Ωφέλιμο και αναπτυξιακό για τους δήμους και τις κοινότητες της χωράς μας είναι ό,τι μπορεί να ενισχύσει την οικονομική και πληθυσμιακή τόνωση τους και αυτοδυναμία τους, ειδικά στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Α) Κατ αρχάς ήταν λάθος η αναγκαστική συνένωση εντελώς αποκομμένα μεταξύ τους γεωγραφικά περιοχών,όπως των περιοχών και των χωριών της Βόνιτσας με την του Ξηρόμερου. Ακόμα και επι Τουρκοκρατιας συνυπήρξαν χωριστά ως επαρχίες/καζαδες κλπ Βόνιτσας και Ξηρόμερου, λόγω του ορεινού αναγλύφου που τις χωρίζει, και παρά την έντονη “συγγένεια” τους.
Η σημαντική γεωγραφική απόσταση και το ορεινό ανάγλυφο που χωρίζει τις δυο περιοχές κάθε άλλο πάρα ευνοεί την ομογενοποιηση των τόπων αυτών, ώστε να είναι προς το συμφέρον τους η διακριτή διοίκηση και ανάπτυξη τους.
(Πχστα δικαστικά και φορολογικά θέματα η Βόνιτσα, Πάλαιρος κλπ εξυπηρετουνται σαφώς καλύτερα απο πλευράς εγγύτητας, από το πρωτοδικείο και τη ΔΟΥ Λευκάδας, ενω το Ξηρόμερο απο το Αγρίνιο και ενδεχομένως το Μεσολόγγι κλπ. Σε αυτά τα ζητήματα οφείλεται να υπάρξουν παρεμβάσεις για την εξυπηρέτηση των κατοίκων)
Β) Επίσης λάθος είναι η υπερεπένδυση στην πρωτεύουσα του Δήμου. Αισθητικές παρεμβάσεις επί παρεμβάσεων, πλακοστρωσεις, φωταγωγίες , πολλαπλή ανάδειξη του κάστρου κλπ δεν πρόκειται να καταστήσουν τη Βόνιτσα κάτι περισσότερο απο αυτό που είναι.
Χωρίς σημαντικές παραλίες η τουριστική της ανάπτυξη θα είναι πάντα πτωχή.
Το κυριο κομματι της προς αναδειξη, η παλια πολη, το Καστρο και η Παραλια εχουν αναδειχθει με το παραπανω.
Κατα τα αλλα, η Βονιτσα μοιαζει με γηραια κυρια που επιμενει με μποτοξ και πλαστικες να αυξησει τεχνητα την ομορφια της, πραγμα βεβαια που συχνα οδηγει σε δυσπλασιες και παραμορφωσεις, οπως οι αναπλασεις επι αναπλασεων χωρων που εχουν ηδη αναπλαστει και ξαναναπλαθονται με τελικο αποτελεσμα μακραν χειροτερο του αρχικου (βλεπε πλατεια Βονιτσας κλπ). Αν δεν το χεις, μην επιμενεις ασκοπα.
1. Το δυναμικότερο κομμάτι του δήμου Ακτίου είναι η παραθαλάσσια περιοχή Παλαιρου – Πογωνιάς – Πλαγιάς.
Η έμφαση πρέπει να δοθεί εκεί.
α) αφενός τη γειτνίαση με τη Λευκάδα, με το αναπτυγμένο τουριστικά ανατολικό κομμάτι της μάλιστα, που εμπεριέχει το Σκορπιό, το Νυδρι κλπ
β) το Βαθυαβάλι και τις άλλες παραλίες της παγωνιάς κλπ
γ) το γεγονός ότι οι ανατολικές ακτές της Λευκάδας είναι μέτριες και όλοι σχεδόν οι ξένοι επισκέπτες της Λευκάδος προτιμούν να κάνουν τις βόλτες τους στις ακαρνανικες ακτές.
Ο μόνος τρόπος άμεσης ανάδειξης του παραλιακού τμήματος αυτού είναι η διάνοιξη ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΚΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΡΟ και ΠΟΓΩΝΙΑ ΕΩΣ ΠΛΑΓΙΑ ΚΑΙ ΑΡΑ ΜΕ ΛΕΥΚΑΔΑ.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ είναι φανταστική, με θέα στο Ιόνιο κλπ.
Απο κει και περά, είναι θέμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας
α) η διάνοιξη μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων
β) η επιχείρηση “εξοχική κατοικία ” σε βορειοευρωπαιους κλπ.
Το φθηνό σχετικά (ακόμα) κόστος γης της περιοχής, η γειτνίαση με τη Λευκάδα, Το σκορπιό κλπ, οι εκπαγλου καλλονής παραλίες είναι εγγύηση βεβαίας επιτυχίας και άτυπης ενοποίησης της Λευκάδας με την δυτικη Ακαρνανια σε μια ενιαία γεωγραφική και τουριστική περιοχή, οπως αλλωστε ηταν και κατα την αρχαιοτητα (η Λευκαδα ηταν τμημα της Ακαρνανιας, με κοινο νομισμα κλπ)
Μόνο μια ευρεία παραλιακή οδός
β) θα αναδείξει τα μαγευτικά παραθαλάσσια κάλλη της Πογωνιάς, Παλαιρου και Πλαγιάς με πλήθος μεσαιωνικών και αρχαιολογικών μνημείων.
γ) θα βοηθήσει το REAL ESTATE της περιοχής
δ) θα βοηθήσει μακροπρόθεσμα στην ανοικοδόμηση και αστικοποίηση , στην ευρύτερη περιοχή αυτή.
2. Περά απο την θαλάσσια πλευρά, ο δήμος έχει δυο ποταμούς σπουδαίας σημασίας:
β) Τον Kεφαλόβρυσο του Μοναστηρακίου,
Ο δευτερος διατρέχει όλην την περιοχή Μοναστηρακίου – Βόνιτσας, ενώνεται με το ποτάμι της Κορπης στα μισά της διαδρομής και καταλήγει στη Βόνιτσα.
Κατά τη διαδρομή του έχει εξαιρετικά τοπία, καταρράκτες κλπ, που συνιστούν φανταστική πηγή δημιουργιας ποδηλατοδρόμων περιπατητικών δρόμων, πάρκων κλπ.
Υπάρχει μια θαυμάσια συγκυρια, τώρα που περνά ο νέος δρόμος της Ιόνιας οδού (Αμβρακίας – Ακτίου) απο πάνω του (στα 2 Χλμ έξω απο τη Βόνιτσα), να αναδειχτεί με κάθε τρόπο, να καθαριστεί, να πεζοδρομηθεί και να αποτελέσει τόπο αναψυχής τη χειμερινή περίοδο.
Οι πλουσιοι υδατικοι ποροι του δημου, μπορουν να βοηθησουν παρα πολύ στην διαδοση των ομορφιων του.
Ο νέος δρόμος που θα διέλθει με γέφυρα πάνω απο το ποτάμι του Κεφαλοβρυσου (κόμβος Βόνιτσας) θα φέρνει δεκάδες χιλιάδες άτομα προς ΛΕΥΚΑΔΑ ΚΑΙ ΠΡΕΒΕΖΑ αποτελωντας μια πρώτης τάξης διαφήμισης για το τοπικό φυσικό περιβάλλον.
3. Αρχαιολογικές ανασκαφές προς ενίσχυση του ιστορικού ενδιαφέροντος της περιοχής.
α) Το Θυρρειο πέρα απο ένα ορεινό χωριό, φιλοξενεί στο έδαφος του, την μεγαλύτερη πόλη της Αρχαίας Ακαρνανίας. Η οποία δεν έχει ανασκαφτεί ποτέ.
Πέρα απο τυχαίες ανευρέσεις αντικειμένων, τιμαλφών, κλπ, που οφείλονται περισσότερο στην τύχη, ΠΑΡΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ, η αρχαία πόλη του Θυρρειου δεν έχει ανασκαφεί ΠΟΤΕ!
Δεν υπάρχει ούτε ένα κτίριο που να έχει βγει στην επιφάνεια απο πόλη τάξεως δεκάδων χιλιάδων κάτοικων, με δικό της νόμισμα, κλπ. εκτάσεως δεκάδων τετραγωνικών χιλιόμετρων, μεγαλύτερης ενδεχομένως του Θέρμου, της Στράτου, του Ανακτορίου και άλλων κοντινών πόλεων.
Συνιστά απαράδεκτα συνεχιζόμενη αδράνεια της ελληνικής πολιτείας και δη του ΥΠ. Πολιτισμού, το ότι επί 200 έτη ελληνικής συγκροτημένης πολιτείας δεν ανάσκαψε το αρχαίο Θυρρειο!
Σε τελική ανάλυση αν δεν έχουν (πια) λεφτά ας προσκαλέσουν ένα ίδρυμα η πανεπιστήμιο αρχαιολογίας του εξωτερικού να αναλάβει το έργο, όπως γινόταν επί σειρά ετών στα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους!
Τι χρειάζεται άραγε ένα μουσείο (χωρίς προσωπικό, χωρίς εκθέματα κλπ) όταν καλά καλά δεν έχει βγει σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ στο φως απο τα κτίρια κλπ της αρχαίας πόλης?
Θα κάνει ο επισκέπτης 20 και 50 χιλιόμετρα για να δει ένα μικρό στεγασμένο χώρο?
Το αρχαίο Θυρρειο ως ανεξερεύνητη πολιτεία κρύβει έστω κάποιους μικρούς θησαυρούς, που θα εκτόξευαν το ενδιαφέρον των επισκεπτών όταν και εάν βγουν στην επιφάνεια, όπως πχ στο Θέρμο, τη Νικόπολη κλπ που υπήρξε μεθοδική εκσκαφή και ανάδειξη.
Μην αναζητήσετε τον αρχαιολογικό τόπο στην αρχαία ‘Έφεσο, στην Ολυμπία ή στις Μυκήνες. Είναι από το αρχαίο Θύρρειο.
Όλες οι αρχαιότητες στην επιφάνεια του εδάφους, ή σε λιγότερο βάθος από ένα μέτρο. Τα νερά της βροχής συνεχώς εμφανίζουν τους κρυμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς, μεγάλα πλακόστρωτα, πέτρινες κολώνες, σκαλοπάτια, το μεγαλείο της πρωτεύουσας του κοινού των Ακαρνάνων, του αρχαίου Θυρρείου.
 |
| Ντίνος Στυλιανός Αντιπρόεδρος της ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑΣ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ Αναρτήθηκε από ΞΗΡΟΜΕΡΟNEWS |
Απο το να ..δεσμεύονται χωράφια και να απαγορεύεται η καλλιέργεια τους, να βρίσκονται μνημεία και να… ξαναθάβονται κατά σταθερή παράδοση του νεοελληνικού κράτους, επειδή δεν υπάρχει προσωπικό κλπ, ας γίνει μιας γενναία αρχαιολογική αποστολή για να δούμε τέλος πάντων τι κρύβει το αρχαίο Θυρρειο.
Ναοί, σπίτια, οικοδομήματα, λουτρά, είναι θαμμένα εδω και αιώνες, αφήνοντας στον επισκέπτη την αίσθηση ότι το Θυρρειο ήταν μάλλον μια μικρή πολίχνη, πάρα η πρωτεύουσα μιας ολόκληρης περιοχής, τόσο σπουδαία μάλιστα, ώστε να αναγκαστούν οι Ρωμαίοι, απο ανάγκη η απο φιλότιμο δεν έχει σημασία να συνάψουν ειδική συνθήκη ειρήνης με τους Θυρρεωτες.
β) Ναυμαχία Ακτίου και Χόλλυγουντ.
Στην ίδια κατεύθυνση πρέπει να υπάρξει εξερευνητικό ενδιαφέρον και στην είσοδο του Αμβρακικού, οπού έλαβε χώρα μια απο τις μεγαλύτερες ναυμαχίες όλων των εποχών. Η ναυμαχία του Ακτίου το 31 πχ, ως εμφύλιος μεταξύ Ρωμαίων.
Η ανάδειξη τυχόν ευρημάτων, άλλα και πολιτιστικά δρώμενα, όπως αναπαραστάσεις κλπ, σε συνεργασία ενδεχομένως και με τον δήμο Ρώμης, θα αποτελούσε ακόμα μια ευκαιρία ανάδειξης της περιοχής.
Επίσης είναι μια ευκαιρία πρόσκλησης ενδιαφέροντος κινηματογραφικής αναπαράστασης της ναυμαχίας.
H περιοχή Λευκάδας – Ακαρνανίας, ως τόπος με πολλές ιστορικές περιπέτειες και κομβικό σημείο δύσης και ανατολής με πολλαπλές πολιτιστικές επιρροές από ακόμα και από Ενετούς, Ρωμαίους, Βυζάντιο, το ανάγλυφο -άκρως μεσογειακό – τοπίο των παράλιων τους, τα κρημνώδη και άγρια τόπια, τα κάστρα κλπ αποτελεί ιδεώδες μέρος για κινηματογραφική δραστηριότητα.
Τουρκιά και Μάλτα κερδίζουν σημαντικά έσοδα κάθε χρόνο απο σωρεία ιστορικών και όχι μόνο ταινιών που γυρίζονται στα εδάφη τους.
Στη χώρα μας μετά το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορελι (και πριν) δεν έχει γυριστεί σχεδόν τίποτε, απο την εποχή του…Ζορμπά!
Κωνσταντίνος Παπακασόλας
