H 25χρονη πρωταθλήτρια έκανε ένα διάλειμμα από τις προπονήσεις για να μας δείξει για πρώτη (και μάλλον τελευταία) φορά την άλλη πλευρά του εαυτού της.
Τα μεγάλα λόγια δεν μας αρέσουν. Ούτε οι βαρύγδουποι τίτλοι. Στην περίπτωση, όμως, της Ελληνίδας πρωταθλήτριας με τις Αιθιοπικές ρίζες (ο μπαμπάς της είναι από την ορεινή Ναυπακτία και η μητέρα της από την Αιθιοπία), ο συγκεκριμένος τίτλος είναι πραγματικά Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ που έχει λογική να μπει.
Γιατί ναι, χωρίς ίχνος υπερβολής, αν αυτή η 175 εκατοστών εγγονή ενός Αιθίοπα στρατηγού είχε μεγαλώσει στην Αμερική, τότε σίγουρα θα είχε κάθε καλοκαίρι θέση στην Swimsuit Edition του Sports Illustrated ή στο Body Issue του ESPN. Μια θέση, δηλαδή, ανάμεσα στις υπόλοιπες αναγνωρισμένες πρωταθλήτριες που τυχαίνει να είναι επίσης σούπερ φωτογενείς.
Φωτογραφίες: Παντελής Ζερβός
'Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στον Καναδά, όπου η μητέρα μου δούλευε σε ένα εστιατόριο. Με έκανε πολύ μικρή, στα 17 της. Είχε φύγει από το σπίτι της στα 13, όπως και τα επτά από τα οκτώ συνολικά αδέλφια της, που διασκορπίστηκαν ανά τον κόσμο - από την Ιερουσαλήμ έως τις ΗΠΑ. Από το δικό της σόι πήρα τον σωματότυπό μου. Μέχρι τα 15 μου, πάντως, ήμουν πολύ κοντή, μετά πήρα ύψος”.
Η Αθηνά έχει συγκλονιστική φωτογένεια κι ένα αψεγάδιαστο κορμί αρχαίας Ελληνίδας θεάς που σε κάνει να θέλεις να ξεκινήσεις τον στίβο εδώ και τώρα. Ωστόσο, η ταλαντούχα ανιψιά της Μεσερέτ Ντεφάρ (δυο φορές χρυσή Ολυμπιονίκης στα 5χλμ) και μέλος της Stoiximan Running Team, δεν σκέφτηκε ποτέ να εκμεταλλευτεί την εμφάνισή της. Ο αθλητισμός ήταν πάντα η πρώτη και μόνη της επιλογή.
“Η θεία μου, στο σπίτι της οποίας στην Αντίς Αμπέμπα πάω για προετοιμασία (σ.σ. έχει βαφτίσει αι το παιδί της), με είδε πρώτη φορά να τρέχω όταν ήμουν 11 ετών. Εκείνη ήταν που με ενθάρρυνε να ασχοληθώ με το στίβο. Της άρεσε το στυλ μου. Για την ακρίβεια εκείνη είπε στην μητέρα μου, που την ρώτησε αν έχει νόημα να ασχοληθώ σοβαρά με το άθλημα, ότι έχω αυτό που χρειάζεται”.
Η Αθηνά έδειξε από πολύ νωρίς ότι όντως έχει αυτό που χρειάζεται. Αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας Νέων στα 3000 μέτρα στιπλ το 2013, πετυχαίνοντας ένα πανελλήνιο ρεκόρ που δεν έχει καταρριφθεί μέχρι σήμερα. Έκτοτε, δύο σοβαροί τραυματισμοί την υποχρέωσαν να δείξει και τη θέληση, το πείσμα και την επιμονή της. Χάρη σ' αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα της και – φυσικά – με πολλή δουλειά επανέρχεται τώρα με δύναμη στους στίβους για να ξαναβρεθεί σε υψηλό επίπεδο.
Εν τω μεταξύ, αν ρίξεις μια ματιά στο account της στο Instagram, δεν γίνεται να μη διαπιστώσεις την ομοιότητά της με σουπερμόντελ τύπου Αλεσάντρα Αμπρόσιο, ειδικά όταν αποφασίσει να ποστάρει κάτι που δεν έχει σχέση με τον στίβο, π.χ. μια λήψη από τις διακοπές της.
''Προσωπικά, ποτέ δεν αντιμετώπισα ρατσισμό μεγαλώνοντας στην Ελλάδα. Αλλά τον έχει υποστεί η μητέρα μου. Είτε πρόκειται για κάποια βλέμματα στο λεωφορείο είτε πρόσφατα, σε μια τράπεζα, που -επειδή ζήτησε να την βοηθήσουν γιατί δεν ξέρει να γράφει στα ελληνικά- της είπε η ταμίας ' Αν δεν ξέρεις να γράφεις να πας στην χώρα σου'. Δεν θυμάμαι να έχω θυμώσει ποτέ ξανά τόσο στη ζωή μου''.
