Σειρά δράσεων από το κέντρο πρόληψης «Οδυσσέας»
Συνάντηση για το θέμα σήμερα στο Δημαρχιακό Μέγαρο
Με αφορμή τα αλλεπάλληλα
περιστατικά βίας παντός τύπου, που καταγράφονται τελευταία τόσο σε πανελλαδικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, το Κέντρο Πρόληψης «Οδυσσέας» αναλαμβάνει την διεξαγωγή ενημέρωσης –καμπάνιας για την ευαισθητοποίηση την τοπικής κοινωνίας. Η βία πλέον «ξεχειλίζει» προς κάθε κατεύθυνση! Πολλά περιστατικά του Αστυνομικού Δελτίου ανάγονται σε θέματα Ποινικού Δικαίου και γι’ αυτό ο «Οδυσσέας» ξεκινάει το εγχείρημα αυτό, εκτιμώντας παράλληλα τις ανάγκες της κοινωνίας που συνεχώς μεταβάλλονται λόγω του «οργασμού» των κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών μεταλλάξεων που βιώνουμε.
Η κορύφωση της καμπάνιας αυτής θα γίνει με εκδήλωση που σχεδιάζεται και θα σχετίζεται με την επιθετικότητα και κάθε μορφή βίας, στην οποία θα μιλήσουν επιστήμονες, όπως εγκληματολόγοι, δικαστικοί λειτουργοί, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, ψυχίατροι αλλά και ειδικευμένα άτομα της Αστυνομίας. Σήμερα μάλιστα, για την καλύτερη διοργάνωση της εκδήλωσης, η Επιστημονικά Υπεύθυνη του Κέντρου Πρόληψης «Οδυσσέας» – Ο.ΚΑ.ΝΑ Αθανασία Δημητρίου θα έχει συνάντηση με τον Δήμαρχο Αγρινίου Γιώργο Παπαναστασίου.
Η έξαρση κάθε μορφής
βίας είναι μεγάλη τους τελευταίους μήνες, ενώ η κ. Δημητρίου χαρακτηρίζει την έξαρση αυτή ως αλματώδη, γεγονός που την καταστεί μη διαχειρίσιμη ακόμη και από την κοινωνία!
«Η γενικευμένη κρίση,
που δεν είναι μόνο οικονομική, έχει συντελέσει στην ενεργοποίηση καταστάσεων που ήδη υπήρχαν. Δηλαδή, από τα 100 λ.χ περιστατικά τα 10 δημιουργεί από μόνη της η κρίση, ενώ επαναλαμβάνω πως δεν είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι που δημιουργούν τις καταστάσεις αυτές. Η κρίση ωστόσο είναι «αρωγός» για να ενεργοποιήσει προδιαθέσεις και προσωπικότητες ψυχοπαθολογικές. Είναι πολλά τα ζητήματα βίας που επηρεάζουν όλο το κοινωνικό σύστημα και αποδιοργανώνουν και την υπόλοιπη κοινωνία. Γι’ αυτό πρέπει να το εξετάσουμε διεξοδικά. Είναι δύσκολο κανείς να διαχειριστεί τον εαυτό του και να εντοπίσει την δική του ευθύνη, όποιας τάξης και όποιου επαγγέλματος και αν είναι. Είναι δύσκολο να δει την ευθύνη που φέρει για τον τρόπο που λειτουργεί, αλλά πολύ εύκολα βλέπει ο καθένας μας τις ευθύνες των άλλων» επισημαίνει μεταξύ άλλων η κ. Δημητρίου στη «Σ».
Σκοπός και στόχος είναι να απαντηθούν δια στόματος επιστημόνων, αλλά και με παραδείγματα, επιστημονικά ερωτήματα όπως: το έγκλημα κρύβει μέσα του την παράνοια; Ο εγκληματίας είναι ψυχοπαθής; Εγκληματίας θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας; Κάτω από ποιες συνθήκες λειτουργεί μια εγκληματική συμπεριφορά;
Ακόμη, η κ. Δημητρίου επισημαίνει πως «αυτό που μας προβληματίζει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια είναι ότι ειδεχθή εγκλήματα έχουν ως θύτες ανθρώπους καθημερινούς, μορφωμένους, αμόρφωτους, πλούσιους, φτωχούς, επιφανείς, αφανείς, ευφυείς ή μη… Σαφώς, δεν υπάρχει πια στερεότυπο και οριοθετημένο προφίλ του σύγχρονου εγκληματία. Θα λέγαμε μάλιστα, ότι εγκλήματα που προκαλούν τρόμο διαπράττονται από άτομα που ως τη στιγμή της υπέρβασης κάθε ορίου λογικής ζουν ανάμεσά μας χωρίς να γεννούν καμία υποψία.
