Η οικογένεια Κύρκου θα ήθελε να ευχαριστήσει θερμά τον κόσμο που μας συμπαραστάθηκε και ήταν εκεί στην κηδεία του αγαπημένου γιου, συζύγου, αδερφού, πατέρα , Παναγιώτη.
Όσοι είχαν την τύχη και ευτυχία να τον συναντήσουν κάποτε, γνώρισαν από μόνοι τους το μεγαλείο της ψυχής του. Πορεύτηκε στην ζωή με γνώμονα την τιμιότητα, την δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη. Ήταν ένας άνθρωπος από αυτούς που σπάνια συναντάς σήμερα, γεμάτος ενέργεια, αγάπη, πάθος και γενναιότητα. Ακόμα και την αρρώστια την αντιμετώπισε με γενναιότητα που πολλοί θα ζήλευαν. Ίσως στο τέλος να λύγισε, θυμάμαι τα λόγια του που νοσταλγούσε τον παλιό του εαυτό, τις παλιές του συνήθειες. Θυμάμαι στο τέλος, ακόμα και τότε που με δυσκολία κατάφερνε να σηκωθεί, ακόμα και τότε που το κορμί του τον είχε προδώσει, ακόμα και τότε ήταν βράχος, δίπλα σε όλους, πρόθυμος να τους βοηθήσει όλους με όποιον τρόπο μπορούσε.
Άντεξε τρία χρόνια, η αγάπη τον κράτησε, αυτή που είχε για τα παιδιά του, άντεξε ώσπου να βρούμε τον δρόμο μας, έτσι μας έλεγε. Τρία χρόνια στάθηκε δυνατός, έπαιρνε δύναμη από την αγάπη της οικογένειας του. Η μάνα μας και σύζυγος του δίπλα του πάντα, τα τελευταία τρία χρόνια δεν τον εγκατέλειψε ούτε για πέντε λεπτά. Μόνο αυτή ήθελε, την σύζυγο και μάνα των παιδιών του, έφευγε για λίγο και την έψαχνε, πήγαιναν οι νοσοκόμες να τον βοηθήσουν και τις έδιωχνε, μόνο την γυναίκα του ήθελε.
Ο πατέρας μας ήταν σπάνιος άνθρωπος, τον θυμάμαι πάντα να χαμογελά, ποτέ δεν χάλασε σε κανέναν χατήρι. Όποιος χρειάστηκε την βοήθεια του ήταν πάντα εκεί, σε όλους, συγγενείς, φίλους, γνωστούς και αγνώστους. Δεν υπήρξε άνθρωπος που του ζήτησε βοήθεια και δεν την έδωσε, είτε φανερά είτε κρυφά. Τώρα που χάθηκε μαθαίνουμε ότι είχε βοηθήσει πολλούς, ότι τους στάθηκε όταν όλοι οι άλλοι τους γύρισαν την πλάτη.
Ο Παναγιώτης ως γιος ήταν το παιδί που όλοι θα ήθελαν, ποτέ δεν έφερε αντίρρηση στους γονείς του. Ο Παναγιώτης ως αδερφός ήταν πάντα στήριγμα για όλους, ήταν ο αδερφός που αγαπούσε με όλη του την καρδιά τα αδέρφια του και τους βοήθησε να προχωρήσουν. Ο Παναγιώτης ως οικογενειάρχης, σύζυγος και πατέρας, ήταν αυτός που θα έπαιρνε τις δύσκολες αποφάσεις, αυτός που μας προστάτευε από όλους και όλα, που μας στήριξε σε κάθε μας απόφαση και μας δίδαξε πως η ζωή είναι μικρή και πρέπει να την ζήσουμε με πάθος. Δίπλα του πάντα νιώθαμε αισιοδοξία και ασφάλεια, πάντα εύρισκε λύσεις για ο,τιδήποτε μας απασχολούσε.
Ο πατέρας μας, μας άφησε ανεκτίμητη κληρονομιά, όχι χρήματα και μετοχές, αλλά το όνομα του, τα διδάγματά του. Πέρασε ατελείωτες ώρες συζητώντας μαζί μας για την ζωή και το μέλλον. Ο πατέρας μας, μας γέμισε αγάπη, μνήμες, συμβουλές. Μπορεί το κορμί του να το αποχωριστήκαμε αλλά η ψυχή του θα είναι πάντα δίπλα μας, θα ζει μέσα μας, στις μνήμες και στα όνειρα μας. Πλέον έχουν έναν φύλακα άγγελο να μας προσέχει, τον καλύτερο φύλακα άγγελο.
Καλό Παράδεισο πατέρα.
