City - Am Fenster
City - Am Fenster "Ήμουνα παιδί , είχα όνειρα χίλια"
Το να μπορείς να ξέρεις,
να γνωρίζεις, να μαθαίνεις
είναι κάτι που παραμένει για πάντα.
Δεν είναι μέθη, έκσταση,
πάθος αυτό που νιώθω μέσα μου,
που ήδη κυνηγά την νύχτα.
Δεν είναι σμάλτο,
μα κι ούτε η λάμψη κεριών
Που το πρωινό γκρίζο την έδιωξε μακρυά
Μια φορά αν το νιώσεις,
παραμένει βαθιά μέσα στο αίμα.
Είναι δικό μου και υπάρχει μόνο
επειδή υπάρχεις εσύ.
Μην δροσίζεις πια το μέτωπο στο παράθυρο,
Έξω μια βαθιά ομίχλη απλώνεται.
(Στο αυθεντικό: Μια φορά αν το βρεις πραγματικά,
να μην αλλάξεις ποτέ αυτό που πιστεύεις).
Το παράπονο ενός πουλιού
αχ και το δικό μου φτέρωμα
μουσκεύει η βροχή
Πετώντας, ταξιδεύω στον κόσμο
Πετώντας, ταξιδεύω στον κόσμο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
Το τραγούδι βασίζεται στο ποίημα της βραβευμένης Γερμανίδας συγγραφέως, ποιήτριας, δημοσιογράφου, αρθογράφου και καλλιτέχνιδας Hildegard Maria Rauchfuß (1918-2000), και βρίσκεται στο βιβλίο "Versuch es mit der kleinen Liebe – Gedichte, Lieder und Chansons", ( "Δοκίμασε το με μια μικρή αγάπη - Ποιήματα και τραγούδια"), εκδοτικόςοίκος "Henschelverlag Berlin", έτος 1970.
Ένα ποίημα για την βαθύτερη και αληθινή αγάπη, για το βάθος και την επιθυμία για κάτι, που όταν το βρεις πρέπει να το κρατήσεις σφιχτά να μην το χάσεις.
Μια παρότρυνση, κραυγή προς την ελευθερία αλλά και ο φόβος και η αγωνία για το αύριο που καραδοκεί.
Η σωματική και βαθιά συναισθηματική επαφή δύο ανθρώπων, και μέσω αυτής η απόλυτη ολοκληρωσή τους.
Το τραγούδι δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1974, πολύ πριν την έλευση του Toni Krahl στο συγκρότημα. Ο Fritz Puppel (κιθάρα), ο Klaus Selmke (drums), ο Georgi Gogow (μπάσο) και ο Emil Bogdanow (φωνητικά), οι τότε City ή αλλιώς City Band Berlin, είχαν ήδη 2-3 χρόνια στο ενεργητικό τους σαν μουσικό συγκρότημα, παρ' όλες τις διάφορες αλλαγές στα μέλη.
Βρίσκονταν σε μια αναζήτηση για καινούργια μουσικά ερεθίσματα και "εδάφη". “Συνήθως παίζαμε Hardrock, και απλά κάποιες φορές θέλαμε να χαλαρώνουμε με λίγη folklore μουσική, και να πειραματιζόμαστε.
Να δοκιμάζουμε διάφορα είδη”, δηλώνει ο Klaus Selmke και συνεχίζει “Φυσικά, το τραγούδι δεν θα υπήρχε χωρίς την συμβολή του θείου μου Fritz, που τότε ζούσε στη Δυτική Γερμανία.
Αυτός μου χάρισε τα drums μου, καθώς και το βιολί, αυτό που χρησιμοποιεί κάθε φορά ο Georgi.
Ένα απόγευμα έφερα το βιολί στη πρόβα και ο Georgi αμέσως αρχίζει να παίζει! Μείναμε έκπληκτοι από την τεχνική του! Αργότερα μας είπε πως ξέρει να παίζει βιολί, από μικρό αγόρι όταν ζούσε στην Βουλγαρία και έπαιζε με τους τσιγγάνους διάφορες μαγικές μελωδίες.
Δύο μέρες αργότερα, και ενώ κάναμε διάφορα μουσικά πειράματα, ήρθε ο Emil με το ποίημα “Am Fenster”, το οποίο τραγούδησε με την συνοδεία μας. Και αμέσως μας κυρίευσε μια ακατανίκητη έκσταση και πάθος, μια μαγεία!
Έτσι έγινε η αρχή.
Ποτέ όμως δεν είχαμε φανταστεί πως αυτός ο μουσικός αυτοσχεδιασμός μας θα αποτελούσε εθνικό ύμνο της τότε καταπιεσμένης νεολαίας της Ανατολικής Γερμανίας.
Ο δρόμος όμως για την υλοποίηση του δίσκου δεν ήταν στρωμένος με ρόδα. Αρχικά το τραγούδι ήταν πολύ μεγάλο, "7 λεπτά υπεραρκετά", είχε πει τότε η δισκογραφική εταιρία Amiga. Εν τω μεταξύ ο Emil Bogdanow αναγκάστηκε να διαφύγει στη Σουηδία για να αποφύγει την ένταξή του στον βουλγαρικό στρατό, δίνοντας έτσι τη θέση του στον Toni Krahl. Τελικά, το 1976 μπήκαν στο στούντιο για ηχογράφηση.
