Τόπος προορισμού και πάλι φέτος το Καλοκαίρι η Πάλαιρος «Ζαβέρδα»... Η Βόνιτσα προσπαθεί... Η Κατούνα γερνάει ...

Το καλοκαίρι είναι πια προ των πυλών και στον Δήμο μας, τον Δήμο Ακτίου- Βονίτσης, ένα δήμο που αποτελεί προορισμό για το καλοκαίρι, ανοίγει πάλι η κουβέντα γύρω από την προσέλευση των επισκεπτών, τι τους προσφέρουμε και πως φαίνεται κάθε δημοτικό διαμέρισμα, με σημεία αιχμής την Βόνιτσα, την Πάλαιρο και λιγότερο την Κατούνα να το αντιμετωπίζει.

Η Βόνιτσα προσπαθεί…

Η  Βόνιτσα μέχρι στιγμής φαίνεται να κρατά τον ίδιο κόσμο με πέρυσι, με μια μικρή αύξηση προς το καλοκαίρι αλλά είναι τόπος  που οι περισσότεροι ξένοι είναι κυρίως διερχόμενοι και μερικοί από αυτούς μένουν για λίγο. Ενώ οι ετεροδημότες σίγουρα θα κατέβουν και θα καθίσουν μιας και υπάρχει η κρίση. Αλλά επειδή πληθυσμιακά η Βόνιτσα είναι το μεγαλύτερο χωριό του Δήμου πάντα θα έχει κόσμο.

Την ομορφιά της Βόνιτσας δεν την ακουμπά  κανένα χωριό της περιοχής μας με σημεία αιχμής το ενετικό κάστρο της που παραμένει και ανοιχτό για το κοινό και το πανέμορφο, μοναδικό νησάκι της Κουκουμίτσας.  

Παρά την ομορφιά τους δεν μπορούν όμως από μόνα τους να κρατήσουν τους επισκέπτες, το μεγάλο της «πρόβλημα» είναι που βλέπει στον Αμβρακικό κι όχι στο Ιόνιο, η θάλασσα  είναι που τραβάει, κρατάει τον κόσμο και τον κάνει να επιστρέφει κάθε χρόνο το καλοκαίρι και ο κόσμος προτιμάει τις ανοιχτές, πανέμορφες  θάλασσες του Ιονίου.

Κατά τα άλλα έχει νυχτερινή ζωή με όλα τα καλά και τα κακά,  καταστήματα όλων των ειδών, ξενοδοχεία καλής κατηγορίας άλλα και αρκετές υπηρεσίες. 

Στην αύξηση  του εσωτερικού τουρισμού της Βόνιτσας συμβάλουν πάρα πολύ τα γύρω χωριά κυρίωςΜοναστηράκι Θύρρειο και Παλιάμπελα, ενώ πολλοί Βονιτσάνοι προτιμούν να φεύγουν προς Λευκάδα - Πάλαιρο και Πρέβεζα. Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Βόνιτσα είναι τοκυκλοφοριακό αλλά και οι χώροι στάθμευσης, μην ξεχνάμε είναι στο διάβα προς Πάλαιρο, Λευκάδα, Πρέβεζα.

Το ερώτημα που ανακύπτει όταν με το καλό ανοίξει ο δρόμος Άκτιο - Αμβρακία είναι αν θα κάνει καλό στον εμπορικό κόσμο της Βόνιτσας ή κακό. Μένει λίγος καιρός και θα το δούμε. Ελπίζουμε να μην έχει αρνητικές επιπτώσεις  όπως ο περιφερειακός δρόμος στο Αγρίνιο. Εκεί που κερδίζει, πάει πολύ καλά και χρειάζεται να το προσέξει πολύ, είναι οι εκδρομές διότι έχει ομορφιές που μπορούν να οργανωθούν και αξιοποιηθούν πολύ περισσότερο. 

Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της Βόνιτσας είναι ότι αποτελεί την έδρα του Δήμου, γεγονός που αποδυνάμωσε την Πάλαιρο και την  Κατούνα, αλλά και αυτό μένει περιορισμένο και ανεκμετάλλευτο διότι δεν υπάρχει συγκοινωνία κυρίως από και προς τα χωριά του πρώην Δήμου Μεδεώνος, έτσι στην Βόνιτσα πάνε όσοι έχουν με το δήμο «παρε – δώσε», ο απλός κόσμος δεν συμφέρει να πηγαίνει με αυτοκίνητο.

