... Μιας και έχουμε μία μικρή αγάπη με την Ιστορία...είπα να το τολμήσoυμε κι αυτό !!
Ευχίδειος Αθλος 11 Μάη 2013
((Ο Ευχίδας ήταν πολεμιστής στην μάχη των Πλαταιών, περίφημος για την ταχύτητά του στο τρέξιμο. Ύστερα από την νίκη των Ελλήνων στη μάχη, πήγε στο μαντείο των Δελφών, από όπου έφερε το ιερό πυρ και επέστρεψε αυθημερόν στο ελληνικό στρατόπεδο. Υπολογίζεται ότι μέσα σε μια ημέρα διήνυσε περίπου 185 χιλιόμετρα.
Όταν άναψε το πυρ στον βωμό που είχε στηθεί για τον εορτασμό της νίκης στη μάχη, ασπάσθηκε τους συμπολεμιστές του και απεβίωσε.
Οι Πλαταιείς τον ενταφίασαν στο ιερό της Ευκλείας Αρτέμιδας, χαράζοντας επάνω στον τάφο του, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, το επίγραμμα:
"Ευχίδας Πυθώδε τρέξας ήλθοε τώδ' αυθημερόν" (Πλουτάρχου Αριστείδης, 20)))
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Γειά σας !!
Ώρα 3:15 το πρωί του Σαββάτου λοιπόν , έχοντας ‘’επιστρατεύσει’’ έναν φίλο μου ταξιτζή , φτάνω Πλατεία Καραΐσκάκη…εκεί,ήδη ήταν μερικοί δρομείς …Επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο του Διοργανωτή και ξεκινήσαμε.Κατά την διαδρομή,ως τις Πλαταιές, κοιμήθηκα πάλι…
Ωρα 5:20 περίπου φτάνουμε στον χώρο εκκίνησης…Είχε αρχίσει να ξημερώνει…Καθαρή φαίνονταν θα είναι η μέρα…Εκει βρίσκονταν ήδη αρκετοί φίλοι(Παύλος, Αιμιλία Δημήτρης….), και μη, δρομείς,εθελοντές,συνοδοί…αλοιφές , σκόνες,ρούχα,διατάσεις κλπ είχαν την τιμητική τους …καταλαβαίνετε !!! Χειραψίες ,αγκαλιές με γνωστούς δρομείς ,συστάσεις με άλλους …Ο καιρός φαίνονταν καλός....
Πήραμε αριθμούς, έβαλα την ζώνη με το παγουράκι μου που είχε μέσα χυμό μήλου και το καπέλο με την ουρά,φορέσαμε αντηλιακό γυαλιά ηλίου κρεμασμένα στο λαιμό,….έδεσα καλά τα κορδόνια μου!!!
Ώρα 6:15 δίνεται, (επιτέλους!) η εκκίνηση …καθυστέρησε διότι υπήρξαν μερικά ‘καλωσορίσματα’… Είμασταν 92 δρομείς συνολικά(γυναίκες-άνδρες) αν δεν λανθάνω…και ξεχυθήκαμε στην άσφαλτο, μαζί με τα αυτοκίνητα των σταθμών,των συνοδών… Έχω θέσει και ένα χρονοδιάγραμμα …να τερματίσω σε 13 ώρες!!!!
…Κάνουμε -με τούς διπλανούς δρομείς τον απαραίτητο αυτοσαρκασμό μας με τα κιλά μας( 84),γελάμε με σχόλια διπλανών μας δρομέων,κατηφορικά είναι η αρχή τα πρώτα 300-400 μέτρα…. όλα καλά…Ο πρώτος δρομέας φαίνεται να βρίσκεται κιόλας κάπου 300 μέτρα μπροστά μας …Ο ήλιος άρχισε να εμφανίζεται…
Γύρω μας ,να είναι χωράφια καλλιεργημένα με ζαρζαβατικά κλπ…σε μερικά σημεία υπήρχαν και κάτι τρομερά σκυλιά …δεν θέλω να σκέφτομαι ι θα γίνονταν σε περίπτωση πού πεταγόταν κανένα έξω …χα χα χα !!
