Κατ αρχήν θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου , στους εθελοντές του αγώνα , στο Σώμα Ελλήνων Διασωστών , στους έχοντες τα καταφύγια τα οποία παραχώρησαν και αποτελούσαν Σταθμό Τροφοδοσίας , στους Διοργανωτές .
Στο μεγαλύτερο βαθμό του , ήταν ένας πολύ καλά στημένος αγώνας πιστεύω , και βέβαια δεν έλειπαν και οι ατέλειες ! Αλλά πάντα θα υπάρχουν ατέλειες !
Η χρονιά δεν ξεκίνησε και πολύ καλά για εμένα δρομικά …και αυτόν τον αγώνα τον περίμενα τελικά με μεγάλη ανυπομονησία , προκειμένου να …ξελαμπικάρω !!!
Ήρθαν έτσι τα πράγματα που και η σχετική προπόνηση ,δεν ήταν αυτό που έπρεπε . Συνολικά προπονήθηκα υποτυπωδώς και μόλις 25 ημέρες πρίν τον αγώνα,ετσι να ξυπνήσουν οι 4κέφαλοι . Και αυτές τις 25 ημέρες , η μεγαλύτερη προπόνησή μου δεν ξεπέρασε τα 12 χιλ ημερησίως . Ήξερα ότι δεν ήμουν προπονημένος σωστά , αλλά παρ όλα αυτά , πήγα στον αγώνα . Την διαδρομή ,την γνώριζα και την θυμόμουν από πέρυσι , στο μεγαλύτερο μέρος της! (Πέρυσι , είχα ρίξει πολύ διάβασμα σε ορειβατικό χάρτη , προκειμένου να έχω στο μυαλό μου ,όλη την διαδρομή και να ξέρω κάθε στιγμή , που βρισκόμουν !!! )
Συνταξίδεψα – όπως και πέρυσι ! - μαζί με τον καλό φίλο κ δρομέα από την Αρτα , Χρήστο Παππά ,το πρωί της Παρασκευής 1 Ιουλίου, με προορισμό το Λιτόχωρο .
Φτάσαμε εκεί περίπου στις 12 το μεσημέρι , όπου παραλάβαμε τους αριθμούς μας και τα σχετικά . Έχω τον αριθμό 47 , που αντιστοιχεί στην περσινή σειρά τερματισμού μου!!! Κατόπιν πήγαμε στο εστιατόριο για, το τελευταίο γεύμα υδατανθράκωσης πριν τον αγώνα . Εκεί , ανταμώσαμε και μερικούς φίλους δρομείς , από διάφορα μέρη της Ελλάδας . Είναι μεγάλη η ευχαρίστηση όταν συναντάς μετά από πολύ καιρό φίλους αγαπημένους …
Αποσυρθήκαμε στην συνέχεια για τη τελευταία ώρα ξεκούρασης και περισυλλογής και κατά της 4, μισοντυμένοι αγωνιστικά , πήγαμε στον υπέροχο χώρο εκκίνησης , 4 χιλ. έξω από το Λιτόχωρο , σε ένα καταπράσινο τοπίο, στον Αι Γιάννη όπως λέγονταν η περιοχή . Εφέτος υπήρχαν κάποιες αλλαγές στον εν λόγω αγώνα . Μια από αυτές ήταν το σημείο εκκίνησης . Η εκκίνηση πια , είναι στο σημείο που άλλοτε ήταν το 70ο χιλ του αγώνα (αν δεν κάνω λάθος! ) . Υψόμετρο 600 μέτρα περίπου.
Εκεί , ήδη αρκετοί δρομείς , είχαν στήσει αντίσκηνα και προετοιμάζονταν . Έτσι όπως ήμασταν ντυμένοι όλοι οι δρομείς και χαρούμενοι , γελώντας ,αστειευόμενοι κλπ , με τα πολύχρωμα δρομικά ρούχα και άλλος να ελέγχει τα κορδόνια , άλλος το σακίδιό του , άλλος το καπέλο του , άλλος τα μπατόν του κλπ κλπ , μου ήρθε στο μυαλό μου η εικόνα ΄΄ σαν τις κότες στο γρασίδι ΄΄ !!!!
Στο μέσο του καταπράσινου αύλειου χώρου, ήταν στημένη η πανέμορφη αψίδα εκκίνησης κ τερματισμού , όπου πάνω της κρέμονταν μία τεράστια κουδούνα , φτιαγμένη ειδικά για τον αγώνα και σε λίγο θα ηχούσε για να δώσει την έναρξη του τεράστιου αγώνα .
Ο καιρός ήταν μουντός , κάπου κάπου έπεφτε και καμιά σταλαγματιά ,αλλά όχι τίποτα σοβαρό…
Η ώρα εκκίνησης είχε αλλάξει σε σχέση με πέρυσι και αυτή .Θα δίνονταν στις 6 το απόγευμα . Στις 17:20 μαζευτήκαμε για μια σχετική πληροφόρηση για τον αγώνα , για πιθανές ερωτήσεις κλπ.
Μαζί με τους υπόλοιπους κι εγώ , αναμέναμε την στιγμή εκκίνησης
Φορούσα τα περσινά παπουτσάκια μου , από τα οποία δεν είχα παράπονο. (Πέρυσι ΄΄ προπονήθηκαν ΄΄ 40 ημέρες , εφέτος μόλις 30 !! Σύνολο 1000 χιλιόμετρα !!!) .Επίσης φορούσα το ίδιο σορτσάκι , μια ισοθερμική λευκή κοντομάνικη μπλούζα κι από πάνω την γνωστή μπλε τιράντα με τα φημισμένα πλέον (!!!) λογότυπα και ένα καπέλο. Στην πλάτη μου , είχα το σακίδιο μου , εφοδιασμένο με πραγματάκια που θα χρησίμευαν στην πορεία του αγώνα , όπως φακός κεφαλής , δεύτερες μπαταρίες ,σκούφο, λίγα αποξηραμένα τρόφιμα , εφεδρικές κάλτσες , ένα σπρέι πάγου , έναν επίδεσμο , κινητό συσκευασμένο σε νάιλον σακούλα, ένα αντιανεμικό το οποίο ήταν και απαραίτητο στα υποχρεωτικά που έπρεπε να είχαμε πάνω μας , 2 ασκούς 1 λίτρου συνολικά με χυμό , και φορούσα κι ένα μισόλιτρο παγούρι μέσης γεμάτο με νερό !
Βέβαια , τα πιο ΒΑΣΙΚΑ ΕΦΟΔΙΑ τα ΄΄ κουβαλούσα ΄΄ μέσα μου !! :: Αυτοσαρκασμό , Χιούμορ , Αισιοδοξία , Χαρούμενη Διάθεση , Στόχο , Πάθος , Φαντασία και το κυριότερο …είχα την ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ και ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ !!!!!
Ώρα 18:00 λοιπόν δόθηκε το σήμα εκκίνησης ,(αφού προηγουμένως βγάλαμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες) και ένα τεράστιο δρομικό ανθρώπινο ποτάμι ,γελώντας , χαιρετώντας ,σφυρίζοντας κλπ , ξεκίνησε, αρχικά κατηφορικά , με ελαφρύ τρέξιμο , να ΄΄ καταπιεί ΄΄ 100 χιλιόμετρα ορεινού όγκου !!! Στο πλάι , οι φίλοι , συγγενείς , υποστηρικτές , να μας χαιρετούν , να μας εύχονται ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ , να μας απαθανατίζουν σε βίντεο κ φωτογραφίες !!
Μετά από τα πρώτα 200 κατηφορικά μέτρα , άρχισε … η ανάβαση !!!Τα γέλια , οι φωνές , τα σφυρίγματα, κόπηκαν !! Μόνο έντονες αναπνοές ακούγονται !!! Μέσα σε ένα πυκνό –σχεδόν σκοτεινό ! - από δέντρα δάσος , ανηφορίζαμε με γοργό βηματισμό , ο ένας δρομέας πίσω από τον άλλον , στο χωμάτινο μονοπάτι του. Σε μερικά λεπτά βγήκαμε σε χωματόδρομο. Για μερικά λεπτά πηγαίνω μαζί με τον φίλο Christo D. Katsanos!!! Εδώ , εθελοντές κρατούν ανυψωμένα στα χέρια τους μερικά παγούρια με νερό , φωνάζοντας ΄΄ ποιος τα έχασε ( κιόλας ??!!!) στην εκκίνηση !! Ανηφορικά πάντα, τρέχουμε ελαφρώς, , για 1 περίπου χιλιόμετρο και κατόπιν μπήκαμε για τα καλά αυτή την φορά μέσα στο δάσος , όπου το τρέξιμο σταματά και αρχίζει ανηφορικός γοργός βηματισμός και ο ένας πίσω από τον άλλον !! Τα μπατόν αρχίζουν να ΄΄ τραγουδούν ΄΄ κάθε φορά που χτυπούν σε πέτρες !!!
Το μονοπάτι είναι πιο πολύ πετρώδες , με υγρασία (μάλλον είχε βρέξει τις προηγούμενες ώρες ) ,κάποιες πέτρες γλιστρούν , αλλά πολύ καλά καθαρισμένο από την Διοργάνωση!!
Ο ιδρώτας έχει αρχίσει και ρέει ,σε μέγεθος ρεβιθιού νομίζω . Σκέφτομαι ότι εδώ ΄΄ καίγονται ΄΄ δυσανάλογα πάρα πολλοί υδατάνθρακες . Δεν ανησυχώ , έχω φροντίσει αρκετά καλά για αυτό πιστεύω…
Αυτό που με απασχολεί είναι να φτάσω εγκαίρως στο Λιτόχωρο ,στο 31ο χιλ. που είναι σταθμός αποκλεισμού σε 8 ώρες . ( Πέρυσι αυτή την διαδρομή την είχα κάνει σε 9 ώρες και μόλις το είδα φέτος άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια αν θα το καταφέρω !!!
