Άγγελος Μακρής, ο Αγρινιώτης αστροφωτογράφος που γοήτευσε και τη NASA

Αγόρασε μια ψηφιακή μηχανή για την γέννηση της κόρης του και από τότε δεν σταμάτησε να μετράει και να φωτογραφίζει τα άστρα. Ο Άγγελος Μακρής ζει στο Αγρίνιο και έχει καταφέρει να συνδυάσει την δουλειά με το μεγάλο του πάθος, την αστροφωτογραφία. Την ημέρα εργάζεται ως καθηγητής Φυσικής και τη νύχτα ως αστροφωτογράφος.

Οι φωτογραφίες του, με θέμα τον νυχτερινό ελληνικό έναστρο ουρανό έχουν δημοσιευτεί σε Ελλάδα και εξωτερικό, σε εφημερίδες, αστρονομικά και φωτογραφικά περιοδικά, από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, το Γραφείο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το Πλανητάριο Θεσσαλονίκης, το περιοδικό ΦΩΤΟγράφος (Φωτεινές Ιδέες), το Earth Science Photo of the Day (NASA), το Fine Art Photography, Earth Sky (cover photo) και Nature Photography μεταξύ άλλων.

Παράλληλα, συνεργάζεται με την Canon ως Canon Ambassador, το περιοδικό «Ελληνικό Πανόραμα» και την εταιρεία «Bearing True South».

Ο Άγγελος Μακρής, μοιράζεται μαζί μας την αγάπη του για τον ουρανό, μας παρουσιάζει το πώς ξεκίνησε αυτό το υπέροχο ταξίδι στον κόσμο της αστροφωτογραφίας και μας αποκαλύπτει τα μελλοντικά του όνειρα.

Έχοντας παρέα του μόνο μία κάμερα και με πολλή όρεξη για ξενύχτι απολαμβάνει τις στιγμές κάτω από τα αστέρια και επιχειρεί να αποτυπώνει στο φακό του δέος που νιώθει, κάθε φορά που στέκεται ακίνητος κάτω από τον «Κόσμο».

Καταρράκτης Πούντος

Κοντά στην μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας, την Τριχωνίδα, ένα ρέμα δημιουργεί έναν μικρό καταρράκτη και μια πραγματική όαση.

Η γέννηση της κόρης του ήταν η αφορμή για να αγοράσει μια καλή φωτογραφική μηχανή και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα:

«Το 2014 θα γεννιόταν η κόρη μου και είπαμε με την σύζυγό μου να πάρουμε μία πιο καλή φωτογραφική μηχανή. Την αγοράσαμε κι ένα βράδυ γυρνώντας από την εργασία μου είπα να δοκιμάσω να δω τι “μπορείς να κάνεις με τον έναστρο ουρανό”. Έτσι ξεκίνησα. Σπούδασα αστροφυσική οπότε είπα κάποια στιγμή να συνδυάσω την καινούρια φωτογραφική μηχανή με την “παλιά αγάπη”. Εργάζομαι ως φυσικός στη Μέση Εκπαίδευση και ως αστροφωτογράφος επαγγελματικά» λέει στο newsbeast.gr.

Τον ρωτάμε πώς τα συνδυάζει για να μας απαντήσει σχεδόν αβίαστα ότι «άμα θέλεις όλα γίνονται»: «Τα συνδυάζω εύκολα γιατί η εργασία μου είναι μεσημεριανή-απογευματινή οπότε το βράδυ μόλις βάζουμε με την γυναίκα μου για ύπνο τα δύο παιδιά μας, εξορμώ για ένα δίωρο συνήθως. Οι υποχρεώσεις έχουν αυξηθεί γιατί συνεργάζομαι με την Canon οπότε κάνουμε και από κοινού κάποιες δράσεις οπότε είναι λίγο πιο δύσκολα, αλλά άμα θέλεις όλα γίνονται».

Δίας και Ήρα

Τα ερείπια ενός ναού 2300 ετών, στέκονται ακίνητα στο πέρασμα των αιώνων, και μαζί τους κι εγώ, προσπαθώντας να κατανοήσω τα μεγέθη, τις αποστάσεις, τις ηλικίες. Ο ναός αυτός ήταν αφιερωμένος στον Δία και χρησιμοποιούνταν ως κέντρο λατρείας της ισχυρής τότε Ακαρνανικής Συμπολιτείας. Στον ουρανό βλέπουμε τον Γαλαξία, που σύμφωνα με τη μυθολογία σχηματίστηκε από την Ήρα, η οποία έχυσε μητρικό γάλα στον ουρανό, όταν ανακάλυψε πως ο Δίας την ξεγέλασε και τάιζε τον νεαρό Ηρακλή

Όσο για τις δυσκολίες;

«Πρέπει να είσαι το βράδυ στη φύση μακριά από τις πόλεις, για να μην έχεις φώτα. Μόνος στη φύση σε κάποιο βουνό, σε κάποιο τοπίο αναλόγως τι έχεις διαλέξει, κάποια λίμνη, κάποιο ποτάμι κάποιο καταρράκτη ή κάποιο αρχαίο μνημείο γιατί έχω ασχοληθεί και με τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής μου.

