκέψη του. Ίσως άφησε τον εαυτό του ελεύθερο σε όλα, δεν έβαλε δικλείδες ασφαλείας σε τίποτα, τα χρόνια που πέρασαν.

Όλοι προσπαθούν πίσω από την μάσκα του Έλληνα να αποδείξουν τα αυτονόητα.

Η πνευματική τροφή που μας πάσαραν για ροδόσταμο είχε μέσα παρενέργειες όπως το χρηματιστήριο, ο λαϊκισμός, ο τοπικισμός, η ξενοφοβία, η αλαζονεία και η κλεψιά, όταν κάποιος αναλάμβανε κάποιο πόστο σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, έβγαζε τα δικά του απωθημένα.

Η τοπική λαμογιά έγινε εθνική.

Ευχάριστος και καλός, κύριος κατά πολλούς, ήταν αυτός που θα έσβηνε την κλήση, αυτός που μας έβρισκε ένα κρεβάτι σε νοσοκομείο ενώ το δικαιούμασταν, αυτός που έκανε «υποχρέωση» την νόμιμη διεκπεραίωση υπόθεσης μας στην εφορία, αυτός που έκλεβε και την ψυχή μας ακόμα και όλοι το ήξεραν αλλά λέει «τα μοίραζε» κάτι σαν Ρομπέν των δασών.
Μπορεί να έτρωγε αυτός αλλά έδινε και στους άλλους λέει. Στο τέλος γινόταν δωρητές και χορηγοί.

Τα κόμματα γιγάντωσαν τα μικρόβια, και μίκρυναν τα λιοντάρια, μετέτρεψαν τον τρόπο σκέψης στην παιδεία μας σε σημείο που τα μόρια «όνειρα» των πανελληνίων για υποψήφιο αστυφύλακα να είναι όσο ενός υποψήφιου γιατρού ή άλλου επιστήμονα κλπ. Βλέπεις είναι το μόνο επάγγελμα που θα έχει δουλειά τουλάχιστον, άσχετα το μισθό.

Χρησιμοποίησαν τους ανθρώπους σαν πειραματόζωα, όλοι παραλάμβαναν καμένη γη, την οποία αυτοί θα την καλλιεργούσαν και θα έσπερναν το καλύτερο αγαθό που θα προσφέρονταν στα παιδιά μας.

Δυστυχώς το χωράφι δεν έβγαλε τίποτα παρά μόνο τα ζιζάνια που λειτούργησαν σωστά όπου έβλεπαν κενά, κάτι που αναπτυσσόταν δεν το άφηναν και απομυζούσαν από την γη όλες τις θρεπτικές ουσίες.

Όλοι ξεχάσαμε τον παππού και την γιαγιά, ανθρώπους με γνώσεις μιας ολάκερης ζωής.

Ψηφίζαμε και κλέφτες εν γνώσει μας, ψηφίζαμε εμπόρους ελπίδας, όλοι ψηφίζαμε μικρούς ανθρώπους, ανθρώπους που είχαν σταθερή αξία το χρήμα και όχι τον άνθρωπο.

Ένα σύστημα βρώμικο που όλοι εμείς αποτελέσαμε κατά καιρούς ένα λαδωτήρι ή ένα γρανάζι σε αυτό. Συμβάλαμε είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι στην σημερινή κατάντια και ας μην βγάζουμε την ουρά μας απέξω.

Mέσα σε μια νύχτα διχοτόμησαν το Ξηρόμερο, επί σκοπού βέβαια και σαν Άκτιοι τώρα περιμένουμε τους τουρίστες από το αεροδρόμιο.

Ξεχάσατε κύριοι τι δώσαμε σε κοντοπατριώτες και ανθρώπους των γραμμάτων που πρόσφεραν για την Κατούνα και την ευρύτερη περιοχή;
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να μεταφέρει στην πλάτη του ένας άνθρωπος, την αχαριστία.

Ανέραστοι, χοντρόπετσοι, κακομοίρηδες, ελεεινοί που το μόνο που ξέρουν είναι να κατηγορούν τους άλλους χωρίς αυτοί να ανακατεύονται δήθεν πουθενά, αναδείχτηκαν παίζοντας το ρόλο του ρουφιάνου, του κουκουλοφόρου η του ανώνυμου στα blogs.

