Μαραθώνιος Ολύμπου 29-6-2014
Γεια σας !
Αγαπημένοι μου φίλοι-ες,δρομείς και μη, , σας ευχαριστώ πολύ για την στήριξή σας(μηνύματα-τηλεφωνήματα,social media,(χα χα) κλπ κλπ) , πρίν και μετά τον αγώνα !Για την προσμονή σας για το κείμενο!
Σε ολη την διαδρομή ,’’περνούσατε’’ από το μυαλό μου…Είστε υπέροχοι,απίστευτοι…Ειλικρινα,κάθε φορά, με συγκινείτε βαθιά…Η περιγραφές των αγώνων μου ,πέρα από την προσωπική μου ευχαρίστηση,πέρα από την ανάγνωση σας,πιστεύω ότι ισως βοηθούν κάποιους να προλάβουν-προετοιμάσουν καταστάσεις σχετικές…
Εφτασα στο Λιτόχωρο το Σάβατο το απόγευμα κατά τις 6…
Παρέλαβα ταχύτατα τον αριθμό μου, χωρίς καμμία καθυστέρηση, από τους προθυμότατους υπέροχους μικρους εθελοντές και πήγα ως την πλατεία και απόλαυσα τους αγώνες που άρχιζαν για τα παιδάκια!!!
Μ αρεσε που έκαναν και διατάσεις με την καθοδήγηση κάποιας προπονήτριας !!!!
Περιφερόμενος στην πλατεία που ήταν γεμάτη κόσμο,δρομείς,δρομικά περίπτερα,χρώματα,νερά κλπ ,συνάντησα και μερικούς φίλους δρομείς Ελληνες… φίλους από την Ρουμανία… κ.α …Μιλήσαμε,χαιρετηθήκαμε,χαρήκαμε …
Κατόπιν πήγα στο pasta party οπου κι εκεί ταχύτατα εξυπηρετήθηκα,απόλαυσα την μακαρονάδα τους…
Σιγά σιγά βράδυαζε και αποσύρθηκα(!!!)στο ξενοδοχείο,αφου πρώτα ετοίμασα δύο τόστ με …3πλο τυρί το καθένα,για να χτυπήσω το ένα στις 4 που θα ξυπνούσα !Και το άλλο στον τερματισμό!. Εκανα τις ετοιμασίες μου για τον αυριανό αγώνα και ωρα 10 ήμουν ήδη ξαπλωμένος !!!Δεν κοιμήθηκα καλά…Το σερβις του ξενοδοχείου ηταν τέλειο(…’’πάρε το κλειδί,πλήρωσε τώρα και φύγε όποτε θέλεις,αύριο,μεθαύριο…!!’’),αλλά η τοποθεσία του ήταν λάθος !Βρισκόνταν στην άκρη του κεντρικού δρόμου με αποτέλεσμα να έχει θόρυβο…
Ωρα 4 σηκώνομαι και καταβροχθίζω το τοστάκι!! Ντύνομαι με τα ρούχα αγώνα ,ζώνομαι το παγούρι μου,το ρολόι μου,το καπέλο μου,σε μια μικροσκοπική τσέπη-σπιρτόκουτο επί της ζώνης παγουριού, είχα καταφέρει κ ‘’βόλεψα’’ ένα αντιανεμικό,βουτάω κι ένα μικρό σακίδιο με τα απαραίτητα (ιατρικα έκτακτης ανάγκης ως την εκκίνηση,αλοιφές,ρούχα για μετά τον τερματισμό κλπ κλπ)και πήγα πλατεία Λιτοχώρου ,από όπου εφευγαν τα λεωφορεία ,χωρίς καθυστερήσεις…
Ακουγα αρκετούς-ες που θα έτρεχαν τον Ολυμπο για πρώτη φορά…Ερωτήσεις πολλές !!!
5:15 είμασταν στο Αρχαίο Διον…Δεν είχε φέξει ακόμη…επικρατούσε μια ηρεμία,δεν μιλούσαμε και πολύ ,τα πουλιά άρχιζαν σιγά σιγά να δίνουν το λάκτισμα της εμέρας…Αλλοι ξάπλωσαν και καρτερούσαν να έρθει η ωρα για …προθέρμανση !
Η ωρα περνούσε …κι άλλοι δρομείς έφταναν σιγά σιγα…Φακόι, φωτογραφικές μηχανές, μουσική …Φόρεσα καλύτερα κ εδεσα τα παπούτσια μου, εβαλα τις αλοιφές μου και παρέδωσα το σακιδιάκι μου… Εκανα λίγη προθέρμανση!!!!!!!!
