Γεια σας !!
Αγαπητοί φίλοι , χωριανοί και…επίτιμα μέλη, η Κατούνα εκτός
από Μαραθωνοδρόμους, έχει πλέον και... Ημεροδρόμο, έναν σύγχρονο Φειδιππίδη !!!
Έχω την χαρά και την τιμή να σας ανακοινώσω ότι την 23η Μαρτίου ημέρα Σάββατο, συμμετείχαμε στο
8ο Διεθνές Φεστιβάλ Υπεραποστάσεων στην Αθήνα ,στο χώρο του παλαιού
αεροδρομίου,στο Ελληνικό.
Εκεί
διεξάγονταν, από τις 17 έως τις 24 Μαρτίου, αγώνες 24 ωρών, 48 ωρών ,72 ωρών και…6 ημερών(κάποιοι δηλ. ήταν ήδη εκεί και έτρεχαν από τις 17 Μάρτη !!!!)!
Εμείς τρέξαμε στον αγώνα των 24 ωρών, στις 23 Μαρτίου…
Μπορούσαμε να
τρέχουμε, ; o,σο θέλουμε,να σταματούμε όποτε θέλαμε να κοιμόμαστε,να
καθόμαστε,να ξεκουραζόμαστε κλπ κλπ ,ώσπου να κλείσουμε 24 ώρες !!!
Εμείς φίλοι μου, δεν
κοιμηθήκαμε καθόλου…συνεχώς ,αυτές τις
24 ώρες, ήμασταν σε κίνηση !(Φυσικά σχολιάστε ελεύθερα!!)χα χα !!
Ως αρχάριος, στον εν λόγω αγώνα,έφτασα στο Ελληνικό,αρκετά νωρίς ,κατά της 11 το πρωί!!Ο αγώνας
των 24 ωρών θα άρχιζε στις 3 το μεσημέρι! Έκανα μια …αναγνωριστική βόλτα,βρήκα τον Κο Μπαξεβάνη-τον διοργανωτή-παρέλαβα τον αριθμό μου και άρχισα να σκέφτομαι
πού να είναι το πιο ιδανικό μέρος να…στήσω τα πράγματά μου!!
Βλέπω έναν δρομέα
να κάνει μασάζ στις πατούσες του,να βάζει αλοιφές κ τολμώ και πάω κ τον ρωτώ σε ποιο αγώνισμα τρέχει…Όταν μου απαντάει ότι ΘΑ τρέξει κι αυτός, στον αγώνα τών
24ωρών, εκπλήσσομαι και σκέφτομαι…’’Μα,από τις 11 άρχισε τις αλοιφές κ τις μαλάξεις??ωχ ωχ ωχ τι να με περιμένει ??(αργότερα,έμαθα ότι εγκατέλειψε από τα
πρώτα χιλιόμετρα-‘’κάηκε‘’ μάλλον!!!!!
Ημουν
αποφασισμένος ότι δεν θα κοιμηθώ, ότι θα είμαι σε συνεχή κίνηση…Αν κοιμηθώ θα το
χάσω το παιχνίδι !!
Αρχισα να ξεφορτώνω τα πράγματα μου κυριολεκτικά σαν να βγήκα από το σούπερ μάρκετ), την καρέκλα μου και το τραπέζι μου. Κάπου εκεί εμφανίστηκε ένας φίλος μου Ο Βασίλης ήρθε μόνο κ μόνο να
με δει,να με βοηθήσει…Όπως και έκανε!!
Είχα έναν
σχεδιασμό στο μυαλό ‘’εδώ τα τρόφιμα,εκεί τα ποτά,ξεχωριστά και ευδιάκριτα το
σακίδιο με τα ιατρικά πράγματα,είχα τα πάντα σχεδόν,παραπέρα σε ξεχωριστό μέρος
ο ρουχισμός και σε πρώτη προτεραιότητα τα ρούχα πού θα χρειαζόμουν το βράδυ,από
την στιγμή πού θα βασίλευε ο ήλιος(ώρα 7!!!)κλπ…
Πρώτη πρώτη κίνηση
όμως ήταν να κρεμάσω μια σακούλα απορριμάτων!!!...
Στήναμε το
τραπέζι, με τον Βασίλη και εμφανίστηκε και ακόμη ένας φίλος δρομέας,ο
Αλέξανδρος και ρώτησε αν υπάρχει χώρος
δίπλα, όπου και έστησε κι αυτός τα πράγματα
τού !!Με τον Βασίλη αναρτήσαμε στην περίφραξη και μια σημαία της εταιρείας όπου
εργάζομαι, για τούς αναμμενόμενους συναδέλφους- επισκέπτες,φίλους μας, να χαρούν πιο πολύ !!
Και επάνω στο τραπεζάκι μας, μέσα στον γενικό χαμό από τα τρόφιμα κ ποτά, είχα και ένα …πολύ
χαριτωμένο μυρμηγκάκι (κουκλάκι)να το έχω παρέα την νύχτα!!
Για εμένα η ό,λη
ιστορία ήταν μια γιορτή ,χωρίς άγχος κανένα…ήμουν ήρεμος… !! Δεν με απασχολούσε
αν κ πόσα χιλιόμετρα θα κάνω,αν θα είμαι τελευταίος,σημασία σε τέτοιους αγώνες
έχει η συμμετοχή και ο τερματισμός,ασχέτως τήν σειρά .Μόνο πού θα έβλεπα τόσους
φίλους,δρομείς,γνωστούς ,άγνωστους …ένιωθα τέλεια!
