Πριν λίγα χρόνια κάθε χωριό είχε και τη δικιά του ομάδα, την δικιά του ποδοσφαιρική ιστορία, που ήταν σύμβολο κάθε χωριού, πρόξενος και σημαία προς τα έξω. Εκεί ξεδίπλωνε ο καθένας τον εαυτό του αλλά, πάνω απ' όλα όλοι έπαιζαν ομαδικά για το χωριό τους. Η ομάδα του χωριού ήταν το δεύτερο σχολείο για όλους. Όταν έπαιζε η ομάδα του χωριού όπως η Κωνωπίνα ήταν μεγάλη στιγμή για τους κατοίκους, μικρούς μεγάλους κυρίως των λαϊκών στρωμάτων. 
Η "κερκίδα" στο λόφο πίσω από το τέρμα γέμιζε από Κωνωπινιώτες. Το χοντρό χαλικοστρωμένο γήπεδο δεν ήταν εμπόδιο αλλά χαρά που υπήρχε γήπεδο στο χωριό, χωρίς κανένας να υπολογίζει τις πληγές που δημιουργούνταν στα πόδια τους με το σφύριγμα της λήξης, αρκεί να μην ντροπιαστεί το χωριό τους να έβγαιναν έξω άσχετα με το αποτέλεσμα, αλλά με ψηλά το κεφάλι. Όλοι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας της Α.Ε. Κωνωπίνας απαρτίζονταν από τα παιδιά του χωριού. Είναι ένα μικρό αφιέρωμα από το Katouna News για τα παιδιά της Κωνωπίνας που έζησαν αυτές τις στιγμές, αφιέρωμα περισσότερο για όσους από αυτούς έχουν φύγει από την ζωή σήμερα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Δ.ΚΟΥΤΙΒΗΣ
Πηγές: Από το βιβλίο ταξιδεύοντας στο χρόνο &
το fb: Κωνωπίνα Αιτωλοακαρνανιας