Η μέρα χάραζε…Είμασταν στην γραμμή εκκίνησης,κάτω από πανύψηλα δέντρα ,συνωστιζόμενοι…Φωνές,χαρές,αγκαλιές,ευχές,σταυροκοπήματα,χιούμορ,αυτοσαρκασμος,αναμνηστικές φωτογραφίες,κάμερες κεφαλής,ετοιμασίες τελευταίας στιγμής…Κάποιος δεν ήξερε πώς να κρατήσει (και σε τι θα του χρησίμευαν!!!) τα μπατόν,προσπάθησα γρήγορα γρήγορα να τον…υποψιάσω !!!
Από τα ηχεία,μεταξύ των άλλων οδηγιών, ακούστηκε το ωραίο ‘ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΙΣΩ ΣΑΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΩΝ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ ΣΑΣ ! ‘’
6:05 δίνεται η εκκίνηση του αγώνα…Σχεδόν όλων μας τα χέρια, ηταν στο χρονόμετρο !!!!!Ενας ‘’ποταμός’’ δρομέων,με πολύχρωμη περιβολή, ξεχύθηκε χαλαρά, στην ελαφρώς ανηφορική ασφαλτο(τα πρώτα 5 χιλ. ηταν ασφάλτινα).Μια ομάδα Ρουμάνων δρομέων,τρέχει κρατώντας την Ελληνική και την Ρουμανική σημαία !!!
Είμαστε καπου 650 άτομα, Ελληνες κ ξένοι…,γυναίκες ,ανδρες…από 18 εως 79 ετών !!!
Πρός στιγμήν, παραλίγο να με…καρφώσουν σοβαρά τα μπατον μιας ‘’αθλήτριας’’,την ενημερώνω να τα μαζέψει και να τα απλώσει στο βουνό-ούτε καν μου μιλάει!!
Η μέρα φάνηκε !
Στο 3ο χιλ. κοιτάζω το ρολόι μου …τρέχω με 4:45/χιλ…’’εππππ…πάω πολύ γρήγορα’’ σκέφτομαι !! Με προσπερνούν αρκετοί …Πρίν το τέλος της ασφάλτου ήταν ο πρώτος σταθμός,δεν σταμάτησα αλλά ήπια νερό από το παγουράκι μου…
(Ο στόχος μου(και σχεδιασμός μου),πέρα από το ότι ήθελα να τερματίσω έστω ένα λεπτό πιο γρήγορα από πέρυσι, ηταν να τρέχω όπου έχει ίσιωμα ,ελαφριά ανηφοριά-κατηφοριά,να περπατώ γοργά στα δυνατά ανηφορικά τμήματα και να σταματήσω μόνο στην Πετρόστρουγκα,στο Κάκαλος,στο Ζολωτα,Πριόνια και Καστάνα !Πουθενά αλλού ενδιάμεσα δεν θα σταματούσα…Και άρχιζα να το εφαρμόζω!!! ) !!!!
Με το που αρχίσαμε να μπαίνουμε στο μονοπάτι άρχισε ο …συνωστισμός!!! Υπό τους υπέρηχους ήχους του κυρίου με το σαξόφωνο,άρχισε η ανάβαση μας για την μακρινή-προς το παρόν!- κορυφή !!
Λίγο πιο πάνω η Ασημίνα Συλλαίου μας περίμενε να μας απαθανατήσει και να μας δώσει λίγο θάρρος κ ενδυνάμωση !!!
Αρχικά με τρεχαλοπερπάτημα …Ο ενας πίσω από τον άλλον…Τα πρώτα σκουπιδάκια από συσκευασίες τζελ κάνουν τν εμφάνισή τους…(από τώρα????)
Σε ένα σημείο ,ηταν μια ομάδα από μικρά παιδάκια ,που μας ενθάρρυναν τραγουδώντας με το απρόσμενο ‘’ΕΙ-ΣΑ-ΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ , Ε-ΛΛΗ-ΝΕΣ ΒΟΥ-ΝΟΥ ΔΡΟ-ΜΕΙΣ !!!ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΤΑ-ΝΕΙ ΑΛΛΟΣ ΚΑ-ΝΕΙΣ ‘’!!!!Ακούω έναν δρομέα να τους λέει αγκομαχώντας ‘’Που θα πάτε,θα μεγαλώσετε και θα το γευτείτε κι εσείς’’ και με κάνει να γελάω δυνατά !!!!!!!!!! Οπου διψάω,πίνω 2 γουλιές καλές νερό…
Η διαδρομή γίνεται ανηφορική πια ..το μονοπάτι πάει κλιμακωτά πέρα δώθε,μέσα σε ψηλά δέντρα…Γρήγορο περπάτημα…Κάπου κάπου,κάποιοι πιο προπονημένοι κάνουν και προσπέραση όπου βολεύει…σκοντάφτει κι από κανένας…Η ευωδιαστή ρίγανη ,τονίζει την παρουσία της…
Φτάνουμε στον δεύτερο σταθμό,όπου έδιναν μονο νερό κ ισοτονικό και καταγράφουν αριθμούς…δεν σταματάω ,’’νερό εχω στο παγούρι μου ακόμη’’… συνεχίζουμε…τρέξιμο-περπάτημα γοργό…Ο ήλιος φαίνεται πιά για τα καλά ,ανάμεσα από τα πυκνά δέντρα,τον εχω στην πλάτη μου…τα πουλιά ‘’το λένε’’ ικανοποιητικά πια !!