Κατά τις 12 έφαγα
ένα ολόκληρο γιαούρτι με μέλι!!! Η…φήμη μας το χωριό μας, ήταν ήδη εκεί από πιο νωρίς φυσικά !!Ερχόνταν άγνωστοι φίλοι,με ρωτούσαν αν είμαι ο Παναγιώτης ,από την Κατούνα κλπ κλπ… και όταν έλεγα ΝΑΙ ,να απλώνουν ένα τεράστιο χαμόγελο,να με χαιρετούν,να μου εύχονται ‘’καλή δύναμη’’ ,να μου λένε
ότι διαβάζουν τα γραφόμενά μου και ότι τούς αρέσουν πολύ κλπ… Ένας πανικός
ΤΡΑΝΟΣ…
45 λεπτά πριν την έναρξη αρχίσανε να τοποθετούν αλοιφές ,λάδια,σκόνες,παπούτσια, αντηλιακά κλπ
κλπ…Είχα φέρει κ ζυγαριά στο αμάξι,ζυγίστηκα και ήμουν 82 κιλά !! …Ο Βασίλης με την φωτογραφική μηχανή να …αποτυπώνει
στιγμές …
Ώρα 2 55
μαζευτήκαμε όλοι μαζί οι δρομείς,ειπώθηκαν
λίγα λόγια-οδηγίες από τον Διοργανωτή και 3:05 το μεσημέρι, ξεκινήσαμε το τρέξιμο !!!
Τα ‘’όπλα’’ μου !?!Χιούμορ, Ρεαλισμός, Σκέψη, Αυτοσαρκασμός και …ΕΣΕΙΣ !!Είναι δυνατόν με
τέτοια συνταγή να μην επιτύχουμε ?!!!!!
Ο ήλιος ήταν
ζεστός,η θερμοκρασία 17 βαθμοί,είχε ένα ελαφρύ αεράκι όμως πού δρόσιζε…Πιστεύω
ό,λοι μας,οι δρομείς, δεν ανησυχούσαμε,διότι σε 2-3 ώρες θα είχαμε ένα υπέροχο
ηλιοβασίλεμα!!!
Άρχισα και έτρεχα
λοιπόν,βλέποντας- περιεργάζοντας και τους υπόλοιπους δρομείς…τρέχαμε μαζί και με
αυτούς πού έτρεχαν 48ώρο, 72ώρο, 6ήμερο…Ο,λοι μαζί… Άλλοι πιο αργά,άλλοι
περπατώντας …εμείς οι φρέσκοι τρέχαμε!!
Ήταν και ένα ζευγάρι δρομέων πού κάθε φορά πού
αντάμωναν,άλλαζαν κι ένα φιλάκι, για αναζωογόνηση!!Ο Βασίλης ,κατά τις
6,αναχώρησε για μεσημβρινή ξεκούραση!!!Το μπλουζάκι με την επωνυμία τού χωριού μας να δίνει λαβές για πειράγματα,χιούμορ…
Το απογευματάκι, 6?7?,άρχισαν να συρρέουν οι φίλοι-(το funclub μου!!) , ( Παιδιά,με κάνατε να
έχω ένα μόνιμο τεράστιο χαμόγελο και σκεφτόμουνα-αναρωτιόμουν, ότι όσοι δεν ξέρουν και με βλέπουν
έτσι,χαζοχαρούμενο,τι να λένε ?!!!!)!
Ξαφνιάστηκα τόσο πού στον χαιρετισμό μου τους είπα ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!!!ΧΑ ΧΑ !
Έτρεχα δυνατά…το
έβλεπα κι εγώ…αλλά δεν μπορούσα να μειώσω και έπρεπε να μειώσω…σε κάθε στροφή
,ένας άλλος φίλος,ο Παύλος, να μου λέει ‘’κόψε’’… Στις πρώτες 4 ώρες έτρεχα με
9 χιλ/ώρα αν θυμάμαι καλά… Ήταν πολύ γρήγορα…
Ένιωθα χαλαρά,σταματούσα λίγο, μιλούσα με τον Παύλο, την Αννα, με φίλους…με
εσάς!!Ναι,ήθελα να σάς κεράσω … δεν είχα φέρει τόσα πράγματα μόνο για εμένα
!! Δεν ήταν κακό και δεν ήταν ντροπή να σερβιριστείτε μόνοι σας !! Είμασταν Αρχηγοί Εκεί Όλοι Μας,Μαζί !!! Και χάρηκα πάρα πολύ!!
Προκειμένου να
κόψω ταχύτητα,άρχισα κάθε μισή ώρα να σταματώ για 5 λεπτά,έτρωγα
κάτι,(μπανάνα,σοκολάτα,ψωμί, κεφτεδάκια,ντομάτα)…κάθε 4 η 5 στροφές έπινα νερό και κάθε μία ώρα έπινα ισοτονικό τής διοργάνωσης …μιλούσα με δρομείς,…Μίλησα και με έναν συνάδελφο, στο κινητό, μου έδωσε τις ευχές τού…
Η ώρα
περνούσε,κατά τής 7 φόρεσα το ισοθερμικό μου μονολογόντας ‘’θα σε βγάλω με την
Ανατολή τού Ηλίου πάλι !’’ Καί από πάνω ξανά την μπλε μπλούζα και στο κεφάλι το
καπελάκι μου, θα το έχω ό.λη την νύχτα,να κρατάει ζεστό τον εγκέφαλο!!… Έφυγε το
funclub μας έφυγε και ο Παύλος, η Αννα… Έφυγαν και οι άλλοι φίλοι, και βοηθοί,αρκετών δρομέων-εγώ(εμείς) δεν χρειαζόμασταν βοηθό!!…Τούς άκουγα πού
έλεγαν ‘’από δω και πέρα πώς θα το παλέψουμε ??!!’’!!
