Γεια σας!
''....Στον Διοργανωτή του αγώνα, είχα δώσει εντολή:'' .. όταν θα θέλετε να μιλάτε από το μικρόφωνο, για εμένα, θέλω να λέτε το όνομα του χωριού μας - της Κατούνας- και όχι το δικό μου !!''... και το τήρησε - φυσικά!- μια χαρά!!!!
Για δεύτερη χρονιά,αγαπητοί χωριανοί , φίλες , φίλοι και επίτιμα μέλη του χωριού ,λάβαμε μέρος στον αγώνα δρόμου μήκους 100 χιλιομέτρων με στόχο όχι μόνο τον τερματισμό αυτή την φορά, αλλά και την επιδίωξη καλύτερου χρόνου και προαπαιτούμενο κριτήριο για συμμετοχή μας στον δυσκολότερο ίσως αγώνα στην Ελλάδα και όνειρο πολλών -αν όχι όλων-των δρομέων!!
Για ακόμη μία φορά , σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, για τα τόσα καλά σας λόγια ...!
Ο φετινός αγώνας, των 100 χιλ. στην παραλία Ψάθα, στα Μέγαρα,ήταν ένας αγώνας που τον καρτερούσα από πέρυσι, μόλις τον είχα τερματίσει για πρώτη φορά τότε ,σε 11 ώρες κ 11 λεπτά !
Να πω εδώ ότι είναι σχετικά δύσκολος αγώνας, μιας και είναι μία διαδρομή, επίπεδη, δίπλα στην θάλασσα, μήκους 10 χιλιομέτρων και καλούμαστε να την τρέξουμε πέρα-δώθε 10 φορές!!!!!!!
Μέσα σε αυτόν τον χρόνο που πέρασε, παρά τους τόσους άλλους αγώνες που έτρεξα, τον περσινό αγώνα, τον έφερναν στο μυαλό μου, τον ανέλυαν πολλές φορές, εντόπιζα τα λάθη που έκανα, έβρισκα πως θα τα διορθώσω εφέτος, κλπ κλπ, και έθεσα και τον -πολυπόθητο-στόχο,να τον τερματίσω έως το χρονικό όριο των 10 ωρών και 30 λεπτών !!!
Μετά τον ΚΜΑ, οι προπονήσεις που έκανα, (και τολμώ να σας πώ, δεν ήταν καθημερινά ,) ήταν 20 χιλιόμετρα και κάποιες Κυριακές έφτανα στα 30 χιλ...τίποτα άλλο.
Έτσι, έτρεχα 20αράκια, σε ρυθμό από 5:05 έως 5:40 ανά χιλ .. Έκανα ιδιαίτερη προσπάθεια μπας και το κάνω και πιο αργά , αλλά δεν το κατάφερα !!
Όταν ήρθε ο Φεβρουάριος , σταμάτησα την προπόνηση στις 5 του μήνα , λόγω θεμάτων εργασίας. Δεν υπήρχε χρόνος για τρέξιμο... Αυτό με στεναχωρούσε φυσικά , αλλά κατά βάθος, ήμουν σίγουρος ότι θα τον καταφέρω τον αγώνα, θα τον τερμάτιζα-απλά ίσως να μην καταφέρω τον στόχο, που τόσο ήθελα !
Από 5 έως 18 Φεβ. εργαζόμουν για πάρα πολλές ώρες καθημερινά. Σταματούσα αργά το βράδυ. Έκανα προσπάθειες να μην τρώω πολύ,δεν το τήρησα τέλεια θα έλεγα,ευτυχώς όμως το αλκοόλ το τήρησα ,να μην αυξήσω τα 80 κιλά μου ,παραπάνω ! Όλες αυτές τις ημέρες,
δεν έτρεχα...το σκεφτόμουν αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι, οντας κουρασμένος κλπ κλπ. Από 15 έως 21 Φεβ. με πιάνει και η γρίπη! Χα χα χα )
Από 18 Φεβ. που ΄΄ηρέμησε΄΄ η δουλειά, και εν μέσω φτερνισμάτων, βήχα κλπ κλπ, αρχίζω να ετοιμάζω τα πράγματά μου για τον αγώνα (ρούχα παντός καιρού...ρούχα για μετά τον τερματισμό),την διατροφή μου για μετά τον αγώνα,...