"Μας δόθηκε η απίστευτη ευκαιρία να κάνουμε ένα καλό demo για το τραγούδι αυτό", εξηγεί ο Fritz Puppel. "Παίξαμε όπως θα παίζαμε σε ένα live, τα δώσαμε όλα!
Ο Toni από το άγχος του και τον ενθουσιασμό του ξέχασε τα πρώτα λόγια της τρίτης στροφής και επανέλαβε τη δεύτερη! Αλλά αυτή η ηχογράφηση είχε μια μαγεία, ήταν εκπληκτική και τέλεια από κάθε άποψη". το τραγούδι κυκλοφορούσε ήδη από το 1975 σε κασέτα.
Ο τότε μουσικός συντάκτης της ραδιοφωνικής εκπομπής "Stimme der DDR", Wolfgang Martin, δήλωσε τα εξής: "Το καλοκαίρι του '75 πήγα σε μια συναυλία των City και ήταν μοναδικά!
Ζήτησα να μου δώσουν την κασέτα τους, την οποία έπαιξα στην εκπομπή μου. Το τραγούδι έγινε κατευθείαν ανάρπαστο!". Στο ραδιόφωνο τους είχε ακούσει και ο τότε μουσικός παραγωγός της Δυτικής Γερμανίας, ο Peter Schimmelpfennig. "Υπήρξα πάντα σκεπτικός όσο αναφορά τη rock μουσική σκηνή της Ανατολικής Γερμανόας. Κάτι τέτοιο όμως δεν υπήρξε ποτέ μέχρι τότε, εγχώριο τουλάχιστον. Όταν άκουσα πρώτη φορά αυτό το τραγούδι, αυτή την αληθινή ποίηση, θέλησα αμέσως να κάνω ένα album μαζί τους".
Το 1977 βγήκε στην Ανατολική Γερμανία από την εταιρία παραγωγής Amiga.
Την ίδια χρονιά ο Schimmelpfennig κατάφερε να φέρει τους City στο Αμβούργο, κάτι που δεν είχε ξαναγίνει μέχρι τότε δεδομένου της πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το single και στην Δυτική Γερμανία από την εταιρία Teldec. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε και το album, στην Ανατολική Γερμανία με τον τίτλο “Am Fenster”, στην Δυτική Γερμανία έφερε τον τίτλο “City”.
"Δεν είχαμε πολλά κομμάτια, πολλά τραγούδια. Οπότε παρουσιάσαμε μια μεγαλύτερη εκδοχή του “Am Fenster”, που ήταν περίπου λίγο παραπάνω από 17 λεπτά", αφηγείται ο Selmke. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το τραγούδι να χωριστεί σε 3 μέρη: 1) Traum (Όνειρο), 2) Tagtraum (Ονειροπόλημα), 3)Am Fenster (Στο παράθυρο). "Το κομμάτι Tagtraum, με τους χτύπους του ρολογιού και το κλείσιμο του παραθύρου, ήταν ιδέα του Schimmelpfennig", εξηγεί ο Selmke. Από κει και πέρα όλα πήραν το δρόμο τους: συναυλίες στην Ευρώπη, χρυσοί δίσκοι σε Ανατολική και Δυτική Γερμανία, καθώς και στην Ελλάδα.
Μέχρι στιγμής έχουν πωληθεί πάνω από 10 εκατομμύρια αντίγραφα αυτού του τραγουδιού, και δικαίως αποτελεί την μεγαλύτερη επιτυχία των City γενικότερα, αλλά και την μεγαλύτερη επιτυχία ενός τραγουδιού της τότε Ανατολικής Γερμανίας στην Δυτική Γερμανία. Πριν από μερικά χρόνια μάλιστα ανακηρύχθηκε ως το καλύτερο γερμανικό rock τραγούδι του 20ου αιώνα.
Ίσως φταίνε αυτά τα θλιβερά λόγια που τα νιώθεις σαν μικρές - μικρές μαχαιριές στο κορμί σου. Ίσως πάλι η μελαγχολική φωνή του Toni Krahl που σε διαπερνά… Το θρηνώδες solo βιολί του Gogow, που πραγματικά μοιάζει να κλαίει… Δεν είναι τυχαίο πως ακόμη και ο πρώην καγκελάριος Gerhard Schröder είχε μιλήσει για το ρίγος που σε πλημμυρίζει όταν ακούς αυτά τα λόγια, αυτή τη μουσική.
Ο ένας και μοναδικός ύμνος που αντιπροσωπεύει εκείνη τη γενιά, που έψαχνε κάτι να βρει, από κάπου να κρατηθεί και να πάρει δύναμη και να ρίξει τα τείχη, επιτυγχάνοντας την ένωση της Γερμανίας σε ένα ενιαίο κράτος. Όπως και να 'χει, όποιοι κι αν είναι οι λόγοι, αυτό το τραγούδι ήταν και είναι ο ύμνος κάθε γενιάς, κάθε ανθρώπου που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει διέξοδο στην αδιέξοδη ζωή του, να γκρεμίσει τα τείχη, να βρει την ελευθερία του.
Το κείμενο στα γερμανικά αποτελείται κυρίως από ατελείς φράσεις, που μπορούν να ερμηνευτούν με διάφορους τρόπους. Είναι πάρα πολύ ελεύθερα γραμμένο, καθώς δεν ακολουθεί συνηθισμένους συντακτικούς κανόνες της γερμανικής γλώσσας. Γι' αυτό και ερμηνεύεται μέσα από τις όποιες περιγραφές γίνονται κατανοητές από τον αναγνώστη.
Β.Κ.