Όση ώρα καθόμουν
,ήμουν τυλιγμένος με έναν υπνόσακο,να μην κρυώνω… Και σιγά σιγά οι δρομείς ήταν
όλοι ντυμένοι με μακρυμάνικα,με άλλα χρώματα,καπέλα,σκουφάκια,γάντια…
Η Αμαλίτσα μας –κορυφαία Ελληνίδα δρομέας, Σπαρταθλήτρια ,να πηγαίνει σαν τον άνεμο,ακούραστη !
Το ίδιο και ο φίλος Ανδρέας Πάτσης(είναι από την Βόνιτσα ε?!!συνδημότης!!!!)πού
κάθε φορά πού συναντιόμασταν με ρωτούσε πώς είμαι …Δυνατός ο Ανδρέας!Κι άλλοι
δρομείς, πού δεν τούς ήξερα,έτρεχαν σφαίρα,ήταν πιο ελαφρείς(λέτε να ήμουν ο
βαρύτερος?!!..χμ…μπορεί…)με τεράστια προπονητική εμπειρία…
Στις 8 το βράδυ,σε μια ακόμη στάση,τηλεφωνώ σε μερικούς φίλους πού γιόρταζαν(ήταν του Αγίου
Θεοδώρου) ,άλλαξα κάλτσες,τα δάχτυλα ήταν σε πολύ καλή κατάσταση... Δεν είχα
πρόβλημα αλλά καλύτερα να το…προλάβω !Κάποιοι,φώναζαν στους βοηθούς τούς,να
έχουν έτοιμο ένα τζελάκι, στην επόμενη στροφή… Γενικά παρατήρησα να ‘’παίζει’’
αρκετή χημεία …
Επεδίωκα και μιλούσα με τον Γιάννη Παπαμιχαήλ-έτρεχε στον αγώνα των 72ωρών-, σκεπτόμενος σε
τι κατάσταση είναι αφού τρέχει ήδη 50-60 ώρες…τού μιλούσα κυρίως για να τού
σπάω την μονοτονία,να τον ‘’ξυπνάω’’…πότε τον ρωτούσα πόσα χιλ έχει κάνει,πότε για τα ρούχα τού, για το αν έχει βοηθό(χα χα χα αρχικά μου απάντησε(ς) ότι δεν είχε(ς)…μετά,σε άλλη στροφή, μου είπε(ς) ότι ξέχασε(ς) και μου είπε(ς) ψέμματα, βοηθός
(σ)τού ήταν η γυναίκα (σ)τού !! Φανταστείτε πώς είναι μετά από τόσες ώρες
?!..Το ίδιο έκανα και με τον Ακη Ξενούλη , έτρεχε 48ώρο αυτός !!
Στίς 10 το βράδυ,
άλλαξε η φορά τού αγώνα… Κατά τις 11 έφαγα μισό γιαουρτάκι ξανά(κάνει καλό
στον οργανισμό, στους ULTRA αγώνες),λίγους ξηρούς καρπούς, μια κουταλιά μέλι,η
διοργάνωση έφτιαξε μακαρονάδα,όπου έφαγα ελάχιστη,ωραία ήταν,αλλά αφού είχα
φάει τα δικά μου είπα να μην το παρακάνω, την κράτησα για αργότερα,αν και τελικά δεν χρειάστηκε.Κατά τίς 11:30 ήρθε και ο Θανάσης, του είχα ζητήσει και μπαταρίες για την φωτ, μηχανή, καθίσαμε λίγο,τα είπαμε,άρχισα να τρέχω πάλι.Τού
ζήτησα και μου βρήκε τα γάντια μου και μία φόρμα… Άρχισε να κάνει κρύο
καλό…’’καλό αυτό’’ σκέφτηκα ‘’θα έχουμε καλύτερη απόδοση’’!! Ήταν μεσάνυχτα…Ο
Θανάσης έφυγε…’’ας αφοσιωθώ κι εγώ τώρα στο τρέξιμο’’ σκέφτηκα….
Σε αυτό τον αγώνα το
κεφάλι δεν έπρεπε, και δεν ήταν σκυφτό, δεν κοίταζα κάτω…έπρεπε και ήταν ψηλά,να
βλέπει μακρυά,να ξεφεύγει από το μονότονο,να αλλάζει εικόνες!!Μέχρι και τα
αστέρια ,ψηλά, χάζευα!!!Να ξεφεύγω από την μονοτονία !!!
Χρονομέτρησα μια στροφή,όταν περπατούσα… την έκανα σε 11 λεπτά. Έκανα το ίδιο και με μια στροφή
όταν έτρεχα,εκεί ήμουν στα 8 λεπτά περίπου.Με βοηθούσε αυτό μετέπειτα στους υπολογισμούς μου…
Μέχρι τώρα δεν είχα
κάποιο πρόβλημα με τα παπούτσια μού, είχα φέρει κ άλλα παπούτσια ,αν χρειάζονταν να έκανα αλλαγή…
Τα
κεφτεδάκια (πρωτεΐνες) ήταν υπέροχα μαζί με το φρέσκο ψωμάκι(υδατάνθρακες)!Καί
μπανανίτσες(κάλιο) φυσικά!
Μιλούσα και με την Αμαλίτσα μας ,ένα χαμόγελο ,ένα άγγιγμα στην πλάτη σε ωθεί,σε δυναμώνει…
Από κάτω, στην παραλιακή να ακούγονται τα αυτοκίνητα,να βλέπω τα τραμ τα λεωφορεία,να
σκέφτομαι ότι τώρα ξεκινάει η έξοδος τού Σαββάτου, για τούς εναπομείναντες στην Αθήνα,(διότι ήταν 3ήμερο 25ης Μαρτίου)…’’να μην ξεχάσω να πω στον Κο
Μπαξεβάνη,να οργανώσει το επόμενο Φεστιβάλ,σε ημερομηνία με…Πανσέληνο-θα είναι
ακόμη πιο ωραία!!!