Με αυτά και με τα άλλα λοιπόν, φτάνει η 21η Φεβρουαρίου. Αρχίζω να ετοιμάζω το σακίδιο ...
Δεν κοιμήθηκα καλά. Ξυπνούσα στις 12, στις 2...Στις 4 είχα βάλει ξυπνητήρι.. Βήχας και φτερνίσματα δεν φαίνονται... Τρώω ένα γιαουρτάκι,μια μπανάνα και ένα τοστ με διπλό τυρί !!!!Ωρα 4:30, αναχωρούμε. Μέσα στο λεωφορείο κάθισα μαζί με ένα παιδί από την Σύρο,τον Βασίλη ,που θα έτρεχε πρώτη φορά στα 100. Με την κουβέντα που είχαμε, η ώρα πήγε 6:30 και δεν καταλάβαμε πότε φτάσαμε στην Ψάθα!!
Εκεί, μέσα σε έναν τρελό πανικό, πήραμε νούμερα και ετοιμαστήκαμε ..Φόρεσα την γνωστή στολή μας, με τα αγαπημένα λογότυπα μας...
Ο καιρός ήταν σχετικά συννεφιασμένος,είχε κι ένα μικρό αεράκι... Συναντώ κάποιους φίλους...Αλλάζουμε χειραψίες...δέχομαι συγχαρητήρια για τις περιγραφές μου...
Το απρόσμενο:
Με συναντάει ένας φίλος -που μου διαφεύγει το όνομα του-και μου λέει : ''μετά τον τερματισμό έχω να σου δώσω 2 ταπεράκια που είχες αφήσει σε 2 σταθμούς πέρυσι όταν έτρεχες στον Ευχίδειο Άθλο!!''...Έπαθα πλάκα παιδιά -τα ταπεράκια τα είχα ''μιας χρήσεως'' ,ξεχασμένα!! Τι να πω ?!! Απίστευτος ο φίλος !!Και τον ευχαριστώ!!
Και ακόμη μία έκπληξη:::
Ενας δρομέας -άγνωστος -με πλησιάζει και μου λέει ''Σε ξέρω,είσαι ο Παναγιώτης από την Κατούνα, ξέρω το χωριό σου από τα γραπτά σου...να ξέρεις ότι εξαιτίας των γραπτών περιγραφών σου, με έχεις κάνει και τρέχω κι εγώ! Είσαι έμπνευση για πολλούς μας !! Σε ευχαριστώ''!!! ....
Ωρα 7:10 (?) έγινε η εκκίνηση !! Όλοι μαζί, 50άρηδες (είχε και αγώνα 50 χιλιομέτρων) και 100στάρηδες, γυναίκες, ανδρες, ολων των ηλικιών, με όμορφα χρώματα στα ρούχα, με λογότυπα κλπ, ξεχυθήκαμε στον δρόμο!
Έπιασα στα δεξιά του δρόμου και άρχισα να τρέχω χαλαρά... Παρατήρησα ότι οι πιο πολλοί είχαν ΄΄γκαζώσει΄΄ δυνατά από τώρα !!! Ο στόχος μου ήταν να τρέχω με 10 χιλ ανά ώρα και να το διατηρήσω έως τέλους .. Να παραμείνω ήρεμος,να μην βιαστώ...Στο μυαλό μου άρχισε να έρχεται ο σχεδιασμός μου... Να οργανώνομαι... Το αεράκι είναι δροσερό έως κρύο !! Στο 1ο χιλ με προσπερνάει ο Απίστευτος Δρομέας Βασίλης Παππάς, 60 Ετών περίπου,που τον γνώριζα από τον Ευχίδειο Άθλο, χαιρετιόμαστε,ευχόμαστε και φεύγει εμπρός -τρέχει κι αυτός στα 100! Επίσης με προσπερνάει ο φίλος Ακης Ξενούλης , Δρομέας Υπεραποστάσεων...
