ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας ο Βασίλης Κουτιβής ετών 80

 

Έφυγε από κοντά μας ο  Βασίλης Κουτιβής ετών 80,  η κηδεία του θα γίνει αύριο Παρασκευή 5/9/2025 στις 12:30 μ.μ. στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του

ΚΑΤΟΥΝΑ: Μεγάλο πένθος - Έφυγε από κοντά μας ο Θεόδωρος Νάκος ετών 53

 

Έφυγε από κοντά μας ο Θεόδωρος Νάκος του Νικολάου ετών 53,  η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη  04/09/2025 στις 10:00 π.μ. στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του

ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 50 ΚΑΙ ΤΟΥ 60 ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΥΝΑ

ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΥΝΑΣ ΣΗΜΕΡΑ 

Το σημείο, όπου βρίσκεται η Κατούνα, στο κέντρο του Ξηρομέρου, είναι περικυκλωμένο από βουνά. Αυτά σχηματίζουν γύρω της έναν ορεινό ορίζοντα, που αποτελεί το όριο μέχρι το οποίο φτάνει γύρω το μάτι. Άλλα σημεία της ίδιας περιοχής, βρίσκονται λιγότερο ή περισσότερο μακριά από αυτό το κέντρο κι έτσι αυτά τα βουνά δε δίνουν την εντύπωση που δημιουργούν στην Κατούνα, ότι σχηματίζουν γύρω της έναν κύκλο, από την περιφέρεια του οποίου το χωριό έχει περίπου ίσες αποστάσεις. Θα έλεγε κανείς ότι το σύνολο μοιάζει με ένα οχυρό, με κεντρικό πύργο το λόφο, όπου είναι χτισμένη η Κατούνα, και προστατευτικό τείχος τον ορεινό ορίζοντα που υψώνεται κυκλικά, μακριά, αλλά ωστόσο και αρκετά κοντά, έτσι που να μοιάζει πραγματικά μέρος του ίδιου συνόλου. Σαν εσωτερική, κυκλική τάφρο το οχυρό έχει τους κάμπους που σχηματίζονται ανάμεσα στο χωριό και σ’ αυτά τα βουνά, όπως ο κάμπος της Κατούνας, που απλώνεται μακρύς, στη βάση της Βελαώρας, ο κάμπος των Αχυρών, στη βάση του Περγαντί, και τα χαμηλά μέρη που απλώνονται μεταξύ του χωριού και του Μπούμστου, καθώς και μεταξύ του χωριού και των βουνών που απλώνονται, σειρές, στα δυτικά.

ΜΠΟΥΜΣΤΟΣ 

Το τοπίο που σχηματίζεται κυρίως από αυτά τα βουνά είναι ένα από τα ωραιότερα στην Ελλάδα. Νομίζω ότι μεγάλο μέρος της ομορφιάς οφείλεται στην ποικιλία των σχημάτων και των χρωμάτων τους. Πραγματικά, καθένα έχει το δικό του σχήμα και χρώμα, διαφορετικό από τα άλλα, με αποτέλεσμα η θέα του να δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα. 
Ένα από αυτά είναι ο  Μπούμστος, έχει χρωματικές διαβαθμίσεις που ξεκινούν από το γκριζογάλανο και πλησιάζουν, εκεί που είναι καλυμμένος από βλάστηση, μάλιστα στην απότομη, βόρεια πλαγιά, όπου υπάρχει μια περιοχή με έλατα που ξεχωρίζουν όρθια, προς το βαθύ μπλέ. 

Είναι το πιο σκοτεινόχρωμο και αυτό τονίζει την αυστηρή μεγαλοπρέπεια που αποπνέει. Η κορυφογραμμή του αρχίζει ανεπαίσθητα  από τα δυτικά και υψώνεται σταδιακά για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, μέχρι να φτάσει στην κορυφή• μόλις φτάσει εκεί, πέφτει απότομα, σχεδόν κατακόρυφα, στην αντίθετη πλευρά. 
Αυτό το σχήμα τον κάνει να μοιάζει σαν να απογειώνεται, σα ν’ αποκτά όλο και περισσότερο ύψος, τονίζοντας έτσι, απ’ τη δυτική πλευρά, το βαθμιαίο ανέβασμα. Το μεγάλο ύψος όπου φτάνει μοιάζει έτσι, απ’ την ίδια πλευρά, σαν τελικό αποτέλεσμα της ανόδου. Τονίζεται μετά με άλλο τρόπο από τη σχεδόν κατακόρυφη, αντίθετη πλευρά. 