Πήγαινα αργά…το
έβλεπα από τα χιλιόμετρα πού… δεν έκανα!!! Τα 100χιλ. –αν θυμάμαι καλά-τα έπιασα στις 15 ώρες-πριν ένα μήνα σε άλλο αγώνα, 100χιλ, τα έτρεξα σε 11 ώρες!!…Εδώ
όμως ,κυρίαρχο ρόλο έπαιζε η ψυχολογία,διότι τρέχαμε σε έναν κύκλο,συνολικού
μήκους ενός χιλιομέτρου…Το μόνο πρόβλημα μου ήταν ότι πονούσαν οι γάμπες μου να
ήταν από τα παπούτσια άραγε ?!Κάποιος δρομέας ,με ρώτησε γιατί γράφω
‘’βιολογική αμπελουργία’’ στα ρούχα μου τού εξηγώ ότι…είμαι σπόνσορας ενός καλού μου φίλου !!χα χα χα !!!
Ώρα 1 τα
μεσάνυχτα,σε άλλη στάση,αλλάζω ξανά κάλτσες,μυρίζω στον αέρα κάτι να μαγειρεύεται σαν μοσχαρίσιο…τρώω μερικά μπισκότα(αμυλο), ρίχνω μια ματιά στο κινητό…αναπάντητες από φίλους πού ήθελαν να μου ευχηθούν…Κι ο ‘’Ναύαρχος’’-ένας
φίλος, πού εργάζεται σε πλοία-10 κλήσεις έκανε και σε καμία δεν τού απάντησα
!!!
Ο Κος Μπαξεβάνης-ο
Διοργανωτής-ήταν εκεί συνεχώς…ο πάγκος
τού να έχει κουλουράκια,μπισκότα,ξηρούς
καρπούς, ισοτονικά, πατατάκια, σταφίδες,τυρόπιτες και …υπήρχε και υπέροχη σούπα-απ
όπου και η μυρωδιά πού αναφέρω παραπάνω !!!!! Όταν την πήρα έκαιγε και έτσι την άφησα στο τραπέζι κ μετά από 2στροφές ήταν μια χαρά να την πιεις μονορούφι !!!
Σε κάθε στάση μου στο τραπέζι μας παρέα είχα το μυρμηγκάκι !!!’’Ο,λα τα λεφτά’’ το
μυρμηγκάκι…(την άλλη ημέρα έμαθα ότι κάποιοι φωτογράφιζαν το τραπέζι μας με
ό,λα τα καλούδια κ το μυρμηγκάκι χα χα )...σκέφτηκα να το πάρω για μια στροφή,
αλλά μετά λέω ‘’άστο καλύτερα,μήπως επιστρέφοντας με περιμένει το ασθενοφόρο για το Δαφνί’’!!!χα χα !!!Με πειράζουν κάποιοι δρομείς,ότι ‘’τα παίρνω χοντρά
από την Knauf’’ και κάνω τόση διαφήμιση !! χα χα χα !!Πώς να μην έχεις όρεξη για τρέξιμο μετά από αυτή την αγάπη πού εισπράττεις??!!
Μερικοί κορυφαίοι
δρομείς δεν φαίνονταν,ίσως ξεκουράζονταν η κοιμόνταν…η νύχτα είναι σκληρή…
Κάποιοι τρέχουν
σφαιράτοι, είναι μικροί στην ηλικία,ελαφρείς,πολύ καλά προπονημένοι -σίγουρα όχι
οι αρχαριοι !Με ρωτάει κάποιος,αν έχω…προπονητή !!!Γελάω δυνατά,ενώ τρέχω….τι
να του απαντήσω τώρα?!!!
Η ώρα είναι 3, έκλεισα 12ώρο και έχω κάνει ΜΟΝΟ 90 χιλιόμετρα περίπου…’’μα πώς είναι δυνατόν
?γιατί πάω τόσο αργά?’’ αναρρωτιέμαι …Η απάντηση είναι ίσως,‘’ επειδή
ενστικτωδώς να φοβάμαι καί προσπαθώ να κρατήσω δυνάμεις μέχρι να εκπνεύσει το
24ώρο…να αντέξω μέχρι τέλους… Με το σκεπτικό να σταματώ 5 λεπτά κάθε 4-5
στροφές,έχανα φυσικά έδαφος…το εντόπισα,αναθεώρησα σκέψη καί το άλλαξα… δεν θα σταματούσα πια, όταν ήταν για ξεκούραση,απλά θα περπατούσα…!
Ώρα 3:40,σε μια άκρη βλέπω έναν φίλο δρομέα, ντυμένο με το σακίδιο μαζί,να μας αποχαιρετάει… Έφευγε διότι τον πρόδωσε το στομάχι του…Στεναχωρήθηκα …αλλά μετά
από λίγο σκέφτηκα ‘’είναι κι αυτό μέρος τού αγώνα’’… στον καθένα μας μπορεί να
συμβεί…
Το κρύο άρχισε να
είναι πιο δυνατό… Έτρεχα ,θέλοντας και μη,διότι έτσι διατηρούσα το κορμί
ζεστό!!(χα χα χα !!)ειδάλλως το χάναμε το παιχνίδι !Τα παπουτσάκια μού
αποδείχθηκαν τέλεια ! Ήταν 2 νούμερα μεγαλύτερα !! Έτσι,δεν είχα πρόβλημα…ακόμη! Είδα τον Αλέξανδρο να
αλλάζει τα δικά τού…σκέφτηκα ‘’αφού δεν έχω πρόβλημα δεν τα αλλάζω…
Έβλεπα και τόν
ακούραστο επίσης Γκόγκο Απολλώνιο (τι ωραίο όνομα !),57 ετών,,να σαρώνει τήν
διαδρομή,αγέρωχος,φορώντας μακρύ ντιζα’ι’νάτο κολάν από πάνω έως
κάτω…υπέροχος ο Κος Απολλώνιος!!
