Περνώντας από τη γραφική Βόνιτσα Αιτωλοακαρνανίας με την παραλία που την αγκαλιάζει ολημερίς, έπειτα από το φιλόξενο χωριό Μοναστηράκι με το ποτάμι που το χωρίζει στα δύο και τα γέρικα πλατάνια, κατευθυνόμαστε προς το χωριό Βάτος. Μετά από αρκετά λεπτά οδήγησης και περιήγησης ανάμεσα σε καταπράσινα χωράφια με κάθε λογής καλλιέργειες, ζώα που βόσκουν και τον Ξηρομερίτικο ήλιο να μας συνοδεύει καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας, εμφανίζεται ξάφνου μπροστά μας ένα μοναστήρι διαφορετικό από τα άλλα. Κρυμμένο ανάμεσα στα όρη, δεσπόζει ψηλά και “αγναντεύει” όλη την περιοχή. Είναι η Ιερά Μονή Παναγίας Ρόμβου, ή όπως την ξέρουμε εμείς, Παναγία η Ρομβιάτισσα. Είναι ένα εκκλησάκι γεμάτο ιστορία και ομορφιά, που δεν τη βρίσκεις πουθενά αλλού.
Σε αντίθεση με την Παναγία Βροχοτινή του Μοναστηρακίου, η οποία είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και εορτάζεται στις 15 Αυγούστου, η Παναγία η Ρομβιάτισσα είναι αφιερωμένη στη Γέννησή της κι εορτάζεται στις 8 Σεπτεμβρίου. Οι δυο αυτές εκκλησίες αποτελούν κοσμήματα των γύρω περιοχών, τις οποίες επισκέπτονται συχνά οι κάτοικοι των χωριών, κυρίως στις μεγάλες εορτές, σε γάμους και σε βαπτίσεις. Αν ποτέ βρεθείτε στα μέρη αυτά, μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε έστω μία από τις δύο εκκλησίες και να βιώσετε το αίσθημα γαλήνης και καθαρότητας, που χαρίζουν απλόχερα στους επισκέπτες. Είναι πραγματικά υπέροχη η ξεχωριστή ικανότητα τόπων σαν κι αυτών, να σε κάνουν να ηρεμείς αμέσως μόλις πατήσεις το πόδι σου στο χώμα τους. Είναι ο δροσερός αέρας των βουνών που τους αγκαλιάζουν, η θέα του πράσινου που δεν βλέπεις στις σύχρονες και “απασχολημένες” πόλεις, η ησυχία και οι ήχοι της φύσης.
