Αυτό το λιμανάκι που ''ξεκουράζονται'' οι βάρκες των ψαράδων της περιοχής. Εδώ ετοιμάζουν τα δίχτυα και τα ξεμπλέκουν περίτεχνα!
Στο βάθος το βουνό Αμαδερός Βόνιτσας. Αξίζει να επισκεφτεί κανείς εκεί το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου που είναι χτισμένο μέσα σε σπηλιά .
Στο βάθος το νησί Κουκουμίτσα, κάποτε περνούσε κανείς απέναντι με τα πόδια αφού η στάθμη του νερού έφτανε περίπου ως τα γόνατα. Σήμερα υπάρχει γεφυράκι που ενώνει το νησί με τη στεριά.
Η Εκλησία του Αγίου Δημητρίου.
Φεύγοντας από το λιμανάκι του Αγίου Δημητρίου, περπατώντας παραλιακά θα βρεθούμε στο κάστρο της Βόνιτσας.
Πλησιάζουμε στο κεντρικό σημείο της παραλίας. Εδώ θα βρούμε ψαροταβέρνες, ψητοπωλεία, καφετέριες ξενοδοχεία και ό,τι άλλο χρειάζεται κανείς.
Ο φάρος, κατά καιρούς γεμίζει από λάτρεις του ψαρέματος, ενώ όσοι αγαπούν τις φωτογραφίες χρησιμοποιούν αυτό το βήμα για πανοραμικές εικόνες. Τα καλοκαίρια γεμίζουν τα παγκάκια με κόσμο καθώς είναι ήσυχα και ακούγεται ο ξεχωριστός ήχος της θάλασσας. Τα απογεύματα, το σημείο προσφέρεται για πανέμορφα ηλιοβασιλέματα.
Στην παραλία η μία καφετέρια δίπλα στην άλλη. Εδώ θα απολαύσει κανείς τον καφέ του και θα ξεκουράσει το βλέμμα του στο γαλάζιο της θάλασσας.
Εδώ είναι το Δημαρχείο!
ΤΟ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ
Στους πρόποδες του κάστρου υπάρχει ένας υπέροχος δρόμος χαραγμένος που επιτρέπει και προκαλεί τον επισκέπτη να τον περπατήσει οδηγώντας τον κυκλικά γύρω από το κάστρο, να ανακαλύψει τις ''κρυμμένες'' ομορφιές που βρίσκονται εκεί καλά φυλαγμένες, πίσω από την πόλη, ή αλλιώς ''πίσω στη χώρα'', όπως αποκαλούν το σημείο οι ντόπιοι!
Διάφορα στενά ανεβαίνοντας προς το κάστρο.
Φωτογραφίζοντας το λιμάνι από το Κάστρο.
Το κάστρο της Βόνιτσας είναι χτισμένο σε λόφο (65 μ.) πάνω από την πόλη και είναι ένα από τα καλύτερα σωζόμενα βυζαντινά και μεσαιωνικά κάστρα της Δυτικής Ελλάδας.
(Πληροφορία από: κ. Βαγγέλη Κουτιβή)
Φτάσαμε στο πίσω μέρος του Κάστρου.
(Στη χώρα).
Βυζαντινός Ναός. Ο Ναός που έχει φωτογραφηθεί ίσως περισσότερο από όλες τις άλλες εκκλησίες που βρίσκονται στη Βόνιτσα.
Η Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Αξίζει να βρεθεί κανείς στη Βόνιτσα μόνο για αυτό. Κάθε χρόνο λοιπόν στη γιορτή της 26 Ιουλίου, περνάει ο κόσμος απέναντι με τις βάρκες. Ειδικά για τα παιδιά η εμπειρία είναι μοναδική.
Βρισκόμαστε ακόμα πίσω από το Κάστρο. Εκεί συναντάμε το γήπεδο της τοπικής ομάδας ΠΑΣ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ. Σε ηλικία 9 ετών ζήτησα από τον προπονητή να μπω να παίξω μαζί τους. Εκείνος γέλασε και μου είπε ότι είμαι μικρός για κάτι τέτοιο. Σήμερα, υπάρχουν ακαδημίες για τα νέα παιδιά, πράγμα που με χαροποίησε ιδιαίτερα όταν το πληροφορήθηκα.