Η κορυφή του Μπούμστου

Ο Μπούμστος φαίνεται μεγάλος απ’ την Κατουνα, κι αυτό συμβαίνει επειδή όλα τα επίπεδα, από τα οποία αποτελείται, φαίνονται απ’ αυτήν καταμέτωπο και, συνεπώς, σε όλη τους την έκταση. Φαίνονται ακόμα σαν ενιαίο, συμπαγές σύνολο. Πρέπει κανείς να προσέξει, για να δει ότι αυτό που φαίνεται με αυτό τον τρόπο, αποτελείται από διαδοχικά παραβάν, το ένα πίσω από το άλλο. 
Από άλλα σημεία του Ξηρόμερου τα ίδια παραβάν φαίνονται όπως είναι στην πραγματικότητα, χωριστά, και το σύνολο σπάει. Είναι απίστευτο πόσο διαφορετικές όψεις παίρνει αυτό το βουνό, ανάλογα με το σημείο, την οπτική γωνία από την οποία κανείς το βλέπει. Είναι σα να γίνεται άλλο βουνό. Από την Κατούνα μοιάζει να υψώνεται τεράστιος, σκοτεινός, γεμάτος όγκο, ψηλός και μεγαλοπρεπής. 
Επιβάλλεται στο τοπίο, ως το κυρίαρχο στοιχείο του. Η κορυφή του φαλακρή, είναι γκρίζα, και το χειμώνα συχνά είναι το μόνο σημείο που γίνεται κάτασπρο, μένοντας έτσι σε όλη τη διάρκεια αυτής της εποχής. Όμως, όταν κανείς φεύγει προς τα δυτικά, μόλις περάσει την Αμβρακία αρχίζει να μικραίνει, γιατί φαίνεται μόνο ένα κομμάτι του∙ μόλις απομακρυνθεί από τα χωριά του Ξηρόμερου, κυττώντας προς τα πίσω, τα Ακαρνανικά έχουν μετατραπεί σε μια ασήμαντη οροσειρά και ο Μπούμστος σε ένα χαμηλό βουνό, που συγχέεται ανάμεσα στα άλλα, στο βάθος. 

Περγαντί

Το Περγαντί, γκριζογάλανο και γυμνό, αποτελείται από μια απαλή, καμπύλη κορφή στα ανατολικά, που συνεχίζεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό: τρία τεράστια δόντια, τρεις κορφές που χωρίζονται από τρεις βαθιές κοψιές, καθως κι από τρεις οξείες ακμές στη μετωπική τους πλευρά. Δίπλα στον όγκο και στο ύψος του Μπούμστου, αυτή η οροσειρά μοιάζει κάτι διαφορετικό. Αντί να υψώνεται, απλώνεται, σε μια τεθλασμένη, οριζόντια γραμμή, κι αντί να είναι συμπαγής, σπάει σε διαδοχικά κύματα.

Ακόμα ανατολικότερα, τα βουνά του Τρύφου, έχουν πάλι ένα εντελώς διαφορετικό, παράξενο για βουνά σχήμα. Κιτρινωπά, χωρίς εξάρσεις, με δέντρα που μοιάζουν εκβλαστήματα της ίδιας της κορυφογραμμής, μοιάζουν ως σύνολο με ενάλιο τοπίο, πολύ κοντά σ’ εκείνο που βλέπει κανείς σε τοιχογραφίες της Θήρας, όπου τα φυτά μοιάζουν με θαλάσσιες ανεμώνες, κολλημένες σε κοράλια.

ΤΑ ΑΚΑΡΝΑΝΙΚΑ

Νότια είναι η Βελαώρα. Μακρόσυρτη, αλλά με διαδοχικούς σπασμούς, που δίνουν ποικιλία στο μήκος της και κάτι σαν κίνηση στις κατάστικτες από τις βελανιδιές πλαγιές της, κλείνει τον ορίζοντα στο βορρά. Κατάντικρυ από τα κάγκελα της πλατείας, άμεσο θέαμα απ’ αυτό το σημείο, είναι το κοντινότερο βουνό στο χωριό. 
Στις πλαγιές του, που φουσκώνουν σαν να ανασαίνουν διαδοχικά, πέρα από τον κάμπο, κυριαρχούσε μέχρι πρόσφατα κάτι σαν ένας σιωπηλός αχός∙ στις ερημιές του ακούγονταν μόνο τα κυπριά κάποιων κοπαδιών, και στα ανηφορικά του μονοπάτια σκαρφάλωνε μόνο σπάνια ο στρατοκόπος που ήθελε να πάει απ’ αυτό το δρόμο στην από πίσω πλευρά, στον Καρβασαρά. 
Η Βελαώρα ανήκε κατά κάποιο τρόπο μόνο στον εαυτό της. Μ’ όλη την έκθεση στα μάτια των πάντων, όποιος περνούσε τον κάμπο και πήγαινε κοντά της, αισθανόταν ότι εδώ υπάρχει ο δικός της, κρυφός, αυτάρκης κόσμος. 

ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΒΕΛΑΩΡΑΣ 

Η Βελαώρα ήταν ακόμη κάτι σαν ένα ζωντανό πλάσμα. Αυτή την αίσθηση νομίζω την είχαν όλοι οι χωριανοί. Παιδιά, τη μέρα της Πρωτοχρονιᾶς, πρωί μέσα στο τσουχτερό κρύο, μας έβγαζε η μητέρα μου στην πόρτα του σπιτιού μας, να δούμε πέρα από τις στέγες, στο βάθος τη Βελαώρα, και να γίνομε κι εμείς γερά και σιδερένια σαν κι αυτήν. 
Ένα βουνό που διατήρησε την παρθενιά τού άθικτου, ποιος ξέρει από ποια πανάρχαια αιωνιότητα, τοπίου του, και που την έχασε τελευταία, βιασμένο από τη διάνοιξη του καινούργιου δρόμου, που από φύση το μετέτρεψε σε πολιτισμό. 
Το κορμί της κείτεται πια γεμάτο πληγές από κοκκινόχωμα. 
Πριν από λίγο καιρό, το καλοκαίρι, είχα την τύχη να δω την πανσέληνο, που στο χωριό μας βγαίνει πίσω από αυτό το βουνό, να κρέμεται πάνω απ’ τη σκοτεινή, μόλις διακρινόμενη στον βαθύ μπλε ουρανό, κορυφογραμμή του. Εκείνη την ώρα, που τα έργα της ανθρώπινης σκληρότητας πάνω στη φύση κρύβονται, αυτό το στρογγυλό, κοκκινωπό φεγγάρι, πάνω απ’ την κατάμαυρη, μακρουλή σιλουέτα της Βελαώρας, έμοιαζε να φανερώνει την ψυχή αυτού του βουνού, μυστηριώδη και σιωπηλή.