Στον επόμενο σταθμό ,ακούω από μακρυά ‘ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΕΔΩ ,ΙΣΟΤΟΝΙΚΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ, ΤΖΕΛΑΚΙΑ ΕΔΩ,ΜΠΙΣΚΟΤΑ, ΑΛΜΥΡΑ ……κλπ κλπ’’από όλα τα καλά δηλαδη!!!! ….Συνεχίζω σαν να μην άκουσα τίποτα ,αλλά ‘’ακούω’’ έναν γενικο χαμό για το ποιος να πρωτοπάρει !!!!
Το ρολοι δεν το κοιτάζω επίτηδες,θα με ψυχοαρρωστήει αν το κάνω αυτό…
Ανηφορικά, μέσα στο καταπράσινο δάσος πια…υπέροχη δροσιά,τα πουλιά να κελαηδούν,κάποιες άγριες φωνές εκστασιασμού από δρομείς πίσω μου ,με κάνουν να γελώ δυνατά !!!!Με προσπερνάει ενας δρομέας που με θυμάται-την μπλούζα μου θυμάται βασικά με την επωνυμί του χωριού ΜΑΣ!!!-από τον αγώνα μου στον Ενιπεα το ’11 !!!Μιλάμε λίγο,είναι από Αλεξανδρούπολη…
Φτάνω σε έναν ακόμη μικρό σταθμό,όπου είναι μόνο οι του ερυθρού σταυρού…τους συγχαίρω για την βοηθεια τους στον αγώνα,με ρωτούν αν χρειάζομαι κάτι,απαντώ αρνητικα και φεύγω προς τα πάνω…
Συναντώ κάποιους ορειβάτες που κατεβαίνουν από ψηλά…κάνουν στην άκρη να διαβω …τους καλημερίζω…Με προσπερνάει ο φίλος-πολύ καλός δρομέας υπεραποστάσεων , Τασσος Νικολάου…’’Αργησες να με προσπεράσεις Τασσο ‘’ του λέω …δεν μου απαντάει,φεύγει μπροστά…
Κάποια στιγμή, ακούω φωνές πολλές μαζί, από παραπάνω …Καταλαβαίνω ότι φτάνω στην Πετροστρουγγα…Οντως,μετά από λίγο είμαι εκεί…υπάρχει δροσερό πρωινό αεράκι…Καταγράφουν τον αριθμό μου…γεμίζω με δροσερό νερό το παγούρι μου,πίνω ακόμη 2 γουλιες…Κοιτάζω για τροφη …Ο,τι μπισκότο κυκλοφορεί στην αγορά , υπήρχε…Αλλα εγώ δεν ήθελα μπισκότα !!! Ηθελα σταφίδες,μπανάνες,αποξηραμένα,τα οποία οσο και να …’’σκαναριζα’’ το τραπέζι δεν τα εβλεπα…Αποφασίζω και φεύγω αμεσα…Ο καιρός είναι πολύ καλός…(Πέρυσι εδώ ,είχε κρύο και ομίχλη,φορούσα αντιανεμικό….)
Σιγά σιγά βγαίνουμε στο αλπικό τοπίο,τα δέντρα τα αφηνουμε πίσω μας…φοράω καπέλο και γυαλιά…ανεβαίνουμε σε αργή κίνηση(!!!!) …μονοκορδοσιά μέχρι ΣΚΟΥΡΤΑ, οπου εχουν νερό,ισοτονικό.
Κάποιοι δρομείς σέρνονται(δεν μ αρέσει αυτή η λέξη,αλλά…),σκοντάφτουν,ξεριζώνουν πέτρες…
Δεν σταματώ ,συνεχίζω…απολαμβάνω τα τοπία γύρω μου…(πέρυσι εδώ σχεδόν είχαν μελανιάσει τα χέρια μου !!! χα χα χα ) .
