Φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Τραυματίες πολέμου και νοσοκόμες.
Είναι εικόνες με στρατιώτες που γνώρισαν το σωματικό πόνο από τις κακουχίες του πολέμου, αλλά γλύτωσαν από το θάνατο, που στάθηκαν στην «ατυχία» της στιγμής «τυχεροί», αφού βρέθηκαν από τo παγωμένο αλβανικό μέτωπο στο ζεστό κρεβάτι ενός νοσοκομείου στην Αθήνα, έχοντας κοντά τους συγγενικά και φιλικά πρόσωπα και κυρίως λευκοντυμένες νοσοκόμες να τους περιποιούνται…
Ενώ οι άνδρες φωτογράφοι κυνηγούν στιγμιότυπα από νικηφόρες μάχες και ηρωικές επιθέσεις σε χιονισμένα υψώματα στο αλβανικό μέτωπο, η Βούλα Παπαϊωάννου, έχοντας αναγκαστικά μείνει στην πρωτεύουσα, συλλαμβάνει με το φωτογραφικό της φακό στιγμές της καθημερινής ζωής του άμαχου πληθυσμού που ζει περιμένοντας τα νέα από το μέτωπο.
Οι φωτογραφίες της είναι μαρτυρίες για το πώς βίωσαν τον πόλεμο οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι σε μια πόλη που ετοιμαζόταν να δεχθεί βομβαρδισμούς αλλά και τα πρώτα θύματα του πολέμου. Έτσι, ο φωτογραφικός φακός καταγράφει με ευαισθησία και ανθρωπιά στιγμές αποχαιρετισμού από την επιστράτευση, τις προετοιμασίες της πόλης για την αντιμετώπιση των έκτακτων αναγκών, την άφιξη και τη φροντίδα των πρώτων τραυματιών από το μέτωπο…
Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη.
aromalefkadas