                                      

Η Κατούνα που γερνάει...

Τελευταία στη σειρά  έρχεται η Κατούνα που έχασε «τα αυγά και τα καλάθια», φυσικό και επόμενο για μας που ασχοληθήκαμε λίγο με αυτά τα θέματα και θέλαμε να διατηρηθεί ο Δήμος Μεδεώνος.

Πέρσι δεν γέμισε ούτε μια μέρα η πλατεία το καλοκαίρι και τζάμπα αυτό που έγινε "ο μεγάλος σκοτωμός" των συμφερόντων για τα τραπεζοκαθίσματα στην πλατεία της, λες και ανήκει σε ορισμένους ή την είχαν κληρονομιά από τον παππού τους και δεν εφαρμόστηκε ο νόμος.

Από την άλλη μεριά αν δούμε την υπογεννητικότητα αλλά και την αριθμό  των γερόντων, μεγάλος αριθμός πια είναι σε ηλικία των 70 και άνω. Πολύ περισσότερες μάλιστα είναι οι γριούλες, χήρες με τεράστια διαφορά από τους άνδρες, σχεδόν κάθε σπίτι και μια χήρα. Πολλοί από τους Κατουνιώτες οι εν Αθήναις διαμένοντες  κυρίως, έχουν χάσει πλέον  το μεγάλο τους ενδιαφέρον για το χωριό και μία από τις αιτίες, η πιο κύρια φυσικά, είναι που η Κατούνα παρέδωσε αμαχητί το Δήμο της μαζί με το κύρος της και έγινε η ουρά του αλόγου, παρά το γεγονός ότι ήταν έδρα του Δήμου από την ημέρα που διώξαμε τους Τούρκους και δημιουργήθηκε το Ελληνικό κράτος. Σημασία έχει επίσης ότι όταν μερικοί από μας δίναμε  αγώνες βρίσκαμε απέναντι και δικούς μας ανθρώπους, που στην καλύτερη περίπτωση έλαμπαν δια της απουσίας τους και φιλούσαν κατουρημένες ποδιές, στην χειρότερη εργάστηκαν για την αποδόμηση του Δήμου Μεδεώνος χρησιμοποιώντας την δύναμη που τους παρείχαν οι «θέσεις» τους. 

Ας δούμε και εκείνη την απογραφή που κατέβασε την Κατούνα κάτω από 2.000, όταν οι άλλοι μετρούσαν γεμάτα τα ξενοδοχεία και τις βάρκες. Το ερώτημα που δημιουργείται είναι, αν έγινε τυχαία ή σκόπιμα.

Με την λειτουργία του δρόμου Αμβρακία –Ακτίου η Κατούνα και τα γύρω χωριά θα απομονωθούν ακόμη περισσότερο μιας και καταργήθηκε η είσοδος προς αυτή που ήταν κοντά. Με λίγα λόγια η Κατούνα και τα γύρω χωριά είναι η πιο ζημιωμένη από την ένωση των Δήμων του Καλλικράτη και αυτό το ζούμε μέρα με την μέρα. Μια κατάσταση μη αναστρέψιμη.

Η παραλία του Λουτρακίου  Κατούναςχρησιμοποιείται για πολλούς  Κατουνιώτες για κολύμβηση μιας και είναι κοντά φυσικά, μεγάλο ρόλο θετικό θα παίξει και η ύπαρξη της καντίνας.

Ο κεντρικός δρόμος Κατούνα - Λουτράκι πρέπει να γίνει το συντομότερο για να λέμε πως είμαστε ενιαίος Δήμος.

H εικόνα της ημέρες του  Πάσχα σε όλο το Δήμο Ακτίου Βόνιτσας έδειξε πως επισκέφθηκαν τα πάτρια εδάφη   πολλοί Αθηναίοι αλλά δεν φάνηκαν πουθενά εκτός της μέρα του Επιταφίου, τις υπόλοιπες μέρες τα χωριά είχαν γεμίσει αυτοκίνητα αλλά ο κόσμος προτίμησε να μείνει κλεισμένος στα σπίτια του «έλλειψη χρημάτων στάσης εμπορίου», αρκετοί μάλιστα πολλά από τα είδη πρώτης ανάγκης τα είχαν φέρει από Αθήνα από φθηνά σουπερ μάρκετ. 
       
