Η περιοχή που βλέπουμε στις φωτογραφίες σήμερα λέγεται το " Κολωνάκι" της Βόνιτσας. Πήρε την ονομασία από το Κολωνάκι της Αθήνας που ήταν παλιότερα μια περιοχή για πλούσιους με ακριβά καταστήματα και στέκια, μια περιοχή με παλιά, αρχοντικά σπίτια και για ανθρώπους με ακριβά γούστα. «Το λαός και Κολωνάκι» δεν ισχύει σήμερα ούτε στη Βόνιτσα ούτε στην Αθήνα, απλά η ονομασία έμεινε. Το Κολωνάκι της Βόνιτσας ξεκινάει από το λιμάνι, το δρόμο που πάει στη Χώρα όπου ήταν παλιά το λιοτριβειό του Ζορμπά, πιάνει την παραλία με τα καταστήματα, ανεβαίνει στην πλατεία που ήταν η κεντρική της Βόνιτσας με τα σπίτια γύρω – γύρω και κάποτε έσφυζε από ζωή, με τον Άγιο Σπυρίδωνα δίπλα τον πολιούχο της Βόνιτσας, πέρναγε στην νυχτερίδα έφτανε κοντά στον Άγιο Νικόλαο και κατέληγε περίπου έως τον κεντρικό δρόμο δίπλα στο Δημαρχείο που πάει για Λευκάδα.
Κολωνάκι το ονόμασαν Βονιτσάνοι από άλλες γειτονιές της Βόνιτσας, περισσότερο για να πειράξουν τους εκεί κατοικούντες, αλλά και ορισμένοι κάτοικοι της γειτονιάς γιατί όντως αισθάνονταν σαν Κολωνακιώτες. Η γειτονιά σήμερα έχει αλλάξει κυρίως προς την παραλία και όλη η κίνηση της Βόνιτσας υπάρχει εκεί, χειμώνα καλοκαίρι, μιας και άνοιξαν τόσα καταστήματα. Παλιότερα κίνηση κυρίως το χειμώνα είχε η κεντρική πλατεία που βρίσκεται πάνω από την παραλία και τα καταστήματα τσαγκαράδικα, ψαράδικα ήταν όλα εκεί όπως και οι υπηρεσίες γύρω γύρω.
Σήμερα τα σπίτια είναι ένας συνδυασμός του παλιού με το καινούργιο. Πέτρινα παλιά σπίτια αλλά και νεόκτιστα με πλακόστρωτα στενά. Τελευταία είχα διακρίνει μια τοπικιστική κόντρα μεταξύ Μπούχαλης και Κολωνακίου σε επίπεδο καφενείου. Σίγουρα ο Γιώργος Μπελεσιώτης που είναι ο άνθρωπος που ανέδειξε την παλιά Βόνιτσα, θα διαφωνεί με αυτά που γράφω αλλά είναι η σημερινή πραγματικότητα. Με την σειρά μου του δίνω την σκυτάλη να αναφέρει τα παλιά σπίτια που υπήρχαν την παλιότερη εποχή την δικιά του όπως του Πουρνάρα, Γιαννέλου, Γεωργίου, Πανταζοπουλέικα κλπ.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ Γειτονιές της
Βόνιτσας: Ανεβαίνοντας προς το Κάστρο. Κόκκινος - Άγιος Παντελεήμονας
Γράφει ο Βαγγέλης Κουτιβής