Αφορμή (κι όχι αιτία), το επεισόδιο στη Θεσσαλονίκη, στις 19 Μάη…
Όταν η κοινωνία ασφυκτιά από έλλειμα δημοκρατίας, η θεραπεία είναι η περισσότερη δημοκρατία, ΠΟΛΛΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
Λέει στο «Χίλια μύρια κύματα…» της «Ιθαγένειάς» του ο Κ.Χ. Μύρης(Κώστας Γεωργουσόπουλος), βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας…
 |
| Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος* |
Θα κατανοηθεί εύκολα ελπίζω γιατί επικαλούμαι τον παραπάνω στίχο. Αν ανατρέξουμε στην εποχή που άρχισαν τα μνημόνια(2010)- η καθ’ ημάς κρίση- κι άρχισαν μέτρα και περικοπές που έγιναν περονιαστές σε μεγάλα τμήματα του Ελληνικού πληθυσμού, θα δούμε την απότομη αλλαγή συμπεριφοράς των πολιτών.
Θα ταξινομήσω τις αντιδράσεις σε δυο μεγάλες κατηγορίες α) πολιτικές αντιδράσεις και β) σε αντιδράσεις κοινωνικού αυτοματισμού, αν και οι δύο αυτές κατηγορίες αλληλοεισχωρούν η μία στην άλλη για πολλούς λόγους. Ωστόσο αυτή η ταξινόμηση είναι απαραίτητη για την τεχνική και την οικονομία της υπόθεσης.
Πολιτικές αντιδράσεις εννοώ αυτές, που καταπιάνονται με το τι είναι κρίση, τι την προκαλεί, ποιους ευνοεί, ποιοι την πληρώνουν, ποια είναι η σωστή πολιτική απάντηση για τη θεραπεία, ανάλογα βέβαια την κοσμοθεωρία του καθενός και τα κοινωνικά στρώματα με τα οποία νιώθει ή είναι σύμμαχος. Οι πολιτικές αντιδράσεις δηλαδή είναι ποικίλες και φορές ανερμάτιστες, με θολό σκεπτικό και αρκετά συναισθηματικές κάποτε.
Αντιδράσεις κοινωνικού αυτοματισμού είναι αυτές, χωρίς καμία διάθεση (ίσως και χωρίς ικανότητα) πολιτικής ανάλυσης και δόμησης πολιτικού λόγου, χαρακτηρίζονται από σπασμωδικές λεκτικούς αφορισμούς ( οι πολιτικοί είναι προδότες, η πολιτική είναι βρωμιά, φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, φταίνε οι αγρότες, φταίνε οι νέοι, για όλα φταίνε οι άλλοι εκτός από μας, κ.ά.). Αυτή η λογική είναι η λογική, να φαγωθούμε μεταξύ μας.
Στην αρχή αυτής της κρίσης και των μνημονιακών χρόνων, ένα από τα βασικά ερωτήματα, που κυριαρχούσαν στις πολιτικές συζητήσεις των σκεπτόμενων και πολιτικοποιημένων πολιτών, ήταν το πως οι νεοναζί της Χ.Α. απέκτησαν κοινωνικό ακροατήριο και μπήκαν στο κοινοβούλιο. Αυτό το ερώτημα κατά την άποψή μου άργησε τραγικά να μας απασχολήσει ως κοινωνία.
Πριν τους νεόκοπους ναζί προηγήθηκαν κάποια σημαντικά (και αποφασιστικά) κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα, που λίγο-πολύ σε όλους μας ήταν γνωστά. Στα χρόνια μεταπολίτευσης και της επίπλαστης ευημερίας, ο μικροαστισμός μπήκε μέχρι το μεδούλι της τεράστιας πλειονότητας των Ελλήνων (αγοράσαμε τα αναλώσιμα προϊόντα τους κι αυτοί αγόρασαν το μυαλό μας, γιατί ο στόχος είναι το μυαλό, που είπε κι η Κατερίνα Γώγου). Ήταν η μεγάλη εποχή (τάχα) χωρίς προβλήματα. Η εποχή της απίστευτης κατανάλωσης και της επιδεικτικής ψευτοευμάρειας. Αυτό ήταν ένα βασικό σχέδιο και η ψευτοευμάρεια το αλάνθαστο δόλωμα.