Με λαχτάρα περιμένω να απολαύσω τον ΛΑΙΜΟ !!!!Ο ουρανός είναι πεντακάθαρος…Αρχίζω τρέξιμο ελαφρως κατηφορικό…Δεξιά κ αριστερά το χάος !!!!Μπροστά ψηλά, βλέπω τους δρομείς,ενας πίσω από τον αλλον, που κοντεύουν να φτάσουν στο Οροπέδιο των Μουσσων…’’σε λίγο κι εγώ θα είμαι εκεί’’ σκέφτομαι μέσα μου…Οι απίθανοι – υπέροχοι φωτογράφοι παραφυλλάνε !!Και οι διασώστες το ιδιο!! Ο ηλιος είναι πλάι αριστερά μου…καίει κάπως…αλλά σκέφτομαι ότι δεν θα εκτεθώ πολύ ,διότι οπου να ναι φτάνω κορυφή και θα αρχίσω κατάβαση…’’Για εφέτος το αντιανεμικό δεν χρειάστηκε’’ σκέφτομαι…λίγη ομίχλη έρχεται από μακρυά…
Πλησιάζοντας στο Οροπέδιο των Μουσσών,άλλοι επιλέγουν και ανεβαίνουν από το συρματόσχοινο…εγώ –επειδή το εχω ανέβει παλαιότερα από εκεί –επιλέγω και πηγαίνω από το μονοπάτι…χρονικά δεν χάνω τίποτα …βλέπω καμμια 10αριά άλογα,που χρησιμεύουν για να μεταφέρουν προμήθειες κ υλικα στα καταφύγια, να βόσκουν αμέριμνα στο χορτάρι …
Φτάνοντας στο σταυροδρόμι για τα καταφύγια ,διαπιστώνω ότι κάποιοι δρομείς ,λανθάνουν και πάνε προς το καταφύγιο του Αποστολίδη …Αρχικά σκέφτηκα ‘’μήπως πάνε σωστά και εγώ που-κακώς!!!- δεν εχω διαβάσει αναλυτικά την διαδρομη του αγώνα,κάνω λάθος?Μήπως έχουν αλλάξει τα πράγματα?’’.Ομως όχι,ενας δρομέας που είναι πίσω μου,τους φωνάζει και τους βάζει …στον ισιο δρόμο ! χα χα !!!
Φτάνοντας κοντά στο καταφύγιο Κάκαλος,είμαστε στο 21,5ο χιλ., αρχίζουν να χτυπούν δυνατά κουδούνες , να μας χειροκροτούν,κι εγώ αυτούς!!! Κάποιος τραβάει βίντεο,μου φωνάζει το ονομά μου,απλώνει το χέρι του,τον χαιρετίζω αλλά δεν καταφέρνω να τον αναγνωρίσω !!!!
Στον σταθμο εκεί,αναζητώ πάλι την τροφή ,αλλα δεν την βλέπω και πάλι…Δεν πεινάω ‘’αλλά κάτι πρέπει να φάω ‘’ !!!Εχουν καρπούζι !!!!!Βουτάω 2 φετούλες μικρές και την κάνω χαλαρα …Η παραμονή μου εκεί ,δεν κράτησε πάνω από 20 δευτερόλεπτα !!!Τρέχω προς τον Θρόνο του Δία…Τα μονοπάτια γνωστά από άλλες αποστολές στο παρελθόν !!!Εικόνες, αναδείονται από τα βάθη της μνήμης μου…..
Σκύβω και μαζεύω μια μικρή πετρούλα,θα την εχω μαζί μου σε όλη την διαδρομή και θα την πάω σπίτι,ως(ένα ακόμη) ενθύμιο…
Βλέπω πάλι χαρτάκια από τζελ κάτω….’’ΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ???????????....ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ….
Στον Θρόνο του Δια ,ακούγονται από μακρυά φωνές ! Είναι μια ομάδα όπου κρατώντας 2 σημαίες-η μια ηταν της Ελλαδας μας,την άλλη δεν κατάφερα να διακρίνω τι ηταν-ενθάρρυναν τους δρομείς,χειροκροτούσαν,κάποιους τους ήξεραν κιόλας !!! Προς έκπληξη μου , ακούω να φωνάζουν το ονομά μου, να μου λένε ‘’ελα Παναγιώτη,λίγο έμεινε’’ η ‘’Γειά σου ΚΑΤΟΥΝΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ‘’ !!!!Αν και το ήθελα ,δεν μπορούσα να σταματήσω να δώ ποιοι ήταν … !!!