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΕΛΑΩΡΑΣ 

Τέλος είναι το κύμα των λόφων και των χαμηλών βουνών στα δυτικά, που όπως σε παραπέμπει το ένα στο άλλο, σε όλο και πιο ανοιχτούς τόνους του μπλε και του γκρι  μοιάζουν να σε πάνε, να σε ταξιδεύουν μέχρι εκεί που σβήνουν, στο μακρινό ορίζοντα.

Αυτά τα βουνά περικυκλώνοντας το χωριό, δημιουργούν έναν κόσμο κλειστό, ιδιαίτερο. Σίγουρα, στα διαστήματα ανάμεσά τους υπάρχουν κάποιες διαφυγές: αυτές έχουν να κάνουν με το νερό. 
Το Λουτράκι, ένα αναποδογυρισμένο, μικρό γαλάζιο τρίγωνο στα βορειοδυτικά, και η Αμβρακία, άλλο ένα τέτοιο τρίγωνο, λίγο μεγαλύτερο, εκεί που σβήνει η κορυφογραμμή της Βελαώρας.  
Το  βράδυ,  σ’  αυτά  τα  σημεία,  φαίνονται  μακρινά  φωτάκια, αυτοκίνητα που περνούν στην εθνική, σημάδια ενός άλλου κόσμου, που υπάρχει και ζει κάπου εκεί, έξω. 
Αυτά τα βουνά δημιουργούν δύο κόσμους, τον μέσα, τον δικό μας, και τον έξω. Το αίσθημα ότι κανείς βγαίνει, σ’ έναν έξω κόσμο, όπως και το αντίστροφο, ότι μπαίνει, σ’ έναν μέσα κόσμο, το έχει κανείς έντονα στο Σαμάρι, όταν βγαίνει στην εθνική ή όταν την εγκαταλείπει, για να μπει στην περιοχή μας. Τα βουνά που πριν, από την άσφαλτο, φαίνονταν μικρά ή σκόρπια, μόλις ανηφορίσει κανείς το δρόμο προς το χωριό, μεγαλώνουν, υψώνονται, κλείνουν τον κύκλο, κλείνουν τον κόσμο της Κατούνας. 

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΟΥΝΑΣ ΤΟΤΕ  (ΑΡΧΕΙΟ ΧΡΗΣΤΟΥ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ)

Την εποχή που θέλω να περιγράψω εδώ, τότε που τα αυτοκίνητα ήταν λιγοστά και η έξοδος από αυτό τον κόσμο σπάνια, αυτό το αίσθημα ήταν εντονότερο. Θυμάμαι, μικρός, πάντα η απορία μου ήταν τι να βρίσκεται πίσω από αυτά τα βουνά; Και η μεγάλη επιθυμία μου ήταν πάντα να τα διαβώ, να δω τον έξω κόσμο, που μου έκρυβαν.

Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια σ’ αυτό τον κόσμο, σ’ αυτό το χωριό, από το 53 μέχρι το 67. Θέλω εδώ να διηγηθώ όσα θυμάμαι από εκείνη την εποχή, τις μέρες του 50 και των αρχών του 60, για ένα παιδί στην Κατούνα. Μέχρι τις αρχές του 60, όχι μόνο γιατί από τότε, με την εφηβεία, καινούργια μαγέματα πήραν τη θέση των παλιών, αλλά και γιατί τότε συνέβη η πρώτη, μεγάλης διάρκειας έξοδος στον έξω κόσμο, στην Αμφιλοχία, για τις σπουδές στο λύκειο.