Κάποιοι
δρομείς ,ήταν να τούς κάνεις
υπόκλιση, δεν παίζονταν οι άνθρωποι !!!
Τι να πω για τον Γιώργο Βλάχο(αυτός τελικά τερμάτισε πρώτος με
225 χιλιόμετρα )??!!
Ο
άνθρωπος λες και τον είχες στο ρεύμα-όχι στην μπαταρία,διότι η μπαταρία
εξασθενεί!!-και έτρεχε το ίδιο συνεχώς!!! Και οι υπόλοιπες 4-5 κυρίες, πού
έτρεχαν στο 24ώρο, ήταν απίστευτες, σίγουρες,μ άρεσε να τις βλέπω να τρέχουν
τέτοιο αγώνα, δεν μασούσαν!!…Κάποιοι άλλοι,κάνανε ‘’κόμμα’’ και το πήγαιναν
μαζί, περπατητό και μιλώντας,να περάσει η ώρα,να ξημερώσει….Είναι οι πιο δύσκολες ώρες θαρρώ…Μερικοί έτρεχαν, ακούγοντας μουσική από το κινητό τους !!
Σκεφτόμουν τους επόμενους αγώνες μου πού έχω δηλώσει στους επόμενους μήνες…
Εδώ μου έρχεται η
ιδέα,ότι μετά το τέλος τού 24ώρου,θα
τούς βρω ό,λους τούς δρομείς, να τούς συγχαρώ ό,λους έναν προς έναν!!!Αλλά δεν θα είναι εύκολο-θα φεύγουν από δω κι από εκεί….
Κοντά στις 4 ,με
ρωτάει κάποιος αν έχω ώρα…Τού απαντώ ‘’όχι’’-επίτηδες,αφού ήδη φαίνονταν ότι
φορούσα ρολόι!!! Και τσίμπησε…’’Κι αυτό πού φοράς τι είναι?’’ με
ρωτάει…’’Α,αυτό, ρολόι είναι,ναι!’’...’’ και γιατί τότε μου λες ότι δεν έχεις?!’’...’’ για πλάκα φίλε… για πλάκα !!!χα χα χα!!!’’
Η ώρα κοντεύει 5 το πρωί σκέφτομαι ‘’αυτό πού κάνω τώρα,πού κάνουμε όλοι , γιατί το κάνουμε ? για να δούμε τα όρια μας
μήπως? μα πόσο μπορεί να είναι τα όρια μας?!έχουν τέλος?!η φαντασία μας έχει
τέλος?!?! Η φαντασία δεν έχει τέλος, άρα και τα όρια μας δεν έχουν τέλος – η πιο
σωστά,το τέλος των ορίων μας,δεν είναι αυτό πού νομίζουμε συνήθως !!!!!!
Αρχίζει να χαράζει
σιγά σιγά…Ο ουρανός,φαίνεται θα είναι πεντακάθαρος! Μάλλον θα κάνει ζέστη… Δεν είμαι ο μόνος πού τα σκέφτομαι όλα αυτά…Σε κάποια συνάντηση, μου λέει ο
Αλέξανδρος ‘’ελπίζω να έχει κανένα συννεφάκι
αργότερα , γιατί αλλιώς θα ζεσταθούμε πολύ!!!...’’ Και πού είναι η
Κατούνα??’’ρωτάει άλλος δρομέας,προκειμένου να σπάσει την μονοτονία του..γελάω και δίνω γεωγραφική ενημέρωση κ.α.!!!
Βαθιά, στον Πειραιά-αν δεν κάνω λάθος-άρχισε να βγαίνει η ημέρα…ο ήλιος να κάνει την
εμφάνισή τού…’’όπου να ναι έρχεται κατά δω ’ !! Η παραλιακή οδός,ηρεμεί…σειρά
τής να ‘’κοιμηθεί’’ τώρα,μετά την ολονύχτια Σαββατιάτικη κίνηση !!!Οι δρομείς
,αρχίζουν και βγάζουν τα μακρυμάνικα, άλλα ρούχα κάνουν την εμφάνιση τούς,άλλα
χρωματάκια…!!!
Ώρα 6
περίπου,εντοπίζω κάποιο θέμα-πρόβλημα κάτω από τήν δεξιά πατούσα… δεν με
απασχολούσε σοβαρά,αλλά…κάτι ‘’έπαιζε’’ εκεί… !
Κάπου, στις 7 το
πρωί, κάνω μεγάλη στάση…αλλάζω μπλούζα,τοποθετώ το νούμερο μου τρώω γιαουρτάκι
με μέλι,χυμό βύσσινο,αλλάζω σορτσάκι. Ελέγχω το πόδι και εντοπίζω 2 φουσκάλες.
Αποφάσισα να μην τις πειράξω και να συνεχίσω έτσι…Αλλά μετά
από 1-2 χιλιόμετρα ,δυσκόλευε
η κατάσταση…Συναντώ έναν φίλο δρομέα-γιατρό στο επάγγελμα-, τού λέω τον πόνο μου… λέει να τις σπάσω…!!Ξανασταματώ, πάω
μέσα στο κτίριο τώρα, για να μην κρυώσω,διότι θα αργούσα…εξολοθρεύω τις φουσκάλες,βάζω μπεταντίν και βάζω και χάνσαπλαστ…Ξαναξεκινώ…το πρώτο χιλιόμετρο
ήταν δύσκολο,αλλά μετά ό,λα τέλειωσαν…ήταν σαν να μήν είχε συμβεί τίποτα…όλα
καλά πια τελικά οι φουσκάλες ενώ τίς θεωρούμε ζημιά μεγάλη. δεν είναι !
