Φταίμε όλοι, διότι καταργήσαμε τόν Θεό.
Στην θέση τής ’Εκκλησίας βάλαμε τις Στοές... αντικαταστήσαμε το Γάμο με συμβολαιογραφική πράξη, την Μάνα με την τηλεόραση, τα παιδιά με τα σκυλιά…
Τον πνευματικό με τα μέντιουμ, και τον ψυχολόγο...
Την Λειτουργία με κολυμβητήρια,
την προσευχή με γιόγκα,
την νηστεία με δίαιτες,
και τον Χριστό με τον χρυσό... Έτσι άδειασε η ψυχή μας.
Η κρίση η μεγάλη, δεν είναι πού δεν ευημερούμε, είναι πού δεν μετανοούμε...
Δεν είναι η οφειλή των δανείων, είναι η οφειλή των δακρύων…
Πάμε πίσω ολοταχώς, εκεί πού μυρίζει λιβάνι, πρόσφορο.
Δεν υπάρχει άβυσσος, γιατί υπάρχει Παναγία… Σήκω έχεις μάνα.
Πίστεψέ με έχει χιλιάδες φορές ξαναγίνει…
