Ένα νέο φαινόμενο, απότοκο της κρίσης που έχει πλήξει τις χώρες του Νότου, καταγράφεται από το 2008 και εντεύθεν. Νέοι, μορφωμένοι, με καλές προοπτικές (αυτό που ονομάζουμε «καλά» μυαλά) φεύγουν από την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ισπανία με προοπτική τον βορρά: τη Μ. Βρετανία και αλλού.
Ο Guardian σκύβει πάνω σε αυτό το θέμα της ενδοευρωπαϊκής μετανάστευσης και το τοποθετεί σε δύο φάσεις. Η πρώτη συνέβη επισήμως το 1995 οπότε με τη συνθήκη Σέγκεν επετράπη η ελεύθερη μετακίνηση των ευρωπαίων πολιτών εντός των τειχών της ηπείρου.
Το φαινόμενο, όμως, έγινε πιο δραματικό μετά το 2008 οπότε και οι νέοι από τις χώρες του Νότου, χτυπημένοι από την ανεργία και την έλλειψη προοπτικών αποφάσισαν να αναζητήσουν τη τύχη τους σε άλλες χώρες. Μια πρόσφατη στατιστική αποτίμηση της ανεργίας των νέων από την ιταλική στατιστική υπηρεσία δίνει με τρόπο αποκαρδιωτικό την κατάσταση ως έχει: το 53% των νέων σε Ελλάδα και Ισπανία είναι άνεργοι. Αυτοί οι αριθμοί, σημειώνει ο Guardian, είναι η εξήγηση της μετανάστευσης των νέων από τις συγκεκριμένες χώρες.
Για τις περισσότερες χώρες αυτή η αποτίμηση δεν είναι εύκολη, καθώς η μετανάστευση των νέων δεν περιλαμβάνεται στις έρευνές τους. Στην Πορτογαλία εκτιμούν πως περίπου 200.000 νέοι έφυγαν προς το βορρά. Στην Ισπανία η αντίστοιχη μετανάστευση φτάνει στις 133.000, ενώ για την Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές. Ακόμα και η ΕΕ αδυνατεί να προσεγγίσει το φαινόμενο με απόλυτους αριθμούς. Μια εξήγηση είναι πως κάποιοι νέοι φεύγουν για κάποια χρόνια και στη συνέχεια επιστρέφουν στη βάση του, κάτι που κάνει τις μελέτες να βγάζουν επισφαλή αποτέλεσματα.
Το Λονδίνο, αλλά και οι λοιπές πόλεις της Μεγάλης Βρετανίας είναι ένας προνομιακός τόπος για τους μετανάστες από τις νότιες χώρες. Η εθνική στατιστική υπηρεσία της Αγγλίας ανακοίνωσε προσφάτως πως υπήρξε μια αξιοσημείωτη αύξηση της μετανάστευσης προς τη χώρα (της τάξης των 58.000 μεταναστών) με ανθρώπους που έρχονται κυρίως από την Ιταλία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, αλλά και την Πολωνία.
iefimerida.gr
