Ασθενής που έπαθε ανακοπή δίπλα από το Ιατρείο μου, μεταφέρθηκε στο Κ.Υ στην καρότσα του αγροτικού. Πριν στεγνώσει το μελάνι της τελευταίας μου επιστολής για το θέμα του ασθενοφόρου, ήρθε η δικαίωση μου με τον πλέον τραγικό τρόπο. Σήμερα το πρωί στις 9:00 με κάλεσαν να πάω δίπλα από το Ιατρείο μου, γιατί όπως μου είπαν, στις σκάλες της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών κάποιος είχε λιποθυμήσει.
Έφθασα εκεί σε λιγότερο από μισό λεπτό και βρήκα τον άνθρωπο πεσμένο στις σκάλες. Εκεί διαπίστωσα πως ο άνθρωπος είχε πάθει ανακοπή καρδιάς, τον ξάπλωσα στο πλατύσκαλο και άρχισα τις μαλάξεις στην καρδιά, ζητώντας παράλληλα από τους παρευρισκόμενους να πάρουν τηλέφωνο στο Κέντρο Υγείας για να έλθει ασθενοφόρο. Τότε απάντησαν πως το ασθενοφόρο βρισκόταν στο Αγρίνιο για Service.
Αφού δεν υπήρχε το ασθενοφόρο, βάλαμε τον άνθρωπο στην καρότσα ενός αγροτικού, ανέβηκα και εγώ στην καρότσα και με το ένα χέρι κρατιόμουν και με το άλλο συνέχισα να κάνω μαλάξεις. Σε λιγότερο από δύο λεπτά ήμασταν στο Κέντρο Υγείας, όπου οι συνάδελφοι του έκαναν την δέουσα απινίδωση, η οποία δεν απέδωσε και ο άνθρωπος τελικά πέθανε.
Η εικόνα να μεταφέρεται ημιθανής άνθρωπος στην καρότσα του αγροτικού δεν μας τιμά ούτε ως κοινωνία, αλλά ούτε και ως γιατρούς (για φανταστείτε να έπαιρνε κάποιος φωτογραφία, με τον άνθρωπο και εμένα στην καρότσα και να την έστελνε στα κανάλια στην Αθήνα τι θα γινόταν).
Φανταστείτε στο περιστατικό αυτό το ασθενοφόρο να ήταν εδώ και να μην υπήρχε οδηγός. Τότε εγώ τι έπρεπε να κάνω ως άνθρωπος και γιατρός;
Ασφαλώς δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να πάρω το ασθενοφόρο και να κάτσω πίσω από το τιμόνι και ένας γιατρός από το Κ.Υ να συνέχιζε τις μαλάξεις στην καμπίνα του ασθενοφόρου μέχρι να φθάσουμε στο Κ.Υ.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Αστακός 6/6/2016
Παναγιώτης Στάϊκος