Σε εκείνο το σημείο,ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ,κοιτάζω το ρολόι μου(22ο χιλιόμετρο) !!!Πρόπερσυ έδειχνε 4:35 ,πέρυσι εδειχνε 4:16 ,εφέτος έδειχνε 4:14 !!! ‘’Ωραία’’ σκέφτηκα ‘’ θα φτάσουμε λίίίίίίγο πιο γρήγορα από περυσι ‘’ !!Αυτό πού θέλω δηλαδή!!!!!!
Από εδώ τώρα αρχίζει ένα ξέφρενο , απίστευτο κατέβασμα !
Τρείς δρομείς εχουν σταματήσει και φτιάχνουν τα κορδόνια τους …
Αρχίζω να τρέχω στα Ζωνάρια…ως άτι !!! χα χα !!!
Προσπερνώ έναν δρομέα που είναι ‘’χαλαρός’’…Κάτι φωνάζει πίσω μου , όταν με βλέπει πως πηγαίνω , αλλά δεν ακούω !!!!
Περνάω δίπλα από μια χιονούρα,απλώνω το χέρι μου και πιάνω μια χούφτα χιόνι και το εχω μαζί μου για λιγη ωρα !
Ένα συννεφάκι ,κρύβει προς στιγμήν τον ήλιο…
Λίγο παρακάτω ,το μονοπάτι είναι σκληρό και σαθρό,το έδαφος γλιστράει,απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή…Παρ όλα αυτά συνεχίζω να τρέχω πολύ δυνατά…Περνώ έναν ακόμη σταθμό με διασώστες,’’ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ’’ μου φωνάζουν …’’ΤΑ ΜΠΡΑΒΟ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΕ ΕΣΑΣ ‘’ τους απαντώ !!!Είμαι καλά, δεν εχω το παραμικρό πρόβλημα,ούτε νύχια ,ούτε φουσκάλες…όλα καλά !
Μπροστά μου , τρέχουν 2-3 ακόμη δρομείς,τους ακολουθώ …κατά πόδας,αλλά…’’κόβουν’’ μονοπάτι !!Γκκκρρρρρ,αυτό δεν είναι έντιμο !Δεν υπάρχει σεβασμός στον διπλανό δρομέα…
Μετά από 15 λεπτά περίπου,φτάνουμε στο καταφύγιο Ζολώτα ! Τσεκάρουν τον αριθμό μου…αδειάζω το παγούρι μου,βάζω λίγο ισοτονικό,το πίνω και ξαναβάζω νερό ως την μέση.’’Δεν χρειάζεται να το γεμίσω,σε μισή ώρα το πολύ θα φτάσω στα Πριόνια’’ σκέφτομαι…Κοιτάζω μπάς και δω σταφίδες,μπανάνες,αποξηραμένα,φρούτα…μπα,τίποτα…Δεν πεινάω…Μετά από 1 λεπτό ξεκινώ και πάλι το ξέφρενο κατέβασμά μου !!Στην διαδρομή σκέφτομαι ‘’μήπως δεν βλέπω καλά??δεν εχουν σταφίδες?μπανάνες?είναι δυνατόν?τι γίνεται?’’
Πάλι κάποιοι δρομείς μπροστά μου ΄΄κόβουν δρόμο΄΄…
Το μονοπάτι είναι πετρώδες αρχικά,σκληρές πέτρες,κοφτερές,καραδοκούν….Η μυρωδιά από τσάι του βουνού είναι διαπεραστική…Ορειβάτες,επισκέπτες(Ελληνες αλλά και ξένοι,με μικρά παιδάκια…!) ανεβαίνουν αντίθετα ,να πάνε στο καταφύγιο…Αλλοι μας φωτογραφίζουν,αλλοι μας καλημερίζουν…
Σιγά σιγά τα δέντρα ξαναέρχονται…βγάζω καπέλο κ γυαλιά…
Το κατέβασμα είναι σκληρό…οι 4κέφαλοι ‘’το λένε’’ !!!
Οπου υπάρχει σκαλοπατι ,το περνάω με έναν βηματισμό κατευθείαν…Εκείνα τα σιδεράκια που κρατούν ‘’κόντρα’’ τους κορμούς των σκαλοπατιών ,είναι επικίνδυνα,θέλουν προσοχή…1-2 φορές μου ‘’έπιασαν’’ το παπούτσι…άλλος δρομέας έπεσε δυνατά…
Ακούω πίσω μου μια φωνή…καταλαβαίνω ότι κάποιος δρομέας ‘’γύρισε’’ το πόδι του…Προς στιγμήν σκέφτομαι να σταματήσω,να τον βοηθήσω, …αλλά σταμάτησε ενας άλλος που ηταν λίγο πιο μπροστά από εμένα(ηταν παρέα από ότι κατάλαβα !).
