Με την κήρυξη του πολέμου, οι κάτοικοι του χωριού Καμαρίνα Πρεβέζης εξοπλίστηκαν και δημιούργησαν αντάρτικο σώμα που αποτελούταν από 150 Καμαρινιώτες, 20 Λευκαδίτες εθελοντές και διοικούταν τον Κωνσταντίνο Τζώρτζη ή Καπετάν Ζαχαράκη.
Οι αντάρτες κατάφεραν σημαντικές νίκες όμως αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην Καμαρίνα πολιορκούμενοι από 2 τούρκικα τάγματα και 700 Τσάμηδες εθελοντές. Τελικά οι Τουρκαλβανοί κατέλαβαν και λεηλάτησαν το χωριό έχοντας όμως βαριές απώλειες.
Οι Καμαρινιώτες μαζί με τα γυναικόπαιδα οχυρώθηκαν στον βράχο του Ζαλόγγου για την ύστατη μάχη. Κατά την φυγάδευση των γυναικόπαιδων εγκλωβίστηκαν στον γκρεμό και η Ανθούλα Ανωγιάτη, ως νέα Σουλιώτισσα, επέλεξε να πέσει στο κενό πάρα να αιχμαλωτιστεί.
Η πράξη αυτή σάστισε τους Τούρκους που σταμάτησαν τους πυροβολισμούς και παρότρυναν τις γυναίκες να φύγουν και να μην πράξουν το ίδιο.
Διεσώθησαν 448 Καμαρινιώτες και μαζί με άλλους πρόσφυγες από τα κατεστραμμένα χωριά περισυνελέχθησαν από ελληνικό πολεμικό πλοίο και οδηγήθηκαν στην Λευκάδα.
Στην συνέχεια μεταφέρθηκαν στην θέση Μυρτάρι της Βόνιτσας όπου ίδρυσαν την Νέα Καμαρίνα που υπάρχει μέχρι σήμερα και απέχει 5,5 χλμ από την Βόνιτσα.
Εκεί οι Καμαρινιώτες αντιμετώπισαν την πείνα και διάφορες ασθένειες, με αποτέλεσμα πολλοί να γυρίσουν στο καμμένο χωριό τους ακόμα και πριν την απελευθέρωσή του.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η Νέα Καμαρίνα από τους 500 αρχικούς κατοίκους, στην απογραφή του 1907 είχε 373 ενώ το 1920 μόνο 155.
Στο τέλος οι Καμαρινιώτες με δυναμικές διαμαρτυρίες, ακόμη και με έφοδο στην Βουλή, κατόρθωσαν το 1899 να τους παραχωρηθούν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και τα απαραίτητα εφόδια για να επιβιώσουν.
Πιο συγκεκριμένα δόθηκε σε κάθε οικογένεια χώρος 500 τ.μ για κατοίκηση και έκταση 40 στρεμμάτων για καλλιέργεια ενώ προβλέφθηκε και παραχώρηση βοσκοτόπων στην κοινότητα.
Οι γαίες αυτές αρχικά άνηκαν στην μονή της Αγίας Παρασκευής Μυρταρίου.
Η Νέα Καμαρίνα έχει πληθυσμό 33 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Πηγή: Πρόσφυγες στην Ελλάδα 1821-1989, refugeesingreece.gr
Ακαρνανίας Περιήγηση