Πρέπει να είσαι εκεί το βράδυ το οποίο συνεπάγεται ότι ο καιρός μπορεί να είναι περίεργος, το κρύο, ο φόβος που πρέπει να ξεπεράσεις του να είσαι εκεί μόνος σου γιατί δεν έχεις παρέα, και τα χιλιόμετρα που γράφει το αυτοκίνητο για να φτάσεις στο προορισμό σου».

Ξεχωρίζει άραγε κάποιο τοπίο;

«Το πιο μαγευτικό τοπίο που έχω βρεθεί είναι ο αρχαιολογικός χώρος του Στρατίου Διός στην Αιτωλοακαρνανία ο οποίος είναι ένας χώρος που δεν έχει συντηρηθεί καθόλου, είναι παραμελημένος. Αλλά βρέθηκα εκεί βράδυ τυχαία μόνος μου ανάμεσα σε τεράστιες αρχαίες πέτρες που ήταν προς τιμήν του Στράτιου Δία και ήταν μαγικό. Έχω από εκεί δύο φωτογραφίες η μία μάλιστα είχε βραβευτεί και από την Wikipedia σε έναν διαγωνισμό. Επόμενος στόχος μάλλον θα είναι ο Όλυμπος. Προβλέπεται σύντομα να ανέβω στον Όλυμπο για να αστροφωτογραφίσω και από εκεί».

Στη διάρκεια της κουβέντας μας αναρωτήθηκα εάν του έχει πει ποτέ «που πάει ο τρελός;» κι αν φοβάται η οικογένειά του…

«Πολλές φορές το έχω ακούσει αλλά φροντίζω να έχω ειδοποιήσει ακριβώς πού θα είμαι. Μόλις φτάνω στο σημείο το βράδυ στέλνω στίγμα από το GPS στην σύζυγό μου για να ξέρει πού ακριβώς σκέφτομαι αλλά και τι ώρα θα είμαι πίσω και τα τηρώ. Από εκεί και πέρα επειδή ασχολούμαι με το βουνό και την ορειβασία έχω κάποιες γνώσεις επιβίωσης και αυτοσυντήρησης. Πολλές φορές έχω ακούσει “τι κάνει μες το βράδυ ο τρελός, που πάει τέτοια ώρα στα βουνά μόνος του” αλλά είναι πιο εύκολο από ό,τι ακούγεται. Όταν ξεκίνησα κι εγώ μου φάνηκε μία τρέλα αλλά στην πορεία, φορά με την φορά γίνεται όλο και πιο εύκολο. Δεν το αλλάζω με τίποτα. Είναι η ανάσα μου, είναι η αναπνοή μου πραγματικά. Είναι το οξυγόνο μου αυτές οι εξορμήσεις».

Ταξίδι στον χρόνο

Στα Τζουμέρκα, έξω από το Ορειβατικό καταφύγιο Πραμάντων, βρίσκεται αφημένος στην ησυχία του αυτός ο “σκαραβαίος”. Μπορώ μόνο να φανταστώ τα ταξίδια που έχει κάνει, μέχρι να φτάσει να αποσυρθεί σε τέτοιο τόπο. Γύρω του, πανέμορφο ελατόδασος, η κορυφή Στρογγούλα και οι άλλες κορυφογραμμές των Αθαμανικών ορέων. Στον ουρανό, κυριαρχεί ο επιβλητικός κυνηγός Ωρίωνας, με τον πιστό του σκύλο Σείριο, την ώρα που ένα μετέωρο κατευθύνεται προς την κορυφή.

Η συζήτηση κάπου εδώ ολοκληρώνεται για να δώσει την θέση της στις εκπληκτικές φωτογραφίες του.

«Να προστατέψουμε τον νυχτερινό μας ουρανό» μας λέει μην τελειώνοντας την κουβέντα μας.

«Συμμετέχω και στο International Dark Sky Association, είναι μία προσπάθεια της NASA να προστατέψουμε τον νυχτερινό μας ουρανό. Στον κόσμο η φωτορύπανση είναι μεγάλο πρόβλημα που επηρεάζει και τον άνθρωπο και τα ζώα και τα φυτά και όλους μας γενικά και θα το αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια σε μεγαλύτερο βαθμό, να προστατέψουμε τον νυχτερινό μας ουρανό. Και για εμάς, και για να μπορέσουν τα παιδιά μας να έρθουν σε επαφή με αυτό το μεγαλείο και να μην βλέπουν τον «ξεπλυμένο» ουρανό της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης όπου βλέπεις όλα κι όλα δέκα αστέρια. Ένας από τους λόγους που αστροφωτογραφίζω είναι να δείξω πόσο ωραίο είναι ένα τοπίο και το βράδυ κάτω από το μεγαλείο του έναστρου ουρανού».