Κάπου κοντά στον πρώτο σταθμό, στο 5οχιλ., ακούω δυνατή μουσική και κόρνα αυτ/του… ήταν ο Παύλος, φίλος δρομέας πού δεν θα έτρεχε αυτή την φορά,αλλά ήταν βοηθός ενός άλλου δρομέα, και έκανε και χρέη φωτογράφου !!Παίρνω το πρώτο μπουκάλι νερό ,πίνω 3 γουλιές και το αφήνω στην άκρη του δρόμου…
Στον επόμενο σταθμό ,στην Δόμβραινα, ο ήλιος έχει βγει καλά πια…επικρατεί ένα δροσερό αεράκι…τρώω ένα κομματάκι μπανάνα ξαναπίνω νερό κ συνεχίζω….Στα αριστερά μας είναι και ένα μεγάλο κανάλι με νερό από τον Μόρνο,για άρδευση…ρέει, και ακούγεται να κελαρύζει, αντίθετα μας !!
Μπαίνουμε σε χωματόδρομο, ελαφρώς βρεγμένον από την προηγούμενη ημέρα μάλλον…Δίπλα μου είναι κι άλλοι δρομείς, όπου τους προσπερνώ…καταλαβαίνω ότι (κακώς) τρέχω δυνατά,κάνω προσπάθεια(συνομιλώντας και γνωρίζοντας έναν δρομέα που τον συναντώ σε αγώνες,τον Κο Βασίλη 50 ετών,(ελπίζω να θυμάμαι καλά το όνομα από τον Μαραθώνα) να μετριάσω την ταχύτητα,αλλά δεν το καταφέρνω…Ο Παύλος που πηγαινοέρχεται με το αμάξι,μου λέει ‘’πας σφαίρα!!’’…Ο ήλιος είναι πίσω μου…Ο χωματόδρομος τελειώνει…άσφαλτος πάλι…
Στον σταθμό που υπήρχε στο 25ο χιλ πίνω ένα ποτήρι χυμό κ τρώω ένα κομματάκι μπανάνα λίγο ισοτονικό…Φεύγω σχεδόν αμέσως είμαι καλά…σε λίγο περνώ μέσα από ένα χωριό ,όπου δεν υπάρχει άνθρωπος!!!Μα ,κοιμούνται ?? Η να βρίσκονται στα χωράφια,μα δεν είδα και κανέναν ??!!!Κάποια στιγμή με πλησιάζει ένα αυτοκίνητο κ ο οδηγός του (ήταν εθελοντής απ ότι έμαθα αργότερα και του έχω ... εντρυφήσει αγάπη μεγάλη για την Κατούνα, μέσα από τα γραπτά...!!!), βγάζοντας το χέρι του στον αέρα,κραυγάζει Έλα Κατούνα, γεράααα, είσαι γίγαντας!!!!’’ και φεύγει μπροστά!!!
Στο 30ο χιλ,στον σταθμό τρώω μερικές σταφίδες,πίνω νερό...Κοιτάζω το ρολόι μου και βλέπω 2 ώρες κ 30 λεπτά… Επιβεβαιώνεται έτσι η σκέψη μου που έκανα πιο πριν ότι έτρεχα γρήγορα. Πίνω μια γουλιά από τον χυμό μήλου που κουβαλώ στο παγούρι μου….Η διαδρομή αρχίζει να ανηφορίζει,κάτι που το γνωρίζω από το έντυπο με την υψομετρική που είχα μονίμως πάνω στο γραφείο μου από…πέρυσι που ματαιώθηκε ο αγώνας !!!