Την ίδια περίοδο, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) διαγκωνίζονταν μεταξύ τους, με σκάνδαλα για τον προσπορισμό εύκολου και τεράστιου πλούτου, σε βάρος της χώρας και της οικονομίας. Ταυτόχρονα εξέλειπε κάθε κοινωνικό όραμα και οι πολιτικές δυνάμεις, που κατά δήλωσή τους ευαγγελίζονταν το δίκαιο κόσμο, προσπαθούσαν να διασωθούν, μετά την τραυματική συμμετοχή τους στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα( Συνασπισμός-ΚΚΕ) και μετά τη λήξη του ψυχρού πολέμου, τη διάλυση της ΕΣΣΔ, την πτώση του τοίχους του Βερολίνου, την ένωση της Γερμανίας και την αναγόρευσή της σε Κομβικό Ιμπεριαλιστικό δαίμονα της Ευρώπης.
Αυτό το τεράστιο πολιτικό και ιδεολογικό κενό εκ των πραγμάτων πληρώθηκε(γέμισε) με οπισθοδρομικές πολιτικές και κοινωνικές ροές στα όρια του φασισμού, με μετακινήσεις πολιτικών προσώπων από κόμμα σε κόμμα, με εξόφθαλμες τυχοδιωκτικές πρακτικές και εγκλωβισμό κοινωνικών τμημάτων, αλλά και τη δημιουργία του ΛΑ.Ο.Σ.
Ας μην πέφτουμε απ’ τα σύννεφα, η Χ.Α. δεν ήρθε από μόνη της και δεν ήρθε ξαφνικά. Ήταν θέμα χρόνου να συμβεί, και συνέβη, όταν έκλεισε η στρόφιγγα των λαϊκίστικών πολιτικών και η ουσιαστική πολιτική δημοκρατία είχε πάει περίπατο, με τις εθελόδουλες πολιτικές όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Οι πάντες αιφνιδιάστηκαν και περισσότερο οι πολίτες, μεταξύ αυτών αναγκαστικά και μικροαστοί, που μέχρι χθες τα είχαν όλα και τα «ήξεραν» όλα κι άρχισαν σιγά-σιγά να τα χάνουν όλα.
Το χειρότερο ακόμα είναι ότι κάποια κοινωνικά τμήματα, αφήνονται ή και έλκονται απ’ τον κοινωνικό αυτοματισμό. Θεωρούν πως αν μισήσουν ένα πρόσωπο, ή αν βρίσουν ένα πρόσωπο, ή αν επιτεθούν σε κάποιον, ότι συμβάλουν στην καλυτέρευση της πολιτικής κατάστασης, αλλά το μόνο που κάνουν είναι να ικανοποιήσουν προς στιγμή τον ψυχισμό τους, αλλά και να δώσουν στην κοινωνία μελανά παραδείγματα, προάγοντας άθελά τους τη χρυσαυγίτικη συμπεριφορά.
Το ανεξόφλητο δάνειο, τα χρέη προς τους προμηθευτές, τη ΔΕΗ, την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, η ανεργία, η ανέχεια, ο κίνδυνος των κατασχέσεων και του πλειστηριασμού της περιουσίας μας κι ακόμα ο κίνδυνος της πατρίδας και της δημοκρατίας δε θα αντιμετωπιστούν, αν καλλιεργήσουμε τον αυτοματισμό, το μίσος, το φανατισμό, την επιθετικότητα, το έγκλημα.