Κάποια στιγμή με πλησιάζει ο, επίσης φίλος από το Μεσολόγγι, Κατσαγάννης Γιώργος,ο οποίος τρέχει κι αυτός πρώτη φορά,στα 100 χιλ (και όπως έχω πει πολλές φορές με δρομικό μέλλον). Πιάνουμε την κουβέντα...Του λέω τον στόχο μου και με ρωτάει αν θα μπορούσε να έρθει μαζί μου...τον ενδιαφέρει να τερματίσει μονο...Του εξηγώ ότι ίσως αποτελέσω ΄΄κουτσό άλογο΄΄, ίσως να εγκαταλείψω,μιας και είμαι απροπόνητος 17 μέρες, γρι πιασμένος κλπ κλπ ...Φυσικά ναι! Σιγά σιγά, του αναλύω τον σχεδιασμό μου, του επισημαίνω ότι δεν είναι αναγκασμένος να με ακολουθεί,ότι μπορεί όποτε θέλει να φύγει μπροστά (είναι και καμιά 10αρια χρόνια νεότερος!χα χα χα !)...με λίγα λόγια να μην με πολυλαμβάνει υπόψιν!!
Στο 3οχιλ περνάει ένα αυτοκίνητο, όπου είναι ο Σπαρταθλητής Γιώργος Βλάχος! Γνωριζόμαστε από πέρυσι,από το 24ωρο!
Προλαβαίνουμε και ανταλλάσουμε χειραψία!! Μας περνούν κι άλλα αυτοκίνητα, με τους υπέροχους εθελοντές που πηγαίνουν να πιάσουν στα σημεία. Καθε 2,5 χιλιόμετρα ήταν πάγκοι με τρόφιμα -τέτοιοι αγώνες θέλουν τροφή κ ενέργεια για να βγουν...Ένα ασθενοφόρο, κι αυτό πάει να στηθεί κάπου...
Στο 5οχιλ τον ξαναβλέπω μαζί με τον επίσης γνωστό φιλο και Σπαρταθλητη Γιώργο Πάνο !! Αλλάζουμε καλημέρες, χαμογελώ...''Χμ...Όλο Σπαρταθλητες συναντώ σήμερα-να ναι σημάδι καλό αυτό ???'' μουρμουρίζω ...Με ρωτούν , πότε θα τους καλέσω στο χωριό μας, να φάνε ψητή πρατίνα !! Δεν σταμάτησα για νερό.Οι σταθμοί όπου θα σταματούσα ήταν στο 2,5οχιλ και στο 7,5οχιλ. Ήδη το σακίδιο μου ,το είχα δώσει στην εκκίνηση, στον Διοργανωτή, να μου το πάει στο 2,5οχιλ Αυτό ηταν μέρος του σχεδιασμού μου !!
Φτάνοντας στο 7,5ο χιλ, πίνω 2 γουλιές νερό και τρώω 2 κομματάκια μπανάνα !! Ήδη οι πρώτοι είχαν φτάσει στο 10οχιλ κ επέστρεφαν τώρα...τους βλέπουμε...χαιρετούμε τους γνωστούς..Αλέξανδρο...Σωτήρης...ανταλλάσσω χειραψία με τον Μανώλη. Πολλοί μου μιλούσανε...με ξέρουν...''Παιδιά με συγχωρείτε,δεν θυμάμαι ονόματα''.... τους φωνάζω !
Συνεχίζω για το 10οχιλ...Με τον Γιώργο μιλάμε...μου λέει τον χρόνο μας(έχει ένα σούπερ χρονόμετρο στο χέρι του,εγώ έχω ένα απλό ρολόι) ..τον Μ.Ο. ανά χιλιόμετρο...Τα πρώτα 10 χιλ τα κάναμε 55 λεπτά...Σε εκείνον τον σταθμό είναι ο Δάσκαλος, ο Τάκης Σκουλής...Σταματώ (παρ όλο που στον σχεδιασμό μου είναι να μην σταματώ στον πρώτο κ τελευταίο σταθμό) και τον χαιρετώ...Δεν παίρνω τίποτα από τον πάγκο τροφοδοσίας ,ούτε νερο...
Συνεχίζουμε ,,, αρχίζουμε και γκαζώνουμε ...φρενάρω... Μικρο-στόχος, τα 20χιλ σε 110 λεπτά!
Έχει συννεφιά.... Δροσιά... Όλα πάνε καλά! Πάντα μαζί με τον Γιώργο Κατσαγγανη...