Το χωριό ήταν τότε ομοιόμορφο αρχιτεκτονικά, και γι’ αυτό πολύ όμορφο. Ένας που έχει δει μόνο το σημερινό, άναρχο χάος, είναι δύσκολο να το καταλάβει αυτό. 
Τα σπίτια, όσο κι αν ποίκιλαν στο μέγεθος και στις λεπτομέρειες, είχαν όλα περίπου την ίδια μορφή. Όπως μπορεί να το δει κανείς και τώρα, σε όσα έχουν επιβιώσει, τα κεραμίδια έφτιαχναν ένα στενό γείσο, που λίγο μόνο εξείχε πάνω από τους τοίχους. Αρκετά είχαν αυτό τον ωραίο συνδυασμό εξωτερικής σκάλας και καμάρας, μονής ή και διπλής. 
Πρόφτασα να ιδώ αρκετά απ’ αυτά τα σπίτια να χτίζονται: τα μουλάρια να κουβαλάνε τις πέτρες και τους μαστόρους, άλλος να κάθεται σταυροπόδι, φορώντας ποδιά από σκληρό υλικό, δίπλα στο σωρό, και να πελεκάει μία-μία τις πέτρες, άλλος με το βαρίδι να βεβαιώνει κάθε τόσο την κάθετο, άλλοι να αρμόζουν τα έτοιμα κομμάτια. Σιγά-σιγά, αργά, οι τοίχοι υψώνονταν. 
Έμπαιναν τα παράθυρα, οι όμορφες πόρτες, συχνά και σε νεοκλασικά σχέδια, με μπρούτζινα, επίθυρα χεράκια, βαμμένες συνήθως κυπαρισσί, με λαδομπογιά. Όπως και τώρα, υπήρχαν λουλούδια παντού. Δεν υπήρχε νοικοκυρά που να μη στόλιζε την αυλή, τις σκάλες, τα μπαλκόνια, με κάθε λογής λουλούδια, που τα γύρευε η μια από την άλλη. 
Κάποια, όπως το λειρί του κόκκορα, οι μπιγόνιες, κ.λπ. ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή. Τις αυλόπορτες τις κάλυπταν συνήθως τριανταφυλλιές, σπανιότερα ρολογιές και άλλα αναρριχητικά. Μια τρελλή τριανταφυλλιά, με τα μικρά ρόδινα άνθη της, πυκνά σαν σύννεφο, που κάλυπτε την αυλόπορτα της θεια Σωκράταινας της Κασούρως, τη θυμάμαι ιδιαίτερα. 
Κάποια στιγμή, αργότερα, ήρθαν οι τσιμεντενιες πλάκες, κι εμείς τότε, τόσο μας έκοβε, το είχαμε θεωρήσει αυτό πρόοδο.

Ομοιομορφία υπήρχε κι από άλλες απόψεις. Η κυρίαρχη δουλειά ήταν μία, τα καπνά, κι αυτό δημιουργούσε ίδιους ρυθμούς, ίδιες συνήθειες, ίδιες έγνοιες, ίδια εργαλεία, ίδια αντικείμενα στα σπίτια, σχεδόν για όλους.

Οι δρόμοι, όλοι χωματένιοι, σε πολλές περιπτώσεις ήταν δρόμοι μαζί και αυλάκια όπου κύλαγε το νερό, συχνά μόνιμα, από κάποια παρακείμενη, ψηλότερα, βρύση.

Τότε οι γειτονιές που αποτελούσαν το χωριό, λόγω του ότι δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, για να πάει κανείς εύκολα και γρήγορα, ήταν πιο απομονωμένες από τώρα. 
Ακόμα σήμερα, όπως διαπίστωσα, άνθρωποι εκείνης της εποχής δε γνωρίζουν ή λίγα έχουν ακούσει για ανθρώπους που ζούσαν σε άλλη γειτονιά από τη δική τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους δύο κύριους οικισμούς του χωριού, το ανώμερο και το κατώμερο, αλλά και για άλλες.......
Συνεχίζεται ...

Γράφει για την εφημερίδα της Κατούνας, ο συγχωριανός μας  Στέλιος Λ. Παπαλεξανδρόπουλος Καθηγητής Πανεπιστημίου

ΑΓΙΑ ΜΑΥΡΑ

ΜΕΔΕΩΝ: Η ιστορία μιας αρχαίας πόλης που έχει χαθεί στο πέρασμα του χρόνου

Ανατολικά από την όμορφη κωμόπολη του Ξηρομέρου Κατούνα, μόλις που διακρίνονται τα ερείπια της πάλαι ποτέ ακμάζουσας πόλης Μεδεών. Μιας από τις παλαιότερες και σπουδαιότερες πόλεις της αρχαίας Ακαρνανίας.

Η ξακουστή στην εποχή της πόλη, λοιπόν, ήταν χτισμένη νοτιανατολικά της Κατούνας Ξηρομέρου, σε δύο λόφους πάνω από τη λίμνη Αμβρακία. Ανατολικά αγνάντευε τον αιτωλικό ουρανό, νότια τον κάμπο και τον ποτάμιο θεό Αχελώο, βόρεια τον Αμβρακικό και τα βουνά των Σελών και δυτικά τις Ακαρνανικές Άλπεις. Τα τείχη της ήταν τεράστια, κυκλώπεια, και εκτείνονταν σε μεγάλη έκταση, γεγονός μου μαρτυρά τη σπουδαιότητά της.

Το όνομά της πόλης φανερώνει και την αξία και τη σημασία που είχε, αφού προέρχεται από το ρήμα μεδέω (μέδω), που έχει τις σημασίες: α) Άρχω, βασιλεύω, κυβερνώ. β) προνοώ, φροντίζω για κάτι, ενθυμούμε, γ) επινοώ, σχεδιάζω. Μια ομώνυμη πόλη υπήρχε και στην παράλια περιοχή της Φωκίδας, στα Άσπρα Σπίτια και μια άλλη κοντά στον Αλίαρτο Βοιωτίας.

Η ιστορία της Μεδεώνος χάνεται στα βάθη των αιώνων, όπως και όλη η ιστορία του αρχέγονου Ελλαδικού χώρου. Μια ιστορία, στην οποία ο μύθος μπερδεύεται με την αστέρευτη φαντασία του Έλληνα και δημιουργεί, σε μια θαυμαστή ακολουθία, ένα πλέγμα ηρώων και θεών.