Φτάνω στον επόμενο σταθμό, μέσα στο χωριό Θίσβη… Πια, πριν πιω κάτι που δεν ξέρω τι είναι, ρωτάω !!! Πίνω ισοτονικό Μάλιστα, ένας κύριος μου προτείνει ‘ πιες από αυτό εδώ θα σε κάνει τούρμπο’’ και η απάντηση που του δίνω ‘’ευχαριστώ αλλά είμαι από μόνος μου τούρμπο’’ κάνει όλους μας που είμαστε εκεί ,να ξεσπάσουμε σε τρανταχτά γέλια !! Τρώω κι ένα κομματάκι κρουασάν και ξαναρχίζω να τρέχω ….Μετά από λίγο με πλησιάζει ο Παύλος φωνάζοντας …’’με έχεις εντυπωσιάσει Στρατηγέ, τρέχεις τρένο'' !!! ‘’Να δούμε στο τέλος ,δεν θέλω να σ απογοητεύσω ‘’ του απαντάω γελώντας !!!
Από το 35ο αρχίζουν για τα καλά οι 23χιλ. ανηφόρες(οι ανηφόρες στα Υψουρά είναι ίσιωμα μπροστά σε ετούτες εδω!!)…ψηλά φαίνεται η κλιμάκωση του δρόμου…φαίνονται κάποιοι δρομείς …άλλοι τρέχουν…άλλοι περπατούν .το τρέξιμο μου ελαττώνεται .περπατάω…τρέχω…περπατάω…ο Ιδρώτας ρέει…ο ήλιος είναι πίσω μου…υπάρχει και ένα δροσερό αεράκι που σώζει την κατάσταση… Εδώ σκέφτομαι τι ρόλο παίζουν τα 84 κιλά μου…και η σχετική, για τον εν λόγω αγώνα, απροπονησιά μου…Το παράκανα εφέτος με τους πολλούς αγώνες.. έχω κι έναν Ψηλορείτη και έναν Ολυμπο…
Μπροστά μου έχω κι έναν ποδηλάτη…με το ζόρι ανεβάζει το ποδήλατο στην ανηφόρα…Ξαναεμφανίζεται ο Παύλος…’’ είσαι 10ος ’ μου φωνάζει….Με προσπερνά τρέχοντας σαν άνεμος ένας νεαρός δρομέας!!! …Φοράω το καπέλο και τα γυαλιά μου..ο ήλιος αρχίζει να γίνεται ζεστός !!!
Εναλλάσσοντας τρέξιμο-περπάτημα φτάνω στον σταθμό, μεσούσης της ανηφόρας …πίνω νερό , παίρνω κι ένα μπουκάλι για τον δρόμο κ ξαναφεύγω τρέχοντας – περπατώντας !! Κάποιοι δρομείς με προσπερνούν,τρέχοντας,λέγοντάς μου ενθαρρυντικά λόγια …Δεν ήταν λίγοι αυτοί που με γνώριζαν … από τα γραπτά μου… από την φανέλα και τα λογότυπα της…χα χα χα !!!
