Άρης Μπιτσώρης ο ποιητής με ανεξάντλητα αποθέματα εμπνευσμένου λόγου.

    Άρης Μπιτσώρης ο ποιητής με ανεξάντλητα αποθέματα εμπνευσμένου λόγου, μας παραδίδει στίχους μέσω του βιβλίου που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΗΡΟΔΟΤΟΣ με τίτλο ¨ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ¨.

Ο ποιητής ¨ξαναζωντανεύει¨ ποιήματα αρχαίων ποιητών που εξυμνούν τον έρωτα. Σε γλαφυρή έμμετρη ομοιοκατάληκτη απόδοση στη σημερινή νεοελληνική γλώσσα, μας παραδίδει στίχους που ο αναγνώστης έχει την αίσθηση ότι ακούει ένα τραγούδι σημερινό και διαπιστώνει ότι όσες χιλιάδες χρόνια και αν περάσουν ο Έρωτας παραμένει ένας αδιόρθωτος έφηβος τοξότης που σημαδεύει τις καρδιές και πυρπολεί τα κορμιά μας.

V 20  ΟΝΕΣΤΟΥ
.....

Παρθένα δεν παντρεύομαι, σας το δηλώνω ευθέως

μα ούτε όμως για γριά θα χαραμίσω πέος,

η μια τον οίκτο προκαλεί κι άλλη μόνο δέος.

Η αγουρίδα είναι ξυνή, στεγνή είν’ η σταφίδα,

της σάρκας την απόλαυση στις ώριμες την είδα,

σ’ αυτές η Κύπρη έδωσε την κάθε της φροντίδα.

Μέσα από τα επιγράμματα, που αναφέρονται ονομαστικά σε ερωτικές συντρόφους, σε παλλακίδες και κυρίως σε επώνυμες εταίρες παρελαύνουν νέες, γριές, πόρνες, παρθένες, άπιστες, ψηλομύτες, πονηριές, μοχθηρίες, εκδικήσεις, εκρηκτικότητα, υπαινιγμοί, όλα αυτά που συνθέτουν το απίθανο βιοτικό γεγονός που είναι ο έρωτας.

V 27  ΡΟΥΦΙΝΟΥ

Μέλισσα πού είναι τα χρυσά, περίβλεπτά σου κάλλη,

πού πήγε η λάγνα όψη σου που σκόρπαγε τη ζάλη;

Τα φρύδια, ο ωραίος σου λαιμός, πού πήγε η περηφάνια,

των στιβαρών σου των ταρσών  τα ολόχρυσα γαϊτάνια;

Τώρα, αφρόντιστα μαλλιά, ράκη οι κνήμες, είδες;

Αυτό το τέλος έχουνε σπάταλες παλακίδες.

Σύντομα θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου στη ΣΤΟΑ του ΒΙΒΛΙΟΥ