Άλλαξαν τα πράγματα παλιότερα τα αυτοκίνητα των ετεροδημοτών έφευγαν γεμάτα κατά την επιστροφή τους από τα χωριά όταν ερχόταν για Πάσχα, Χριστούγεννα η Καλοκαίρι. Τώρα φεύγουν γεμάτα από Αθήνα προς το χωριό.

Και φέτος πάμε Πάλαιρο !!!

Στην ξεχωριστή ομορφιά του Ιονίου, στα ξενοδοχεία της, άρχισε να έρχεται κόσμος. Η καλοκαιρινή σαιζόν για την Πάλαιρο αρχίζει από  Μάιο έως τέλος  Οκτωβρίου.  Τα ξενοδοχεία πέρσι το Καλοκαίρι παρότι είχαν αρχίσει τα  capital controls στις τράπεζες και η οικονομική και πολιτική κρίση, ήταν γεμάτα όλη την σαιζόν όπως και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, Έλληνες και ξένοι είχαν κατακλύσει την Πάλαιρο  όπως κάθε χρόνο άλλωστε.

Ας δούμε τους τόπους διαμονής και ξεκινάμε από την έξοδο της Παλαίρου προς Μυτικα: Βουνάκι, Αιμίλιος , Θάλασσα, Ηλέκτρα και Kosta Maria, επίσης  μέσα στην Πάλαιρο, τα ενοικιαζόμενα δωμάτια ήταν γεμάτα πέρσι όπως και τα ξενοδοχεία Filoxenia και Τάνταρου. Προς Πογωνιά το Ionian Paradise το Odysseys αλλά και μέσα στην Πογωνιά σχεδόν όλα πήγαν καλά. Τα κάμπινγκ και αυτά καλά πήγαν.  Όλα τα φαγάδικα, καταστήματα και ξενυχτάδικα είχαν αρκετό κόσμο κατά κοινή ομολογία. Φυσικά οι επισκέπτες δεν ήταν τόσο ανοιχτοχέρηδες όπως τα άλλα τα χρόνια και αυτό ήταν γενικό το κακό διότι ο κόσμος δεν έχει πλέον.

Το ίδιο έγινε με τις ημερήσιες εκδρομές επισκεπτών για μπάνιο και φαγητό.

Από Έλληνες κυρίως Αγρινιώτες είναι αυτοί που το έχουν στέκι, πολλά χρόνια τώρα αλλά σιγά όσοι ανακαλύπτουν την Πάλαιρο δεν ξαναφεύγουν καλοκαίρι από εκεί. Από την ενημέρωση που έχουμε αρκετοί ξένοι τουρίστες ήρθαν αεροπορικώς στο αεροδρόμιο του Ακτίου ως επί το πλείστον Άγγλοι, Γάλλοι και Γερμανοί με κατεύθυνση μόνο την Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας.

Οι νέες αναπτυσσόμενες παραλίες της Παλαίρου - Πογωνιάς κυρίως στο Ποταμάκι που τράβηξαν τον κόσμο από την μικρή κεντρική παραλία της παλαίρου περιοχή «Κόλυμπος», ήταν ασφυκτικά γεμάτες και εξυπηρετούνταν από τις δυο καντίνες που υπήρχαν.