Ξημέρωσε καλά πια Άρχιζαν κι έρχονταν και οι πρώτοι επισκέπτες των δρομέων…φορτωμένοι με
σακούλες με τρόφιμα,αναψυκτικά κλπ κλπ…
Ο ήλιος είχε βγει καλά πια Παρ όλα αυτά,κάποια συννεφάκια εμφανίστηκαν …έτσι,υπήρχε δροσισμός
!! Ως τις 10 περίπου,τα συννεφάκια
ήταν πάνω μας !Αλλάζει τώρα ξανά η φορά τρεξίματος.Κάπου εδώ αλλάζω
καπέλο,φοράω ένα λευκό με ‘’ουρά’’-έχει πανί στο πίσω μέρος και προστατεύει τον αυχένα, για προστασία από τον ήλιο, αλλάζω και τις τελευταίες κάλτσες μου…φουσκάλες δεν υπάρχουν...τα δαχτυλάκια,το πέλμα,είναι όλα μια χαρά…5 ώρες
ακόμη…τρέχω,περπατώ,τρέχω περπατώ….Κάθε μία ώρα πίνω και από ένα κυπελάκι με χυμούς
κοκτέιλ(μήλο μαζί με γκρέιπφρουτ π.χ.)-δεν το ξεχνώ.Αλλά έχω και τούς
άλλους χυμούς μου,τρώω και λίγα σύκα, και φρυγανιά και σοκολάτα…
Οι επισκέπτες μας πληθαίνουν …Μπαμπάδες ,μαμάδες,μικρά παιδάκια,καροτσάκια… Και ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΑΚΗΣ
ΣΚΟΥΛΗΣ δήλωνε πάλι παρών!!
Γύρω στις 12
εμφανίζεται πάλι ο Βασίλης ! Θα έμενε έως τέλους ! Τού είπα ότι δεν είναι
απαραίτητο,να πάει να κάνει κάτι καλύτερο, αλλά ήταν ανένδοτος ! Ήθελε να είναι
εκεί,να με βοηθάει…Κάθε τόσο με ρωτούσε αν χρειάζομαι κάτι,να ετοιμάσει
!!Πήγαινε, κοίταζε τις οθόνες πού έδειχναν την σειρά κατάταξης και τα
χιλιόμετρα πού ήδη είχα τρέξει και κάθε φορά πού γυρνούσα κοντά του, με
ενημέρωνε….αν και δεν με πολυαπασχολούσαν αυτά! Κοίταζα την ώρα,έκανα
υπολογισμούς,υπέθετα ότι θα έφτανα στα 140 χιλ περίπου… Την τελευταία ώρα είχα
αποφασίσει να την πάω στο περπατητό…αλλά ΔΕΝ έγινε έτσι!!
Κάπου στις 13:30
είχα τρέξει γύρω στα 137 χιλιόμετρα…περπατούσα και μπροστά από τον τάπητα εκκίνησης ήταν ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ όπου μας παρότρυνε
συνεχώς,να συνεχίσουμε ...τού λέω
‘’Ντρέπομαι πού περπατάω μπροστά σού’’ και τον αφήνω κ συνεχίζω….σκέφτομαι ’’άντε
να τρέξω άλλα 3χιλ να γράψουμε 140’’ …ξεχνιέμαι όμως λίγο,μιλώντας με κάποιον
δρομέα και για να πιάσω τα 140 έπρεπε να γκαζώσω κάπως !! Το έκανα,λίγο πιο δυνατά από ότι συνήθως…Ο Βασίλης και μία
άλλη κυρία(?)-άγνωστή μου - να φωνάζουν δυνατά ‘’έλα Παναγιώτη,μπορούμε και τα
150’’ κι εγώ να τού(ς) κάνω νόημα να ηρεμήσουν!!
Διαπιστώνω,όταν
έτρεξα αυτό το λίγο πιο δυνατό,ότι οι π’ονοι πού είχα στις γάμπες εξαφανίστηκαν
!! Και έτσι συνέχισα να τρέχω δυνατά μέχρι πού κλείνοντας 23 ώρες έγραψα 140
χιλιόμετρα…
Με το πού περνάω τον τάπητα,αφού πια έπιασα τα 140,χαλάρωσα, περπάτησα 10 μέτρα ,σκέφτηκα ‘’τα καταφέραμε !!’’… και με πιάνει μια ανεξήγητη επιθυμία και .γκαζώνω απρόσμενα !!!
Αρχίζω ένα τρέξιμο πρωτόγνωρο…Να τρέχω δυνατά πολύ…Ο Βασίλης να μου λέει ότι
πάω με 5 λεπτά /χιλ… Έπαθα πλάκα! Έτσι τρέχω όταν έχω μικρούς αγώνες των 10 χιλιομέτρων !!
Είναι δυνατόν,μετά από 23 ώρες συνεχές τρέξιμο να έχω τόση δύναμη ακόμη ??!!