Από τα ιστορικά στοιχεία που έχουμε, το χτίσιμο της πόλης έγινε λίγο πριν από την Τρωική Εκστρατεία ή κατά τη διάρκειά της. Την εποχή αυτή η μυθολογία θέλει να έρχεται στην περιοχή ο Αργείος Αλκμέων και η περιοχή έκτοτε να ονομάζεται Ακαρνανία, από το όνομα του γιου του Ακαρνάν.

Ο άλλος γιος του Αλκμέωνα ήταν ο Αμφότερος.

Στα επόμενα χρόνια, που χαρακτηρίστηκαν ως ελληνικός μεσαίωνας λόγω της έλλειψης γραπτών στοιχείων, η Μεδεών αναπτύχθηκε οικονομικά και πολιτικά και κατείχε μεγάλη επικράτεια. Ιδιαίτερα γνωστή έγινε η πόλη από τον 6ο π.Χ. αιώνα και ύστερα, όπου συμμετείχε στο Κοινό των Ακαρνάνων.

Κατά τους αρχαίους χρόνους οι κάτοικοι της Μεδεώνος και γενικά οι Ακαρνάνες βρίσκονταν σε διαρκή πόλεμο με τους Αιτωλούς. Τα δύο ελληνικά φύλα, Αιτωλοί και Ακαρνάνες, βρίσκονταν σε διαρκή αλληλοεξόντωση, κυρίως για συνοριακές διαφορές.

Τη διαρκή πολεμική κατάσταση μεταξύ τους ήρθε να οξύνει ο μεγαλύτερος εμφύλιος πόλεμος της αρχαιότητας, ο πόλεμος Αθηναίων και Σπαρτιατών και των συμμάχων αυτών, ο λεγόμενος Πελοποννησιακός Πόλεμος, που διήρκησε 27 χρόνια και επέφερε μεγάλες καταστροφές στις ελληνικές πόλεις και οδήγησε χιλιάδες ψυχές ανδρείων στα σκοτεινά υπόγεια του Άδη.

Οι Ακαρνάνες, πλην ελαχίστων, τάχθηκαν από την αρχή του πολέμου με την πλευρά των Αθηναίων και οι Αιτωλοί με τους Σπαρτιάτες. Τα τείχη της Μεδεώνος δέχτηκαν και πολλές επιθέσεις από τους Αιτωλούς και τους Σπαρτιάτες και οι άντρες της πολέμησαν σε πολλές μάχες. Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου το 404 π.Χ. η πόλη άρχισε πάλι να ακμάζει και να εκδίδει δικά της νομίσματα. Η θέση της και το πλούσιο φυσικό περιβάλλον της εξασφάλιζαν την ευημερία και την ασφάλεια. 

Όμως οι προαιώνιοι εχθροί των Ακαρνάνων, οι Αιτωλοί, άρχισαν πάλι πόλεμο εναντίον τους και το 231 π.Χ. καταλαμβάνουν μερικές ακαρνανικές πόλεις. Όμως η Μεδεών αντιστέκεται σθεναρά και οι Αιτωλοί απλώνουν τριγύρω της στρατό και την πολιορκούν για καιρό. Οι Ακαρνάνες ζήτησαν τότε τη βοήθεια του βασιλιά της Μακεδονίας Δημητρίου Δ΄. Αυτός μεσολαβεί στους Ιλλυριούς και αυτοί, έναντι σεβαστού χρηματικού ποσού, δέχθηκαν να τους βοηθήσουν.

Τα χαράματα μιας σκοτεινής νύχτας αποβιβάστηκαν με λέμβους στις ακτές της Μεδεώνος 5.000 Ιλλυρίοι. Από εκεί προχώρησαν ήσυχα κατά λόχους προς το στρατόπεδο των Αιτωλών. Όταν τους είδαν οι Αιτωλοί ξαφνιάστηκαν. Γρήγορα-γρήγορα παρέταξαν το μεγαλύτερο μέρος των οπλιτών και των ιππέων τους στον κάμπο, το άλλο ιππικό, μαζί με πολεμιστές, το παρέταξαν σε ψηλότερα μέρη. Βλέποντας από τα τείχη τους δύο στρατούς οι Μεδεώνιοι ετοιμάστηκαν γρήγορα και βγήκαν από την πόλη.

Οι Ιλλυρίοι έκαναν γρήγορα έφοδο στους πεζούς και ανάγκασαν τους Αιτωλούς να οπισθοχωρήσουν και να τραπούν σε φυγή, αφού τους χτυπούσαν και οι Μεδεώνιοι που είχαν βγει από τα τείχη της πόλης. Η νίκη των Μεδεώνιων και των συμμάχων τους ήταν ολοκληρωτική, αφού σκοτώθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν πολλοί Αιτωλοί.

Για σαράντα χρόνια στην περιοχή σταμάτησαν οι αιματοχυσίες, ώσπου το 191 π.Χ. ήρθε στην περιοχή ο Αντίοχος της Συρίας, ως σύμμαχος των Αιτωλών, να πολεμήσει τους Ρωμαίους και τους συμμάχους τους Ακαρνάνες. Ο Αντίοχος πήγε στην Ακαρνανία κατέλαβε μερικές πόλεις και έφτασε έξω από τα τείχη της Μεδεώνος. Στρατοπέδευσε έξω από την πόλη και έστειλε κήρυκα να τους προτείνει να κάνουν μαζί του συμμαχία, στην αντίθετη περίπτωση τους τόνισε πως ήταν αποφασισμένος να την πολιορκήσει και να την κατακτήσει.