Κοίταξε δίπλα σου σήμερα, θα δεις πολλούς από αυτούς, χτες είχαν την κομματική σημαία, σήμερα φόρεσαν την Ελληνική, πολλοί κοιμούνται μ’ αυτή, μόνο για την πατρίδα μιλάνε, αν τους θίξεις το προσωπικό συμφέρον τότε τους γνωρίζεις καλύτερα και πια πατρίδα έχουν.
Προσπαθώντας να πείσουν τον εαυτό τους και όχι τους άλλους πως αυτοί είναι οι Έλληνες, οι πατριώτες ενώ οι άλλοι είναι προδότες. 

ΆΛΛΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΈΛΛΗΝΑΣ ΑΛΛΟ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΠΡΩΤΑ ΑΠΟΛΑ ΟΜΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Μερικοί μιλούν για οικογένεια που ποτέ δεν είχαν. Άλλοι πάλι μιλούν για την Θρησκεία που ξέρουν μόνο από τους μεγάλους σταυρούς που δήθεν κάνουν για τις αμαρτίες τους.

Τώρα κύριοι ψευτοσύντροφοι όλων των αποχρώσεων τι λέτε;

Όσο για δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε πριμ που εισέπρατταν μερικοί τα ξέρετε μόνοι σας. Γιατί τα εισέπρατταν άνθρωποι που δεν πάταγαν ποτέ στο χωράφι και στη στάνη.

Αλήθεια τι λέμε στα παιδιά μας τώρα που είναι δύσκολες μέρες, ποιος έφταιξε;
Δεν φταίξαμε καθόλου εμείς με τις επιλογές μας;
Ίσως ανεβάζουμε μια φωτογραφία τους στο fb η στο instagram και γράφουμε τις παπαριές μας με ευχές για αγάπες και λουλούδια. 

Δεν φταίνε τα δύο κόμματα εξουσίας που κυβερνούσαν τόσα χρόνια οικογενειοκρατικά από την εποχή της μεταπολίτευσης; Αλήθεια τώρα που έρχονται πάλι στην εξουσία τι λέμε συγγνώμη που τους ξαναψήφισα.
Ο άλλος δέρνει την μάνα του, αλλά λέει, προσπαθεί να προσφέρει στην Κατούνα και βλέπει εφιάλτες εμάς. 

Αλήθεια φταίνε σε όλα οι βουλευτές και όχι εμείς;

Μα εμείς τους κάναμε να φέρονται έτσι, εμείς τους ζητούσαμε συνέχεια πράγματα αλλόκοτα.
Από την μία τους ζητάγαμε να μην διώξουν τον Αλβανό, τον Πακιστανό κλπ. όταν πρωτοήρθε γιατί θα μας μάζευε τον καπνό ή τις ελιές η μας φύλαγε τα πρόβατα και μετά τον αφήναμε απλήρωτο και τον καρφώναμε στην Αστυνομία για να μην τον πληρώσουμε και φωνάζαμε γεμίσαμε ξένους. Φυσικά όχι ξένες γιατί τις θέλαμε να τις εκμεταλλευτούμε να περάσουμε καλά. Το βλέπουμε κάθε βράδυ αυτό !!!

Αλλά και σεις μωρέ παιδιά που δεν διαβάσατε το μνημόνιο και το ψηφίσατε παρολα αυτά όμως διατηρείτε από τα μεγαλύτερα αξιώματα της Ελλάδας ενώ έπρεπε να είστε στο σπίτι σας.
Ο άλλος μεταπήδησε σε μηδέν χρόνο επειδή δεν θα εκλεγόταν και έγινε υπουργός. 

Ενώ άλλοι μεταπηδήσατε αλλού να πιαστείτε μην σας πάρει το τσουνάμι. Δηλαδή κωλοτούμπα που κατάντησε εθνικό μας σπορ.

Τελικά δεν υπάρχει τσίπα.

Κοιτάζουμε όλοι στον καθρέπτη τον εαυτό μας και βλέπουμε τι φταίει σε αυτή τη χώρα και τίποτε άλλο.

Εκλογές θέλατε, έγιναν, δημοψήφισμα έγινε, τώρα πάλι εκλογές, αλλά ίσως δεν προβλέψατε την οργή του λαού την αντίδρασή του που είναι πλέον η αδιαφορία.
Καλή ανηφόρα παιδιά.
Μετα την ανηφόρα, ήρθε ο μεγάλος κατήφορος που ζούμε σήμερα και δεν έχει σταματημό. 

Το «αυγό του φιδιού εκκολάφτηκε» και φταίμε πολλοί γι’ αυτό.

Βαγγέλης Δ. Κουτιβής