Από τη Νάντια Μασσαχού
Στέγες που ανεβαίνουν βαθμιδωτά σε λόφους και μια σειρά από σπιτάκια «χωμένα» μέσα σε μια ιδιαίτερα όμορφη κι ελκυστική υδάτινη αγκαλιά. Αυτή την αίσθηση δημιουργεί η πανοραμική εικόνα της Αμφιλοχίας. Για να την προσεγγίσει ο επισκέπτης, χρειάζεται να διανύσει –με βάση την Αθήνα- 314 χλμ, που αντιστοιχούν οδικώς σε περίπου 3μιση ώρες ταξιδιού. Η θέση της ήταν, είναι και θα παραμείνει κομβική, μιας και από εδώ περνούν όλοι όσοι έχουν τελικούς προορισμούς κορυφαίες ταξιδιωτικά περιοχές όπως, τα Ιωάννινα, η Άρτα, η Λευκάδα κ.α.
Αυτός άλλωστε είναι κι ο (βασικός) λόγος που η πόλη, έχει συνδυαστεί στο μυαλό των περισσοτέρων ανθρώπων με «πέρασμα». Μια στάση, που υποδέχεται και φιλοξενεί «φευγαλέους» ταξιδιώτες. Χαρακτηρισμός, βέβαια, που την αδικεί, στην ουσία του, αφού ο συγκεκριμένος τόπος έχει πολύ περισσότερα να δώσει σε όποιον αποφασίσει να του αφιερώσει το χρόνο που του αξίζει. Ή τουλάχιστον έχει τη δυναμική να μετατραπεί στον τελικό προορισμό, κι όχι τη στάση.
Μπαίνοντας κανείς στην πόλη της Αμφιλοχίας το πρώτο πράγμα που αντικρίζει, αφού διασχίσει τον πρώτο κεντρικό δρόμο, είναι το χαρακτηριστικό «στρογγυλό» που καλωσορίζει τους ταξιδιώτες στην παραλιακή λεωφόρο. Μια σειρά από καϊκια (εδώ, νωρίς το πρωί, οι ψαράδες εκθέτουν τους θησαυρούς τους, ανάμεσα στους οποίους φυσικά συμπεριλαμβάνεται η περίφημη και πεντανόστιμη γαρίδα Αμβρακικού) παραταγμένα κατά μήκος του κόλπου, συνθέτουν μια γραφική εικόνα με τις πολυκατοικίες και τα κτήρια που υπάρχουν τριγύρω να μην «χαλούν» την γλυκύτητα και το ρομαντισμό του παραθαλάσσιου σκηνικού.
Δεξία κι αριστερά του στρογγυλού απλώνεται το πιο ζωντανό κομμάτι της πόλης. Café – bars, εστιατόρια, ταβέρνες και ξενοδοχεία δίνουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη να καλύψει κάθε του ανάγκη. Η πόλη «ξυπνά» από νωρίς το πρωί, και για όσους την έχουν ζήσει, είναι γνώριμο το συναίσθημα του ότι πραγματικά δεν κοιμάται ποτέ. Βλέπετε, εδώ, κανείς μπορεί να χαλαρώσει, και να έρθει σε επαφή με πανέμορφα φυσικά τοπία, μπορεί όμως παράλληλα να απολαύσει πληθώρα επιλογών σε ό,τι αφορά τη γαστρονομία, αλλά και έντονο nightlife.
Οι δύο αυτές «άκρες» της παραλιακής οδού καταλήγουν στις δύο παραλίες της Αμφιλοχίας, την παλιά και την νέα πλαζ, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν οι ντόπιοι, όπου μπορείτε να κολυμπήσετε και να χαλαρώσετε. Είναι και οι δύο, άλλωστε, οργανωμένες.
Ενδιαφέρον όμως, έχει, να περπατήσει κανείς και στα σοκάκια που βρίσκονται στην καρδιά της πόλης, εκεί δηλαδή που από νωρίς το πρωί οι επιχειρηματίες και οι κάτοικοι της, δίνουν τον παλμό στην «αγορά», αλλά και έως αργά το βράδυ καλωσορίζουν κόσμο που έρχεται να διασκεδάσει. Τα τελευταία χρόνια, εκτός από παραδοσιακά καφενεία που πραγματικά αξίζει κανείς να επισκεφτεί, προστέθηκαν στο γραφικό σκηνικό των καλντεριμιών αξιόλογες επιχειρήσεις ψυχαγωγίας που έδωσαν και πάλι ζωή σε αυτό το κομμάτι της Αμφιλοχίας. Μια βόλτα στα δρομάκια αυτά, θα σας κάνει να ξεχάσετε πως βρίσκεστε σε μια σύγχρονη κωμόπολη, θα προκαλέσει το θαυμασμό σας μέσα από τα υπέροχα νεοκλασικά που έχουν απομείνει «ζωντανά», ενώ θα σας συστήσει μια εποχή από τα παλιά που όμως κάνει ηχηρή την παρουσία της έως και σήμερα.
Φεύγοντας κανείς προς τη νέα πλαζ, θα δει την όμορφη μαρίνα με το Φάρο, ενώ προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση μπορεί να απολαύσει έναν υπέροχο περίπατο στην πεζοδρομημένη και περιποιημένη παραλία. Τα γύρω χωριά αξίζουν την προσοχή σας και σίγουρα θα σας μυήσουν σε αυθεντικές ταξιδιωτικές εμπειρίες, μοναδικές. Οι καταρράκτες του Αγίου Βαρβάρου επίσης –σε απόσταση δέκα λεπτών οδικώς από το κέντρο της πόλης- αποτελούν μια «βουτιά» στην ασύλληπτη ομορφιά της φύσης όταν έχει κέφια (μην το χάσετε)!
Η Αμφιλοχία, δεν είναι ο τόπος καταγωγής μου. Μετά από τόσα χρόνια «κοντά της», ωστόσο είναι καταγεγραμμένη στην καρδιά μου ως τόπος μου. Ένας τόπος απείθαρχος και γοητευτικός. Κυκλοθυμικός και εσωστρεφής. Όμορφος και φιλικός. Είναι μια νεράιδα, σε μια θάλασσα από φώσφορο*. Από εκείνες που αν διασταυρωθούν τα «βλέμματά» σας μια φορά, η πυξίδα σας θα δείχνει πάντα Αμβρακικό.
*Ο Αμβρακικός παρουσιάζει ένα σπάνιο φαινόμενο που οφείλεται στην υψηλή συγκέντρωση μικροοργανισμών, το λεγόμενο πλαγκτόν. Για την ακρίβεια, κάποιους μήνες του χρόνου, όταν δύσει ο ήλιος, η θάλασσα αρχίζει να φωσφορίζει, σαν να γεμίζουν τα κύματά της αστέρια.
http://www.valtosprovince.com