Μέσα στην πόλη οι πολίτες συγκεντρώθηκαν για να αποφασίσουν, όμως οι απόψεις μεταξύ τους διίστανται, αφού υπήρχαν δύο παρατάξεις, οι φιλορωμαίοι και οι αντιρωμαίοι. Οι δεύτεροι, που είχαν επικεφαλής τον Μνασίλοχο, υποστήριζαν πως πρέπει να ενωθούν με τον Αντίοχο και να συγκρουστούν με τους Ρωμαίους, αφού αυτοί ήταν ξένοι και αλλοεθνείς. Τελικά οι πολίτες, ύστερα από πρόταση του Κλύτου, αποφάσισαν να έρθουν σε διαπραγματεύσεις με τον Αντίοχο για να κερδίσουν χρόνο. Όταν έφυγαν οι απεσταλμένοι της Μεδεώνος για να πάνε στον Αντίοχο ο Μνασίλοχος ειδοποίησε κρυφά τον Αντίοχο και εκείνος επιτέθηκε στην πόλη, αφού πρώτα δωροδόκησε τους στρατηγούς, μεταξύ των οποίων και τον Κλύτο και την κατέλαβε.

Η κατάκτηση της Μεδεώνος από τον Αντίοχο κράτησε λίγο, γιατί οι Ρωμαίοι, βοηθούμενοι από το βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Ε΄, την ανακατέλαβαν, όπως και όσες ακαρνανικές πόλεις είχε κυριεύσει ο Αντίοχος. Τελικά ο Αντίοχος νικήθηκε από τον Ρωμαίο στρατηγό Ακίλιο και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ασία.

Η πόλη έπεσε σε παράκμασε στα επόμενα χρόνια και πιθανόν να ερημώθηκε μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση το 146 π.Χ., ιδίως μετά την ίδρυση της Νικόπολης (30 π.Χ.) από τον Οκταβιανό Αύγουστο, όπως και πολλές Ακαρνανικές πόλεις, αφού οι κάτοικοί τους εποίκησαν με τη βία τη νέα πόλη. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή από την περιοχή της Μεδεώνος περνούσε η ρωμαϊκή οδός Αιτωλικό-Φοιτείες-Μεδεών-Αμβρακικός. Η οδός αυτή χρησιμοποιούνταν μέχρι και το 1856, που επί Όθωνα κατασκευάστηκε η ξύλινη γέφυρα στο Ματσούκι και ο αμαξωτός δρόμος.

ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Έχουν βρεθεί νομίσματα της πόλης, τα οποία χρονολογούνται μεταξύ του 350-300 π.Χ., που στη μία όψη απεικονίζουν την κεφαλή του Απόλλωνα ή της Αθηνάς και στην άλλη δάφνινο στεφάνι με τα γράμματα Α ή Μστο μέσον του. Μερικά νομίσματα απεικονίζουν τρίποδα ή εικόνα γλαύκας (κουκουβάγια) και τα γράμματα Μ-Ε. Στα εκθέματα του Μουσείου Αγρινίου φιλοξενούνται αρκετά ευρήματα από τη Μεδεών: δύο χάλκινοι δάκτυλοι, εκ των οποίων ο ένας φέρει στη συναφή σφενδόνη γραμμική διακόσμηση από πολλά τεθλασμένα σχήματα (αριθμ. 122) και ο δεύτερος διακόσμηση από πλαστικό μηνίσκο (αριθμ. 132), καθώς και ένα από τμήμα χάλκινου ποδιού σκεύους υπό τη μορφή κεφαλής μακρόλαιμου γρύπα δράκοντα λεοντόποδα μήκους 0,125μ. (αριθμ. 133).

ΦΙΛΙΠΠΟΣ Ο ΑΚΑΡΝΑΝ

Δείγμα της μεγάλης της πολιτιστικής και πνευματικής ακμής της πόλης είναι τα ονόματα δύο σημαντικών προσωπικοτήτων της κλασσικής εποχής: του γιατρού Φιλίππου και του παιδαγωγού Λυσιμάχου.

Γνωστός γιατρός της αρχαιότητας από τη Μεδεώνα της Ακαρνανίας. Ήταν προσωπικός γιατρός του Φιλίππου της Μακεδονίας, του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά το θάνατο του Φιλίππου ακολούθησε τον Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στην Ασία ως προσωπικός του γιατρός.

Ο Αλέξανδρος τον αγαπούσε και του είχε μεγάλη εμπιστοσύνη και αυτό αποδεικνύεται από το παρακάτω γεγονός. Ο στρατηγός του Αλεξάνδρου Παρμενιων έγραψε ένα γράμμα στον Αλέξανδρο με το οποίο του έλεγε ότι ο Φίλιππος σχεδιάζει να τον δηλητηριάσει, ο Αλέξανδρος όμως δεν τον πίστεψε. Και θέλοντας να δείξει τη μεγάλη εμπιστοσύνη που είχε στον Φίλιππο, ενώ έπινε το φάρμακο που του είχε δώσει ο Φίλιππος, δείχνει στον Φίλιππο το γράμμα του Παρμενίωνα.

