Καμία προσπάθεια «αγροτικού εκσυγχρονισμού» δεν είναι δυνατό να αντέξει στην Αιτωλοακαρνανία, αν πρώτα δεν επιλυθούν τα στοιχειώδη.
Και το σημαντικότερο εξ αυτών είναι… η άρδευση.
Δυστυχώς, στον πλουσιότερο νομό σε υδάτινους πόρους, υπάρχουν αμέτρητα στρέμματα καλλιεργήσιμης γης που δεν αρδεύονται.
Είτε επειδή ποτέ δεν κατασκευάστηκε αρδευτικό δίκτυο είτε γιατί η κακή διαχείριση και η εν συνόλω πολιτική που ακολουθήθηκε επί σειρά ετών, είχε ως αποτέλεσμα την απαξίωσή τους.
Συνεπώς και την απαξίωση της ίδιας της παραγωγής.
Αυτό παρά τις προσπάθειες που συχνά εκτείνονται μέχρι τη χρήση του νερού των δικτύων ύδρευσης στη γεωργία και την κτηνοτροφία, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η κακή έως απαράδεκτη αυτή εικόνα, παρά το πέρασμα των δεκαετιών, δεν δείχνει να αλλάζει.
Δυστυχώς… Οι πολιτικές γύρω από το θέμα της άρδευσης εξαντλήθηκαν σε ανούσιες και χωρίς κάποιο μετρήσιμο, πρακτικό αποτέλεσμα συζητήσεις επί συζητήσεων και σε μια ατέρμονη προσπάθεια αποφυγής ανάληψης ευθυνών. Έργα δεν γίνονται, ενώ ακόμη και εκείνα τα «μεγάλα έργα» που θα άλλαζαν οριστικά το τοπίο, έχουν καθηλωθεί.
Ενδεικτικό παράδειγμα το περιβόητο Φράγμα των Αχυρών, για το οποίο έχουν διατεθεί εκατομμύρια ευρώ. Το έργο ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του 1990.
Δυστυχώς, η πρώτη εταιρία που ανέλαβε το έργο πτώχευσε έχοντας προχωρήσει το 10% περίπου του έργου.
Η επαναδημοπράτησησή του έγινε το Δεκέμβριο του 2006, με εθνικούς πόρους. Ακολούθησαν αλλεπάλληλες χρηματοδοτήσεις, εργολαβίες που για διάφορους λόγους σταματούσαν, υπουργικές και όχι μόνο επισκέψεις στο έργο και διαβεβαιώσεις για την επίλυση των προβλημάτων και την ολοκλήρωση επιτέλους του έργου.
Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό μνημείο ανικανότητας, που διαπερνά οριζόντια το σύνολο των κυβερνήσεων που τις τρεις τελευταίες δεκαετίες πέρασαν από τον τόπο.
Τόσα χρόνια μετά, παραμένουν σε εκκρεμότητα βασικά ζητήματα, που σχετίζονται όχι μόνο με την ολοκλήρωση του κυρίως έργου, αλλά και με τα συνοδά.
Ακόμη και με τους αναδασμούς. Φυσικά, το φράγμα των Αχυρών υπήρξε εκ των βασικών προεκλογικών δεσμεύσεων και σε επίπεδο αυτοδιοίκησης, τοπικής και περιφερειακής, έστω και με τον έμμεσο τρόπο της άσκησης πίεσης και επιρροής προς την κεντρική εξουσία.
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Ταμιευτήρας με ωφέλιμη χωρητικότητα 41,7 x 106 μ.3 και επιφάνεια στην ανώτατη στάθμη λειτουργίας περί τα 2.980 στρέμματα. Στόχος είναι η άρδευση σε 26.000 στρέμματα γεωργικής γης. Το έργο περιλαμβάνει χωμάτινο ανάχωμα ύψους 36,50 μ. και όγκου 720.000 μ.3 με τα συναφή έργα ασφάλειας, υπερχείλισης και εκκένωσης, έργα παροχέτευσης των απορροών για τον εμπλουτισμό του ταμιευτήρα, έργα υδροληψίας με σήραγγα 2.200 μ., αρδευτικά έργα της «ψηλής ζώνης» κεντρικού Ξηρομέρου για 7.500 στρ., με διώρυγα μήκους 1.000 μ., δύο δεξαμενές συνολικού όγκου 22.500 μ.3 και σωληνωτά δίκτυα συνολικού μήκους 44 km., οδούς προσπέλασης συνολικού μήκους 5,5 km και βελτίωση των υφισταμένων αγροτικών οδών σε μήκος 35 km.
Να το δούμε….και να μη το πιστέψουμε!
Το Φράγμα των Αχυρών, «σέρνεται» επί τρεις δεκαετίες.
Την ίδια στιγμή, γνωστή είναι η κατάσταση με τους ΤΟΕΒ, γνωστό και το ότι υπάρχουν αμέτρητα στρέμματα, ακόμη και δίπλα σε λίμνες και ποτάμια, που δεν αρδεύονται.
Ελπίζουμε, το Υποδομών, που δείχνει να έχει επιτέλους τη διάθεση να ασχοληθεί με το έργο της «Διώρυγας Αμφιλοχίας και σήραγγας Βάλτου», να στρέψει το βλέμμα και στα Αχυρά. Και μακάρι να κάνει τη διαφορά!
https://www.e-ea.gr