Στην Πρώτη επιστροφή, πλησιάζοντας στο 15οχιλ βλέπω το σακίδιο μου...Ο Διοργανωτής, έκανε λάθος-του είχα πει να το αφήσει στον σταθμό του 2,5οχιλ!! !!!Τον βλέπω είναι εκεί...Του φωνάζω ΄΄ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ Κε ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΑ, ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΤΕ ΤΟ ΣΑΚΙΔΙΟ ΣΤΟ 2,5 ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΔΩ .. ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΠΟΥ ΣΑΣ ΦΩΝΑΖΩ ΔΥΝΑΤΑ, ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΜΟΥ !!!! ''.Φυσικά εκτέλεσε την οδηγία μου άμεσα! Ώσπου να φτάσουμε εκεί ,το σακίδιο με περίμενε !!!
Τα πρώτα 20 χιλιόμετρα τα κλείσαμε σε 111 λεπτά -αν θυμάμαι καλά(ένα λεπτό παραπάνω από τον στόχο μου, ΤΕΛΕΙΑ ΠΑΜΕ !! Με το πού φτάνουμε στο 20οχιλ,κάνω αναστροφή και συνεχίζω να τρέχω .Δεν σταματώ στον σταθμό,χαιρετώ από μακρυά κάποιους φίλους,Και απομακρύνομαι!! Επίτηδες, έχω επιλέξει και δεν σταματώ στο πρώτο κ τελευταίο σταθμό...διότι οι φίλοι και οι γνωστοί θα με καθυστερούσαν !!!!!!
Αρχίζω να θυμίζω στον Γιώργο, ότι μπορεί αν θέλει να φύγει μπροστά...να μην καταπιέζεται μαζί μου...Αποφασίζει και μένει μαζί μου !!!Προχωρούμε κανονικά με χαλαρό σχεδόν τρέξιμο, μιλώντας. Η συννεφιά παραμένει ...καλό αυτό !
Από δω και στο εξής, αποφασίζω και -το λέω και στον Γιώργο-ότι θα αρχίσω να τρώω !! Μηλα, μπανάνες και πορτοκάλια !! Τίποτα παραπάνω ! Και νερό ! Φτάνοντας στον σταθμό των 2,5οχιλ, αρπάζω με τις χούφτες (!!!) κομμάτια από τα παραπάνω φρούτα και συνεχίζω τρέχοντας ,να τα μασουλάω ένα ένα μέχρι να γίνουν πολτός και μετά να τα καταπιώ...!Πρέπει να έχουμε ενέργεια!!! Χαζεύω τους φίλους δρομείς που έρχονται από απέναντι, χαιρετίζω τους γνωστούς,μια κουβέντα ,ένα νεύμα,μια ματιά !! Στο σταθμό του 25ουχιλ, ο Γιώργος Πάνος με κυνηγά σχεδόν, να μου δώσει να πιω νερό !!! ''όχι του λέω ,δεν θέλω, έχω το πρόγραμμα μου...με μέτρο και το νερό !!!΄΄Σιγά σιγά αρχίζουν και βγαίνουν κάποιοι κάτοικοι ...με έναν καλό λόγο όλοι τους !! Στο 27,5χιλ ,στον σταθμό μου ,πίνω κι ένα ποτηράκι χυμό (και κάθε μία ώρα ξανά ) ...κι ένα νερό...και φρούτα !!..προχωρώ για το 30οχιλ και κάνω αναστροφή. !!!
Επιστρέφοντας πάλι, στο 32,5χιλ ξαναπίνω νερό μόνο και συνεχίζω ! Νιώθω υπέροχα, δεν έχω κανένα πρόβλημα...Ο καιρός όλο και γίνεται πιο φωτεινός..ο ήλιος έχει κάνει μακρυά την εμφάνισή του ...Σκέφτομαι ότι μόλις φτάσω στον σταθμό-στο 37,5χιλ- που έχω το σακίδιο,πρέπει να θυμηθώ να πάρω τα γυαλιά κ το καπέλο μου !!Με τον Γιώργο αναλύουμε την ..χρονοπορεία μας !!! Έτσι διανύουμε πιο εύκολα τα χιλιόμετρα !!!Φτάνοντας στον σταθμό, πίνω νερό,χυμό,φρούτα,,παίρνω καπέλο κ γυαλιά και προχωρώ ακούραστα για τα πρώτα 40 χιλιόμετρα !!!