Ευτυχώς όμως , που είναι καλό να συζητάμε τα προβλήματά μας με άλλους αγαπημένους ανθρώπους και μου θύμισαν κάτι που δεν λάμβανα υπόψη : ότι πέρυσι ήδη είχα τρέξει και 70 χιλιόμετρα και ήμουν κουρασμένος !! Ενώ τώρα ξεκούραστος !! Και είχαν δίκιο και μου έδωσαν μεγάλη χαρά και τους ευχαριστώ πολύ κι από εδώ !!!
Η ανηφοριά που διανύουμε έχει περίπου 15% κλίση .Στα χέρια μου κρατώ τα αρχικώς κλειστά τα μπατόν ,όπως ο …μαέστρος μιάς φιλαρμονικής που κρατά το κοντάρι , και τα δοκιμάζω να δω σε τι ύψος με βολεύει να τα ρυθμίσω!!!
Καταλαβαίνω ότι πάμε αρκετά γρήγορα , αλλά δεν κάνω και κάτι να μειώσω ταχύτητα !!! ( Σε διάφορα σχετικά τεστ με γοργό βηματισμό, , πού έκανα στην προπόνηση , σε κλίση 12% , τα 5 χιλ τα έκανα σε 40 λεπτά . Εδώ , τα πρώτα 5 χιλ ( και με μεγαλύτερη κλίση) τα διανύω σε 1 ώρα ακριβώς !Και με ευχαριστεί αυτό , αλλά δεν θα με πείραζε να ήταν και λίγο πιο αργά !! ). Γνωρίζω ότι νυχτώνει στις 9:15 και σκέφτομαι να τα καταφέρω να με βρεί η νύχτα όσο γίνεται πιο κοντά σε πιο ΄΄ γνώριμα ΄΄ μέρη , διότι εδώ δεν τα θυμάμαι και πολύ καλά !!!
Περνώ τον πρώτο σταθμό με υψόμετρο 1300 μέτρα περίπου , στα 5 χιλ. , χωρίς να σταματήσω , απλά τους χαιρετώ . Δεν χρειάζομαι τροφή και νερό έχω αρκετό ακόμη .Αρχίζω και κάνω τους υπολογισμούς μου …Όλα δείχνουν ότι θα είμαι εγκαίρως στο Λιτόχωρο..η νύχτα ελπίζω να με βρει στα Πριόνια και μετά . Σε κάποια σημεία που εντοπίζω να υπάρχει πλάτωμα στο μονοπάτι , στέκομαι σαν άγαλμα στην άκρη , για να με προσπεράσουν μερικοί πιο γρήγοροι δρομείς …Ανά 20 λεπτά , κοιτάζω το ρολόι μου και πίνω 2-3 γουλιές νερό . Αυτό είπα πρέπει να το κάνω επακριβώς , να μην ξεμείνω !! Τα ρούχα είναι μουσκεμένα από τον ιδρώτα …το κορμί ολόκληρο είναι ιδρωμένο…το καπέλο μπροστά στάζει !!!
Σιγά σιγά , όσο ανεβαίνουμε , αραιώνουμε οι δρομείς …Κάποιοι διαπιστώνουν ότι πάνε πολύ γρήγορα και στέκονται λίγο να πάρουν μια ανάσα …Το βάδισμά μου , γοργό κ κοφτό , είναι συγχρονισμένο τέλεια με τις αναπνοές μου και φροντίζω να τις τηρώ χωρίς αποκλίσεις .Δεν παρατηρώ να δυσκολεύομαι αναπνευστικά λόγω υψομέτρου . Δεν θα κάνω καθόλου μεγάλα βήματα , προτιμώ μικρά και περισσότερα !!!!! Υπάρχει και δροσερό αεράκι και σκέφτομαι ΄΄ ωραία , να μειωθούν λίγο οι καύσεις!! Μυρωδιές από ρίγανη και τσάι του βουνού , μας περικυκλώνουν ευχάριστα !!!
Μετά από ακόμη 1 ώρα σκληρής ανάβασης , φτάνουμε στον επόμενο σταθμό τροφοδοσίας , στο περιβόητο ΛΙΒΑΔΑΚΙ που έχει 2100 μέτρα υψόμετρο !!Δεν κάνει κρύο… Οι εθελοντές μόλις μας αντικρίζουν από μακριά , μας φωνάζουν ΄΄ έλα, λίγο ακόμη ΄΄ και μας χειροκροτούν , μας καταγράφουν!! Εδώ , θα βουτήξω μια χούφτα σταφίδες και θα γεμίσω το παγούρι μου και θα απομακρυνθώ σβέλτα σβέλτα . Από εδώ και στο εξής το μονοπάτι θα είναι σχετικά επίπεδο και από ένα σημείο και μετά ΠΟΛΥ ΚΑΤΗΦΟΡΙΚΟ !!! Θέλω να με βρει το σκότος χαμηλά και έτσι αρχίζω να τρέχω σχετικά δυνατά!! ΄΄ Οι τετρακέφαλοι αρχίζουν πονούν ,αλλά είναι αναμενόμενο αυτό ,μιας και η προπόνησή μου είναι ελλιπής !! Προσπαθώ και τρέχω στις μύτες των ποδιών και έτσι ελαχιστοποιείται ο πόνος !!! Η ώρα είναι 8 ,και στα 7 χιλ είναι τα Πριόνια ,οπότε υπολογίζω να φτάνω εκεί γύρω στις 9 !! ΄΄ Άρα κάπου κοντά στα Πριόνια , θα ανάψω φακό ΄΄ σκέφτομαι . Όλα καλά λοιπόν ως εδώ !!
Το μονοπάτι είναι ελαφρώς λασπωμένο …σε μερικά σημεία γλιστρώ αλλά ευτυχώς τα μπατόν με συγκρατούν και με γλυτώνουν από πτώση !! Αποφεύγω να πατώ σε ξύλα ,διότι κι αυτά είναι βρεγμένα και είναι επικίνδυνα . Σε ένα σημείο , πού είναι κάπως δύσκολο , ( ξεχνώ την ονομασία …μάλλον ΄΄ Μάτι του Θεού ΄΄? …) έχουν τοποθετήσει σχοινί για να πιανόμαστε και υπάρχουν εθελοντές να μας το επισημαίνουν. Φτάνω στον επόμενο σταθμό καταγραφής (μόνο), ΜΕΛΙΤΖΑΝΙ , όπου δεν σταματώ καθόλου , αναφέροντας τον αριθμό μου και συνεχίζοντας ! Δεν έχω προς το παρόν κάποιο πρόβλημα , ΄΄ αλλά στα Πριόνια πρέπει να φάω κάτι τις ΄΄ !!! Ακούω το βραδινό κελάηδημα ενός…κούκου , άλλος ένας ακόμη ΄΄ κάτοικος ΄΄ του δάσους , που ταράσσουμε την ησυχία του !!!
Όσο κατηφορίζει το μονοπάτι , η βλάστηση είναι πολύ πυκνή . Φτέρες φτάνουν στο ύψος της μέσης μου και έχουν δροσιά και με…δροσίζουν !!! Τα πόδια είναι μαυρισμένα από την λασπουριά και βρεγμένα !!! Το ίδιο και το σορτσάκι εξωτερικά !! Καλά για την μπλούζα , ούτε καν τολμώ να την αγγίξω !!! Στάζει…η καλύτερα ΡΕΕΙ ο ιδρώτας !!! Αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου αυτό , ξέρω ότι θα στεγνώσουν όταν θα έχει ήλιο …αύριο !!!φροντίζω να πίνω νερό η χυμό τακτικά !!!
Συνεχώς σκοτεινιάζει σιγά σιγά και τρέχω πάρα πολύ γρήγορα , προκειμένου να εκμεταλλευτώ το εναπομείναν φώς της ημέρας , σε τούτο το πολύ απότομο μονοπάτι .Τα γόνατα κοπανιούνται καλά ! Τα υπέροχα μπατόν είναι σε πλήρη ΄΄ εργασία ΄΄ και ανά πάσα στιγμή ΄΄ βοηθούν ΄΄ πολύ αποτελεσματικά !!
Τα καταφέρνω και βγαίνω στο κεντρικό μονοπάτι . Από εδώ και στο εξής η περιοχή μου είναι πολύ πιο γνώριμη !! Τρέχω δυνατά , άνετα και ώρα 9 φτάνω στα Πριόνια (πέρυσι , είχα φτάσει εδώ στις 8 το βράδυ ,οπότε είναι ΄΄ γνώριμα ΄΄ τα μέρη!) . Ένας εθελοντής έρχεται και μου παίρνει το παγούρι και πάει να το γεμίσει νερό . Ρωτώ τι φαγητό υπάρχει (πέρυσι είχαν υπέροχη κοτόσουπα!) αλλά αυτά που διαθέτουν δεν με ευχαριστούν πολύ : Ξηροί καρποί , πατατάκια ,αλμυρά μπισκοτάκια, σταφίδες , αποξηραμένα , αυγά , ροδάκινα. Επιλέγω σταφίδες πάλι και λίγα αποξηραμένα .
Έρχεται και το παγούρι μου με το νερό και μπαίνω στον Ενιπέα!! Κοιτάζω το ρολόι μου , πλησιάζει 9:15 , το μέρος λόγω των πολλών δέντρων είναι σκοτεινό …αποφασίζω και σταματώ , βγάζω τον φακό μου και τον φοράω στο κεφάλι μαζί με ένα Buff!! Το καπέλο δεν το βγάζω , θεωρώντας ότι κρατά ζεστό το κεφάλι μου!! Είμαι φουλ ενυδατωμένος και αυτό το καταλαβαίνω από τον ιδρώτα που ρέει ασταμάτητα !! Κάνω υπολογισμούς και πια είμαι σίγουρος ότι θα φτάσω εγκαίρως στο Λιτόχωρο και δεν θα κοπώ !!