Ο οδηγός του αυτοκινήτου που ανέφερα πιο πριν, με ξαναπλησιάζει κ με ρωτάει αν χρειάζομαι κάτι αν είμαι καλά κλπ (το ίδιο έκαναν σε όλους μας)…τον ευχαριστώ και του λέω ότι έχω απ όλα κ πως θα εφοδιαστώ στον σταθμό…
45οχιλ…ανηφορικά πάντα…νιώθω μεγάλη κούραση…πίνω λίγο από τον χυμό μου…περπατάω…έχει ήλιο αλλά και αεράκι…
Αποφασίζω και κάθομαι στην άκρη του δρόμου,σε μια σκιά…’’αφού έφτασα στο σημείο να καθίσω εγώ,σημαίνει ότι είναι δύσκολος αγώνας… ξεκουράζομαι λιγάκι…κι άλλοι φίλοι δρομείς με προσπερνούν,μου μιλούν,κάνουμε χιούμορ(όπως και σε ο, όλη την διαδρομή)… ένας μάλιστα, από Θεσσαλονίκη,μου λέει ότι έχει κάβα κ ότι ενδιαφέρεται για το βιολογικής καλλιέργειας κρασί του Κώστα, που γράφω στην μπλούζα !! ‘’ Θα τα πούμε στον τερματισμό το βράδυ ‘’ μου λέει κ φεύγει…Μετά από 4 λεπτά σηκώνομαι….τρέχω λιγάκι…. περπατώ…το τοπίο ολόγυρα έχει έλατα πια…όπου να ΄ναι τελειώνουν οι πρώτες ανηφόρες…
Σημασία έχει πρωτίστως η συμμετοχή κ κατόπιν ο τερματισμός!!!!!!!’’…Αρχίζει το ίσιωμα ,,,οι γάμπες πονάνε…το ίδιο κ οι μηροί…αλλά συνεχίζω …τρέχω ξανά το τοπίο είναι μαγευτικό….πράσινο παντού τριγύρω…ευωδιές…χρώματα…Το ίσωμα τελειώνει κ αρχίζει η κατηφοριά προς Κυριάκι,πονάω(γάμπες κ μηρούς)αλλά δεν σταματώ…τρέχω στην άκρη του δρόμου… !!!Ευτυχώς δεν έχω καμία ενόχληση στα δάχτυλα η στις πατούσες,εκεί είναι όλα μια χαρά !!!
Η ώρα είναι 2 παρά, όταν περνώ μέσα στο Κυριάκι(63ο χιλ)…οι κάτοικοι είναι σπίτια τους …φτάνω στην πλατεία…στον σταθμό Έχει έναν τεράστιο πλάτανο εκεί….κάθομαι σε μια καρέκλα… έρχεται ο οδηγός που αναφέρω πιο πάνω..με ρωτάει αν γνωρίζω κάποιους από την Κατούνα , με τους όποιους είχε κάνει στρατιώτης…Παίρνω στο χέρι ένα μπουκάλι ακόμη νερό και αρχίζω τρέξιμο πάλι …Η διαδρομή είναι κατηφορική…αρχίζω κ τρέχω ελαφρώς στην αρχή ,πιο έντονα μετά από 1 χιλ…..Με προσπερνά πάλι ο φίλος εθελοντής φωνάζοντας δυνατά ‘’Είσαι Ήρωας…θα σε περιμένω στα 70’’…τον χαιρετώ και του γελάω δυνατά !!!.
Φτάνω στο 70ο χιλιόμετρο… Ένας γιατρός με ρωτάει αν είμαι καλά,αν χρειάζομαι κάτι,του απαντώ αρνητικά Εδώ τρώω και 2 κουταλιές μέλι που είχε ο φίλος οδηγός πίνω και λίγο από τον χυμό μήλου που έχω μαζί μου στο παγουράκι μου!Ακόμη ένα μπουκάλι νερό!!Κοιτάζω το ρολόι μου…8 ώρες τα 70 χιλιόμετρα !!! …Αρχίζει μια ήπια ανηφοριά…την τρέχω στην πιο μεγάλη απόσταση…με φτάνει ένας ακόμη δρομέας,μηχανικός αυτ/ων απο την Θήβα, όπου με ρωτούσε συνεχώς ‘’θα τερματίσουμε λες εντος του χρόνου??’’…και η απάντηση μου ‘ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ???ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ?? ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΟΥΜΕ’, όπου θα πάμε μαζί σχεδόν(διότι την μια εφευγα εγω μπροστά , την άλλη αυτός !!!) ως την Αράχοβα... και μετά από λίγο φτάνω στο Δίστομο…
Στο Ζεμενό , στον εκεί σταθμό, ψάχνω να φάω κάτι , πέρα απο τα συνηθισμένα αλλά τίποτα…παίρνω λίγες σταφίδες κ την στιγμή που πάω να φύγω ,μια κυρία μου φωνάζει αν θέλω λίγο τυράκι !!!!! Γυρνάω, την ευχαριστώ και βάζω το χέρι μου στο ταπεράκι και πιάνω μια χούφτα κομματάκια υπέροχο ντόπιο τυράκι !!!!!!Τέλειο !!!!!