Οι πρώτοι που διαπίστωσαν δια ζώσης τη φωτογένειά της ήταν ο 'μπαρουτοκαπνισμένος' φωτογράφος Παντελής Ζερβός και όλο το τιμ της φωτογράφησής μας, που την είδαν να στέκεται πειθήνια (σ.σ. παρότι ήταν η πρώτη της φωτογράφηση, την αντιμετώπισε με άνεση επαγγελματία μοντέλου) μπροστά στο φακό, εντός της 'αχανούς' αίθουσας του Workout Hall στον Άλιμο.
"Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα τα βλέμματα των αντρών πάνω μου ήταν στην Β' Λυκείου. Τότε που είχα αρχίσα να ψηλώνω και είχα σταματήσει να είμαι τόσο αδύνατη. Συνήθως μου λένε καλά λόγια για το σώμα μου και το ύψος μου και με περνάνε για Βραζιλιάνα”.
Εγώ, πάντως, όταν κάναμε την συνέντευξη, σε μια μπυραρία δίπλα στο σπίτι της, στου Ζωγράφου όπου μεγάλωσε, αυτήν τη φωτογένεια δεν την πήρα χαμπάρι. Βλέπεις, η Αθηνά, όπως και όλες οι συγκλονιστικά ωραίες γυναίκες, εκείνες που κάνουν όντως καριέρα στις πασαρέλες του πλανήτη και όχι απλά το παίζουν 'ωραίες της γειτονιάς' στο instagram, δεν διαφημίζει την ομορφιά της ούτε με τη συμπεριφορά της, ούτε με το ντύσιμό της.
“Νιώθω ωραία με τον εαυτό μου, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές άλλες αθλήτριες που είναι και ταλαντούχες και φωτογενείς. Όπως π.χ. οι συναθλήτριές μου στη Stoiximan Running Team, Αναστασία Μαρινάκου, Κατερίνα Δαλάκα, Ράνια Ρεμπούλη και Ζωή Ανδρικοπούλου”.
Όχι, λοιπόν. Εκείνο που εκπέμπει από κοντά είναι μια εξουθενωτική (με την καλή έννοια) συστολή και μια εξωφρενική στοχοπροσήλωση.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω καθημερινά προπονήσεις πρωί και απόγευμα. Υπάρχουν μέρες που τρέχω 25-30 χλμ
"Όταν τελειώνω, πίστεψέ με, το μόνο που με νοιάζει είναι να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου και, πριν πέσω τέζα, να χαζέψω λίγο στην τηλεόραση και στο κινητό”.
Γιατί η Αθηνά ζει και αναπνέει για τον αθλητισμό. Τίποτα, μα τίποτα άλλο (πέρα, φυσικά, από την οικογένειά της, που επίσης υπεραγαπά) δεν έχει σημασία για εκείνη.
“Δεν έχω κάνει ποτέ καμία άλλη δουλειά πέρα από το τρέξιμο, παρότι μέχρι τώρα δεν μπορώ να ζήσω από αυτήν. Δεν με νοιάζει, όμως. Τρέχω γιατί με κάνει χαρούμενη. Τρέχω γιατί με ηρεμεί ψυχικά. Τρέχω γιατί θέλω να πιάσω το όριο για την επόμενη Ολυμπιάδα. Τρέχω γιατί, αν τα εμπόδια που βρίσκω με σταματήσουν, θα μου μείνει απωθημένο το ότι δεν πήγα τόσο ψηλά όσο θα μπορούσα. Τρέχω γιατί θέλω να δικαιώσω τις θυσίες που έχουν κάνει οι γονείς μου για μένα”.
Οι θυσίες είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πρωταθλητισμού. Και η οικογένεια της Αθηνάς έχει κάνει όντως πολλές.
“Το πιο δύσκολο στο να έχει κάποιος σχέση μαζί μου είναι ότι ότι όταν θέλω να γίνει κάτι, το θέλω τώρα. Κάτι για το οποίο νομίζω ότι φταίει η μητέρα μου που μου τα έδινε, ως μοναχοκόρη, όλα έτοιμα. Δεν εννοώ δώρα. Εννοώ πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα. Όπως όταν πήγαμε στον γιατρό της Μπάγερν στο Μόναχο που μου σύστησε η θεία μου, τα χρήματα που έπρεπε να δώσουμε ήταν πολλά και εκείνη φρόντισε να με καθησυχάσει ότι θα βρεθεί η λύση για να μην φορτωθώ και άλλο άγχος”.
Η αναγνωρισιμότητα είναι επίσης μέσα στη ζωή των αθλητών, ειδικά όταν έχουν συνέπεια στις επιδόσεις τους και καλά αποτελέσματα στους αγώνες τους. Η Αθηνά δεν την επιδιώκει ιδιαίτερα. Ως αθλήτρια είναι πολύ φιλόδοξη, αλλά η ματαιοδοξία της περιορίζεται σε μια γλυκύτατη - και εντελώς προσωπική - εμμονή που έχει με τα ψηλοτάκουνα.