Η διαδρομή στον Ενιπέα ήταν υπέροχη !! Μαγική !! Η τεράστια βουή των νερών του ποταμού , η συντροφιά των νεράιδων πυγολαμπίδων με το μαγευτικό σκηνικό που δημιουργούσαν στο σκοτάδι, το τρέξιμο πότε πάνω σε ξύλινα γεφυράκια , πότε σε μονοπάτια , πότε σε σκαλάκια , σε ρυάκια μέσα να μουσκεύει το παπούτσι , με ΄΄ ανεβάζει ΄΄ πάρα πολύ !!! Θέλω να ουρλιάξω ,αλλά συγκρατιέμαι και μόνο χαζογελάω !!Πότε τρέχω και πότε περπατάω , αναλόγως την περίσταση !! Η διαδρομή στο μεγαλύτερο μέρος είναι κατηφορική !
Οι μπαταρίες μου δεν είναι καινούργιες και ο φωτισμός είναι ισχνός ,αλλά είμαι σίγουρος ότι –έστω και με τις εφεδρικές !- θα φτάσω στο Λιτόχωρο!
Αν θυμάμαι καλά , κάπου στις 22:20 φτάνω στον επόμενο σταθμό , στην ΚΑΣΤΑΝΑ(υψόμετρο 600 μέτρα) , όπου γίνεται καταγραφή μου , βουτάω μερικές σταφίδες , γεμίζω με νερό και συνεχίζω περπατώντας , ανηφορικά και ελικοειδώς! Υπάρχει μία μικρή υψομετρική , νομίζω στα 1000 μέτρα ! !! Όλα δείχνουν να φτάνω στο Λιτόχωρο κάπου στις 12 τα μεσάνυχτα . Μετά από λίγη ώρα το μονοπάτι ευθυγραμμίζεται . Σε 2-3 σημεία στέκομαι να περάσουν κάποιοι –ξένοι- δρομείς που καταφθάνουν , ευχαριστώντας με στην Αγγλική ! Στο βάθος φαίνονται τα φώτα από την παραλία !!! Γουργουρίζει η κοιλιά μου !!! Τα ακούω να παραπονούνται !! ΄΄ Πρέπει να φάω ΄΄ στο Λιτόχωρο !!!
Η Γκόλνα είναι ο επόμενος σταθμός καταγραφής πριν το Λιτόχωρο , αναφέρω τον αριθμό μου και συνεχίζω …Από εδώ και στο εξής θυμάμαι από πέρυσι , υπάρχει ένα απότομο και γεμάτο πέτρες μονοπάτι , όπου χρήζει ιδιαίτερης προσοχής ! Προς έκπληξή μου είναι καθαρισμένο αρκετά καλά και η κατάβασή μου είναι εύκολη !! ( Θυμάμαι , πέρυσι εδώ , είχα βγάλει το κινητό μου και μιλούσα με έναν πολύ καλό μου φίλο –τώρα όμως δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια ) !! Όσο πλησιάζω , ακούγονται όλο και πιο δυνατά μουσικές κ φωνές από την πόλη του Λιτοχώρου !!
Κάποια στιγμή με προσπερνούν 2 δρομείς και ακούω τον έναν να μου λέει ΄΄ Μπραβο Παναγιώτη, είσαι δύναμη !! Καλή επιτυχία στο Σπάρταθλο ΄΄ !! Προλαβαίνω και λέω ΄΄ ευχαριστώ! Ποιος είσαι ? ΄΄ παίρνοντας την απάντηση ΄΄ Ηλίας Καραιωσήφ΄΄( επίσης Σπαρταθλητής) !!! Τελειώνοντας το μονοπάτι , βγαίνω για λίγο σε ασφάλτινο δρόμο και αντικρίζω μέσα στο σκοτάδι : αριστερά είναι 2 εθελοντές που σε κατευθύνουν ΝΑ πάς ίσια κάτω –διάσχιση του δρόμου απλά –και δεξιά είναι ξαπλωμένοι κατά μεσής του δρόμου 2…όγκοι τεράστιοι , όπου γυαλίζουν τα μάτια τους !! ΄΄ Τι να ναι αυτά ?? Πρόβατα?? Ξαπλωμένα , ατάραχα στο δρόμο ??
΄΄ σκέφτομαι ….Τελικά ήταν 2 τεράστια σκυλιά !! (ΑΝ ΉΘΕΛΑ ΑΣ ΈΣΤΡΙΒΑ ΚΑΤΑ ΕΚΕΙ !! ΧΑ ΧΑ ΧΑ !!!!
Ώρα 12:02 αν θυμάμαι καλά , φτάνω στον Σταθμό του Λιτοχώρου (υψόμετρο 300 μέτρα) !! ΄΄ Πάει η Παρασκευή , τελείωσε , ήρθε το Σάββατο , 2 Ιουλίου ΄΄ μονολογώ !!!
Έναν σταθμό , όπου –όπως έγραψα κάπου - είναι πολύ σαγηνευτικός και σε ΄΄ καλεί ΄΄ να σταματήσεις !! Να εγκαταλείψεις !!
Διότι ΄΄δεν είσαι πολύ μακρυά από το δωμάτιό σου ΄΄…΄΄ που να ανεβαίνεις τώρα τόση ανηφόρα και φαγωμένος από τα τόσα καλούδια του Σταθμού να πας στον Σταυρό΄΄ !!!!!!!
Μόλις φτάνω εδώ λοιπόν ,αναφέρω αριθμό και ρωτώ τους εθελοντές τι έχει το μενού !! Και μέσα στα άλλα , - ω θεοί !!-είχαν και την αγαπημένη μου κοτόσουπα και τις πατάτες βραστές (η ψητές? Δεν θυμάμαι ! )που αναζητούσα !! Εθελοντής, μου γεμίζει το παγούρι και γώ με την πρώτη παραγγέλνω ΔΙΠΛΗ κοτόσουπα !!! Οι εθελοντές ξεπερνούν εαυτόν !!! Τα συγχαρητήρια είναι πολύ λίγο γι αυτούς !!! Τι να λέμε τώρα !!!
Κάθομαι σε μια καρέκλα , τρώω την σούπα μου και ξαναγεμίζω με πατάτες !!! Φόρτωσα πλήρες από φαγητό ! Μου προσφέρουν χωρίς να ζητήσω, ΣΑΛΤ ΣΤΙΚ και ευγενικά αρνούμαι . Πρώτη φορά στο 2016 πίνω και κόκα κόλα (είπα , ο σταθμός είναι ιδιαίτερα σαγηνευτικός …προκλητικός)!!!
Καταφθάνει και ο φίλος και συνταξιδιώτης Παππάς Χρήστος και κάθεται δίπλα μου και τρώει !! Έβγαλα τα βρεγμένα παπούτσια μου διότι είχαν μπει χαλίκια μέσα, τα καθαρίζω , τα ξαναφόρεσα και η υπέροχη σε όλα , εθελόντρια Κατερίνα μου έδωσε τις μπαταρίες του φακού της , για να συνεχίσω !!!!!Εκεί περίπου έμεινα 15 λεπτά !!!
Ενημερώνω δυνατά , ότι ΄΄ το Νο 47 ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ !! ΜΗΝ ΜΕ ΚΡΑΤΑΤΕ!!! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ Μ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΑ ΦΥΓΩ ??!!! Και ξεσπούν στα γέλια όλοι και αποχωρώ !!
Μονοπάτι ανηφορικό πολύ …αναγκαστικά βήμα αργό, βασανιστικό , συντονισμένο με την αναπνοή και την βοήθεια των μπατόν !!! Κάπου κάπου ,ψηλά ακούγονταν κανένα χτύπημα τους σε πέτρα και καταλάβαινα πόσο ψηλά θα πρέπει να φτάσω !!! Κάποια στιγμή με προσπερνά και ο φίλος Χρήστος Παππάς –οι ανηφόρες είναι το καλύτερό του , το ψωμοτύρι του !!!Απίστευτος!!! Τον ακολουθώ σε απόσταση 20 μέτρων …Φτάνουμε στον Σταθμό ΣΤΑΥΡΟ , αστειευόμαστε με τους εθελοντές που μας περιμένουν , αν υπάρχει κανένα ψητό γουρουνάκι κλπ αλλά δυστυχώς μόνο καταγραφή του αριθμού γίνεται!!!!! Γεμίζω με νερό και συνεχίζουμε …Το μονοπάτι από εδώ και στο εξής είναι περίπου επίπεδο , καθαρισμένο , στεγνό από βροχή και δίνει την ευκαιρία για χαλαρό τρέξιμο . Τα μπατόν δεν τα ακουμπάω κάτω , τα κρατώ στα χέρια σαν ζύγια !!! Σε 1-2 σημεία σκοντάφτω σε πέτρα, από απροσεξία μου , αλλά διατηρώ τις ισορροπίες και δεν πέφτω !! Ξανά , η κοιλιά μου γουργουρίζει !!! Πεινάω !!! Στην διαδρομή , γεμίζω το παγούρι μου με νερό, σε ρυάκι και έτσι χωρίς κανένα πρόβλημα ,φτάνω στον επόμενο σταθμό , όπου εκεί με περιμένει και το drop bag μου !!!!!!
Στην ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ φτάνω γύρω στις 03:10 το πρωί !! Να γίνεται το αδιαχώρητο εδώ !! 20 μέτρα πριν φτάσουμε υπάρχει εθελοντής και φωνάζει τα νούμερα μας και άλλος εθελοντής στον σταθμό καταγράφει ώρα άφιξης και άλλος εθελοντής εντοπίζει το drop bag και μας τα δίνει !! Επίσης υπάρχει πλούσιο φαγητό, καρπούζι, φρούτα κλπ κλπ !!!Και άφθονο ΣΑΛΤ ΣΤΙΚ , αχρείαστο κατ εμέ !!!!Δεν αλλάζω φαγητό – δεν χρειάζονται αλλαγές και πειραματισμοί τώρα !! Τα ίδια με Λιτόχωρο : Διπλή κοτόσουπα και μετά μπόλικες πατάτες βραστές (η ψητές τελικά??!!) !!!
