Την τέταρτη Παρασκευή της Μεγάλης Σαρακοστής ψάλλεται η Δ΄ στάση των Χαιρετισμών. Ακούγονται οι επόμενοι 6 και τελευταίοι Οίκοι. Σε όλους υμνείται η Μητέρα του Θεού και οι παρομοιώσεις που εξαίρουν την αγιότητά της και τη δύναμη της μεσιτείας της προς τον Υιό της, γίνονται περισσότερες. Καταλήγοντας, ζητάμε να είναι πάντα κοντά σ΄ αυτούς που ζητούν την προστασία της.
Θεοτόκε, είσαι το κάστρο όλων των αγνών ανθρώπων, κι όλων αυτών που τρέχουν σε σένα, για να βρουν βοήθεια. Επειδή εσένα ευλόγησε ο Ποιητής του ουρανού και της γης, όταν κατοίκησε μέσα σου και με τον τρόπο αυτόν δίδαξε όλους ότι: Εσύ είσαι η φωτεινή Παρθένος και η μεγάλη πόρτα που οδηγεί στη σωτηρία μας. Είσαι η πρώτη από την κτίση που ξαναγεννήθηκε και μας προσφέρεις θεία αγαθά. Εσύ αναγέννησες όλους αυτούς που δεν γνώρισαν πατέρα και ξανάδωσες το μυαλό σ΄ εκείνους που το έχασαν. Σε δοξάζουμε, επειδή κατάργησες αυτόν που φθείρει τον νου μας και τις σκέψεις μας, καθώς γέννησες τον σποριά της αγνότητας. Μέσα σε σένα ο Κύριος νυμφεύτηκε τον άνθρωπο κι εσύ φέρνεις κοντά τους πιστούς με τον Κύριο. Η ζωή σου οδηγεί τις παρθένους και στολίζει σαν νύφες τις άγιες ψυχές.
Κανείς ύμνος δεν μπορεί να συγκριθεί με το πλήθος της μεγάλης σου ευσπλαχνίας. Ακόμα κι οι ύμνοι μας προς εσένα γίνουν τόσοι πολλοί, όσοι κι οι κόκκοι της άμμου της θάλασσας, άγιε Βασιλιά, δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στις άπειρες δωρεές Σου. Γι΄ αυτό ψάλλουμε:
Παναγία μας, σε βλέπουμε σαν λαμπάδα που σκορπίζεις φως σ΄ αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι. Μια λαμπάδα με άυλο φως, που οδηγεί τους ανθρώπους στη θεϊκή γνώση, φωτίζοντας όπως ο ήλιος τον νου μας. Γι΄ αυτό σε τιμούμε: Είσαι ακτίνα του νοητού ήλιου κι ολοφώτεινη βολίδα του φωτός που δεν δύει. Σαν αστραπή λαμπρύνεις τις ψυχές και σαν βροντή χτυπάς τους εχθρούς. Από σένα ανατέλλει το πιο λαμπρό φως κι ο πιο μεγάλος ποταμός αναβλύζει από τα σπλάχνα σου. Εσύ είσαι αυτή που εξαφανίζεις τη βρομιά της κακίας, καθώς είσαι η προτύπωση της κολυμβήθρας, όπου αρχίζει ο κάθε χριστιανός τη ζωή του κοντά στον Θεό. Μέσα σε σένα ξεπλένεται η συνείδηση κι είσαι το ποτήρι που κερνάς ανέκφραστη χαρά, καθώς έχεις την ευωδιά του Χριστού κι εμείς κοντά σου βρίσκουμε την ευλογία της Θείας Κοινωνίας.
