Σαλάτα «Μακεντόνιγια» με άρωμα από τα μέρη μας!

Όπως πληροφορηθήκαμε από blog και ιστοσελίδα της περιοχής,  «με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το SECOND INTERNATIONAL GASTRONOMY CONTEST στις 24-28 Οκτωβρίου στη πόλη Στρούμιτσα  Σκοπίων. Την χώρα μας εκπροσώπησαν η Ένωση Γαστρονομιας Ελλάδος με εννιά μέλη αποστολή και τον πρόεδρο Σπύρο Δόση. Οι διακρίσεις τις Ελληνικής αποστολής ήταν παρά πολλές σε παγκόσμιο επίπεδο μεταξύ αυτών μέλη από Αιτωλοακαρνανία.
 Πήραν μέρος στην κατηγορία Black Box με Chef τον Γιώργο Τσιλίκη και βοηθοί τον Δημήτρη Δερέκα και Αμαλία Λέτσου όπου κατέβαλαν την τρίτη θέση ανάμεσα σε οχτώ ομάδες. Η Αμαλία Λετσου κατέβαλε την τρίτη θέση στη κατηγορία Εθνική πίτσα. Ακόμη έλαβαν χρυσό μετάλλιο στη κατηγορία παρουσίαση Ελληνικού τραπεζιού ανάμεσα σε δέκα αποστολές. Σημαντική ήταν η συμβολή της Μαρίας Παπαβασιλείου, Βασιλικής Σίδερα και Δημήτρη Ράγκο όπου με την προετοιμασία βοήθησαν τους διαγωνιζόμενους να πάρουν αυτές τις διακρίσεις»

 

Αρχικά να πούμε ότι αυτή η Στρούμιτσα μοιάζει πολύ με την δική μας την Ερμίτσα, τη Δρομίτσα και την Δρομίστα έτσι δεν είναι; Άρα καταλαβαίνουμε όλοι ότι παλιά είχαμε ανακατευτεί με Σλάβους, απλώς έχουμε μπλέξει πότε ήρθαν εδώ, πότε πήγαν σε κείνα τα μέρη που είναι τώρα, αν ήταν Σέρβοι ή Βούλγαροι τότε κλπ, κλπ.

Σίγουρα δεν ήταν «Μακεδόνες» τότε, αφού όπως λένε οι κορυφαίοι ιστορικοί της Βουλγαρίας ο όρος δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ από τους ανθρώπους που εμείς σήμερα αποκαλούμε Σκοπιανούς, από τον 6^ο αιώνα μέχρι λίγο πριν λίγο μετά τα 1900. Πολύ απλά μιλούσαν και μιλούν ένα βουλγάρικο ιδίωμα, λεγόταν Βαρντάρσκα Μπανόβινα η περιοχή τους κι όλο αυτό το φαντασιακό με την Μακεδονία και τον Αλέξανδρο τους το μετέδωσαν τα φιλαράκια μας οι Σέρβοι για να μπορέσουν κάποτε να κατέβουν στο Αιγαίο και το αγαπημένο τους Άγιο Όρος.

Μετά όλο αυτό το πήραν οι παρτιζάνοι υπό τον Κροάτη- αλλά αγαπημένο των Σέρβων- Τίτο, ανακατεύτηκαν και κάτι πόλεμοι στην περιοχή εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ‘40(μην μπούμε σε λεπτομέρειες τώρα και φάμε τα μουστάκια μας) και,,, μπλέξαμε. Αυτά τα ολίγα  ιστορικά για όσους δεν έχουν ασχοληθεί και πολύ. Σήμερα αν μιλήσεις με μη Αλβανό από εκείνα τα μέρη θα σου πει ότι είναι «Μακεντόν Ορτοντόξ»! Και δεν μπορείς να κάνεις και πολλά…

Τώρα, δεν γνωρίζουμε πως είναι η… εθνική πίτσα, υποθέτουμε δεν είναι μια πίτσα που είναι με τον Εθνικό, ένα ιστορικό αλλά βασανισμένο σωματείο. Μάλλον είναι μια πίτσα που έχει εθνικά χαρακτηριστικά. Την φτιάξαμε εκεί τη δικιά μας, βραβεύτηκε κιόλας, όπως το ελληνικό τραπέζι που στρώσαμε και μπράβο μας.

Αλλά η εθνική μας πίτσα είναι κάτι σαν τη σημαία που βλέπουμε στη φωτογραφία να κρατάνε τα μέλη της αποστολής, και τα δικά μας παιδιά, μπροστά από ένα μεγαλοπρεπέστατο Македонија, το οποίο δεν θέλω να στενοχωρήσω κανέναν αλλά δεν εννοεί τη Βέροια ή την Κατερίνη…

Τώρα, αν τα παιδιά μας έπρεπε να αποχωρήσουν ή όχι, αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Απλά να μην νομίζουν ότι οι ελληνικές σημαίες κρύβουν τα κυριλλικά γράμματα και τα «Μακεντόνιγια» που είναι παντού στον τοίχο…

Y.Γ.: Ο πλήρης τίτλος του διαγωνισμού είναι: SECOND INTERNATIONAL GASTRONOMY CONTEST – GASTROMAK MACEDONIA 2017, τον οποίο όσοι ανέλαβαν να δημοσιοποιήσουν τις ελληνικές διακρίσεις, θέλησαν να αποκρύψουν… 

 γιατί ;;;

 agriniopress