Ακούω κάποιον πιο κάτω,να ρωτάει ‘’ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΥΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ????’’ …Βάζω τα γέλια !!! ‘’από εδώ αρχίζουν τα καλά φίλε’’ του απαντάω !!! ‘’ΟΧΙ !!! ΜΗΝ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΕΤΟΙΑ’’ μου απαντάει …και συνεχίζω να γελάω !!!!
Μπροστά μου τρέχει ενας δρομέας, ντυμένος με…χλαμύδα(????)και…φτερά (!!!!) στα γόνατα και στα …αυτιά !!!!!!Είναι ο ΦΤΕΡΩΤΟΣ ΕΡΜΗΣ !!!Τον εχω συνεχώς μπροστα μου !!! Πολύ ωραίος !!!!!Κάποιος δρομέας τον ρωτάει πώς και γιατί….Δεν καταφέρνω να ακούσω την απάντηση !! χα χα !!
Το ότι πλησιάζω στα Πριόνια, ‘’ακούγεται΄΄ από μακρυά ,από το…σαξόφωνο του κυρίου που ηταν και το πρωι στο 6ο χιλιομετρο!!!
Φτάνοντας στα Πριόνια,30ο χιλ. , βλέπω πολύ κόσμο να αναμμένει τους δικούς τους δρομείς…Φωνές,αγκαλιές,φιλιά,χαρές που κατάφεραν κι έφτασαν ως εδώ…Βλέπω την Ασημίνα Συλλαίου , να είναι εκεί,να ενθαρρύνει,να εμψυχώνει…Την χαιρετίζω…
Ανανεώνω το νερό μου στο παγούρι,πίνω λιγάκι , με προσοχή,με ελεγχο,,.όχι απληστα…ελέγχω τον πάγκο με τις τροφές …βρίσκω μπανάνα…βουτώ 3 κομματάκια(αυτή ήταν όλη κι όλη η τροφή μου στον αγώνα αυτόν)…και ξαναφεύγω,περνώντας πάνω από το ξύλινο γεφύρι ,για να χαθώ μέσα στην δροσιά του Ενιπεα !!!
Σκέφτομαι πως του χρόνου ,δεν θα λάβω μέρος…Αν όλα πάνε καλά ,θέλω να τρέξω τον Mythikal 100!!!Και ετσι θα δώσω χώρο σε άλλους να συμμετάσχουν στον Ο.Μ. !!
Τα γυαλιά κρέμονται στον λαιμό μου, το καπέλο το κρατώ στο χέρι(δεν σταματώ να το δέσω στην ζώνη του υδροδοχείου).Κάπου κάπου ,υπάρχουν μερικοί λάτρεις του δάσους ,που μας απολαμβάνουν στο διάβα μας !!!
Φτάνω σε έναν ακόμη σταθμό,αλλά δεν σταματώ…άλλωστε υπάρχουν δρομείς που καρτερούν στην σειρά να εφοδιαστούν με νερό,κάτι που εχω ακόμη αρκετό…Είμαι φούλ ενυδατωμένος άλλωστε,συνεχώς ρέει ο ιδρώτας,σε ολη την διαδρομή του αγώνα ,μ αρέσει αυτό,σημαίνει ότι το κουμαντάρω καλά το νερό,δεν μου λείπει…Τους ακούω τους εθελοντές που καταγράφουν τον αριθμό μου…Κάνω lke με μερικά μικρά παιδάκια,που έρχονται αντίθετα με τους γονείς τους !!!!
Αρχίζουν οι κλιμακωτές ανηφοριές…Περπατώ γοργά και με μικρά βηματάκια…Με το που βλέπω να ισιώνει το μονοπάτι ξεκινώ και τρέχω…Στις κατηφοριές , τρέχω σαν… άλογο!!!χα χα !!!
Φτάνω στη υπέροχη τσιμεντένια σκάλα με τα 20 περίπου σκαλοπατάκια …Θυμόμουν από πέρυσι το πόσο υπέροχα,αρμονικά κ γρήγορα την κατέβηκα …το ίδιο έκανα και τώρα,απόλαυσα στο έπακρο την απόλυτη κατάβαση μου !!!!