Μπαίνω στο καταφύγιο ,αλλάζω κάλτσες αν και δεν υπήρχε πρόβλημα , καθαρίζω λίγο τα πέλματα , τους αστραγάλους που ήταν κατάμαυροι από την λάσπη , και ξαναφορώ τα ίδια παπούτσια ! Αν και είχα βάλει εφεδρικά εκεί , δεν χρειάστηκαν τελικά !! Γεμίζω με χυμό τους ασκούς του σακιδίου μου , με νερό το παγούρι μου …Αλλάζω το καπέλο μου και παίρνω αυτό που έχει …παραπέτια (σε λίγο ξημερώνει , θα έχει ήλιο!!!) .Επίσης παίρνω τα μαύρα γυαλιά μου . Ο καιρός είναι καλός , δεν χρειάζεται να φορέσω άλλα ρούχα πιο ισχυρά …Κάποιος μου χτυπάει στο τζάμι …γυρίζω και βλέπω τον Christos D.Katsanos να μου γνέφει αν όλα είναι καλά!!!
Γύρω στις 03:30 αναχωρώ !!! Ο Χρήστος Παππάς έχει ήδη αναχωρήσει !! Με το που βγαίνω στο μονοπάτι , ένας φωτογράφος με ενημερώνει : ΄΄ έλα, σε 5 χιλ είναι η Πετρόστρουγκα ,καλή συνέχεια ΄΄!!!!!! Όμως , αυτά τα 5 χιλ. δεν είναι και τόσο απλά !!!!!!Ανηφοριά σχεδόν 20% !!!!!!!! Βήμα μοναχικό , αργό και σταθερό λοιπόν και ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ !!! Ο Christos D. Katsanos με προσπερνά με την παρέα του ! Ο φακός μου κάνει μερικά κόλπα …αναβοσβήνει στιγμιαία ευτυχώς !! ΄΄Χμμμ… μάλλον τα ΄΄ έφαγε τα ψωμιά του ο φακός – θα πρέπει να αγοράσω άλλον για μελλοντικούς αγώνες ΄΄ .
Μέσα από τα δέντρα , όσο ανέβαινα ,έβλεπα που άρχιζε να χαράζει σιγά σιγά !! Ένα γεράκι ταράζει τη πρωινή ησυχία του δάσους ,με την κραυγή του !! Μας υπενθυμίζει κι αυτό την παρουσία του εδώ !!! Στις 04:45 περίπου σβήνω τον φακό μου , τον αποθηκεύω με ασφάλεια στο σακίδιο και για λίγο ακόμη συνέχισα , ώσπου κάπου στις 05:10 έφτασα στην Πετρόστρουγκα (υψόμετρο 2000 μέτρα περίπου) ! Όλα δείχνουν-ως τώρα- ότι θα τερματίσω στις 22 ώρες τριγύρω !!
Εδώ μερικοί δρομείς φοράνε τα αντιανεμικά τους , προετοιμάζονται , διότι ενδέχεται ψηλότερα να κάνει κρύο, να έχει δυσμενείς καιρικές συνθήκες !!Βλέπω τον Χρήστο Παππά ,ήδη να έχει αναχωρήσει φορώντας το αντιανεμικό του!!! Συναντώ πάλι τον Christos D. Katsanos !! Αστειευόμαστε λίγο με τα καρπούζια της τροφοδοσίας !
Εκείνη την στιγμή με πλησιάζει ένας εθελοντής και με ρωτάει : ΄΄ Εσεις είστε αυτός που γράφει εκείνες τις ωραίες περιγραφές για τους αγώνες ??΄΄ !!Γελάω δυνατά (δεν το περίμενα , τώρα 5 το πρωί , να με αναγνωρίζει κάποιος!! Χα χα ) και του επιβεβαιώνω ότι είμαι εγώ !! ΄΄ Έχω διαβάσει όλες τις περιγραφές σας --θα γράψετε και γι αυτόν τον αγώνα σας ???΄΄ μου απαντάει-ρωτάει !! ΄΄ Ε, όλο και κάτι θα γράψω ΄΄ του απαντώ γελώντας !!!!
Έχει ξημερώσει καλά …δεν κάνει κρύο ακόμη …αποφασίζω να μην φορέσω αντιανεμικό ακόμη ! Και μαζί με τον Christos D. Katsanos και την παρέα του αναχωρούμε . Το μονοπάτι είναι γνωστό !! Κάπου στα 500 μετρά βλέπουμε έναν δρομέα να επιστρέφει πίσω …Είχε ξεχάσει να περάσει από Πετρόστρουγκα , πήγαινε κατ ευθείαν από Κορομηλιά στο Οροπέδιο !!!!!!!!!!Σιγά σιγά εγκαταλείπουμε το δασώδες μέρος και μπαίνουμε στο αλπικό τοπίο .
Ώρα 06:15 απολαμβάνουμε την πανέμορφη ανατολή ηλίου , σε μια πεντακάθαρη από σύννεφα ατμόσφαιρα !!!! Έχει μια ελαφριά ψύχρα, αντέχεται …δεν κάνει ιδιαίτερα κρύο, αποφασίζω και δεν φοράω το αντιανεμικό !!!Σε καμιά περίπτωση δεν δυσανασχετώ που κουβαλώ το –μη χρήσιμο ως τώρα!- αντιανεμικό!!! Πάντα όταν πάς στον Όλυμπο , απαραίτητα να έχεις αντιανεμικό τουλάχιστον !! Ο Όλυμπος είναι πάντα απρόβλεπτος !! Ένα ρητό που το έχω και το θυμάμαι πάντα και μερικές φορές επιβεβαιώνεται ! χα χα !!
Φτάνοντας στον Λαιμό γύρω στις 07:00 το πρωί ,, συναντώ τον Χρήστο Παππά , να απολαμβάνει την θέα !!! Βγάζουμε μερικές ωραίες αναμνηστικές με το κινητό του , με φόντο το Στεφάνι και συνεχίζουμε !! Μένει πιο πίσω ο Χρήστος να απαθανατίσει το τοπίο !!
Φτάνοντας στο καταπράσινο οροπέδιο των Μουσών , από μακριά εντοπίζω ένα κοπάδι αγριόγιδα !!! Οσο τα πλησιάζω τους κάνω καταμέτρηση !!! 30 αγριόγιδα μεγάλα και μικρούλικα , έβοσκαν πρωί πρωί στο δροσερό χορτάρι του Ολύμπου !! Τα πλησίασα μέχρι τα 10 μέτρα και μετά αποχώρησαν !!!! Και πιο μακριά , μερικά άλογα βόσκουν κι αυτά ξέγνοιαστα ! Τα άλογα εξυπηρετούν τις ανάγκες των καταφυγίων και του αγώνα στην προκείμενη περίπτωση !!
Στο βάθος η κουδούνα του Καταφυγίου ΚΑΚΑΛΟΣ χτυπάει συνεχώς !!Πεινάω !! Στις διάφορες κορυφές τριγύρω , διακρίνω ορειβάτες που έχουν βγει να απολαύσουν το υπέροχο πρωινό που χαρίζει η φύση !!! Το μονοπάτι είναι λασπωμένο-τη νύχτα πρέπει να έβρεξε . Τρέχω χαλαρά μέσα στο λασπωμένο μονοπάτι . Βαραίνουν λίγο τα πόδια με την λάσπη αλλά δεν μ απασχολεί . Απλά δεν θα μπω εντός του καταφυγίου , για να μην λερώσω . Άλλωστε έχει υπέροχη ημέρα !! Καθαρή , πανέμορφη ατμόσφαιρα !!
07:55 φτάνω στο καταφύγιο ΚΑΚΑΛΟΣ(υψόμετρο 2650 μέτρα ) ! Έξω από αυτό , ο πάγκος έχει φαγητό πλούσιο . Αρχικά ζητάω ΄΄ αν έχει να πιώ ένα ζεστό τσάι του βουνού με μέλι , γιατί έτσι κάνω κάθε πρωί και δεν πρέπει να χαλάσω το πρόγραμμά μου ΄΄ !!! Αμέσως , η επιθυμία μου έγινε πράξη !!!Το άφησα να κρυώνει λίγο , ώσπου να φάω την κοτόσουπα μου και τις πατάτες μου !!! Με σκέπασαν μάλιστα και με μία κουβέρτα –δεν κρύωνα , αλλά να παραμένω ζεστός - και με φωτογράφισαν με φόντο το Στεφάνι (ακόμη δεν την εντόπισα αυτή την φωτογραφία !!) . Καταφθάνει και ο Χρήστος Παππάς !! Γέμισα με νερό το παγούρι και αποχώρησα !! Στο πέρασμα από το Στεφάνι , υπήρχαν μερικοί τουρίστες που μας εμπόδιζαν λίγο αλλά …ξεπεράστηκε κι αυτό !!!
Σειρά είχαν τα ΖΩΝΑΡΙΑ!! Τα κατέβηκα γοργά χωρίς πρόβλημα και έφτασα στον επόμενο σταθμό !!
Ώρα 08:30 ήμουν στην τελευταία ΄΄ πόρτα ΄΄ του αγώνα , στο Μεσοράχι (υψόμετρο 2500 μέτρα) !!Ο Ήλιος ήταν παρών και ψηλά !! Σε λίγο υπήρχε η πιο δύσκολη-ισως-ανάβαση του αγώνα , η επονομαζόμενη και ΓΟΛΓΟΘΑΣ , μήκος 2χιλιόμετρα περίπου !!
