Ήρθε πριν λίγες ημέρες από την Αμερική όπου και διαμένει τα τελευταία 45 χρόνια. Θα μείνει μέχρι το Σεπτέμβριο στο αγαπημένο του χωριό ,το χωριό μας Βασιλόπουλο Ξηρομέρου.
Πήγε πίσω στη Βελά στη στάνη συγχωριανού μας, προμηθεύτηκε γνήσιο πεντακάθαρο, αγνότατο , φρέσκο κατσικίσιο γάλα. Πήγε στο χωριό, στο σπίτι που έφτιαξε τα τελευταία χρόνια με όλες τις ανέσεις ,όπως ένας γνήσιος Αμερικάνος, αλλά με ελληνικά γονίδια.
Στο υπόγειο έχει τοποθετήσει το παραδοσιακό ξύλινο σκεύος που φτιάχνανε παλιά οι τσοπάνηδες το βούτυρο, την ονομαζόμενη σε μας Βούρτσα. Την είχε αγοράσει από τα Γιάννενα, παραδοσιακότατη. Πήρε το γάλα το έριξε μέσα στη βούρτσα και με το κοπανηστήρι άρχισε να το χτυπάει , αλύπητα, έως ότου άρχισε να διαμορφώνετε το βούτυρο. Αφού ολοκλήρωσε το χτύπημα και βγήκε το βούτυρο, το υπόλοιπο υγρό γάλακτος που έμεινε είναι το ονομαζόμενο ξινόγαλο. Τα παλιά χρόνια οι τσοπάνηδες μάζευαν το βούτυρο και το έβαζαν σε γυάλινα ή ξύλινα δοχεία .Το ξινόγαλο το έπιναν για ρόφημα.
Στη περίπτωση όμως του συγχωριανού μας το βούτυρο δεν το μάζεψε το άφησε μαζί με το ξινόγαλο και τα έβαλε και τα δυο μέσα σε μπουκάλια και κατευθείαν στο ψυγείο.
Είμαι ένας από τους λίγους τυχερούς που μου χάρισε τρία μπουκάλια βούτυρο-ξυνόγαλο το οποίο δεν παίζετε!!!
Απίστευτη γεύση , ονειρική απόλαυση!!! Μονομιάς το στομάχι σου αρχίζει ένα πανηγυρικό χορό σαν να σε ευχαριστεί για το δώρο που του έκανες .
Τα έντερα σου νιώθεις πως καθαρίζουν και εσύ θες να πιείς κι ‘άλλο, κι ‘άλλο …
-Βούτυρο-Ξινόγαλο ευφραίνει καρδίαν.
Σε ευχαριστώ Σταύρο Πετρονικολέ, αφού εσύ είσαι ο «Αμερικάνος» που νοστάλγησες την παράδοση και έκανες πράξη τούτο το ωραίο ρόφημα.
Panos Cholis