Οι περισσότεροι
φίλοι δρομείς,περπατούσαν,έτρεχαν χαλαρά, εκτός φυσικά από τούς πρώτους πού
συνέχιζαν ακάθεκτοι !!!Κι εγώ τώρα ένιωθα άλλος άνθρωπος … Έτρεχα δυνατά…Ο
Βασίλης να φωνάζει δυνατά…ο κόσμος να βοηθάει με χειροκροτήματα κλπ κλπ…Σταματώ για λίγο στον πάγκο και καλά να πιω νερό,αλλά πιο πολύ για να ψιθυρίσω στον Βασίλη να μην φωνάζει δυνατά, δεν μου άρεσε αυτό… δεν ήθελα να δίνω την εντύπωση στον κόσμο, ότι πίστευα ότι θα βγω… πρώτος!!! Χα χα χα !!!Συνεχίζω και τρέχω
πολύ δυνατά…κάθε φορά κοίταζα το ρολόι,πράγματι άρχιζα να πιστεύω ότι ‘’ίσως
αντέξω για 145’’…
Τα ο,ποία 145 χιλιόμετρα ,τα
έπιασα στις 23 ώρες κ 30 λεπτά!!!…Βλέποντας αυτό,σκέφτομαι ‘’ααα, ίσως πάω και 149χιλ ώσπου να εκπνεύσει το 24ώρο!!Και συνέχισα να τα δίνω ό,λα…ο ήλιος ήταν
ζεστός,το καπέλο κρατούσε τον ιδρώτα και δεν έρεε στο πρόσωπο μου…οι αναπνοές μου ήταν κοφτές κοφτές…ακούω τον Αλέξανδρο
να με ρωτάει δυνατά δυνατά ‘’κάνουμε αντεπίθεση Στρατηγέ μου??!!!’’…!!
Λέω στον Βασίλη να
μαζέψει τα πράγματα από το τραπέζι,τα τρόφιμα δεν χρειάζονταν πια, να αφήσει
μόνο το…μυρμηγκάκι,μερικές σοκολάτες πού είχα και ήθελα να τις δώσω σε ό,ποια
παιδάκια έβλεπα μπροστά μου μετά το τέλος και να μου βρει και ένα χυμό ρόδι,
πού είχα μαζί μου σε κάποια σακούλα-όπως και έκανε !!!!Εκείνη την ώρα ήρθαν να
με δουν 2 συνάδελφοί μου τούς βλέπω από μακρυά,μού φωνάζουν,έκπληκτοι, απορρημένοι. (‘’μα
καλά, σχεδόν ό,λοι περπατούν,είναι κουρασμένοι,εσύ τι κάνεις?πού την έχεις
κρυμμένη αυτή την όρεξη και τρέχεις,μετά από 23 ολόκληρες ώρες ?!’’...
Σταματώ ξανά λίγο,τούς εξηγώ ότι μένουν 30 λεπτά ακόμη,ότι
πάω να πιάσω τα 150 χιλιομετράκια, ότι τρέχω πολύ δυνατά,ότι έχω εκπλαγεί και
εγώ και πώς ό,τι δουν τώρα, δεν θα το ξαναδούν!!!Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες
με τα κινητά τούς και παραμένουν στην άκρη και απολαμβάνουν το τελευταίο
ημίωρο!! Σε κάθε στροφή να φωνάζουν,να
χειροκροτούν κι αυτοί…Εγώ να γελάω … Και να πετάω !!!Κοίταζα το ρολόι μου ..τα είχα άνετα τα 150 χιλιόμετρα…
Στις 23:50,εκεί
όπως έτρεχα, μια κυρία τής διοργάνωσης με ρωτάει ,τι νούμερο έχω, για να μου ετοιμάσουν ένα μπουκάλι με νερό(οι πιο πολλοί δρομείς παρατηρώ, ότι έχουν ήδη
πάρει τα μπουκάλια) και να γράψουν το νούμερο της φανέλας μου επάνω
τού,προκειμένου στην επόμενη στροφή(πιθανόν την τελευταία…?!), να μου το
δώσουν, για να το αφήσω μετέπειτα, στο σημείο πού θα βρίσκομαι όταν τελειώσει το
24ώρο.
Με το πού κάνω την στροφή, φτάνοντας ξανά στην γραμμή εκκίνησης,15 μέτρα πριν ,αναφωνώ δυνατά ΔΕΝ
ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙ, ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΣΤΡΟΦΗ???! Με ξαναρωτάει η
κυρία, ξαφνιασμεένη, πάλι την ίδια ερώτηση,τι αριθμό έχω …’’ΣΑΣ ΞΑΝΑΛΕΩ 2Η ΦΟΡΑ
ΟΤΙ ΕΧΩ ΤΟ Νο 96’’ απαντώ δυνατά και πάει να το βρει εγώ όπως είμαι κ τρέχω με
ορμή, για να μην …φρενάρω απότομα ,αρχίζω και τρέχω σχεδόν γύρω από τον εαυτό μου ώσπου να μου φέρουν το μπουκάλι!!
Ο κόσμος να
γελάει,να χειροκροτάει…ΤΙ ΝΑ ΠΩ…ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!
Παίρνω το
μπουκαλάκι επιτέλους και συνεχίζω να τρέχω δυνατά… Ήδη έχω γράψει 149 χιλ
…χαλαρώνω ξανά λίγο,τρέχω πιο χαλαρά,
διότι βλέπω ότι άνετα θα πιάσω τα 150 χιλιόμετρα….Φτάνοντας εκεί,γράφω και το
150ο χιλιόμετρα…ο κόσμος να κραυγάζει…η καρδιά μου να χτυπάει δυνατά,όχι από την
ένταση του τρεξίματος μου αλλά από την ανεξήγητη δύναμη μου …ακούω από το
μεγάφωνο ότι ακόμη μένουν 3-4 λεπτά…ξαναγκαζώνω λοιπόν,ελπίζοντας να πλησιάσω στα 151 χα χα χα !!!