Το μονοπάτι σε μερικά σημεία εχει και νερά …γλιστράει…απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή…κοιτάζω πού να πατήσω με σιγουριά…
Ενας δρομέας μπροστά μου –με το Νούμερο 100-σε ένα σημείο με νερό,πέτρες υγρές και στροφή (όλα μαζί αυτά!!!)γλιστράει,χάνει την ισορροπία του και πέφτει …παράλληλα εγώ να φωνάζω ΩΧ ΩΧΧ ΩΧΧΧ!!!!Αυτός δεν έβγαλε άχνα,εγώ κραύγαζα !!!!χα χα !! Σηκώθηκε αμέσως,τον ρώτησα αν είναι σίγουρος ότι δεν χτύπησε,μου απάντησε ότι είναι εντάξει…
Οι ανηφοριές απότομες,ψηλές,διαδέχονται τις βαθιές κάθετες κατηφοριές ….αλλά στο βάθος διακρίνεται λίγος ορίζοντας !!!
Στον σταθμό της Καστάνας ,37ο χιλ, –προ προ τελευταίος σταθμός νομίζω-σταματώ(βάση σχεδίου !!!!) ανανεώνω το νερό στο παγούρι μου,το γεμίζω φούλ ,μου τσεκάρουν τον αριθμό,πλένω το- ‘’αλατισμένο’’ από τον ιδρώτα -πρόσωπό μου και λίγο ώμους και αναχωρώ…Μένουν ακόμη μερικές ανηφοριές κ κατηφοριές …Υπομονή ,θα περάσουν !!!!
Ο ηλιος είναι από πάνω μας ,αλλά τα πυκνά φυλλώματα των δέντρων δεν επιτρέπουν στις ακτίνες του να μας φτάσουν ,παρά σημειακά μόνο ,μερικές φορές …
Ο επόμενος σταθμός είναι ‘’απλωμένος’’ κατά μήκος ενός στενού,επίπεδου, μονοπατιού…Πρώτα συναντώ το νερό και το προσπερνώ διότι έχω …Ακούω στο βάθος μπροστά μου ,μια εθελόντρια να διαλαλλεί την ..πραμάτεια της (Μπισκοτάκια,κλπ κλπ…και φτάνοντας εκεί βλέπω καρπούζι !!! ).Σταματώ και βουτάω 2 κομματάκια ,και τα τρώω συνεχίζοντας το τρέξιμο,σκεφτόμενος ότι δεν θα έχω ‘’περίεργες παρενέργειες’’ τώρα στα τελειώματα !!!!!
Λίγο πρίν την τελευταία ανηφοριά ,βλέπω στην άκρη του μονοπατιού μια κοπέλα ,μονη της, να δίνει δύναμη στους δρομείς,φωνάζοντας,χειροκροτώντας,’’ΛΙΓΟ ΕΜΕΙΝΕ’’ κλπ κλπ…
Βλέποντά με ,αναφωνεί ‘’ΚΑΤΟΥΝΑ???ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΕΚΕΙ!!!!’’ . Γελάω δυνατά,τρέχοντας πάντα,(και γελάω διότι αυτή η μπλούζα έχει γράψει ΙΣΤΟΡΙΑ από τον πρώτο αγώνα της πρίν 5 χρόνια !!!!Πάντα με εκπλήσει αυτή η μπλούζα !!!Σε όλους τους αγώνες ,’’δίνει’’ κάτι ….!!!!)και την ρωτάω ‘’ΤΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ??....Μου λέει ένα όνομα ,που κάτα σύμπτωση θα συναντούσα τον αδερφό της ,την επόμενη ημέρα !!!!ΩΡΑΙΑ , ΘΑ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ,της απαντώ και χάνομαι !!!!!!
Πίσω μου έρχονται 2-3 δρομείς άντρες κ μία γυναίκα …σε κάποιο σημείο με προσπερνούν …Στο βάθος φαίνεται το Λιτόχωρο πιά !!Ακούω τα μεγάφωνα να αναγγέλουν τους τερματίσαντες…!Λίγο ακόμη τρέξιμο μέσα σε δάσος και …τέλος ! Καπέλο και γυαλιά ξανά…!
Κατηφορίζω τρέχοντας ένα χέρσο χωράφι , μετά λίγο τσιμεντένιο δρόμο και ‘’αγγιζω’’Λιτόχωρο!Είμαι πολύ καλά,δεν εχω κάποιο πρόβλημα,ο ιδρώτας(το καύσιμό μου) τρέχει και αφού τρέχει όλα πάνε καλά…!!
Σε σκιερά μέρη ,τα παιδάκια εθελοντές, δίνουν νερά,χειροκροτούν,κάνουν χιούμορ ( ΚΑΤΟΥΝΑ??!!! ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΥΝΑ??---ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΩ ΕΓΩ ΓΕΛΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΩΝΤΑΣ ΤΑ )…Ενας νεαρός κρατάει ένα λάστιχο και κάνει ‘’συντριβάνι’’ για οποιον θέλει να περάσει από εκεί να δροσιστεί .Η θερμοκρασία θα πρέπει να φτάνει κάπου τους 27-28 βαθμούς………Με το που τον βλέπω από μακρυά , τον ρωτάω ΕΙΝΑΙ ΖΕΣΤΟ ΤΟ ΝΕΡΟ?????Διοτι προπέρυσι ήταν και …καιγόσουν!!!!! Και ευτυχώς μου απαντάει ΟΧΙ,ετσι του έκανα το χατήρι κ πέρασα από κατω του !!!!