Η βία λειτουργεί ως παράγοντας προδιάθεσης στον καθένα μας αλλά για να εκδηλωθεί, και μάλιστα ακραία, πρέπει να συντρέχουν και ορισμένοι άλλοι καθοριστικοί παράγοντες, που ποικίλλουν από άτομο σε άτομο».
Πιθανότατα, σύμφωνα με την κ. Δημητρίου, η εκδήλωση ακρότατης βίας συμβαίνει όταν η προδιάθεσή μας είναι πολύ ισχυρότερη των αναστολών μας. Τα τρία στοιχεία, εγκληματίας – κοινωνία – δικαστής, είναι προσωποποιήσεις των τριών στοιχείων μέσα στον καθένα και ανάλογα μέσα στο κάθε μέρος του ψυχαναλυτικού «τρίου» – του Εκείνου, του Εγώ και του Υπερεγώ.
Όπως εξηγεί επίσης η Ψυχολόγος και Επιστημονικά Υπεύθυνη Κέντρου Πρόληψης «ΟΔΥΣΣΕΑΣ»-Ο.ΚΑ.ΝΑ κάνοντας μια απόπειρα να «συμμαζέψει» κανείς το προφίλ του εγκληματία θα έλεγε ότι παντού θα βρει τρανταχτά στοιχεία ψυχοπαθολογίας.
Τύποι εγκληματιών
Τύπος ασταθής στο συναίσθημα και στις σχέσεις του. Εξαιρετικά ιδιόρρυθμος με υποτυπώδη κοινωνικότητα. Κινείται ανάμεσα σε δύο πόλους: από την ακραία ευαισθησία στην ακραία ψυχρότητα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τίποτα δεν θα προδίκαζε μια επερχόμενη έκρηξη φρίκης και απέχθειας.
Ανώριμος, εξαιρετικά παρορμητικός, ιδιαίτερα μοναχικός και εσωστρεφής, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, με σοβαρού βαθμού δυσκολίες στην επικοινωνία του με τους άλλους. Δεν θαυμάζει τον εαυτό του και συνήθως αισθάνεται ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει. Έχει όμως σαφή επίγνωση στοιχείων της συμπεριφοράς του. Συναισθήματα όπως η αγάπη και το μίσος δεν διαχωρίζονται μέσα του και συνήθως παθολογικά συνυπάρχουν. Άλλωστε και ο Ντοστογιέφσκι έγραψε στο «Υπόγειο»: «Επήγα τόσο μακριά ώστε να φθάσω στο βέβαιο συμπέρασμα πως κυριολεκτικά η αγάπη συνίσταται στο παράξενο δικαίωμα να τυραννάς εκείνον που αγαπάς». Ας μην ξεχνάμε ότι οι πιο άγριοι φόνοι γίνονται από τα πιο κοντινά και οικεία πρόσωπα με τα οποία συνυπάρχουν «ισχυροί συναισθηματικοί δεσμοί».
Υπερδραστήριος, υπερελεγχόμενος και τελετουργικά οριοθετημένος. Δεν επιτρέπει στον εαυτό του εκτονώσεις και εκρήξεις. Φροντίζει να είναι παντού και πάντα συνεπής και αρεστός. Τον αφορά υπέρμετρα η γνώμη των άλλων και καταπιέζεται αφάνταστα από αυτό, ώσπου να ξεσπάσει.
Τι είναι λοιπόν
ο εγκληματίας;
Άνθρωπος ή Υπεράνθρωπος; Κι αν είναι Υπεράνθρωπος πώς μεταλλάσσεται σε παγιδευμένο; Ο Καθηγητής εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης στο βιβλίο του «Ο Εγκληματίας στο έργο του Ντοστογιέφσκι Υπο-χθόνιος ή Υπερ-άνθρωπος;” μας δίνει μια βαθιά και γνήσια ερμηνεία: αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας, υπέρβαση της ηθικής και των κανόνων, νομιμοποίηση του εγκλήματος στη βάση του «όλα επιτρέπονται», δικαίωμα κάποιος να είναι κριτής και δήμιος, προσωπική αξιολόγηση του καλού και του κακού (χωρίς την παράμετρο του ανθρωπισμού), θυσία μιας ζωής για να σωθούν πολλές, ενοχή, κάθαρση…..
Το έγκλημα δεν είναι τίποτα περισσότερο, παρά η πλήρης «διάρρηξη» – απόσχιση των σχέσεων του θύτη με τον ιδανικό κοινωνικό του εαυτό αλλά και το κοινωνικό σύνολο.
xondros1
