Έφυγε όρθια και χαμογελαστή, ήρεμη δίπλα στην μεγάλη της οικογένεια, όπως ακριβώς έζησε ολόκληρη τη ζωή της
Κατάφερε με την παρουσία της και την ζωή της και κράτησε ζωντανό ένα ολόκληρο ορεινό χωριό της χώρας μας για πολλές δεκαετίες. Πρόσφερε στην πατρίδα τα μέγιστα, δημιουργώντας με το σύζυγο της μια μεγάλη οικογένεια: Εννέα παιδιά, 22 εγγόνια, 16 δισέγγονα.
Δεν την δημιούργησαν μόνον. Την μεγάλωσαν, εκεί στο μικρό χωριό Άγιος Ιωάννης- Κόκκιανη όπως το θυμούνται οι μεγαλύτεροι- της ορεινής Τριχωνίδας, λίγα χιλιόμετρα από το Θέρμο, μέσα από μεγάλες δυσκολίες, χωρίς ποτέ να παραπονεθούν, με το χαμόγελο στα χείλη.
Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα εκείνα τα χρόνια, με λάμπες πετρελαίου, χωρίς ψυγείο, πλυντήριο, διανύοντας καθημερινά μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια, με πολύ σκληρή χειρωνακτική εργασία που λίγοι νέοι αντέχουν σήμερα, μαζί με τον σύζυγο της ανέθρεψαν μαζί και παρέδωσαν στην κοινωνία μια ολόκληρη νέα γενιά ανθρώπων, που με την σειρά τους έκαναν και αυτοί το ίδιο, δημιουργώντας την δεύτερη γενιά, με την ιστορία να συνεχίζεται.
Γενιές ανθρώπων με ευγένεια, ήθος, πάθος για να μεγαλώσουνε και αυτοί με την σειρά τους σωστά και με αφοσίωση την οικογένεια τους, όπως ακριβώς τους έμαθαν οι γονείς τους στο μικρό αυτό χωριό. Με μεγάλη αγάπη για το τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, για την πατρίδα τους.
Αυτή ήταν η γιαγιά Κωνστάντω Σωτηρίου, που αποχαιρέτησε λίγες ημέρες πριν έρθουν τα Χριστούγεννα πλήθος κόσμου- από νεογέννητα με τους γονείς τους μέχρι σχεδόν συνομήλικους της – συνοδεύοντας την στο μικρό κοιμητήριο που βρίσκεται μόλις μερικά μέτρα πάνω από το σπίτι που έζησε για περισσότερες από εννέα δεκαετίες.
Έφυγε όρθια και χαμογελαστή, ήρεμη δίπλα στην μεγάλη της οικογένεια, όπως ακριβώς έζησε ολόκληρη τη ζωή της. Γνώριζε κάθε δισέγγονο της μέχρι την τελευταία ημέρα που έφυγε, χωρίς ποτέ να κάνει διακρίσεις. Για αυτό τα περισσότερα ήταν εκεί να την αποχαιρετήσουν και όπως έλεγαν θα τους λείψει πολύ, δεν θα την ξεχάσουν.
Ήταν μια αξιοθαύμαστη μεγάλη γιαγιά, όπως πολλές ακόμη Ελληνίδες γιαγιάδες που μεγάλωσαν οικογένειες εκεί στα ορεινά χωριά της χώρας μας, που δίνουν μάχη να κρατηθούν ζωντανά ξεχασμένα από τον υπόλοιπο κόσμο.
Μέγιστη η προσφορά τους στον τόπο μας.
Αλέκος Λιδωρίκης – athensvoice.gr
