Πως έμεινε η παραμοιώδης έκφραση"Έφαγε τον αγλέορα"...
Ο «αγλέορας» είναι δηλητηριώδες φυτό και όπως τα περισσότερα δηλητήρια, χρησιμοποιούταν στην αρχαιότητα για θεραπευτικούς σκοπούς. Η χρήση του φυτού προκαλεί έντονη δυσφορία.
Αγκλέουρας είναι ένα φυτό, που η επιστημονική του ονομασία είναι ελλέβορος και ανήκει στα δικοτυλήδονα βατραχοειδή.
Το φυτό αυτό έχει παράξενες ιδιότητες. Όταν το μυρίζεις, σου προκαλεί κάτι σαν ναυτία κι έχει μια περίεργη πικρή γεύση και στυφή μαζί. Χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς. Δημιουργεί δυσφορία σ' αυτούς που το χρησιμοποιούν και είναι πολύ δύσκολο στη χρήση του από μη γνώστες.
Γι' αυτό και τη δυσφορία από την κατάποση τη χαρακτηρίζουμε με τη φράση: "έφαγε τον αγκλέουρα."
Σήμερα έχει περιορισμένη χρήση. Το δίνουν για δερματικές παθήσεις, επιληψία, μελαγχολία, και σλανκαρχιδίαση.
Εμείς τώρα λανθασμένα το χρησιμοποιούμε για ποσοτικό προσδιορισμό λήψεως τροφής, δηλαδή κάποιος που έφαγε πολύ, λέμε «έφαγε τον αγκλέουρα».
π.χ. Πήγε στο γάμο που τον κάλεσαν έφαγε του σκασμού στο τραπέζι. Την άλλη μέρα πήγε και στα βαφτίσια, πάλι άφαγε ασταμάτητα. Γενικά έφαγε τον αγκλέουρα αυτές τις μέρες, θα σκάσει στο τέλος....
Ωστόσο η παροιμιώδης έκφραση «έφαγε τον αγλέουρα», κατά μία άποψη προέρχεται από την συνήθεια των Βυζαντινών να κάνουν χρήση του αγλέορα για να προκαλέσουν εμετό και να ξαλαφρώσουν το στομάχι από το πολύ φαγητό...