Εκεί , πριν αρχίσω την ανάβαση, σταμάτησα για λίγο, κάθισα κάτω…καθάρισα ξανά τα παπούτσια μου από μικρές πέτρες που είχαν μπει μέσα …φόρεσα τα μαύρα γυαλιά μου και το καπέλο ερήμου και ξεκίνησα την ανάβαση ! Στο μυαλό μου , έρχονται πρόσφατες συζητήσεις με φίλους σχετικά με τον Γολγοθά !!! Ψηλά , στην ανηφοριά , διέκρινα άλλους δρομείς που προπορεύονταν , να βαδίζουν αργά αργά , υπομονετικά δίχως άλλο …
Ο Ήλιος ψιλοκαίει … και είναι στην πλάτη μου …έβλεπα την σκιά μου να ανηφορίζει αργά αργά στο σαθρό μονοπάτι… Ευτυχώς το καπέλο μου προστάτευε τον σβέρκο μου !! Κάπου στην μέση της ανηφοριάς ,κάνω μία στάση και απολαμβάνω τις γύρω κορυφές !! Μέχρι να φτάσω στο ΣΚΟΛΙΟ χρειάστηκα 1 ολόκληρη ώρα ! Τι άλλο να περιγράψω εδώ ?...!!
Φτάνοντας εκεί , αστειεύτηκα με τους εθελοντές :: ΄΄ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ! ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΤΕ ΕΔΩ ΠΑΝΩ ?! ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ? ΟΛΑ ΚΑΛΑ? !!!!!!! ΄΄ !! Αυτοί απάντησαν φυσιολογικότατα!!χα χα !! : ΄΄ΚΑΛΗΜΕΡΑ ! ΠΕΡΝΑΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ –ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΤΙ –ΕΣΕΙΣ ΜΗΠΩς ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΚΑΤΙ ??!!!!!! ΄΄ !!!!!!!!
Κάνουν την καταγραφή μου ,όπως πέρισι έτσι κ τώρα σκύβω και παίρνω μια μικρή πετρούλα – ως ΄΄ λάφυρο / ανάμνηση ΄΄ - του Σκολιού και απομακρύνομαι !!! Κατηφορική πορεία για λίγο…και μετά ακολουθεί ελαφριά ανηφοριά ΄΄ 150 μέτρων υψομετρική μέχρι τον ΑΓΙΟ ΑΝΤΩΝΗ ΄΄ όπως με ενημερώνει δρομέας που συναντώ και ο οποίος είχε πολύ καλή θέση τερματισμού πέρυσι , αλλά εφέτος αφού δεν του βγήκαν οι χρόνοι που είχε στόχο, αποφάσισε και το πήγαινε σχεδόν περπατώντας ,απολαμβάνοντας την φύση !!!
Ξανά εδώ , γουργουρίζει η κοιλιά μου …πεινάω !!! Αναρωτιέμαι γιατί πεινάω τόσο γρήγορα ??!! Με βοηθά ένας δρομέας και βγάζω από το σακίδιο μου ένα σακουλάκι με αποξηραμένο ανανά και μασουλώ μέχρι να φτάσω εκεί .
Από εκεί και μετά αρχίζουν οι κατηφοριές !!Μπροστά μου απλώνεται μια μεγάλη κατηφοριά ,μήκους 1 χιλιομέτρου , απότομη, με πάρα πολλές πέτρες και σάρα, χωρίς κάποιο ξεκάθαρο μονοπάτι . Υπάρχουν ανά διαστήματα ,κάποιοι στύλοι , που μας ΄΄ προτείνου ν΄΄ κατά πώς να κινηθούμε !! Τα μπατόν αναλαμβάνουν δράση . Τρέχω σβέλτα σβέλτα και στις μύτες των παπουτσιών!! Πάλι μικρά χαλίκια μπαίνουν στα δάχτυλα από κάτω και με ενοχλούν !! Σε κάποια στιγμή που πλησιάζω έναν δρομέα που κατεβαίνει προσεχτικά κ αργά , κάνει στην άκρη –ενώ υπήρχε άφθονος χώρος!- λέγοντάς μου ΄΄ΠΕΡΝΑ ΔΑΣΚΑΛΕ!!΄΄ !! Ξαφνιάστηκα …νόμισα –αν και απίθανο!! - ότι θα ήταν κανένας γυψοσανιδάς που είχε έρθει σε κάποιο από τα σεμινάρια μας !!! Στέκομαι για 2 δευτερόλεπτα , τον κοιτάζω , δεν τον αναγνωρίζω !! ΄΄ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΛΕΣ ΔΑΣΚΑΛΟ ? τον ρωτάω !! Και παίρνω την γελώντας την απάντηση : ΄΄ ΔΙΟΤΙ ΧΕΙΡΊΖΕΣΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΑ ΜΠΑΤΟΝ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΦΑΙΡΑ ΕΝΩ ΕΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΠΈΣΩ !! ΄΄ . Και του θυμίζω ότι γι αυτό έχει τα μπατόν , για να τον στηρίζουν στις αναποδιές , και τον αφήνω πίσω !! Στο διάβα μου , παρασέρνω μια μεγάλη πέτρα , η οποία στριφογυρίζοντας μου χτυπά τον αριστερό αστράγαλο !! ο πόνος είναι δυνατός . Πάω να ουρλιάξω αλλά τα καταφέρνω , σφίγγοντας τα δόντια και το πρόσωπο και τον …απορροφώ!!! Κάτω μακριά βλέπω το σπιτάκι ,όπου είναι ο επόμενος σταθμός και να το πλησιάζουν μερικοί δρομείς !!
Όσο πλησιάζω εκεί , σκέφτομαι τι χρειάζομαι να κάνω , έτσι όταν είμαι εκεί να μην χρονοτριβώ !! Νιώθω μια μικρή ενόχληση στο σορτσάκι μου , πιθανόν να συγκάηκα !!!
Μετά από μερικά λεπτά φτάνω στην ΜΠΑΡΑ ,με υψόμετρο 2300 περίπου και στο 65ο χιλιόμετρο περίπου . Η ώρα ήταν 10:30 το πρωί Σαββάτου ! Σκέφτομαι ΄΄ πάω καλά , λογικά θα τερματίσω πιο νωρίς από ότι πέρυσι ! Μερικοί δρομείς είναι ξαπλωμένοι , ξεκουράζονται …Τρώω μερικά φρούτα και σταφίδες και πίνω ένα μίλκο που έχουν . Έχουν ξηρούς καρπούς , πατατάκια , τοστάκια ,αλλά δεν με συγκινούν παρά μόνο το ψωμί . Παίρνω ένα τοστ, το ξεδιαλέγω από τα τυριά κ τα κρεατικά του και μασουλώ το ψωμάκι . Ρωτάω τους Διασώστες αν έχουν καμιά κρέμα για σύγκαμα και με προμήθευσαν –και τους ευχαρίστησα θερμά !!!- και τοποθέτησα εκεί που έπρεπε και η ενόχληση, αργότερα, δεν ξαναεμφανίστηκε . Στο ερώτημα μου ,πόσο μακριά είναι ο επόμενος σταθμός με φαγητό , λαμβάνω την απάντηση ΄΄ στα 16 χιλιόμετρα !! Αναρωτιέμαι φωναχτά ΄΄ Ρε παιδιάααα , θα χρειαστώ 3 ώρες μέχρι εκεί , θα αντέξω με 1 λίτρο νερό που κουβαλώ, μέσα στο καταμεσήμερο ??!! ΄΄ . Δεν παίρνω απάντηση . Βουτά μερικά αποξηραμένα βερίκοκα που είχαν και αναχωρώ .
Μπροστά μου, πάνω σε κορυφογραμμές , χωρίς κανένα ίχνος σκιάς φυσικά , διακρίνονταν ένα τεράστιο σε μήκος μονοπάτι με χαμηλό πράσινο, ημικυκλικό και προοδευτικά ανηφορικό , που με καλούσε να το διανύσω !!Στο τέλος του άρχιζαν τα Σαράντα Καγκέλια !!! Το καπέλο με τα πλαϊνά και τα γυαλιά μου με προφυλάσσουν από την λάμψη του Ήλιου !!! Πότε τρέχοντας χαλαρά και πότε περπατώντας γοργά , με τα μπατόν ανά χείρας , σαν να έκανα παρέλαση, το διέσχιζα !!Μπρός κ πίσω μου, μακριά , μικροσκοπικοί δρομείς , άλλοι μόνοι τους ,άλλοι κουβεντιάζοντας με την παρέα τους .Πίσω μου ο Christos D. Katsanos, έρχεται χαλαρά χαλαρά ,ψιλοκουβεντιάζοντας με την παρέα του . Όσο πλησιάζω , ο καιρός αρχίζει και αλλάζει . Αρχικά ο ήλιος παίζει κρυφτό . Σκέφτομαι ΄΄ο Ολυμπος είναι πάντα απρόβλεπτος !! ΄΄ Τα τελευταία 50 μέτρα είναι και τα πλέον ανηφορικά του μονοπατιού ,αλλά ενθυμούμενος ότι εδώ τελειώνουν όλες οι ανηφοριέ του αγώνα , ορμώ με δύναμη και τα αποτελειώνω κι αυτά τα 50 μέτρα !! χα χα !!!!
Εκεί, στο τέλος της ανηφοριάς , στην θέση ΣΚΑΜΝΙΑ ΜΕ ΥΨΌΜΕΤΡΟ 2500 μέτρα , υπάρχει και σταθμός καταγραφής και εκτελεί και χρέη φωτογράφου ο εθελοντής !!
Από την άλλη πλευρά , πυκνές τούφες ομίχλης κάνουν την εμφάνισή τους και σε μερικά δευτερόλεπτα η υψηλή θερμοκρασία αλλάζει και έρχεται…δροσιά αρχικά !!! Λέω γελώντας στον Christos D. Katsanos ΄΄ όπου να ναι θα βρέξει !!! ΄΄ Δεν σταματώ καθόλου και αρχίζω να τρέχω με σκοπό να φτάσω όσο γίνεται πιο γρήγορα χαμηλά !!! Ήδη μερικές στάλες βροχής σκάνε πάνω στο κορμί !! Πέρα ,μακριά ,ακούγονται βροντές και φαίνεται να βρέχει !! Ξεκινά μια κατάβαση 1000 μέτρων υψομετρική τώρα !!!