Ο Κύριος, που σβήνει τα χρέη όλων των ανθρώπων, θέλησε να διαγράψει κάθε οφειλή μας. Ήρθε ο ίδιος κοντά σ΄ αυτούς που είχαν στερηθεί τη χάρη Του κι έσκισε το χαρτί που έγραφε την οφειλή, το χρέος των ανθρώπων. Κι έτσι τώρα ακούει απ΄ όλους:
Ψάλλοντας για τον Γιο σου, εσένα υμνούμε, Θεοτόκε, ως έμψυχο ναό του Κυρίου. Γιατί με το που μέσα σου κατοίκησε ο παντοδύναμος Θεός, σε αγίασε, σε δόξασε και μας δίδαξε να σε υμνούμε: Εσύ που είσαι ανώτερη από τα Άγια των Αγίων, σαν σκηνή δέχτηκες τον Θεό και Λόγο. Είσαι η νέα κιβωτός, στολισμένη με χρυσάφι του Πνεύματος και ανεξάντλητος θησαυρός της ζωής. Οι ευσεβείς βασιλιάδες σε φορούν σαν πολύτιμο στέμμα και για σένα καυχώνται οι ευλαβείς ιερείς. Είσαι ο ασάλευτος πύργος της Εκκλησίας και το απόρθητο τείχος της ευσεβούς πολιτείας. Με τις μεσιτείες σου είμαστε νικητές στους πνευματικούς μας αγώνες, επειδή με τη χάρη σου κατατροπώνονται οι εχθροί. Χάρη σε σένα γιατρεύονται οι αρρώστιες μου και μαζί σου βρίσκει σωτηρία η ψυχή μου.
Πανύμνητη Μάνα του Θεού, εσύ που γέννησες τον Λόγο, τον πιο Άγιο απ΄ όλους τους Αγίους, δέξου για προσφορά αυτούς τους ύμνους· σώσε μας από κάθε συμφορά και λύτρωσέ μας από την κόλαση, εμάς που μ΄ ένα στόμα κράζουμε:
Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων· ὁ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, κατεσκεύασέ σε Ποιητὴς Ἄχραντε, οἰκήσας ἐν τῇ μήτρᾳ σου, καὶ πάντας σοι προσφωνεῖν διδάξας·
Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας· χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτηρίας.
Χαῖρε, ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως· χαῖρε, χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος.
Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς· χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν.
Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα· χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.
Χαῖρε, παστὰς ἀσπόρου νυμφεύσεως· χαῖρε, πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.
Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων· χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε Ἁγίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου· ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ᾠδάς, ἂν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε, οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν, τοῖς σοὶ βοῶσιν· Ἀλληλούϊα.
Φωτοδόχον λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον· τὸ γὰρ ἄϋλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγῇ τὸν νοῦν φωτίζουσα, κραυγῇ δὲ τιμωμένη ταῦτα·
Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ Ἡλίου· χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους.
Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα· χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα.
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν· χαῖρε, ὅτι τὸν πολύῤῥητον ἀναβλύζεις ποταμόν.
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον· χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ῥύπον.
Χαῖρε, λουτὴρ ἐκπλύνων συνείδησιν· χαῖρε, κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας· χαῖρε, ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Χάριν δοῦναι θελήσας, ὀφλημάτων ἀρχαίων, ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε δι᾿ ἑαυτοῦ, πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς αὐτοῦ χάριτος· καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον, ἀκούει παρὰ πάντων οὕτως· Ἀλληλούϊα.
Ψάλλοντές σου τὸν τόκον, ἀνυμνοῦμέν σε πάντες, ὡς ἔμψυχον ναὸν Θεοτόκε· ἐν τῇ σῇ γὰρ οἰκήσας γαστρί, ὁ συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος, ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοι πάντας·
Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου· χαῖρε, Ἁγία Ἁγίων μείζων.
Χαῖρε, Κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι· χαῖρε, θησαυρὲ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.
Χαῖρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν· χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος· χαῖρε, τῆς βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία· χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων Ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον (ἐκ γ´)· δεξαμένη τὴν νῦν προσφοράν, ἀπὸ πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας· καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τοὺς σοὶ βοῶντας· Ἀλληλούϊα.