Ο ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ

Ο Λυσίμαχος υπήρξε ο πρώτος στρατιωτικός παιδαγωγός του Μ. Αλεξάνδρου και αυτός του ενέπνευσε την αγάπη για τα ομηρικά έπη.

Κατά τη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή εποχή πολλές οχυρές πόλεις και κάστρα εγκαταλείφθηκαν, αφού οι πληθυσμοί ένιωθαν ασφάλεια από τους δυνατούς στρατούς των δύο αυτοκρατοριών και δημιούργησαν νέους ατείχιστους οικισμούς. Επιπλέον, η συντήρηση ενός κάστρου ήταν πολυδάπανη. Μετά την ερήμωση μιας πόλης ακολουθεί, ως φυσική συνέπεια, η ερείπωση. Έτσι, και τα σπουδαία κτήρια και τα επιβλητικά τείχη της Μεδεώνος αφέθηκαν στην τύχη τους και στην ανελέητη φθορά του χρόνου, ο οποίος σιγά-σιγά τα γκρέμιζε και τα έσβηνε.

Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΚΑΡΝΑΝΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ ΣΕ ΔΥΟ ΛΟΦΟΥΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΕΝΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΧΤΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ

Στην περιοχή της Μεδεώνος, όπως σε όλους σχεδόν τους αρχαιολογικούς χώρους της Ακαρνανίας, δεν έχουν γίνει επίσημες ανασκαφές και έργα προστασίας. Έτσι τεράστιες αρχαιολογικές περιοχές έτσι έμειναν έρμαιο στα χέρια των αρχαιοκαπήλων.

Σε έναν από αυτούς τους λόφους, που άλλοτε έλαμπαν στον πρωινό ακαρνανικό ήλιο τα τείχη της ακμάζουσας και περιτείχιστης πόλης, σήμερα δεσπόζει το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.

Σήμερα τα ερείπια και τα μνημεία της Μεδεώνος βρίσκονται διάσπαρτα στους λόφους. Έστω και αν έχουν διασκορπιστεί και πολλά αρπαχθεί, αυτά τα λίγα που απέμειναν μένουν αιώνια σήματα ενός περασμένου ένδοξου παρελθόντος και μιας μακραίωνης πορείας.

Γράφει ο Βαγγέλης Κουτιβής 

Βιβλιογραφία

Αρριανός. Αλεξάνδρου Ανάβασις, Αθήνα, Εξάντας, 1992, ΙΙ. 4.8-11.

Γ. Α. Φερεντίνος. Ιστορία της Ακαρνανίας. Αθήνα, 1989, τ. και Λίβιος 11,13.

 Κων. Στεργιόπουλου, ό.π. βλ. και Ε. Λιβεράτος. Ιστορία της Κεφαλληνίας. Πειραιάς, 1988.Γ. 

Μπαρμπαρουση Β. Κουτιβή «Πόλεις και Χωριά του Δήμου Ακτίου-Βόνιτσας» 2012

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας ο Δημήτριος Παπακωνσταντής ετών 68

Έφυγε από κοντά μας ο Δημήτριος Παπακωνσταντής του Αντωνίου ετών 68,  η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη 02/09/2025 στις 4:30 μ.μ. στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας

Τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του  

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας ο Αριστείδης Τσιτσώνης ετών 82

 

Έφυγε από κοντά μας ο ο Αριστείδης Τσιτσώνης ετών 82,  η κηδεία του θα γίνει το Σάββατο 30/08/2025 στις 11:00 π.μ. στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογενειά του

 

 

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας ο Γιάννης Μπουμπούλης ετών 71

 

Έφυγε από κοντά μας ο Γιάννης Μπουμπούλης του Βασιλείου ετών 71,  η κηδεία του θα γίνει αύριο Σάββατο  23/08/2025  στις 17:00 στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογενειά του 

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας ο Δημήτριος Κονάκης ετών 90

 

Έφυγε από κοντά μας ο Δημήτριος Κονάκης ετών 90 η κηδεία του θα γίνει αύριο την Κυριακή στις 11:00 στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας

Τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του 

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας η Γιαννούλα Τίτου 92 ετών

 

Έφυγε από κοντά μας η Γιαννούλα  Τίτου 92 ετων η κηδεία της θα γίνει σήμερα Σάββατο στις 12 το μεσημέρι στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας.

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά της

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε απο κοντά μας η Κωνσταντίνα Σούρλα ετών 84

 

Έφυγε από κοντά μας η Κωνσταντίνα Σουρλα ετών 84 η κηδεία της θα γίνει σήμερα Πέμπτη στις 1 μ.μ. στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά της

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε απο κοντά μας ο Βασίλης Πουρνάρας ετών 87

 

Έφυγε από κοντά μας ο Βασίλης Πουρνάρας ετών 87 η κηδεία αύριο 4/8/2025 στις 10 πμ Άγιο Αθανάσιο Κατουνας

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας η Αρτεμισία Κάτρη 86 ετών

 

Έφυγε από κοντά μας η Αρτεμισία Κάτρη 86 ετών. Η κηδεία της θα γίνει αύριο Δευτέρα στις 11:00 π.μ. στην Αγία Παρασκευή στα κατωμερήσια.

