«Η «Γιορτή της Τσιγαρίδας» ξεκίνησε πριν δώδεκα χρόνια από μια αυθόρμητη σκέψη. Δεν χρειάζονταν και πολλά πράγματα, ένα καζάνι, μια πυροστιά, ξύλα και φυσικά το χοιρινό κρέας, όλα υπήρχαν στα σπίτια των συγχωριανών.
Έτσι, άναψαν μια φωτιά στην πλατεία και τοποθέτησαν το καζάνι, αυτή η μικρή παρέα δεν άργησε να μεγαλώσει από τους περαστικούς οι οποίοι στο θέαμα της φωτιάς, του καζανιού αλλά και της μυρωδιάς που διαχέονταν στην ατμόσφαιρα, πλησίασαν και έγιναν αμέσως μια μεγάλη παρέα, ήρθαν και τα πρώτα κρασάκια και τσιπουράκια και το γλέντι είχε ήδη αρχίσει χωρίς να το καταλάβει κανείς.
Οι αναμνήσεις του παρελθόντος, ειδικά στους μεγαλύτερους της παρέας, ζωντάνευαν και το κρασί και το τσίπουρο έρεαν άφθονα ώσπου χόρτασαν όλες οι αισθήσεις τους εκτός από μία, που περίμενε με ανυπομονησία την σειρά της μέχρις ότου οι τσιγαρίδες να είναι έτοιμες, ζεστές και ροδοκοκκινισμένες.
Φέτος, συμπληρώνονται δώδεκα χρόνια από εκείνη την μέρα και η Γιορτή της Τσιγαρίδας συνεχίζει να είναι η είναι γιορτή του κόσμου.
Όποιες γιορτές ξεκινούν αυθόρμητα χωρίς κάποιο προσωπικό όφελος παραμένουν αναλλοίωτες στον χρόνο.