Λίγο πρίν το τούνελ στην Αράχωβα , με πιάνει μια μικρή ψιχάλα που διήρκεσε πολύ λίγο… Ο Παύλος δεν ξαναφάνηκε…θα είναι μαζί στον δρομέα που στηρίζει… σκέφτομαι…
Και λίγο μετά το τούνελ(που απ ότι άκουγα μετά στο δείπνο,κάποιοι μες την ζάλη τους ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΑΝ ΚΑΝ!!!!), επιτέλους, φαίνεται η Αράχωβα !!!!Αρχίζω κ γκαζώνω …να τελειώσει επιτέλους η ανηφόρα…ξέρω ότι με περιμένουν 13 χιλ κατηφοριές!!!!Περνώντας μέσα στην Αράχωβα , πετάγεται μες την μέση του δρόμου, κάποιος από μια καφετέρια ,ουρλιάζοντας ‘ΔΩΣΕ ΓΕΡΑ ΚΑΤΟΥΝΑ, ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ!’ και να χτυπάει τα τραπέζια !!!!!!!
‘Α, υπάρχουν και πιο παλαβοί απο εμένα !!! χα χα χα ’..του χαμογελάω , τον χαιρετάω κ συνεχίζω να τρέχω …Κάποιοι χειροκροτούν… υποκλίνομαι…και χειροκροτούν ακόμη πιο δυνατά!!!!!!!!!!χα χα χα !!! Ήδη αρχίζει η κατηφοριά μέσα στην Αράχοβα Απο την ταχύτητα που τρέχω, δεν καταφέρνω να εντοπίσω τον σταθμό(!!!)και τους προσπερνώ χωρίς να σταματήσω…Με το που γίνομαι αντιληπτός από αυτούς , μου φωνάζουν να σταματήσω ,’’να πάρεις νερό…Ενω συνεχίζω να τρέχω τους απαντώ ‘’θα πάρω νερό στον άλλο σταθμό, αλλά μια κοπέλα του σταθμού τρέχει και με προλαβαίνει και μου δίνει μισή σοκολάτα υγείας,την βουτάω-την σοκολάτα(!!!)- ,την ευχαριστώ και συνεχίζω δυνατά πιά!!!
Έξω από την Αράχωβα βλέπω βαμμένο στην άσφαλτο το 95οχιλ…Είμαι καλά ..δεν έχω κανένα θέμα ,δεν πονάω πια , δεν βγήκε καμία φουσκάλα …Η ώρα είναι 18:15…κάνω υπολογισμούς…’’με κόβω να τερματίζω στις 19:30-19:45…Ωραία,είμαι μέσα στο όριο που είχα βάλει μόνος μου!!!’’…Συνεχίζω να τρέχω,μασουλώντας την σοκολάτα….
Τον αφήνω πίσω κ συνεχίζω ακάθεκτος !!! Σκέφτομαι ‘’τρέχω προς το Κέντρο Του Κόσμου!!-Τον Ομφαλό της Γης!!!’’...ανατριχιάζω ….2χιλ πριν,σε μια ακρη του δρόμου,είναι ένα ζευγάρι πάνω σε μιά μηχανή ….με το που φτάνω εκεί, αρχίζουν να φωνάζουν ‘ΜΠΡΑΒΟ,ΕΦΤΑΣΕΣ,ΤΕΛΕΙΩΣΕ’ , να χειροκροτούν !!! Τους φωνάζω ‘ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ’ συνεχίζοντας να τρέχω …
Σε 500m βλέπω 3 δρομείς να περπατούν…τους πλησιάζω…και τότε, έρχεται δίπλα μου ένα BMW-αρχικά πίσω μου σιγά σιγά…’’α αυτοί θα θέλουν να κάνουν καμιά πλάκα μαζί μου’’ σκέφτομαι….και λίγο μετά με πλευρίζει…γυρνώ κ βλέπω ...κάποιους φίλους !!!!! Καλά ,το τι χαβαλέ κάναμε δεν περιγράφεται !!!! Μπροστά μου,1 εκ των 3 δρομέων ήταν η Karen Hill ,-τρίτη γυναίκα νομίζω-και οι φίλοι μου , που εως τότε δεν είχαν αντιληφθεί ότι τρέχουν και γυναίκες –ότι έτρεχαν μόνο άνδρες χα χα χα !!!- με ρωτάνε και όταν του εξηγώ παθαίνουν πλάκα !!!!!!!