Πλησιάζοντας εκεί, φίλοι κ γνωστοί, αρχίζουν να φωνάζουν , να χειροκροτούν, να βγάζουν φωτογραφίες,να αναφέρουν το όνομα της Κατούνας μας...Ανταποδίδω και χωρίς σταματημό, κάνω αναστροφή και απομακρύνομαι πάλι.
Έχω μια στενοχώρια μέσα μου, που φεύγω τόσο γρήγορα από κοντά τους ,αλλά ...έχω έναν στόχο!!! Δεν χωρούν καθυστερήσεις, λιποψυχίες ...
Πλέον τρέχουμε για τα 50χιλιόμετρα ...Ο ρυθμός μας είναι ικανοποιητικός...Κάνει ζέστη, την καταλαβαίνω ...Παρατηρώ ότι δεν ιδρώνω πολύ ...''Καλό αυτό'' σκέφτομαι , ''θα μου χρειαστούν τα υγρά μου για αργότερα !''.Ξαφνικά, ένας πόνος λίγο πάνω από την πλάτη μου ,κάνει την εμφάνισή του και με ''γονατίζει'' προς στιγμήν ...''Αμάν, τι να είναι αυτό τώρα ??..Τυχαίο??...Παρά ταύτα συνεχίζω...ο πόνος παραμένει κ με τσιμπάει σαν καρφίτσα...Αρχίζω να σκέφτομαι, ότι ''ως εδώ ήταν Παναή μου, μάλλον ήρθε η ώρα να σταματήσεις...'' Ίσως φταίει η 18ήμερη απροπονησία μου...Αρχίζω να λέω,επίμονα πια, στον Γιώργο ,να φύγει μπροστά,να με αφήσει,διότι μπορεί να σταματήσω ...Δεν μ αφήνει...Με ρωτάει αν μπορεί να κάνει κάτι να με βοηθήσει...Μας πλησιάζει και μια κοπέλα ,η Αντιγόνη από Ναύπλιο,τρέχει κι αυτή μαζί μας ...Τρέχουμε όλοι μαζί μέχρι το 50οχιλ...Και μέχρι το 52ο...
Στον σταθμό εκεί, για πρώτη φορά κάθομαι στην καρέκλα ,πίνω τα σχετικά και τρώω τα φρούτα μου(με τις χούφτες πάντα!)...Μάλιστα δίνω και συμβουλές στους εθελοντές, να σκεπάσουν τα μπουκάλια με το νερό,με ρούχα (...οπως σκεπαζαμε, κάποτε στα καπνοχωραφα το νερο!!!...), για να μην ζεσταίνονται...και το εφαρμόζουν !!! Ο Γιώργος απομακρύνεται λίγο, τον βλέπω που γυρνάει πίσω και ρίχνει κλεφτές ματιές να δει που βρίσκομαι...Σηκώνομαι μετά από 2-3 λεπτά...Τρέχω χαλαρά και επιταχύνω σιγά σιγά ...Πιάνω ξανά τον ρυθμό μου ...
Φτάνω στο 57,5 χιλ. στον σταθμό μου.Ο πόνος φαίνεται να έφυγε ...Και έφυγε !! Δεν με ξαναενόχλησε ...Πίνω μια γουλιά από τον χυμό μου,που κουβαλώ στο σακίδιο μου,πίνω και νεράκι μόνο(φρούτα θα φάω μετά την αναστροφή,στα 62,5 ... Είμαι καλά, νιώθω ενυδατωμένος καλά...Συνεχίζω ακάθεκτα!
Φτάνω στο 60οχιλ...Η ακούραστη αθλήτρια Βίκυ Καρπούζα να είναι παρών,να μας εμψυχώνει,να συμβουλεύει, να φωτογραφίζει.... Κάνω την αναστροφή μου...με πλησιάζει ο Νίκος- ένας καλός φίλος,χαιρετιόμαστε,θέλω να σταθώ να του πω λίγα λόγια ,αλλά θυμάμαι πάντα τον στόχο μου...(Νίκο να με συγχωρείς!) και απομακρύνομαι-εν μέσω ιαχών(Κατούνα δυνατά, μπροστά)κλπ !!!- με ελαφρά βηματάκια !!!!
Στο 62,5οχιλ, σταματώ, χουφτώνω τα φρουτάκια μου και συνεχίζω τρέχοντας μασουλώντας...