Όχι δεν είναι πολλοί οι φασίστες στην Ελλάδα. Υπάρχουν βέβαια, μα ο μεγαλύτερος φασισμός είναι η φτώχια, η φτώχια που καλπάζει και μας παρασέρνει στο χάος της, στο χάος που χάνονται οι ζωές μας, στο χάος που αναπνέει ο φασισμός. Η φτώχια που έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενό της με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στο να εξέχουν συμπεριφορές επηρεασμένες απ’ το φασισμό συνετέλεσε επίσης η αποστράτευση κι η ιδιώτευση τεράστιου μέρους των Ελλήνων, μετά την απογοήτευσή τους από την καταστρατήγηση του ΟΧΙ της 5ης Ιούλη 2015 και της μετατροπής του σε προδοτικό ΝΑΙ από τον Τσίπρα.
Η φτώχια όμως καταπολεμιέται πολιτικά, αγωνιστικά και αλληλέγγυα με τον συνάνθρωπο, αλλά με νηφαλιότητα και προοπτική για ένα δίκαιο κόσμο. Έναν κόσμο χωρίς χρέη, χωρίς ανασφάλειες, αλλά και χωρίς τους μικροαστικούς κομπασμούς του πρόσφατου σχετικά παρελθόντος.
Υπάρχουν οι πολιτικές θέσεις, δεν πάμε στα τυφλά. Υπάρχουν σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις που αγωνίζονται με συνέπεια ενάντια στα μνημόνια και στην ευρωζώνη και οφείλουν να συμπλεύσουν σ’ αυτόν τον αγώνα. Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ προσβλέπει κι αγωνίζεται με επιμονή στη συγκρότηση αυτού του πολιτικού μετώπου.
Αυτοί που μας τυραννούν δεν πέφτουν με μια λοιδορία, ανατρέπονται με συνειδητό μαζικό πολιτικό αγώνα και με σχέδιο, που δεν θα επιτρέπει την επάνοδο της κοινωνικής αδικίας.
Απέναντί μας είναι η ντόπια και η διεθνής τοκογλυφία συνολικά και οι πολιτικές τους, φίλοι μας είναι όλοι οι άλλοι, οι πολλοί, όλοι οι αδύναμοι πολίτες, όλοι οι αδύναμοι άνθρωποι, που δικαιούνται και μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια σε μια ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία, σε μια Ελλάδα με εθνική και λαϊκή κυριαρχία.
Υ.Γ 1. Τα μνημόνια εν πολλοίς είναι αποτέλεσμα της ακατάσχετης ρεμούλας σε βάρος του Δημοσίου και του Ελληνικού λαού από τις κυβερνήσεις και τους ημετέρους τους. Δυστυχώς το χοντρό παιγνίδι συνεχίζεται και τώρα που η Ελλάδα χρεωκοπημένη στενάζει. Δεν είναι μόνο η Novartis!
Υ.Γ. 2. Τα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη στις 19 Μάη 2018, δεν περιποιούν τιμή σε κανέναν! Οι φασιστικές προκλήσεις φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα και είναι απόλυτα καταδικαστέες! Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να εκδηλώνεται η αντίθεση των πολιτών εναντίον των αρχών και των πολιτικών τους. Η όποια αντίθεση όμως οφείλει να αποπνέει δημοκρατικότητα, πολιτικό αγώνα και ανθρωπισμό. Το δήμαρχο Θεσσαλονίκης, τον γνωρίζουμε κυρίως ως άνθρωπο του συστήματος, που ευνοεί και υλοποιεί στα πλαίσια του συστήματος τα απάνθρωπα μνημόνια, επομένως διαφωνούμε και είμαστε πολιτικά απέναντί του! Μέχρι εκεί!
Υ.Γ. 3. Τελικά, το πόσο αβανταδόρικα λειτούργησε η επίθεση στο δήμαρχο Θεσσαλονίκης για τον ίδιο, αλλά και για όλο το κυρίαρχο σύστημα είναι προφανέστατο. Ήδη ο Τσίπρας έσπευσε στο δημαρχείο της πόλης, για «συμπαράσταση», για σύμπλευση στις προσεχείς δημοτικές εκλογές και συνέχιση του μνημονιακού εγκλήματος ενάντια στον Ελληνικό λαό.
*Ο Γιώργος Παληγεώργος είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