Η παραλία όμως της Πογωνιάς, το Βαθυαβάλι ήταν το Νο 1 και φέτος το καλοκαίρι, ήταν  η πρώτη σε ολόκληρη την  Αιτωλοακαρνανία  και φιλοξένησε πολύ κόσμο στα γαλαζοπράσινα νερά της. Πολλοί επώνυμοι με ιστιοφόρα αλλά και απλός κόσμος την επισκέφτηκαν. Μερικά προβλήματα της παραλίας αυτής είναι τα χωμάτινα σημεία του δρόμου, η ανασφάλεια του παρκαρίσματος, αλλά και τα κότερα που πολλές φορές κόντευαν να φτάσουν στην ακτή. Χαρακτηριστική ήταν η μαρτυρία μιας γιαγιάς στην Πογωνιά που μας είπε «πρώτη χρονιά βλέπω τόσα αυτοκίνητα να περνούν από το χωριό μας». Το ίδιο έγινε και στην μικρή παραλία του Αι Γιάννη αλλά και στο Βαρκό που διαθέτει και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Η βραδινή βόλτα μέσα στην Πάλαιρο, η παραλιακή φερετζάδα κάτω από το φεγγάρι φέρνει το ανακάτεμα  ξένων και Ελλήνων, βλέπεις απλά σκιές ανθρώπων.

Με την διάνοιξη του δρόμου από παγωνιά προς Πλαγιά σίγουρα η περιοχή θα αναβαθμιστεί.

Το πάνω χωριό όμως είναι καθεαυτού ξηρομερίτικο,  ορεσίβιο, τα  καφενεία και καταστήματα είχαν πολύ καλή κίνηση, εκεί μαζεύονται περισσότερο οι ντόπιοι αγρότες, κτηνοτρόφοι συνταξιούχοι κ.α. άνθρωποι όλων των εποχών του έτους, καθαρόαιμοι ζαβερδιανοί και όχι μόνο της καλοκαιρινής σαιζόν που έχει η παραλιακή ζώνη.

Πολλά επαγγέλματα τίθενται σε λειτουργία το καλοκαίρι στην Πάλαιρο, περιμένουν πως και πως οι κάτοικοι της, ίσως είναι από τα λίγα χωριά που έχουν μεροκάματα σήμερα έστω και αυτούς τους μήνες. Πολλοί νέοι κάνουν μεροκάματα από εργάτες έως γκαρσόνια αλλά και πολλές ηλικιωμένες σαν εργάτριες σε κουζίνες και καθαριότητα σε ξενοδοχεία και φαγάδικα. Με λίγα λόγια τους μήνες αυτούς ανοίγουν όλα τα επαγγέλματα.  Οι έχοντες σπίτια και επιχειρήσεις επιστρέφουν και χρησιμοποιούν ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, χτίστες, σοβατζήδες, μαρμαράδες και πολλούς άλλους και έτσι ενισχύουν την τοπική οικονομία που κατά κύριο λόγο προέρχεται από τον τουρισμό.

Τα τρία βενζινάδικα δουλεύουν όλα, κυρίως αυτά που είναι πολύ οργανωμένα με πολλά είδη εκτός καυσίμων. Τα συνεργεία και αυτά τους καλοκαιρινούς μήνες έχουν την τιμητική τους. Σουπερ μάρκετ που υπάρχουν αρκετά όπως και μίνι μάρκετ, ψιλικατζίδικα και φούρνοι έχουν κίνηση. Ψησταριές, ταβέρνες και κρεοπωλεία, φορούν και αυτά τα καλοκαιρινά τους, τα χαρούμενα.

Η άλλη όψη της Παλαίρου είναι αγροτόκοσμος και οι κτηνοτρόφοι, ελιές, αμπέλια, καλαμπόκια, τριφύλλια, πρόβατα  και βοοειδή αλλά δύσκολα τα καταφέρνουν με τις τιμές που υπάρχουν σ' αυτά.

Η περιοχή της Παλαίρου όμως έχει να δώσει πολλά ακόμα στον τουρισμό, αν δεν είχαμε την κρίση θα είχαμε μεγαλύτερη έξαρση τουριστική στην περιοχή.

   Στα υπόλοιπα χωριά του Δήμου η τοπική οικονομία παρουσίασε κάποια άνοδο τους καλοκαιρινούς μήνες πέρσι κυρίως από ανθρώπους που εργάζονται στην  Αθήνα και επισκέπτονται τα σπίτια τους στη γενέτειρα, αλλά για λιγότερες μέρες και με λίγα χρήματα.

Ένα από τα χωριά της περιοχής μας που έχει πολλά κλειστά σπίτια είναι αυτό της Κωνωπίνας.

                  

Γράφει ο Βαγγέλης Κουτιβής 

Συνεχίζεται ……