Γράφει ο Ντίνος Στυλιανός
Νότια και δυτικά της πόλης Βόνιτσας, υπάρχουν τρεις μικρές λίμνες με κοινό χαρακτηριστικό τα αρκετά ψηλά τοιχώματα, που είναι πάνω από την στάθμη του νερού…
Νότια και δυτικά της πόλης Βόνιτσας, υπάρχουν τρεις μικρές λίμνες με κοινό χαρακτηριστικό τα αρκετά ψηλά τοιχώματα, που είναι πάνω από την στάθμη του νερού…
Η πρώτη λίμνη είναι στα αριστερά του εθνικού δρόμου Βόνιτσας-Λευκάδας, λίγο έξω από την Βόνιτσα και ονομάζεται «λιμνοβρόχι» παραφθορά της λέξης «λινοβρόχι». H ονομασία προέρχεται από την χρήση των νερών της λίμνης για την επεξεργασία λιναριού.
Η δεύτερη λίμνη είναι σχεδόν στο ίδιο χιλιόμετρο του ιδίου δρόμου αλλά στα δεξιά της κατεύθυνσης προς την Λευκάδα και τη τρίτη λίμνη θα την συναντήσουμε στα αριστερά μας, καθώς πηγαίνουμε στον δρόμο Βόνιτσα – Άκτιο, στην θέση Λειβαδάκια.
Η μορφή των λιμνών, το σχήμα τους, τα «φρύδια» γύρω από αυτές, το βάθος τους, η ποιότητα των νερών, αλλά και οι άλλες παρόμοιες υπόγειες λίμνες που υπάρχουν στην περιοχή, οδηγούν άμεσα στο συμπέρασμα ότι η προέλευσή τους δεν δύναται να ανήκει σε γεγονός πτώσης μετεωρίτη, αλλά πτώση των πέτρινων θόλων που υπήρχαν πάνω από αυτές.
Οι δύο πρώτες λίμνες έχουν υφάλμυρο νερό, λόγω επικοινωνίας με την θάλασσα, ενώ η τρίτη λίμνη στα Λειβαδάκια έχει κανονικό πόσιμο νερό.
Αν οι λίμνες ήταν πιο μικρές θα έμοιαζαν με την λίμνη Μελισσάνη της Κεφαλονιάς, μια λίμνη που, στο αιώνα που μας πέρασε, προήλθε από την πτώση του πέτρινου θόλου της.
Όλη η περιοχή γύρω αλλά και κάτω από την Ορνίτσα (ονομασία του βουνού στα νότια-δυτικά της Βόνιτσας) αποτελείται από ασβεστολιθικά πετρώματα, που συγκρατούν τους υδάτινους όγκους, σχηματίζοντας μεγάλες υπόγειες λίμνες.
Οι των τελευταίων ετών έρευνες στο σπήλαιο Καρακίτσου, απέδειξαν την ύπαρξη μεγάλου σπηλαίου με σταλαγμίτες-σταλακτίτες, με υπόγειες λίμνες και μεγάλες διαδρομές μέσα στο όρος Ορνίτσα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, εμείς οι παλαιότεροι, ότι με την διάνοιξη του δρόμου Βόνιτσας -Λευκάδας στην θέση Καλτερίμι (δεξιά της Ορνίτσας) βρέθηκαν δύο σπήλαια με σταλακτίτες.
Βέβαια τότε προείχε η ανάγκη της συνέχισης του δρόμου, με αποτέλεσμα να δοθούν τα σπήλαια στις άγριες διαθέσεις ορισμένων που στόλισαν τα σπίτια τους με τεράστια κομμάτια σταλακτιτών και να θαφτεί η κάτω είσοδος του ενός σπηλαίου.
Επίσης από τους Ενετικούς χάρτες δεν υπάρχει καμιά ένδειξη για ύπαρξη της λίμνης, παρότι μέχρι και τους πρόποδες της Ορνίτσας εκτείνονταν ο συνοικισμός-χωρίο Cochini.
Επίσης από τα Νοτάρια (συμβόλαια) της Ενετικής περιόδου δεν υπάρχει καμιά αναφορά για λίμνη στην περιοχή Cochini. Η πρώτη αναφορά σε λίμνη και μάλιστα με το όνομα λιμνοβρώχι υπάρχει σε συμβόλαια του τέλους 18ου αιώνα, όπου ο γαιοκτήμονας Μάγγανος αφήνει στην γυναίκα του Χρυσαυγή την περιοχή Λιμνοβρώχι και μεγάλη έκταση πάνω από το φρύδι που σήμερα ονομάζεται περιοχή «Μάγγανο».
Συνεπώς μετεωρίτες δεν μπορεί να έχουν πέσει στην περίοδο μετά τα Ενετικά χρόνια, αλλά ούτε και ηφαίστεια να έχουν δραστηριοποιηθεί μετά από εκείνη την περίοδο. Για το θέμα των μετεωριτών θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι μια τέτοια πτώση θα είχε σκορπίσει κυκλικά σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων τεράστιους πέτρινους όγκους.
Παρόλα αυτά παρατηρούμε τις γόνιμες πεδιάδες που βρίσκονται κοντά στις λίμνες, την πεδιάδα της Βόνιτσας, την πεδιάδα της Βουλκαριάς και την πεδιάδα Λιβαδάκια. Λίγο πριν την λίμνη Λιμνοβρώχι, πριν από λίγα έτη, κάποιοι τοποθέτησαν μια πινακίδα με τίτλο «λίμνη κομήτη». Η πινακίδα έχει μείνει και δημιουργεί την δική της ιστορία παραπλανώντας κάθε ερευνητή, όπως το είδαμε και σε ένα άρθρο πριν από μερικές ημέρες.
Τα παλιά τοπωνύμια έχουν και διατηρούν μια ιστορία. Το κάθε όνομα προέρχεται από μια χρήση, μια ιδιοκτησία, ένα γεγονός. Ας τα αφήσουμε και να μην τα βαπτίζουμε σύμφωνα με τις νέες διαθέσεις, αφαιρώντας από κάθε περιοχή το τοπωνύμιο της, της αφαιρούμε την ιστορία της.