1 χιλ πριν τον τερματισμό , τους λέω να φύγουν , να πάνε να στρώσουν το κόκκινο χαλί ,να ετοιμάσουν τις φωτογραφικές μηχανές ,διότι ΕΡΧΟΜΑΙ !!!!!!!
Αφήνω πίσω μου τους 3 δρομείς, αφού προηγούμενος κάνουμε λίγο χιούμορ…Τα τελευταία 500m είναι ανηφορικά… αναπτύσσω ταχύτητα όσο μπορώ …βλέπω την τελευταία στροφή ….΄΄ΕΔΩ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡ ΜΑΛΤΕΖΟ Μ’, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ’’ μονολογώ … πάει να με πάρει το παράπονο … συγκρατιέμαι…’’σιγά μωρέ τι έκανες εσύ, σύνελθε ,προσγειώσου, άντε…’’ !!!
50 μέτρα πριν το τέρμα . Αρχίζω να βλέπω τους φίλους που αναμένουν τους δρομείς..Βλέπω τον μηχ/κο από Θήβα να έχει τερματίσει κ να αλλάζει ρούχα….του φωνάζω ‘’ είδες που τερματίσαμε ?!!!!και γελούσε κ χειροκροτουσε δυνατά…Μια γυναίκα φωνάζει δυνατά και σφυρίζει κλέφτικα!
Γελάω δυνατά και χειροκροτώ κι εγώ ….χειροκροτούν κι άλλοι τώρα…τους κάνω νόημα με τα χέρια ‘’ άντε,δώστε,ξεσηκωθείτε’’ και γίνεται το καταπληκτικό, όλοι να φωνάζουν,να χειροκροτούν….
Ήρθε ο Κος Αντωνόπουλος,-ο Διοργανωτής-, με συγχάρηκε , με ρώτησε πως μου φάνηκε ο αγωνας…με πήγε στον χώρο όπου ήταν το πανό του αγώνα, μου έδωσε την Δάδα…ένα τεράστιο χαμόγελο είναι μονίμως κολλημένο πάνω μου !!Γνωστοί κ άγνωστοι, έρχονται και με χαιρετούν…Βλέπω να καταφθάνει και να τερματίζει και η Karen Hill μέσα σε φωνές κ χειροκροτήματα και με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό της !! Την συγχαίρω…
Πηγαίνω και ρωτάω τι χρόνο έχω κάνει …13 ώρες κ 28 λεπτά , θέση 47ος, ξεκινήσαμε 92 δρομείς…Μιλάω λίγο με τους φίλους κ φεύγω για το ξενοδοχείο,να αλλάξω ρούχα, να ετοιμαστώ για ..δείπνο !!!Το βράδυ κοιμήθηκα μια χαρά…
Την επόμενη ημέρα έγιναν απονομές… μοναδικές στιγμές…απερίγραπτες θα έλεγα …Πήραμε το μετάλλιο και τον έπαινο και κατά τις 2 αναχωρήσαμε με λεωφορείο του Διοργανωτή για Αθήνα Ώρα 6 το απόγευμα αναχωρούσα από Αθήνα για Κατούνα!
Συγνώμη αν σας κούρασα… Ευχαριστώ για την υπομονή σας !
Ευχαριστώ πολύ !
