 |
| Η φώτο είναι το 1952 |
Το διτάξιο γυμνάσιο στη Βόνιτσας, λειτούργησε για πρώτη φορά, το Σεπτέμβρη του 1948.
Εγώ, που είχα τελειώσει την πρώτη τάξη του εξατάξιου γυμνασίου στην Αμφιλοχία, ήμουν ένα απ τα αρχηγικά στελέχη της πρώτης και δεύτερης τάξης, εδώ.
Στην αρχή, δεν είχαμε όχι καρέκλα να καθίσουμε, αλλά ούτε και αίθουσα.
Μέχρι να τακτοποιηθούν τα πράγματα, κάναμε μάθημα στον Άγιο Παντελεήμονα, τραγουδώντας ένα τραγούδι που μας το μάθαινε ο μόνιμος καθηγητής, που μας ήρθε απ το Αγρίνιο.
Οι μισοί κάναμε ζούπου-ζούπου και οι άλλοι μισοί βούπου-βούπου ενώ οι καλλίφωνοι τραγουδούσαν <τα ευζωνάκια τα καημένα, μες το λόγγο σκορπισμένα >
Βάλανε οι πατεράδες μας το χέρι στην τσέπη και ο Λευτέρης ο καλόγερος, μας ετοίμασε τα πρώτα θρανία από κάτι παλιοσάνιδα που ξήλωσαν, απ τα κτήρια του κάστρου.
Στην αρχή είχαμε τον μόνιμο καθηγητή και αργότερα έφταναν κι άλλοι απ τη Λευκάδα, για να συμπληρώσουν τις ώρες διδασκαλίας.
Μας έκαναν το μάθημα στα γρήγορα και φεύγανε πάλι αυθημερόν για τη Λευκάδα.
Εμείς με το που γυρίσαμε στη Βόνιτσα, κάναμε ανασύνταξη της παλιοπαρέας, πετάξαμε τα βιβλία,,, και το ρίξαμε στο σορολόπ.
Πιστεύαμε πως μέχρι εδώ, έφταναν οι σπουδές μας.
Ο μόνιμος καθηγητής μας, πέρα απ το ότι ήταν καθηγητής των θρησκευτικών, ήταν και μανιώδης κυνηγός.
Τον έπαιρνε μαζί του ο συμμαθητής μας ο Χρίστος ο Καπότης -που ήταν κι αυτός καλός κυνηγός- και του μάθαινε τα κατατόπια στον Πλατανιά.
Πέρα των άλλων, του έδειξε και πως να βαράει τα πουλιά στο φτερό,,, όταν πετούσαν.
Όλη τη μέρα τριγυρνούσε με το δίκαννο πίσω στη Χώρα και ρήμαξε το βάλτο, απ τις λούφες και τα βουταλίδια.
Του κάναμε και εμείς λαχτάρες...
Είχε στίσει μια αχυροκαλύβα στο βάλτο, που είναι πίσω στο κάστρο και κρυβόταν εκεί μέσα της, παραμονεύοντας τα βαλτοπούλια.
Πήγαμε μια μέρα στα μουλωχτά και καθώς ήταν μέσα, του βάλαμε φωτιά.
Μια άλλη μέρα, βάλαμε φωτιά στην τρύπα που είναι στην καμάρα του κάστρου -πίσω στη χώρα- και όταν τον είδαμε να έρχεται από μακρυά, ρίξαμε στη θράκα της δυο τρία καψούλια που είχαμε παρακαταθήκη απ την ανατίναξη του κάστρου κι έγινε ο χαμός.
Είδε τις εκρήξεις και τους καπνούς μπροστά του και τόβαλε στα πόδια, νομίζοντας πως κάποιος από μας, θα τον τουφέκαγε.
Έτσι κούτσουρα μπήκαμε στη δευτέρα γυμνασίου και τούβλα τη βγάλαμε.
Μετά απ όλ αυτά,,, την άλλη χρονιά που πήγαμε στη τρίτη γυμνασίου στη Λευκάδα, μας άφησαν όλους στην ίδια τάξη και ξανασκόρπισε η παλιοπαρέα μας.
Αρκετοί πήγαν, για ναυτόπαιδα στη σχολή του Σκαραμαγκά.
Τα βρήκαν όμως σκούρα στη βασική εκπαίδευση και πριν ακόμη ορκιστούν, το σκάσανε μια νύχτα απ τη σχολή και γύρισαν στη Βόνιτσα, με τα πόδια.
Εγώ αναχώρησα για την Αθήνα και για νέες περιπέτειες.
www.giorgosbelesiotis.blogspot.gr