Αφήνουμε τώρα το γήπεδο πίσω μας και πάμε να περπατήσουμε συνεχίζοντας τη βόλτα μας περιμετρικά του Κάστρου. Μπαίνουμε ξανά σε κατοικημένη περιοχή, σε σπίτια πέτρινα με κλιματαριές.
ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ
Περιοχή ''Μπούχαλη''
Το κέντρο Υγείας της Βόνιτσας.
Άγιοι Απόστολοι
Αυτό το χαμηλό πέτρινο σπίτι, είναι ο φούρνος του Αγαθοκλή. Λυπήθηκα πολύ όταν πληροφορήθηκα ότι συγχωρέθηκε. Κάποιος της οικογένειας συνεχίζει να λειτουργεί το φούρνο με ξύλα, έτσι όπως τον ήξερα. Όποτε επισκέπτομαι τη Βόνιτσα, εδώ θα αγοράσω την πρωινή μου τυρόπιτα. Όχι γιατί στους άλλους φούρνους δεν έχει καλές τυρόπιτες, όχι, αλλά γιατί αυτός ο φούρνος υπάρχει μέσα στην καρδιά μου από τα παιδικά μου χρόνια. Από εδώ περνούσα για να πάω σχολείο και φυσικά σταματούσα εδώ για το καθιερωμένο φρατζολάκι.
Άγιοι Απόστολοι από την είσοδο.
Τα χελιδόνια της Βόνιτσας.
Το νηπιαγωγείο.
Λοιπόν την πρώτη μου μέρα σε αυτό δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Δεν ήθελα να μείνω εδώ χωρίς τη γιαγιά μου που επέμενε να με αφήσει με εκείνη την άγνωστη κυρία / τη νηπιαγωγό. Τι κι αν είχε κι άλλα παιδάκια, τι κι αν είχε παιχνίδια; Ήθελα να φύγω οπωσδήποτε.
Εδώ βρισκόμαστε κοντά στην πλατεία.
Βλέπουμε στη φωτογραφία τον πλάτανο δίπλα από την Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδων.
Ο Ναός του Αγίου Σπυρίδων .
Ενοικιαζόμενα ποδήλατα.(ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ 2014)
Ηλιοβασίλεμα!
ΣΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΜΙΤΣΑΣ
Αυτό είναι το νησάκι που λέγαμε στην αρχή. Εδώ κάποτε περνούσαμε με τα πόδια απέναντι. Σήμερα υπάρχει αυτό το πανέμορφο γεφυράκι που κάνει την πρόσβαση εύκολη σε αυτό.
Στη Βόνιτσα υπάρχουν χτισμένες πάρα πολλές εκκλησίες. Μία από αυτές είναι και αυτή στο νησί της Κουκουμίτσας αφιερωμένη στη χάρη του Αγίου Νεκταρίου.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ όμορφα πράγματα πάνω στο νησί. Παλαιότερα ήταν κάπως δύσκολο να περπατήσει κανείς εκεί επειδή ήταν γεμάτο χόρτα και πέτρες. Σήμερα υπάρχει δρόμος περιμετρικά του νησιού και γίνονται ακόμα και συναυλίες.
Εδώ, σε μια τυχαία συνάντηση, βρήκα έναν παιδικό φίλο, τον Λάμπρο.
Η χαρά ήταν απερίγραπτη. Θυμηθήκαμε κάποιες στιγμές από τα παιδικά μας χρόνια.
Κάπου εδώ, θα τερματίσουμε τώρα τη βόλτα μας. Ελπίζω να πήρατε μια γεύση και να σας άρεσε η διαδρομή. Δεν ξέρω αν υπήρξα καλός ξεναγός, ελπίζω όμως να βρήκατε ενδιαφέρουσα αυτή την πόλη. Ακόμη περισσότερα θα έχετε την ευκαιρία να δείτε από κοντά.