''Παρότι ποτέ δεν φοράω τακούνια όταν βγαίνω έξω, μου αρέσει να αγοράζω ψηλοτάκουνα. Με τη μαμά μου να μου κάνει πλάκα λέγοντας 'Τι τα παίρνεις, αφού δεν τα φοράς;'. Είναι κάτι που μου αρέσει, δεν ξέρω γιατί. Σκέψου ότι έχω και 14ποντα, τα οποία τα φοράω μόνο όταν είμαι μόνη, ούτε καν για το αγόρι μου. Ίσως γιατί αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να τα υποστηρίξω, ότι δεν είμαι ο εαυτός μου με αυτά''.
Το ξέρω ότι πλάτιασα, με συγχωρείς. Αλλά ήθελα να είμαι ξεκάθαρος. Ήθελα να καταλάβεις ότι οι φωτογραφίες της, η σουπερμόντελ αύρα της, είναι μια οφθαλμαπάτη. Η πραγματική της ιστορία, αυτή της τρεις φορές πρωταθλήτριας Ελλάδας (2010, 2011, 2012) που το 'έχει' εξίσου με το στιπλ, το τριάρι, το πεντάρι και το χιλιοπεντακοσάρι, είναι άλλη. Και κρύβει πολύ ιδρώτα, πολύ πόνο και πολύ, μα πολύ, κλάμα.
“Η πρώτη φορά που τραυματίστηκα σοβαρά ήταν στα 17 1/2 μου μια μέρα πριν από έναν αγώνα που είχαμε στην Τυνησία, στα πλαίσια μιας χαλαρής προπόνησης στο ΟΑΚΑ. Έκανα ένα πέρασμα από τη λίμνη και στην προσγείωση άκουσα το γόνατό μου να κάνει κρακ. Επειδή ήμουν πιτσιρίκα δεν είχα καταλάβει τι με περιμένει μετά την εγχείριση στους χιαστούς και μέχρι να επιστρέψω. Τη δεύτερη φορά, τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα. Ήμουν 19 ετών με πανελλήνιο ρεκόρ στο στιπλ, έτρεχα στα 3χλμ στίβο με εμπόδια στο πανευρωπαϊκό under 23 στη Φινλανδία, βρισκόμουν μια ανάσα από την τρίτη θέση και, 600 μέτρα πριν από το τέλος, ένιωσα τον πόνο στο πόδι. Δεν ήθελα να το πιστέψω. Έκανα μάταια δύο - τρεις απόπειρες να συνεχίσω, παρόλο που ο προπονητής μου που ήταν στις κερκίδες μου έκανε νοήματα να σταματήσω”.
Έπεσα κάτω και άρχισα να κλαίω σαν τρελή. Χωρίς να με νοιάζει αν υπάρχουν γύρω κάμερες. Δεν ήξερα που βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή
"Τελικά ήρθαν οι γιατροί και με έβγαλαν έξω με καροτσάκι. Ήμουν χάλια για πολύ καιρό μετά απ' αυτό, έπαθα κανονικά κατάθλιψη. Δεν το έβαλα κάτω, όμως, συνήλθα. Χρειάστηκε να κάνω δυο χειρουργεία και να περάσουν πέντε χρόνια, αλλά πλέον είμαι έτοιμη”.
Τι μένει για το τέλος; Να πούμε στον μπαμπά της να κάνει επιτέλους χώρο στη βιτρίνα που έχει στο σαλόνι για τα – πολλά - μετάλλια της Αθηνάς που προβλέπουμε ότι θα κατακτήρσει τα επόμενα χρόνια.
Και, φυσικά, να μην χάσουμε την ευκαιρία να τρέξουμε στο πλευρό της στον 13ο Διεθνή Μαραθώνιο 'Μέγας Αλέξανδρος' (01/04), ή σε κάποια από τα επόμενα δρομικά events του Stoiximan ή απλώς πηγαίνοντας στις προπονήσεις που διοργανώνει η Stoiximan Running Team στο OAKA.
Γιατί όταν η Αθηνά τρέχει, νιώθει ελεύθερη και ευτυχισμένη. Και αυτό το πλατύ και αυθόρμητο χαμόγελό της (ειδικά όταν κόβει το νήμα του τερματισμού) είναι το πιο γοητευτικό πράγμα πάνω της.
Info
Η φωτογράφηση της Αθηνάς πραγματοποιήθηκε στο γυμναστήριο Workout Hall(Ρόδων 6, Άλιμος, τηλ: 210 9902038). Make-Up & Hair Style: Θάνος Μόλος,Backstage Video: Άθα Σκοταρά
Tα ρούχα που φόρεσε είναι από τις εταιρείες Never (Μπεζ τοπ και βρακάκι), Tezenis Calzedonia (λευκό ζιβάγκο, καλσόν), Oysho (oλόσωμη μαύρη φόρμα, ολόσωμο μαύρο μαγιό, μπορντό τοπ και κολάν, κόκκινο μπουφάν, λευκό μπουστάκι), Intimissimi (μπεζ βρακάκι) Adidas (αθλητικά παπούτσια).