Κάποια πονάκια ελαφρά, αρχίζουν και εμφανίζονται στους μηρούς μου...Καταλαβαίνω πολύ καλά ότι είναι εξ αιτίας της απροπονησίας μου...Τα καλωσορίζω με χαρούμενη διάθεση ...''Που θα πάτε? Όπως ήρθατε θα φύγετε,εγώ δεν σταματώ,δεν ηρθα για πλάκα!!!'' μονολογώ!!
Η ζέστη είναι μεγάλη ...Το καπέλο και τα γυαλιά κάνουν καταπληκτική δουλειά...Εδώ, σε αυτό το σημείο έρχεται και η Σκέψη , το μυαλό να παίξει τα δικά του - γνωστά πλέον-παιχνίδια...:''τι κάνω εδώ? Γιατί τρέχω? Τι βλακεία με δέρνει ?Μήπως να σταματήσω ? κλπ .....Αλλά έχω και το αντίδοτο : ''Γιατί να σταματήσω? Δεν πρέπει να πετύχω τον στόχο μου???Αφού δεν πονάω πουθενά πια...στόχος δεν εγκαταλειπεται!!!!'' Δεν υπάρχει λόγος να σταματήσω ''''Αλλωστε μόνο 30 χιλ έμειναν''...''έχομε κι έναν στόχο να πετύχουμε''...!!!!
Πλησιάζοντας στο 70οχιλ,σκέφτομαι ότι θα πρέπει να σταματήσω να τρώω πια ...Ότι θα πρέπει να συνεχίζω να τρέχω με μπουκάλι νερό στο χέρι συνεχώς. Ο Ήλιος έχει κρυφτεί...Υπάρχει συννεφιά ...Με το που ολοκληρώνω τα 70χιλ. κοιτάζω το ρολόι μου και δείχνει ακριβώς 7 ώρες ...''Μια χαρά τα πάω ''σκέφτομαι ...''Υπολείπονται 30 χιλιόμετρα κ έχω 3,5 ώρες περιθώριο, άρα μπορώ να τρέχω και πιο αργά αν θέλω ....10 χιλ ανά 70 λεπτά !!!'' ..''Άρα τα 80 θα πρέπει να τα τερματίσω σε 8 ώρες και 10 λεπτά''....
Τρέχοντας πια, κάνω υπολογισμούς ανά χιλιόμετρο... βλέποντας τον Μ.Ο...είναι περίπου 6,5λεπτά/χιλ...''μπορώ να το κάνω και πιο χαλαρά,αλλά ας αφήσω και κανένα λεπτό για ρεζέρβα'' σκέφτομαι ...
Στην διαδρομή ,κάποιος που με ξέρει από τα γραπτά,μου φωνάζει ''αυτή την φορά θα γράψω μεγαλύτερο κείμενο από εσένα'' και μου χαμογελάει...τον χαιρετώ και του ανταποδίδω το χαμόγελο-ντρέπομαι να ρωτήσω το όνομά του !
Τα 80χιλ τα κάνω σε 8 ώρες κ 6 λεπτά....Ξανά υπολογισμούς... ξανά σκέψεις...''αρα ,τώρα , μπορώ να τρέξω τα 20 τελευταία χιλιόμετρα, σε 2 ώρες και 24 λεπτά!!! Δηλαδή τα 10 σε 1 ώρα και 12 λεπτά !!!Άρα ,όταν φτάσω στο 90ο χιλ το ρολόι θα πρέπει να δείχνει 9 ώρες κ 17 λεπτά!!Και θα κρατήσω και 1-2 λεπτά ρεζέρβα,μήπως και χρειαστεί να ..σπριντάρω !!!''...........
Στο 82,5 ,στον σταθμό ,αφού παίρνω ένα μπουκάλι νερό στο χέρι,δίνω εντολή στους εθελοντές ,μόλις με δουν να επιστρέφω για τερματισμό ,να μου δώσουν τον χυμό μου,που είχα εκεί από το πρωί και συνεχίζω για το 90ο χιλ,κάνοντας υπολογισμούς!!!Ο Ήλιος έχει κρυφτεί πίσω από σύννεφα,βοηθάει πολύ αυτό...εχει ψύχρα.
