Στο σταυροδρόμι του “άσε μωρέ” και “μην ανακατεύεσαι”, χάσαμε την ανθρωπιά μας..

Κάποτε κάποιος μου είπε, «μην μπλέκεις», «δεν σε αφορά», «γιατί ανακατεύεσαι, δεν έθιξαν εσένα, δεν είναι δικό σου θέμα».

Ξέρεις κάτι;

Στο σταυροδρόμι του «άσε μωρε πού να μπλέκουμε τώρα» και στο «δεν είναι δίκη μας δουλειά, μην ανακατεύεσαι» χάσαμε ανθρωπιά, δίκιο και ουσία..

Χρειάζεται να υπερασπιστείς τον αδύναμο. Χρειάζεται να υπερασπιστείς το δίκιο. Χρειάζεται να υπερασπιστείς την στιγμή εκείνη που βλέπεις ότι κάποιος δεν μπορεί να το κάνει για τον εαυτό του!

Χρειάζεται να αντιδράσεις για το δίκιο ρε!

Αν δεν εναντιωθείς στο άδικο, αν δεν εναντιωθείς στους ψευτο-νταήδες αυτής της ζωής, αν δεν υπερασπιστείς το δίκιο, τότε πότε;

Χρειάζεται να είσαι παρόν, γιατί κάποτε, ίσως χρειαστεί να το κάνει κάποιος άλλος για εσένα σε μια στιγμή που δεν θα μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου.

Σε μια στιγμή που δεν θα έχεις την δύναμη, την φωνή και τον τρόπο!

Όμως αυτό προϋποθέτει να είσαι κρίκος στην αλυσίδα. Να νοιάζεσαι, να ξεφύγεις από τον εαυτούλη σου και την πάρτη σου.

Αν δεν υπερασπιστείς το δίκιο, δεν θα σε υπερασπιστεί το δίκιο.

Αν δεν υπερασπιστείς το δίκιο, θα μείνεις ένα ανθρωπάκι κρυμμένο πίσω από δειλές δικαιολογίες.

Γι’αυτό λοιπόν, μην μου λες «μην μπλέκεις».

Προτιμώ να μπλέκω, παρά να γίνω ανθρωπάκι..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου