Πατέρας του Σταύρου, Θεοδωράκη και των άλλων οπλαρχηγών του 1821. Ήταν γιος του Χρήστου, ο οποίος ήταν ο γενάρχης της ομώνυμης οικογένειας. Επί Κούρτ πασά έλαβε το αρματολίκι της Βόνιτσας και έμενε στην Περατιά Βόνιτσας. Πέθανε το 1780 ή 85 και τον διαδέχθηκε ο γιος του Δημήτρης.
Ο Δημήτρης άρχισε τη σταδιοδρομία του από μικρός, αφού μπήκε σε κλέφτικη ομάδα και διακρίθηκε για την τόλμη και τη σκληρότητά του. Όποιος τολμούσε να τον προσβάλλει τον έδενε σε δέντρο και γινόταν σημάδι για τα παλικάρια του. Έγινε ο φόβος και ο τρόμος των χωριών του Κάρλελι και δεν υπολόγιζε ούτε το βεζίρη.
Ο Αλή πασάς τον πήρε τελικά με το μέρος του και τον έκανε αρματολό. Έπεσε σε δυσμένεια όμως, γιατί δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε, να δολοφονήσει τον προεστό της Κατούνας Μήτσο Μαυρομμάτη. Κάτι που τελικά έκανε ο πρώτος ξάδερφός του Κατσικογιάννης. Έτσι ο Αλής παραμέρισε τον Γρίβα και έδωσε τα πρωτεία στον Κατσικογιάννη.
Ο Γρίβας αντέδρασε και κυνηγήθηκε από τον Αλή και τους Κατσικογιανναίους. Για να γλυτώσει κατέφυγε στα Επτάνησα στους Ρώσους και ύστερα στους Γάλλους. Από εκεί έκανε επιδρομές και πολεμούσε εναντίον του Αλή. Τον Οκτώβριο του 1809 αιχμαλωτίστηκε στη Ζάκυνθο από τους Άγγλους, μαζί με τους συντρόφους του, αφού υπηρετούσε στο γαλλικό στρατό. Αφέθηκε ελεύθερος γιατί δέχτηκε να υπηρετήσει στον αγγλικό στρατό.
Ύστερα από λίγο καιρό δέχτηκε την προσφορά του Αλή να πάρει πάλι το αρματολίκι και γύρισε πίσω. Ο Αλής, αφού πήρε ομήρους μερικούς από την οικογένειά του για ασφάλεια, τον διόρισε κολέτζη της Βόνιτσας και της Πλαγιάς και του παραχώρησε το κάστρο της Περατιάς.
Ο τελευταίος διορισμός του έγινε το 1813, όπου ορίστηκε αρματολός της Βόνιτσας από τον Αλή. OLeake γράφει ότι τον δηλητηρίασε ο Αλή πασάς στα Γιάννενα, όμως από τον Κασομούλη μαθαίνουμε ότι πέθανε στα Γιάννενα ειρηνικά.
Ακτίς
aitoloakarnaniko