Μεσημέρι μέσα στην πόλη ,ο κόσμος πολύς,να χειροκροτεί, να δίνει ώθηση για τα τελευταία μέτρα !!
Στην πλατεία ,λίγο μετά το συντριβάνι ,υπάρχει μια αστυνομικίνα η οποια μου φώναξε ‘’ Α ΡΕ ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΑΤΟΥΝΑ, ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ-ΜΠΡΑΒΟ!!!’’ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ‘’συμπληρώνω εγώ,και συμφωνεί μαζί μου!!!Μόλις φτάνω εκεί ,της λέω ‘’ΕΧΕΤΕ ΟΜΟΡΦΥΝΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΠΕΡΥΣΙ-ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΤΕ ΑΥΤΟ???? !!!!’’ ….Γελάει δυνατά και χειροκροτεί φωνάζοντας ‘’ΚΑΤΟΥΝΑ ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ’’ !!! ….
Υποκλείνομαι στους περαστικούς και στους θαμώνες των μαγαζιών που επευφημούν…
Ανεβαίνω στο πεζοδρόμειο…είμαι 200 μέτρα πρίν τον τερματισμό..ο,λα καλά…Δεξιά κ αριστερά μου πλήθος ανθρώπων,να χαίρονται …
Ο κόσμος να χειροκροτεί,να φωνάζει,ακούω να με φωνάζουν με το όνομά μου…γελάω δυνατά , σηκώνω το χέρι μου που κρατώ την πετρούλα και την επιδεικνύω και παράλληλα υποκλείνομαι ,ευχαριστώντάς τους ολους !!!!
Ενας φωτογράφος φωτογραφίζει απανωτά !!!
Σταματώ το χρονόμετρό μου…
Μου φορούν το μετάλιο…τα κατάφερα όπως το ήθελα…
Συγχαίρω μερικούς-άγνωστου- δρομείς που έχουν ήδη τερματίσει και βρίσκονται ακόμη εκεί…Ενας εξ αυτών , με αναγνωρίζει,μου λέει πως του αρέσει να διαβάζει τις περιγραφές μου!!!
Πάω και βρίσκω το σακίδιό μου …Παίρνω την φωτογραφική μου μηχανή και του την δίνω να μου βγάλει φωτογραφία τα…πόδια μου ,’’από γόνατα και κάτω’’,τα οποία είναι μαύρα, μες την σκόνη κλπ!!Επίσης λείπουν οι…κάλτσες μου!!!Είχαν ‘’κυλίσει’’ κατά την διαδρομή ,και είχαν μαζευτεί στην ..καμάρα των ποδιών !!!(ας μην σας περιγράψω πως συνέβη αυτό…ήδη θα με βρίζετε που δεν εχω τελειωμό!!! Χα χα ).
Κατόπιν,πίνω μονορούφι,ένα tsai touvounou που είχα στο σακίδιό μου,τυλιγμένο σε νωπή πετσέτα,για να κρατηθεί δροσερό, από το ψυγείο του δωματίου που το έβγαλα το πρωί !!!Επίσης τρώω το δύτερο τόστ με .3πλο τυράκι ,που το είχα κι αυτό στο σακίδιο…!!!
Βγαίνοντας ,μαζεύω τα πράγματά μου,και πάω στο αμάξι… και ωρα 4 απογευματινή αναχώρησα για …ΚΑΤΟΥΝΑ !!!
Αν και μισώ το ποδόσφαιρο,από την χαρά μου για τον επιτυχη τερματισμό μου στον αγώνα , τηλεφώνησα στον φίλο μου κολλητό και ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ , ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Ελλαδα –Κοsta Rika !!! (Χμμμμ…..λέτε γι αυτό να έχασε η Ελλάδα??!!! Επειδη το είδα εγώ??!χα χα !!
Σας ευχαριστώ ακόμη μία φορά , για ό,λα …
Για τις ευχές σας,τα τηλεφωνήματά σας,τα μηνύματά σας ,πρίν και μετά τον αγώνα…
Επόμενος αγώνας (BOYNO) ,26 Ιουλίου, ZAGORI RACE 80KM !!!!
Με Τιμή
Μαλτέζος Παναγιώτης.