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά της

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας Κώστας Ζωγάκης 50 ετών

Έφυγε από κοντά μας ο Κώστας Ζωγάκης του Ιωάννη 50 ετών

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Σάββατο 12/07/2025 το απόγευμα  στις 4:00  στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας.

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας η Βασιλική Βούλγαρη ετών 91

 

Έφυγε από κοντά μας η Βασιλική Βούλγαρη ετών 91

Η κηδεία του θα γίνει αύριο 18/06/2025 Τετάρτη στις 10:30 πμ στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά της

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από την ζωή, πλήρης ημερών η Νίκη Καραμπούλη ετών 100

 

Έφυγε από κοντά μας πλήρης ημερών η Νίκη Καραμπούλη (χήρα Γεωργίου) ετών 100.

 Η κηδεία της θα γίνει αύριο 25/05/25 στις 11 π.μ  στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας.

 

Τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας ο Γιώργος Τζάφας ετών 83

 Έφυγε από κοντά ο Γιώργος Τζάφας ετών 83.

 Η κηδεία του θα γίνει αύριο Πέμπτη 22/5/2025 στις 12:00 μ.μ. στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας.

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας η Ευτυχία Κατσίκα ετών 91

 

Έφυγε από κοντά η η Ευτυχία Κατσίκα ετών 91.

 Η κηδεία του θα γίνει αύριο Παρασκευή 16/05/2025 στις 12:00 μ.μ. στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας.

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά της

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας η Χρυσάνθη Μπακαδήμα ετών 88

 

Έφυγε από κοντά η Χρυσάνθη Μπακαδήμα ετών 88. Η κηδεία της θα γίνει αύριο Δευτέρα 21/04/2025 στις 12 μμ  στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας.

Τα θερμά συλλυπητήρια στους συγγενείς της 

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας ο Γρηγόρης Πανέτας ετών 60

 

Έφυγε από κοντά ο  Γρηγόρης Πανετας ετών 60. Η κηδεία του θα γίνει αύριο Πέμπτη 20/03/2025 στις 11:30 π.μ. στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας.

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του

ΚΑΤΟΥΝΑ: Έφυγε από κοντά μας ο Χρήστος Κουτιβής (Καραβασίλας) ετών 87

 

Έφυγε από κοντά μας σήμερα 4/02/2025 ένας ακόμα καλός οικογενειάρχης και συγχωριανός μας ο Χρήστος Κουτιβής ετών 87.  

Ο μπάρμπα Χρήστος διατηρούσε για πολλά χρόνια καφενείο στην Κατούνα αλλά εδώ και πολλά χρόνια έμενε μόνιμα με την οικογένειά του στην Ρόδο.

Η κηδεία του θα γίνει στην Ρόδο την Πέμπτη στις 12 το μεσημέρι στο εκκλησάκι των παμμέγιστων Ταξιαρχών στο κοιμητήριο

Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του

Ένα από τα παιδιά του γράφει στην σελίδα  

Αχ βρε πατέρα μου...

Πως είναι δυνατον να μπω ξανά στο σπιτι και να μην φωνάξω " πατέρα τι κάνεις;;". Βιαστηκες πατέρα να πας να βρεις τον μπάρμπα Λακια ,την θεια Λενη ,την Ρίκο,την θεια Κατερίνα, τους γονείς σου . Χαιρεσαι που βλέπεις τον φιλο σου τον Πανο που τόσα χρόνια στερηθηκες. Θα έχετε το ουζακι και τα τσιγαρακια σας στο καφενείο και θα του λες τα νέα!! Αυτο με ησυχάζει. Θα εισαι παλι με αυτους που σε αγαπάνε. Δεν έχει κανενας να πει λογο για σένα κακό οπως ουτε εσύ κακολογησες κανέναν. Παντα πρόθυμος να βοηθήσεις τους πάντες, μα πιο πολύ τους ανημπορους και περιφρονημενους . Την τελευταία φορά που ήπιαμε τον καφέ μας στο καφενείο σου στην Κατουνα ,που δεν την έβγαζες απο τις κουβέντες σου,παραμονή της Παναγίας, όλοι περνουσαν να σε χαιρετήσουν εγκάρδια με χαρα που σε ξαναβλεπαν εκεί. Κι εσύ θυμόσουν τον καθένα και ρώταγες για όλους!!

Μην ανησυχείς πατέρα μου, την Αναστασία σου ,την γυναίκα σου ,την μάνα μας θα την προσέχουμε και θα την αγαπάμε! Δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε όπως εσύ, γιατι εσυ την λατρευες και την έκανες ευτυχισμένη μόνο οπως εσύ ήξερες!!! Σου υπόσχομαι θα της φέρνω εγω λουλούδια τωρα!!!

Ποιος θα μας κάνει τα χατίρια όλα τώρα;;

Μας καλομαθες και τώρα???

Πατερα μου ,το κρεβάτι σου έχει την μυρωδιά σου ...

Θα ζεις για πάντα στη καρδιά μου... πατέρα μου!!! Θα εχεις καλο παράδεισο είμαι σίγουρη...

Όλες οι αντιδρ