Συχνά αναρωτιόμαστε, συζητάμε και διαφωνούμε σχετικά με το αν υπάρχει πραγματική φιλία ανάμεσα σε έναν άντρα και μία γυναίκα. Οι απόψεις διίστανται και κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά ένα «ναι» ή ένα «όχι», αφού κάθε κατάσταση διαφέρει.
Κι αν αυτό είναι αρκετό για να μας δυσκολέψει να το απαντήσουμε, το προχωράω λίγο ακόμη και θέτω το ερώτημα αλλιώς: Γίνεται να μείνουν φίλοι δύο άνθρωποι που ερωτεύτηκαν, που έζησαν μια όμορφη –ακόμα και σύντομη– ιστορία ή πάντα θα αισθάνονται πράγματα ο ένας για τον άλλο, που θα αρκεί ένα βλέμμα για να ξυπνήσουν;
Εγώ έχω απαντήσει στο ερώτημα μου.
Ο έρωτας φιλία δε γίνεται.
Ας είμαστε ειλικρινείς, τουλάχιστον με τον εαυτό μας.
Το σενάριο φιλίας δύο πρώην είναι απίθανο.
Μιλάμε για δύο ανθρώπους που υπήρξαν κάποτε μαζί, που έχουν μοιραστεί κάποια έντονα συναισθήματα.
Δύο άνθρωποι που κοιτάχτηκαν στα μάτια, ερωτεύτηκαν ο ένας το βλέμμα του άλλου και παραδόθηκαν σε μια καταστροφή.
Όποιος κι αν ήταν ο λόγος που το μεταξύ τους έληξε, διαγράφονται όσα έζησαν, όσα ένιωσαν, όσα μοιράστηκαν;
Το ακούς εκείνο το μεγάλο «όχι» που ουρλιάζει μέσα σου, έτσι;
Ακόμα κι αν ο ένας μπορεί να το αντιμετωπίσει όλο αυτό χαλαρά, ο άλλος πολύ πιθανόν να νιώθει ακόμα πράγματα∙ κι αυτός είναι, συνήθως, εκείνος που δεν επέλεξε τον χωρισμό κι απλά ακολούθησε την απόφαση του άλλου.
Σίγουρα ο ένας θα δυσκολευτεί περισσότερο να πάει παρακάτω.
Το να κρατηθεί και φιλική επαφή μετά τους τίτλους του ερωτικού τους τέλους, θα κάνει οριακά αδύνατο το επίσημο συναισθηματικό φινάλε, καθώς ο ένας θα αδυνατεί να ξεχάσει και θα εξακολουθεί να ελπίζει.
Δεν μπορείς να βγάλεις έναν άνθρωπο απ’ τη ζωή σου και μετά να ‘χεις την απαίτηση μα τον κρατήσεις σαν φίλο.
Μπορεί να μην υπάρχουν πια (για σένα) συναισθήματα όπως πάθος, έρωτας, έλξη, παρά μόνο μια οικεία αγάπη.
Αυτή η αγάπη, όμως, δεν αρκεί για να γεννήσει μια φιλία μέσα από έναν έρωτα.
Μπορεί εσύ να τον αγαπάς τον και να τον θες κάπου στην καθημερινότητά σου, αλλά αν είναι η παρουσία σου βασανίζει τον άλλον, καλύτερα να μη σε έχει καθόλου.
Μη σκέφτεσαι μόνο το τι θες εσύ, σκέψου και τι αντέχει η άλλη μεριά.
Είναι παράλογο, είναι αδύνατο, είναι τουλάχιστον υποκριτικό.
Φίλος σου είναι εκείνος στον οποίο θα μιλήσεις για τα πάντα.
Πώς να πεις στον πρώην σου για έναν καινούργιο άνθρωπο που σε ενδιαφέρει, χωρίς να τον πληγώσεις;
Και πώς αυτός να ‘ναι αντικειμενικός φίλος, ικανός να σου δώσει μια συμβουλή για τα προσωπικά σου;
Κι αν ειδικά η σχέση δεν τελείωσε ήρεμα, δεν μπορεί ξαφνικά να ξεχαστούν όλα, να κλείσουν οι πληγές και να γίνετε δύο απλοί φίλοι.
Γιατί κι οι δύο θυμάστε.
Όχι γιατί απαραίτητα θα αναπολείτε τρυφερές σας στιγμές και θα ζητάτε τον άλλον πίσω, ίσως να ‘ναι και δυσάρεστα αυτά που θα θυμάσαι, τι σας πόνεσε και πόσο απογοητευτήκατε.
Το μόνο που μπορεί να υπάρξει μετά από έναν χωρισμό, ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που όχι μόνο αγαπήθηκαν, αλλά κυρίως εκτιμήθηκαν, είναι μια καλή μεν τυπική δε επικοινωνία, βασισμένη σε καθαρό ανθρώπινο ενδιαφέρον.
Κι ως εκεί.
Ως το σημείο που δεν μπερδεύει και δεν κρατάει πίσω κανέναν.
Φυσικά, ποτέ δεν μπορούμε να ‘μαστε απόλυτοι στα συναισθήματα, ούτε υπάρχει σωστό και λάθος.
Απλά βασιζόμαστε στη λογική.
Πώς γίνεται να μείνουν φίλοι δύο άνθρωποι που έχουν φιληθεί στο στόμα και με αυτό το φιλί αποκάλυψαν όλα όσα ένιωθαν ο ένας για τον άλλον, χωρίς καν να μιλήσουν;
Ειρήνη Δίγκογλου