Αρχικά , ξεκινώ για λίγα μέτρα να κατεβαίνω περπατώντας το μονοπάτι των καταπράσινων από χορτάρι Σαράντα Καγκελιών ,για να προσαρμόσω τα πόδια και μετά αρχίζω ένα – όσο μπορώ- γρήγορο τρέξιμο . Με την ομίχλη που επικρατεί , μπορούμε και έχουμε ορατότητα μέχρι 50 μέτρα !! Ευελπιστώ ότι όσο κατεβαίνουμε υψόμετρο , να ξεκαθαρίσει η ατμόσφαιρα !! Και δικαιώνονται οι σκέψεις μου σε λίγη ώρα αργότερα !! Το μονοπάτι είναι πολύ πιο καλά καθαρισμένο , σε σχέση με πέρυσι . Οι εθελοντές έκαναν καταπληκτική δουλειά και αξίζουν ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!
Τεράστια καταπόνηση για τα γόνατα και τούτη η κατάβαση …Πέρα δώθε …πέρα δώθε και να χαμηλώνουμε βαθμηδόν !!! Ο Christos D. Katsanos απίστευτος , με προσπερνά με την παρέα του, βιάζεται κι αυτός να ΄΄ χαμηλώσει ΄΄ !! Στο περιθώριο των μονοπατιών, στα πιο χαμηλά , τεράστιες αγελάδες βόσκουν ανεπηρέαστες από τους δρομείς η τις καιρικές συνθήκες !!!
Διακρίνω στα μακριά , κάτω στα τελειώματα σχεδόν, 2-3 δρομείς που έχουν σταματήσει και ΄΄ ψάχνονται ΄΄ ,διότι έχουν χάσει το μονοπάτι , αλλά γρήγορα το εντοπίζουν κ συνεχίζουν !!! Εγώ δεν χρειάστηκε να το χάσω διότι , στο διάβα μου , εμφανίστηκε ένα…λυκόσκυλο (!!!) ,αποδείχθηκε ΚΑΛΟ λυκόσκυλο όμως (!!!) – μάλλον προστάτευε τις αγελάδες ! – και άρχισε να τρέχει 50 μέτρα μπροστά από μένα ,πάνω στο μονοπάτι και να με…κατευθύνει !!! Σκέφτομαι ΄΄ μάλλον μας δείχνει τον δρόμο ,για να μας ξεφορτωθεί μια ώρα αρχύτερα και να επιστρέψει στη ηρεμία του ΄΄ !! χα χα !!
Η ομίχλη έχει μείνει πιο ψηλά πιά …Τα μπουμπουνητά και οι αστραπές είναι πιο δυνατά και πιο κοντά…οι στάλες της βροχής είναι αραιές ακόμη αλλά …δυνατές !!!
Ώρα 12:40 φτάνω στην θέση ΧΑΡΒΑΛΟΒΡΥΣΗ με υψόμετρο 1400 μέτρα . Εδώ ο εθελοντής του Σταθμού , αφού με καταγράφει , σημαδεύει και τον αριθμό μου ,όπως γίνονταν και σε προηγούμενους σταθμούς !! Οι στάλες της βροχής δυναμώνουν αισθητά και χαλάζι σε μέγεθος ρεβιθιού αρχίζει να εμφανίζεται !! Τον ρωτάω ,αστειευόμενος , ΛΕΣ ΝΑ ΒΡΕΞΕΙ ΦΙΛΕ?΄΄ και η απάντηση του γελώντας ήταν πολύ πετυχημένη : ΄΄Θα γ@@@θεί ο Δίας τώρα φίλε !!! Τον προλαβαίνω και με βοηθάει και μου βγάζει το αντιανεμικό ( κ αδιάβροχο παράλληλα ! ) από το σακίδιο μου και εξαφανίζεται να μπει στο αμάξι του !!Βολεύω σε μια τσέπη και τα γυαλιά μου !! Ήθελα να βγάλω ακόμη μία φορά τα παπούτσια να τα καθαρίσω από μικρές πέτρες ,αλλά μπροστά σε αυτό που ακολούθησε ,ήταν πταίσμα !!! Φοράω πολύ εύκολα το άνετο αντιανεμικό μου , ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΚΙΔΙΟ και το προστατεύω κι αυτό !! Κάτω , στα 500 μέτρα μακριά ,στο χωματόδρομο, προς στιγμήν , τον να τρέχει απίστευτα δυνατά !Λες και το νερό της βροχής ήταν το …΄΄ καύσιμό ΄΄ του !!!Γελάω δυνατά !!!Η όλη κατάσταση με ΄΄ φτιάχνει ΄΄ τρομερά!! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΕΤΥΧΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΑΣΧΗΜΕΣ ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ στον σύντομο δρομικό μου βίο !! χα χα !!
Το χαλάζι σε μερικά λεπτά έχει ΄΄στρώσει ΄΄ το έδαφος και η περιοχή γίνεται λευκή !! Πέφτει με τόση δύναμη στα γυμνά μέρη του κορμιού μου που πονάει !!! Η θερμοκρασία κατεβαίνει απότομα και αισθητά !!
Το αντιανεμικό μου ,βάρους μερικών γραμμαρίων μόνο ,λευκό χρώμα –το είχα τεστάρει από πριν έρθω στον αγώνα !!! – είναι και αδιάβροχο και διαπνέων !!! Είναι σαν χαρτοπετσέτα , ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ , γίνεται σε μέγεθος , όταν το μαζέψεις , σαν…βαζάκι μισού κιλού μέλι (!!!)και είναι TYVEK (…για όσους γνωρίζουν !!! ) !! Έχει και κουκούλα με λαστιχάκι γύρω γύρω και επίσης στις άκρες των μανικιών !! Η κουκούλα έχει ΄΄ αγκαλιάσει το καπέλο μου και μόνο το πρόσωπο είναι έξω !! Α και οι παλάμες μου είναι έξω και κρατούν τα μπατόν !! Έχω γάντια , αλλά πιστεύω δεν είναι τόσο απαραίτητα εδώ –πιο πολύ θα χρησίμευαν στα ψηλά υψόμετρα – και έτσι δεν τα τιμώ !! Το νερό που πέφτει πάνω μου , γλιστρά πανεύκολα σαν όταν ρίχνουμε νερό πάνω σε λάδι !!! Από τους μηρούς και κάτω , όλα είναι μουσκεμένα φυσικά , αλλά …΄΄ θα στεγνώσουν όταν σταματήσει η βροχή κ βγει ο Ήλιος σκέφτομαι !!!
Μπροστά μου , έχω χωματόδρομο , επίπεδο , όπου σε μερικά λεπτά έχει μεταμορφωθεί σε μια μάζα καφέ-κόκκινης λάσπης και βρόχινου νερού !! Αρχικά , επιλέγω , τρέχοντας χαλαρά πάντα , ανάλογα την κλίση του εδάφους ,έτσι ώστε να αποφεύγω τα πολλά νερά . Σε λίγο όμως αυτό ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ !!! Ο δρόμος έχει πλημμυρίσει πιά για τα καλά , δεν ωφελεί καθόλου να αναζητώ ΄΄ λιγότερο βρεγμένο έδαφος ΄΄ !!! Η βροχή είναι καταρρακτώδης !!! Έτσι , πορεύομαι καταμεσής του δρόμου μες τα νερά και την λάσπη!!! ( Στο μυαλό μου έρχεται το …CAMEL TROPHY!!! ) . Δεν με ενοχλεί ολότελα που στο κάθε βήμα μου ,λερώνω το απέναντι πόδι !!!! Σε μερικά κατηφορικά σημεία , χρειάζεται λίγη προσοχή , για να μην βρεθώ ξαπλωμένος κάτω ( αυτό μας έλειπε !! ) χα χα !!! Χτυπά επανειλημμένα το κινητό μου !! ΄΄ Τώρα , τέτοια ώρα , τέτοια λόγια , δεν απαντώ σε κινητό ΄΄ μονολογώ !!! Από τα παπούτσια , μου να ακούγονται δυνατά ΠΛΑΤΣ – ΠΛΑΤΣ και να βγαίνει νερό !!!! ΄΄ Ελπίζω μόνο να μην βγει καμιά φουσκάλα ΄΄ σκέφτομαι !!! Το χαλάζι έχει σταματήσει και είναι μόνο η βροχή ασταμάτητη και αλύπητη !!!
Και πεινάω !!! Γουργουρίζει η κοιλιά μου ! Την ακούω ! Διαμαρτύρεται!! !
Τσεκάρω ανά διαστήματα το αδιάβροχο ,μη τυχόν και έχουμε καμιά διαρροή , αλλά ευτυχώς είμαστε εντάξει !! Η θερμοκρασία μου είναι μια χαρά , το μπουφάν ΄΄ αναπνέει ΄΄ , δεν με δυσαρεστεί , δεν εγκλωβίζει θερμοκρασία !! Τα χέρια μου απεναντίας , που κρατούν τα μπατόν, είναι σχεδόν ΄΄ ξυλιασμένα ΄΄ , αλλά ΄΄ πόσο θα πάει ακόμη?? Θα τελειώσει !!! Μερικά αυτοκίνητα που έρχονται απέναντι μου , κορνάρουν ( ως ένδειξη εμψύχωσης θέλω να πιστεύω ) και τους χαιρετώ κι εγώ !!!
