Πρακτικά ανέφικτη η αγορά του απ’ τους μικρούς και υπό εξαφάνιση αγρότες της Αιτωλοακαρνανίας. Στροφή στα μικρά μονοκάμπινα και τα μεταχειρισμένα. Τα… θωρηκτά ρόλς – ρόϊς που έχουν κυριεύσει τους δρόμους, δεν ανήκουν σε αγρότες και ψευδεπίγραφα φέρουν τον τίτλο «αγροτικό». Επιδότηση ζητούν οι νέοι αγρότες.
Είναι γνωστό ότι ο αγροτικός εξοπλισμός και η χρήση της τεχνολογίας στη γεωργία και την κτηνοτροφία δύναται να αλλάξει άρδην τα δεδομένα στην παραγωγή, αλλά και στη ζωή των ανθρώπων του χώρου. Είναι εξίσου γνωστό πως για τους αγρότες του δικού μας νομού, η απόκτηση σύγχρονου εξοπλισμού είναι κατά κανόνα άπιαστο όνειρο. Λόγω του κόστους φυσικά. Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό είναι πως ο μέσος αγρότης δεν δικαιούται να ονειρεύεται ούτε καν το εντελώς απαραίτητο εργαλείο δουλειάς, εκείνο που έχει ταυτιστεί μαζί του, σε τέτοιο βαθμό που να δηλώνει το επάγγελμά του και να φέρει τον τίτλο του: Το αγροτικό αυτοκίνητο.
Παίρνουμε εξ αρχής ως δεδομένο ότι αγρότης χωρίς αγροτικό αυτοκίνητο, …δεν μπορεί να είναι αγρότης. Ο κάτοχος όμως αγροτικού αυτοκινήτου, είναι αγρότης; Σ’ αυτό το ερώτημα η απάντηση δεν είναι καταφατική. Απ’ τα εκατοντάδες, ίσως δε και χιλιάδες «αγροτικά» αυτοκίνητα που βλέπουμε παντού στην Αιτ/νία, ένα μικρό μόνο μέρος είναι όντως αγροτικά. Πρόκειται για επαγγελματικά αυτοκίνητα που απλώς έχει καθιερωθεί να τα ονομάζουμε αγροτικά. Οχήματα εταιρειών για τις μεταφορές τους κυρίως και ιδιωτών, ελευθέρων επαγγελματιών ως επί το πλείστον για τις ανάγκες της εργασίας τους. Αλλά και απ’ τα υπόλοιπα, αυτά που έχουν άδεια ως αγροτικά, ελάχιστα ανήκουν σε πραγματικούς, κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. Ιδιαίτερα όσον αφορά τα υπερπολυτελή «θωρηκτά» που τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Αυτά, εάν δεν είναι επαγγελματικά, ανήκουν στην πλειοψηφία τους σε πολίτες που απλώς έτυχε να μπορούν να τα δικαιολογήσουν ως αγροτικά, που δηλώνουν δηλαδή συμπληρωματικό αγροτικό εισόδημα. Η χρήση των οχημάτων σ’ αυτές τις περιπτώσεις, μόνο αγροτική δεν είναι…!
Οι τιμές αγοράς τέτοιων οχημάτων, που έχουν το πλεονέκτημα να διαθέτουν καμπίνα για τις οικογενειακές μετακινήσεις, άρα ο αγρότης δεν θα χρειαζόταν δεύτερο Ι.Χ. αυτοκίνητο, είναι για τα δεδομένα των Αιτ/νάνων αγροτών εντελώς απλησίαστες. Ο μέσος όρος φτάνει τις 22.000 ευρώ. Και η μόνη διευκόλυνση που παρέχει η πολιτεία, είναι τα μειωμένα έξοδα των «χαρτιών» για την αγορά και τα μειωμένα τέλη κυκλοφορίας. Ο αγρότης δηλαδή θα γλιτώσει 200-300 ευρώ! Πόσο αστείο μπροστά σ’ αυτό που προαναφέραμε (το οποίο ανά περίπτωση μπορεί να υπερβεί κατά πολύ και τις 30.000 ευρώ!).
Προσέξτε όμως: Αν ο πραγματικός αγρότης είχε να διαθέσει ένα τέτοιο ποσό για αυτοκίνητο, …απλά δεν θα ήταν αγρότης! Οπότε προσανατολίζεται ή σε μικρό μονοκάμπινο ή σε μεταχειρισμένο. Η πρώτη επιλογή έχει το πλεονέκτημα της μικρής κατανάλωσης πετρελαίου, αλλά δεν μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιεί και ως οικογενειακό, οπότε χρειάζεται και δεύτερο αυτοκίνητο… Οι δε τιμές σε καινούργιο μικρό μονοκάμπινο είναι περίπου στα μισά των τετράθυρων, διπλοκάμπινων, 4Χ4… «φορτηγών»! Στα μεταχειρισμένα τώρα υπάρχει ποικιλία. Στην πρόχειρη έρευνα που κάναμε όμως διαπιστώσαμε ότι ένα διπλοκάμπινο σε σχετικά καλή κατάσταση κοστίζει 14.000 – 16.000 ευρώ.
Όσο ή και περισσότερο δηλαδή απ’ ότι ένα καινούργιο μονοκάμπινο. Υπάρχουν βέβαια και τα δεκαετίας, δεκαπενταετίας όπου οι τιμές μειώνονται κατά το ένα τρίτο, σ’ αυτά όμως το ρίσκο είναι πραγματικά μεγάλο. Και επιπλέον, δεν δίνεις έτσι απλά 10.000 ευρώ για να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο του ’95! Οπότε… πρόκειται για πραγματικό αδιέξοδο.
Οι αγρότες έχουν στραφεί στα μικρά μονοκάμπινα και τα μεταχειρισμένα (επίσης μονοκάμπινα τους τελευταίους μήνες με 6.000 – 8.000 ευρώ). Απ’ την κυβέρνηση ζητούν επιδότηση για την αγορά αγροτικού αυτοκινήτου και το αίτημα αυτό, όταν πρόκειται για τους πραγματικούς αγρότες και δη για τους νέους που θέλουν να μπουν στην παραγωγή, πρέπει να εισακουστεί. Επαναλαμβάνουμε ότι αγρότης χωρίς αγροτικό αυτοκίνητο, …δεν μπορεί να είναι αγρότης.
Φώτης Μπερίκος