Και φτάνω μέχρι τα 883 μέτρα !!!Εκεί, άκουσα την αντίστροφη μέτρηση και το STOP!!Αμέσως άφησα το μπουκαλάκι κάτω στο έδαφος
–κατά σύμπτωση βρέθηκα-τερμάτισα, δίπλα στο τραπέζι μας ! Έτρεξα και ήπια τον χυμό ρόδι και άρχισα και μάζευα αμέσως τα πράγματά μας μαζί με τον Βασίλη.Ο
ένας από τούς συναδέλφούς μου, μετά από
λίγο αναχώρησε…με τον άλλον θα πηγαίναμε γιά…φαγητό!!!
Τελικά, τρέξαΜΕ 150,883 μέτρα φίλοι
μου και ένιωθα τέλεια , ξεκούραστα, σαν να μην έτρεξα ολότελα !!
Ξεκινήσαμε 60
δρομείς(γυναίκες και άνδρες)…εγκατέλειψαν 17…τερμάτισαν 43 …η σειρά κατάταξης
μας είναι στην θέση 20η!!!!!!!!Τέεελεια!!!!!!!!!!!!!!
Την τελευταία ώρα
έτρεξα 10 χιλιόμετρα
!!!ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ !!!Οι φίλοι μου να έχουν μείνει έκπληκτοι…’’τι έκανες τώρα ??’ να μου λένε ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ να τούς απαντώ γελώντας δυνατά !!!!!
Ακούω από τα
μεγάφωνα ότι ‘’η απονομή θα γινόταν στις 4 :30 το απόγευμα…
Άνετα, άλλαξα ρούχα,
έβαλα τα πράγματα στο αμάξι,μοίρασα τις σοκολάτες μου κράτησα μια κ για εμένα και πήγαμε στην αίθουσα απονομής !
Προηγουμένως,
παρέδωσα το τσιπάκι μου και τυχαία αντάμωσα και τον Κο Απολλώνιο όπου και τον χαιρέτησα..!!
Καθήσαμε στην αίθουσα λοιπόν και απολάμβανα ό,λους τούς δρομείς και έφεραν στο μυαλό μου τα
ό,σα έζησα μαζί τούς…βρέθηκα δίπλα σε..ΘΕΟΥΣ!!!
Εκεί πού γίνονταν οι
βραβεύσεις λοιπόν, μου ήρθε η ιδέα να …μιλήσω λίγο από το μικρόφωνο- δεν το κάνω
συχνά αυτό-μην ανησυχείτε, δεν έχω
μεγαλεπίβολες βλέψεις!!!χα χα χα!!!!
Όταν ήρθε η
σειρά μου να βραβευτώ ζήτησα από τον Διοργανωτή,να πω 2 λόγια, όπως και έγινε…Τούς συγχάρηκα ό,λους λοιπόν, είπα ότι ήταν τιμή ιδιαίτερη για εμένα να
βρεθώ εκεί μαζί τούς,ακόμη ευχήθηκα να
είναι πάντα καλά και ότι είναι ό,λοι υπέροχοι… και σταμάτησα στο τσακ πριν αρχίσω να κλαίω!!!!!!!
Και έφυγα γρήγορα
γρήγορα…..!!!
Θέλω και από εδώ
να ευχαριστήσω ακόμη μια φορά τον Βασίλη, για την υπερπολύτιμη βοήθεια πού μου προσέφερε-ξέρω,αυτός θα λέει ότι δέν έκανε τίποτα αλλά δεν είναι έτσι… τον Αλέξανδρο για τις πολύτιμες συμβουλές
τού,πού τις άκουγα και τις έκανα πράξη-εντάξει,όχι ό,λες είναι η αλήθεια
!!!-αλλά τις πιο πολλές!
Το ίδιο , να ευχαριστήσω τον Ακη !! Τον Ανδρέα Πάτση, γιατί κάθε φορά
πού με πλεύριζε με ενθάρρυνε συνεχώς …. Την Αμαλίτσα μας ,πού με τον τρόπο τής
με ωθούσε … ΕΣΑΣ, πού παρευρεθήκατε εκεί, αφιερώσατε από τον χρόνο σάς… και εσάς
πού δεν παρευρεθήκατε αλλά η σκέψη σάς, η έγνοια σάς, ήταν εκεί (έμαθα
αργότερα,ότι οι φίλοι δρομείς-και όχι μόνο-από το Αγρίνιο,παρακολουθούσαν on
line λεπτό προς λεπτό,την απόδοσή μου !!) …Ευχαριστώ, τον Κο Μπαξεβάνη, τον Διοργανωτή, πού δέχονταν το..χιούμορ μου ‘’μαθαίνω πώς κυκλοφορεί σουπίτσα’’!!του είπα συνωμοτικά μες τα μεσάνυχτα-όταν τα νεύρα είναι τεντωμένα!! Χα χα χα ).Να
ευχαριστήσω τον φίλο,χωριανό,γείτονα,κουμπάρο,δρομέα, Θανάση για την Υποστήριξη
του πάνω μου από αρκετό καιρό πριν από όταν έγινε η εγγραφή μου στον εν λόγω
αγώνα !!!
Σάς ευχαριστώ για την δύναμη πού μου δώσατε…σάς ευχαριστώ για την δύναμη πού διαβάσατε ό,λο τούτο
εδώ !!
Τέλος,να ζητήσω ΣΥΓΝΩΜΗ από τούς φίλους δρομείς ,πού έχω ξεχάσει να αναφέρω εδώ και είναι
σίγουρο ότι υπάρχουν….
Υ.γ.με το πού
τερμάτισα,ευθύς αμέσως ξανα ζυγίστηκα …ήμουν μείον 3 κιλά !!
Με Τιμή
Μαλτέζος Παναγιώτης.