Νυχτερινή αναρρίχηση

Στις βόλτες αυτές που κάνω για να αστροφωτογραφίσω τοπία της χώρας μας, αυτό που απολαμβάνω περισσότερο απ’ όλα είναι η αίσθηση της περιπέτειας, η οποία τη νύχτα αποκτά άλλη υφή. Από τη μια είναι η γαλήνη της νύχτας στη φύση, από την άλλη η διέγερση των αισθήσεων σου και τα αρχέγονα ένστικτα.

Πέτρινο γεφύρι Αρτοτίβας

Το γεφύρι αυτό είναι 600 ετών και είναι το αρχαιότερο πέτρινο γεφύρι που σώζεται στον Εύηνο ποταμό. Εκεί πέρασα δυο νύχτες απολαμβάνοντας το τοπίο, παρέα με νυχτόβια ζωή όπως κουκουβάγια, ασβό, αλεπού, λαγό κ.α.

Αρχαίο λιμάνι Οινιάδων (3000 ετών)

Κοντά στην πόλη του Μεσολογγίου, βρίσκεται ο αρχαίος οικισμός των Οινιάδων. Το πιο επιβλητικό μνημείο του οικισμού είναι το αρχαίο λιμάνι που είχε ως χρήση την ανάσυρση των πλοίων στο εσωτερικό του, την επισκευή και παραμονή τους για ορισμένο διάστημα το χειμώνα. Πρόκειται για το καλύτερα σωζόμενο νεώριο του αρχαίου κόσμου!

Ορειβατικό καταφύγιο Πάρνωνα

Το ορειβατικό καταφύγιο του Ορειβατικού Συλλόγου Σπάρτης φωτίζεται διπλά, με φυσικό τρόπο από το φως των αστεριών και τεχνητά από έναν ορειβάτη που επέστρεφε στο καταφύγιο για ύπνο με αναμμένο το φακό του. Η λευκή “κορδέλα” που φαίνεται είναι το πώς “έγραψε” στην κάμερα ο φακός του ορειβάτη καθώς προχωρά προς το καταφύγιο.

Ναός Στρατίου Διός

Στα ερείπια του ναού, απόλαυσα ολομόναχος την θεαματική σύνοδο τριών πλανητών. Ο βασιλιάς των θεών Δίας, είναι το φωτεινό “αστέρι” από πάνω μου, ενώ ο Άρης και ο Κρόνος φαίνονται αριστερά ανάμεσα στα δέντρα, στον ανατέλλοντα αστερισμό του Σκορπιού.

Τρούλος 1400 ετών

Λίγα χιλιόμετρα νότια της πόλης του Αγρινίου, κοντά στη λίμνη Λυσιμαχία, βρίσκεται ένα μνημείο 1400 ετών. Είναι ένας βυζαντινός ναός του 6ου αιώνα, που σήμερα βρίσκεται μισοβυθισμένος λόγω των προσχώσεων ενός παραποτάμου του Αχελώου, που επί αιώνες συγκεντρώνονταν στις ακτές της λίμνης. Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι το µοναδικό τµήµα που εξέχει είναι ο τρούλος, όλος ο υπόλοιπος ναός είναι βυθισµένος, αθέατος σε μια βαθειά λεκάνη νερού (περίπου 5μ βάθος)!

Κορυφή Κόκα, Παναιτωλικό όρος

Όποτε βρίσκομαι στην κορυφή κάποιου βουνού, σε αρμονία με το Σύμπαν γύρω μου, καθαρίζει τόσο το μυαλό, όσο και η ψυχή. Τέτοιες στιγμές συνήθως, μού έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Χρόνη Μίσσιου: “Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη. Να μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής. Να μπορείς να παραμείνεις άνθρωπος με τρυφερότητα. Με το δικό σου βλέμμα.”

Αρχαίο κάστρο Τρικάρδου (2500 ετών)

Στον αρχαίο οικισμό των Οινιαδών, κοντά στην πόλη του Μεσολογγίου βρίσκονται τα ερείπια ενός υπέροχου κάστρου.

Άπαξ

“Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται. Άπαξ, που λένε. Σαν μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον, μ’αυτήν την αυτόνομη μορφή της, δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξουμε ποτέ. Και μεις τί την κάνουμε; Αντί να τη ζήσουμε; Τί την κάνουμε;” – Χρόνης Μίσσιος

Αγ. Φανούριος, λίμνη Δόξα

Τι σημαίνει να αστροφωτογραφίζεις τοπία; Σημαίνει να βρίσκεσαι κάθε καθαρή νύχτα κάτω από τον έναστρο ουρανό, να νιώθεις τη Φύση γύρω σου και να παίρνεις ανάσες ζωής. Σημαίνει να φωτογραφίζεις τη Συμπαντική ομορφιά, ταιριάζοντάς τη με την ομορφιά της Γης μας.

agriniotimes