Σε κάποιο σημείο που ο δρόμος είναι ίσιος , εντοπίζω 3 δρομείς να περπατούν μαζί . Ώσπου να τους φτάσω , φτάνουμε μαζί σχεδόν στον επόμενο σταθμό , στο ΜΠΙΧΤΕΣΙ (υψόμετρο 1200 μέτρα περίπου) .Ελπίζω να έχουν φαγητό !! Πλησιάζοντας , εντοπίζω 2 εθελοντές (?) να προσπαθούν υποτυπωδώς , να ανάψουν φωτιά (!!!!) κάτω από ένα πεύκο !!!! Αναρωτιέμαι ΄΄ γιατί να το κάνουν αυτό ??Κρυώνει κάποιος άραγε ?΄΄ . Βλέποντάς μας να πλησιάζουμε , εγκαταλείπουν την προσπάθεια . Πιο πέρα 3 Διασώστες ΄΄ κρυμμένοι ΄΄ κάτω από ένα αδιάβροχο , συνομιλούν μέσω ασυρμάτου με κάποιους !!! Γενικότερα , εδώ , φαίνεται να ΄΄ έχει χαθεί η μπάλα ΄΄ , να το γράψω κόσμια…. Ρωτάω δυνατά αν καταγράφει κανείς δρομείς και κάποιος αναλαμβάνει και καταγράφει . Από φαγητό δεν βλέπω τίποτα απολύτως παρά μόνο …2 καρπούζια άσφαχτα (αργότερα έμαθα , είχαν και …χοτ ντόγκ !!! ) . Στα 2-3 λεπτά που στάθηκα εκεί , κάπως με πέρασε ένα ρίγος και αστραπιαία σκέφτηκα ότι ελλοχεύει κίνδυνος υποθερμίας !! Ρωτάω – επειδή δεν θυμόμουν από πέρυσι - μόνο ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΚΑΙ ΛΑΜΒΑΝΩ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΄΄στα 3 χιλιόμετρα , θα το δεις!!!
Αμέσως ξεκινώ και τρέχω και σκεφτόμουν : 1) ΄΄ΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΑΣΩ ΝΗΣΤΙΚΟΣ ?? Τελευταίο φαγητό ήταν στην ΜΠΑΡΑ...ω Θεοί !!! ΄΄ . 2) ΄΄ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΝ ΜΕ ΠΙΑΣΕΙ ΥΠΟΘΕΡΜΙΑ ??? ( !!! ) . 3) ΄΄ Ε , τα 3 χιλιόμετρα θα τα τρέξω το πολύ σε μισή ώρα !!
Έτρεχα χαλαρά και με… αυτομαστίγωνα αλύπητα (!!!) διότι , όταν έβαζα τα πράγματα στο σακίδιό μου , απέρριψα μια αλουμινοκουβέρτα ΄΄και να τώρα που ΙΣΩΣ χρειαστεί !!! ΄΄ !!! ΄΄ Τι σε πείραξε και δεν την έβαλες ?? το ανύπαρκτο βάρος της? Η ο μικροσκοπικός της όγκος ? ΄΄
Μ αυτά και με τα άλλα , η ώρα περνούσε , η βροχή έχει μειωθεί αρκετά . Η μισή ώρα που είχα θέσει ως προθεσμία για να διάνυσω 3 χιλ και να έχω το νου μου για το μονοπάτι και να μην το προσπεράσω , πέρασε . Μονοπάτι δεν βλέπω . 35 λεπτα….40 λεπτά …μονοπάτι τίποτα !!! Μπροστά μου, στα 100 μέτρα περίπου, ένας δρομέας , αναζητά κι αυτός το μονοπάτι . Μου φωνάζει ΄΄ στα 3 χιλ σου είπαν κι εσένα ??΄΄ Του απαντώ καταφατικά και συνεχίζει να τρέχει γρήγορα μπροστά μου . Κάποια στιγμή , εντοπίζω κάποια κόκκινα σημάδια , ένα βέλος ..΄΄ α, εδώ είναι ΄΄ λέω και …βούρρ κάτω !!! Αλλά από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά . Το μονοπάτι είναι δασωμένο πυκνά , όταν περνώ σφιχτά σε θάμνους και κλαδιά φοβάμαι μην σκίζω το μπουφάν κιόλας . Από πάνω αρχίζει να ψιχαλίζει . Αναρωτιέμαι ΄΄ είναι δυνατόν ο Λάζαρος να άφησε το μονοπάτι ακαθάριστο ? Δεν γίνεται αυτό – κάτι δεν είναι σωστό εδώ !!! Εντοπίζω μερικά γλιστρήματα –ίχνη ότι και κάποιος άλλος πέρασε πρόσφατα , ΄΄ο προηγούμενος δρομέας ΄΄ σκέφτομαι - και συνεχίζω και παρακάτω . Φτάνω σε ένα ξέφωτο…στις πέτρες διακρίνω ισχνά σημάδια κόκκινης μπογιάς , σκέφτομαι ότι ίσως να ξέβαψαν από το χαλάζι ….Προσπαθώ να εντοπίσω την συνέχεια του ΄΄ μονοπατιού ΄΄ αλλά δεν μπορώ …Γύρω γύρω είναι κλεισμένο το ξέφωτο . Βάζω μερικές φωνές μη τυχόν και με ακούσει κανείς δρομέας άλλος ,αλλά τίποτα . Σφυρίζω με την σφυρίχτρα μου μερικές φορές ,πάλι τίποτα , άχνα !!!
Αποφασίζω και με δυσκολία ξαναβγαίνω στον χωματόδρομο . Εδώ θα πρέπει να σπατάλησα καμιά ώρα …Συνεχίζω επί του χωματόδρομου , πότε τρέχοντας ,πότε περπατώντας …Επιτέλους μερικά μέτρα μετά εντοπίζω τα σημάδια του αγώνα επί του χωματόδρομου και συνεχίζω …Αλλά σκέφτομαι ΄΄ Μήπως είναι άλλα σημάδια ? Άλλου αγώνα ? Του LOST ? Περπατώ δυναμικά , αρκετή ώρα τώρα , δεν έχω πιάσει 3 χιλιόμετρα ακόμη ?? είναι δυνατόν ?? ΄΄ …ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ …Διότι θέλω να τερματίσω με χρόνο καλύτερο από πέρυσι !! Μέχρι πριν λίγο πίστευα θα τερμάτιζα 1 ώρα καλύτερα από πέρυσι . Τώρα ,μετά από αυτό το συμβάν , θέλω έστω και 1 δευτερόλεπτο καλύτερα ... Αποφεύγω να κοιτάξω το ρολόι μου ,διότι θα…εκραγώ !!! ( ΄΄ Αυτός ο εθελοντής δεν πρέπει να επανατοποθετηθεί εκεί . Λυπάμαι που το σκέφτομαι . ) .Κι εκείνος , ο Χρήστος Παππάς ? Που είναι ?? Πέρασε μπροστά άραγε ??
ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ ΑΚΟΜΗ , ΒΡΗΚΑ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΥ ΚΡΑΥΓΑΖΕ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ ΄΄ ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ΄΄ !!!!!!!! Μπαίνω στο μονοπάτι ..ίσα που ψιχαλίζει … Περπατώ γοργά και σε επίπεδα σημεία τρέχω χαλαρά . Οι θάμνοι από δίπλα που με ακουμπούν με ΄΄ δροσίζουν ΄΄ . Η βροχή έχει σταματήσει και ένα μικρό αεράκι επικρατεί . ΄΄ Αυτό θα με στεγνώσει ΄΄ σκέφτομαι !! Φτάνω έναν προπορευόμενο δρομέα . Με ρωτάει πόσο μακριά είναι το ΠΗΓΑΔΙ . ΄΄ Φίλε , δεν ξέρω τίποτα πια …έχω ΄΄ μηδενίσει ΄΄ , δεν θυμάμαι ΄΄ του απαντώ και τον προσπερνώ . Προς καλή του τύχη μετά από 10 λεπτά περίπου , φτάσαμε στον σταθμό ΠΗΓΑΔΙ με υψόμετρο 1400 μέτρα περίπου !
Από μακριά μας φωνάζουν , μας ενθαρρύνουν και πλησιάζουμε !!! Βγάζω το μπουφάν – ο Ήλιος εμφανίστηκε πάλι- και ένας εθελοντής μου γεμίζει το παγούρι .
Πίστευα ότι εδώ θα είχε φαγητό ,όπως πέρυσι , αλλά εγελάσθην πικρά !! : Ούτε σούπα, ούτε ρύζι όπως πέρυσι ….Μόνο πατατάκια , σταφίδες , καρπούζι , αλμυρά μπισκοτάκια , ΣΑΛΤ ΣΤΙΚ (φυσικά!!!) τοστ και …χοτ ντογκ !!!! Ρωτώ και μαθαίνω ότι είμαστε στο 89ο χιλιόμετρο . Κοιτάζω το ρολόι μου και η ώρα είναι 15:30 !!! Κάνω τους υπολογισμούς μου … χμμμ …ίσως και να προλάβω να τερματίσω 1 δευτερόλεπτο καλύτερα από πέρυσι ΄΄ . ( Από την ΧΑΡΒΑΛΟΒΡΥΣΗ ΩΣ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ , 13 ΧΙΛΙΌΜΕΤΡΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ….ΑΠΟ ΩΡΑ 12:45 ΣΕ ΩΡΑ 15:30 ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΕΣΑ !!! 2 ΩΡΕΣ & 45 ΛΕΠΤΑ !! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ?! Παίρνω ένα τοστ , απομακρύνω τα ΄΄ εσωτερικά ΄΄ του και ξεκινώ περπατώντας , μασουλώντας το ψωμάκι και τα 5-6 κομματάκια αποξηραμένου ανανά που είχα στο σακίδιο μου . Φοράω και τα γυαλιά μου ,διότι ο Ήλιος ΄΄ είναι εκεί ΄΄ !Με το που τελειώνει το ψωμάκι , αρχίζω να τρέχω γοργά μπας και καταφέρω να πιάσω τον – αναθεωρημένο πλέον - στόχο !
Και το μυαλό μου αρχίζω να το ΄΄ προετοιμάζω ΄΄ να δεχτεί και την πιθανότητα να μην προλάβω !!! Έτσι πρέπει , να έχουμε πάντα εναλλακτικές !!!! Επίσης το ΄΄ εκπαιδεύω ΄΄ , να διώξει τον θυμό που είχε από πριν …και στην θέση του θυμού να μπει χαρούμενη , αισιόδοξη , διάθεση !!!