Τα 90χιλ τελικά τα κάνω 9 ώρες και 14 λεπτά!!!! ''ΑΝΕΤΑ!! ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ 100 ΧΙΛ ΑΝΕΤΑ, ΕΝΤΟΣ ΣΤΟΧΟΥ ''...Κάνω Αναστροφή Τελευταία ...Παρόλο που ξέρω ότι πια , έχω τον στόχο ''κλειδωμένο'' και ότι μπορώ να χαλαρώσω ,δεν το κάνω και συνεχίζω να τρέχω κανονικότατα ,όπως πριν !!!!Στο 95οχιλ βλέπω ένα μηχανάκι όπου είναι 2 φίλοι του Γιώργου Κατσαγάννη. Τους φωνάζω και τους λέω αν μπορούν να πάνε να συμμαζέψουν το σακίδιο μου και να το πάνε στον τερματισμό, να το έχω μόλις τερματίσω,για να αλλάξω ρούχα κλπ κλπ !
Πλέον,δεν σκέφτομαι τον χρόνο τερματισμού- ΤΟΝ ΕΧΩ ΠΙΑ!! ΣΤΟΧΟΣ ΕΠΙΤΕΥΧΘΗ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ!!
Κανω σκέψεις, προετοιμάζομαι ,τι θα κάνω μόλις τερματίσω : ''να σκουπιστώ, ντυθώ από την μέση και πάνω αμέσως,να πιω τον χυμό μου , να βγάλω τα παπούτσια και να πάω θάλασσα για 10 λεπτά,να ντυθώ ολοκληρωτικά....
Στο97,5χιλ ,οι εθελοντές μου δίνουν τον χυμό μου και συνεχίζω για τερματισμό !!
Στα 100 μέτρα πριν, ακούω να φωνάζει ο Διοργανωτής το όνομά του χωριού μας (του έχω πει, όταν μιλάει στο μικρόφωνο ,να φωνάζει το όνομα του χωριού μας και όχι το δικό μου!!)...να χειροκροτούν, να φωνάζουν οι φίλοι κ οι γνωστοί...να με φωτογραφίζουν...ΕΙΜΑΙ ΣΤΑΡ !!!!ΧΑ ΧΑ ΧΑ !!!
Κι εγώ δεν τους αφήνω έτσι..σηκώνω τα χέρια μου, τους χαιρετίζω ολους, χειροκροτώ κι εγώ, υποκλίνομαι σε ό,λους τους, ....μοιράζω φιλάκια(αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω πως το εκανα , ειλικρίνεια!!!).
Με το που περνάω την γραμμή τερματισμού,των 100 χιλιομέτρων,σταματώ ..βλέπω πρώτα τον Βασίλη Παππά,τον 60χρονο,που τερμάτισε λίγο πριν από εμένα, να με φωτογραφίζει, πάω και τον χαιρετώ και τον ευχαριστώ...μετά την Βίκυ Καρπούζα ...τον Παύλο μας ...τον Γιάννη...την Αιμιλία,..την Χριστινα .. Λίγο μετά,την Karen...τον Μιχάλη...τον Αλέξανδρο...τον Τασσο .. πολλοί έρχονται και με χαιρετούν, δεν τους ξέρω όλους !!!
Ακούω τον Διοργανωτή, να φωνάζει τον χρόνο μου : 10 ωρες και 22 λεπτά !! 39η θέση !!!!
ΕΙΜΑΙ Α Π Ο Λ Υ Τ Α ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ -
ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ -ΠΕΤΥΧΑ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ!!
Βρίσκω το σακίδιο μου,κάθομαι σε μια καρέκλα και αρχίζω να υλοποιώ τις σκέψεις που έκανα πριν λίγα χιλιόμετρα !!Σιγά σιγά περπατώ προς την καφετέρια, πιω το τσάι μου, συναντώ φίλους, σχολιάζουμε τον αγώνα .. Έρχονται και γνωρίζω κι άλλους!!!!
Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου ό,λους σας για την ανθρωπιά σας , για την αγάπη σας ,για τις καλές σας σκέψεις,τα λόγια, προς εμένα !!
Κάθε φορά με κάνετε κι ανατριχιάζω και νιώθω συγκίνηση βαθιά ...μοναδική...απερίγραπτη...
Σας ευχαριστώ !!
