Η χρήση νερού είναι στενά συνυφασμένη με τη γεωργική παραγωγή και γενικότερα με την ανάπτυξη της υπαίθρου. Χωρίς άρδευση δε μπορεί να υπάρξει παραγωγή προϊόντων και κυρίως δεν μπορούμε να μιλάμε για συνολική αγροτική ανάπτυξη.
Οι οργανισμοί εγγείων βελτιώσεων (ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ) έχουν περιέλθει σε δυσμενή οικονομική κατάσταση λόγω των χρεών τους προς την ΔΕΗ. Η κυβέρνηση τους βρήκε καταχρεωμένους και τα συσσωρευμένα χρέη των οργανισμών «μαρτυρούν» την κακοδιαχείριση όλων των προηγούμενων χρόνων και δυστυχώς φτάσαμε στο σημερινό αδιέξοδο.
Ας μη ξεχνάμε τις πολιτικές ευθύνες που οδήγησαν τους ΟΕΒ στη σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση.
Παρότι θεωρούνται οργανισμοί κοινής ωφέλειας και βασίζονται στις ανταποδοτικές εισφορές των μελών-αγροτών, αξίζει να ειπωθεί η πολιτική αδράνεια των περασμένων χρόνων. Μια πολιτική αδράνεια που οδήγησε στην σταδιακή απαξίωση τους καθώς καμία από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έλαβε σοβαρά το ζήτημα διαχείρισης και λειτουργίας τους. Αντί να λύσουν το πρόβλημα με καίριες θεσμικές παρεμβάσεις, συνεχώς το ανακύκλωναν με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σημερινό οριακό σημείο. Για να κατανοήσουμε την σημασία της κατάστασης αρκεί να αναφερθεί πως στην ελληνική επικράτεια υπάρχουν 443 ΤΟΕΒ και 10 ΓΟΕΒ, γεγονός που φανερώνει πως το μέλλον της γεωργίας μας στηρίζεται στην εύρυθμη λειτουργία τους.
Ωστόσο η τρέχουσα καλλιεργητική περίοδος δεν πρέπει να επηρεαστεί και οφείλουμε να προστατεύσουμε τους πραγματικούς και συνεπείς παραγωγούς διότι το αγροτικό εισόδημα αποτελεί πηγή πλούτου για τον τόπο. Γι' αυτό, επιβάλλεται να αναθεωρηθεί στο σύνολό του το αναχρονιστικό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας που διέπει τους οργανισμούς, ενώ η πρόσφατη τροπολογία που εντάχθηκε στο νομοσχέδιο για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό σε συνάρτηση με το γεγονός πως από τον Μάρτιο του 2017 η εποπτεία των οργανισμών πέρασε στις Περιφέρειες αποτελεί ένα πρώτο βήμα για τον εκσυγχρονισμό τους.
Ακόμη ο νέος νόμος περί Ενεργειακών Κοινοτήτων (ν. 4513/18) παρέχει μεταξύ άλλων και στους ΟΕΒ μέσα από συγκεκριμένες επενδυτικές δράσεις τη δυνατότητα εγκατάστασης και λειτουργίας σταθμών ΑΠΕ για παραγωγή, ιδιοκατανάλωση και πώληση ενέργειας. Η ενίσχυση της ενεργειακής αυτονομίας και ασφάλειας των οργανισμών είναι το «κλειδί» ή αν θέλετε το «στοίχημα» της επόμενης μέρας για την αντιμετώπιση των τεράστιων οικονομικών τους προβλημάτων.
Συνεκτιμώντας όλα τα παραπάνω, θεωρώ πως μια συνολική αγροτική ανάπτυξη απαιτεί ένα νέο εξισορροπημένο και πιο ορθολογικό πλαίσιο λειτουργίας που θα εξασφαλίζει την μελλοντική βιωσιμότητα των οργανισμών, θα δίνει προτεραιότητα στη μείωση του κόστους άρδευσης και κυρίως θα σέβεται την γεωργική παραγωγή.