Περνώ μέσα στο υπέροχο ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ τρέχοντας και με λύπη διότι δεν έχω τον χρόνο να το απολαύσω . ΄΄ Κάποια στιγμή πρέπει να έρθω να το περπατήσω ΄΄ σκέφτομαι ! Λίγο μετά αρχίζει μεγάλη κατηφοριά και η κατάβαση είναι πολύ γρήγορη ,που και με την βοήθεια των μπατόν γίνεται εύκολη …2-3 δρομείς μένουν στην άκρη να περάσω , και ίσα που προλαβαίνω να τους πώ ΄΄ ευχαριστώ ΄΄ …΄΄έτσι έκανα κι εγώ στα πρώτα χιλιόμετρα ΄΄ σκέφτομαι !!
Κοιτάζοντας το ρολόι συχνά , όλο και καλύτερα σιγουρεύομαι ότι δεν θα καταφέρω να κάνω καλύτερο χρόνο από πέρυσι !!Αλλά , θα τον κυνηγήσω όσο μπορέσω ,μέχρι το τέρμα!!!
Σε ένα μικρό ρυάκι , ξαναγεμίζω το παγούρι μου . Πίνω τακτικά νερό και όσο χυμό έχει απομείνει . Παρ όλα αυτά , θες επειδή θύμωσα πριν , θές επειδή είχα ένα άγχος με τον χρόνο τώρα , ο λάρυγγάς μου παραμένει στεγνός , δεν μπορώ να καταπιώ , δυσκολεύομαι , σαν να έχω κάποιο κόμπο !!
Πλησιάζοντας προς τον τελευταίο σταθμό καταγραφής , ΣΚΑΝΔΑΛΙΑΡΑ , σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω για να φτιάξω τον λάρυγγα !! ΄΄ Μια καραμέλα αν είχα θα ήταν μια χαρά , θα τους ρωτήσω , ίσως έχουν , ίσως είμαι τυχερός ΄΄ σκέφτομαι !
Και όντως είμαι τυχερός !! Μερικά μέτρα πρίν φτάσω εκεί , αναφέρω δυνατά την επιθυμία μου για 1 καραμέλα και ευτυχώς ήταν και 2 γυναίκες εθελόντριες μεταξύ άλλων ! Άνοιξαν την τσάντα τους και μου βρήκαν 2 ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ ΜΕ ΓΕΥΣΗ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ , τις οποίες και πήρα και άρχισα να τις λιώνω αργά αργά ! Γέμισα νερό και αποχαιρέτησα ρωτώντας πόσο μακριά είναι το τέρμα !!
΄΄ Στα 3 χιλιόμετρα ΄΄ μου είπαν ! Η ώρα ήταν 17:10 . ΄΄ Δεν πιάνω τελικά τον στόχο ΄΄ σκέφτομαι …΄΄ αλλά δεν θα τον αφήσω να απομακρυνθεί και πολύ ΄΄ !!!!!!!!
Μπροστά μου απλώνεται χωματόδρομος . Τρέχω όσο μπορώ, στην σκιά των δέντρων ! Μετά από λίγο συναντώ 2 δρομείς να αναζητούν το τελευταίο ( σύντομο! ) μονοπάτι πριν τον τερματισμό !!! ΄΄ Στα 3 χιλιόμετρα σου είπαν κι εσένα ?Είναι ο τερματισμός η το μονοπάτι ?΄΄ με ρωτούν ! Απαντώ ΄΄ ναι στα 3 μου είπαν και κατάλαβα είναι ο τερματισμός , δεν μου είπαν !!΄΄ και μέσα μου σκέφτομαι ελπίζω να μην έκαναν λάθος ,όπως στην Χαρβαλόβρυση ΄΄ . Μετά από λίγο εντοπίζουν το μονοπάτι , ξωπίσω τους κι εγώ , στα 10 μέτρα ! Τους ακούω να παραπονούνται ότι επειδή είναι πολύ απότομη η κατάβαση , να λένε ΄΄ δεν λέγεται μονοπάτι αυτό ΄΄ !!! Κάτω χαμηλά ακούγονται φωνές , χειροκροτήματα , η κουδούνα ! Μια πινακίδα ενημερώνει ότι είμαστε 1000 μέτρα πρίν το τέλος !! Πιο κάτω άλλη μία 500 μέτρα πριν το τέρμα !! Και άλλη μία 100 μέτρα !!
Αποφασίζω και καθυστερώ λίγο , να χαρούν μόνοι τους τον τερματισμό τους οι προπορευόμενοι δρομείς ! Μου δίνεται ακόμη καλύτερα η ευκαιρία με ένα μικρό παιδάκι που βρίσκεται σε ένα σημείο μόνο του στο δάσος (οι γονείς του ήταν λίγο πιο πέρα και το απολάμβαναν χαρούμενοι ) το οποίο χειροκροτούσε όποιον δρομέα περνούσε και του έλεγε ΄΄ Μπράβο! Συγχαρητήρια ! Τελειώσατε ! ΄΄ Εκεί πήγαν να με πιάσουν τα κλάματα , αλλά συγκρατήθηκα , σταμάτησα και το χειροκρότησα ,γελώντας όσο μπορούσα κι εγώ ! Του έδωσα κι εγώ συγχαρητήρια και του είπα ΄΄ να τρώει όλο το φαγητό του ,να μεγαλώσει γρήγορα και να τρέχει κι αυτός και να τερματίζει τόσο μεγάλους αγώνες και να βγαίνει και πρώτος, εντάξει ??΄΄ !!! Και μου κουνάει το κεφάλι του καταφατικά ! Στο βάθος, ακούω την κουδούνα και τα χειροκροτήματα ,από τον τερματισμό των 2 προπορευόμενων δρομέων !!!
Με την σκέψη ΄΄ Τώρα είναι η σειρά σου φίλε ΄΄ μονολογώ ΄΄ το κατάφερες , ΕΥΓΕ !! ΄΄ αρχίζω να τρέχω χαλαρά , βγαίνω μέσα από το δάσος ,στο ξέφωτο του τερματισμού !! Με το που με αντιλαμβάνονται αρκετοί ήδη τερματίσαντες δρομείς που ξεκουράζονται στο χορτάρι κ οι φίλοι τους που τους κάνουν παρέα , ξεσπόυν σε χειροκροτήματα και σφυρίγματα !! Τους χαιρετώ κι εγώ , κάνω και την κλασσική υπόκλιση και πλησιάζοντας την αψίδα τερματισμού ,χτυπώ με δύναμη την κουδούνα , που σημάνει το τέλος του αγώνα μου !!!!
Αμέσως με πλησιάζει ο Λάζαρος , με χαιρετά και με συγχαίρει , τον συγχαίρω κι εγώ !! Μου φοράει το μετάλιο του αγώνα και μου προσφέρει δροσερό νερό και …μπύρα !!! ΄΄ Ποιαααα μπύρα , αφού δεν μπορώ να πιώ αλκοόλ καθόλου !!!!!!
Συγχαίρω – και με συγχαίρουν κι αυτοί ! – μερικούς άγνωστους δρομείς που συναντώ πηγαίνοντας προς το drop bag μου .
Στην συνέχεια , οι εθελοντές μου δίνουν το drop bag μου ! Φοράω τον σκούφο μου κι ένα αντιανεμικό μπουφάν μη τυχόν και κρυώσω . Πίνω και …μισό λίτρο χυμό και ΟΛΑ ΚΑΛΑ !!Δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα !!
Πηγαίνω στην Γραμματεία και ρωτάω για τον Χρήστο Παππά ...ακόμη δεν είχε έρθει . Κάθομαι σε ένα πεζουλάκι και τον περιμένω . Προσπαθώ να στείλω sms ενημέρωσης σε φίλους κ γνωστούς αλλά δεν είχε σήμα ! . Εντοπίζω τον Christos D. Katsanos και του επισημαίνω πού τον είδα να τρέχει σαν λαγός όταν ξεσπούσε η βροχή , γελάσαμε όμορφα !!!
Μετά από 20 λεπτά καταφθάνει και ο Χρήστος . Ξεκουραζόμαστε μερικά λεπτά και αποχωρούμε για λίγη ξεκούραση και …μεταγωνιστικό δείπνο μαζί με άλλους φίλους δρομείς ! Επιστρέψαμε κατά τις 10 , το βράδυ , πού έκλεινε ο αγώνας , για να απολαύσουμε τις βραβεύσεις ! Από τις 8 το βράδυ Σαββάτου και για 90 λεπτά έβρεχε ασταμάτητα στο Λιτόχωρο , κάτι που εμπόδισε να γίνουν όπως άρμοζε , οι απονομές !Παρ όλα αυτά όμως , έστω και εν συντομία , ήταν υπέροχες !!
Δεν λησμόνησα και με ένα κουτάκι διάφορα ταρτάκια , από του Λεμονά (!!!) , ανταπέδωσα την χειρονομία της εθελόντριας Κατερίνας που μου πρόσφερε τις μπαταρίες του φακού της ,τα μεσάνυχτα της Παρασκευής στο Λιτόχωρο ,για να συνεχίσω στα πανέμορφα σκοτάδια του Ολύμπου !!!
Φίλες και φίλοι , αγαπημένες και αγαπημένοι !!! Κάθε φορά , στους αγώνες μας , σας σκέφτομαι και προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να κάνω ΄΄ πιο ζωντανές τις ευχαριστίες μου ,για εσάς !! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ !!! Δεν ξέρω πώς να ΄΄ μετατρέψω ΄΄ όλα αυτά που μου προσφέρετε εσείς από την μία και τα αισθήματά μου , τον σεβασμό μου , την αγάπη μου από την άλλη , προς εσάς , για να το αντιληφτείτε !!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ .
Με τιμή
Μαλτέζος Παναγιώτης
