«…Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται Υιόν και καλέσουσι το όνομα Εμμανουήλ ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός»
Για μια ακόμη φορά μας αξιώνει ο Τριαδικός Θεός μας να εορτάσουμε και να ζήσουμε την ενανθρώπησι του Υιού και Λόγου του Πατρός, να προσκυνήσουμε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ «βρέφος εσπαργανωμένον κείμενον εν φάτνη».
Η προαιώνιος βουλή του ουρανίου Πατρός εκπληρώνεται. Η προφητεία του προφήτου Ησαΐου επαληθεύεται. Ο μεγάλος βουλής άγγελος, ο άρχων της ειρήνης, «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου» (Γαλ. δ , 4) γίνεται άνθρωπος. Ο Άναρχος άρχεται, ο υπερούσιος Θεός τίκτεται από την αγία Παρθένο.
Εκεί στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας, για την οποία μίλησαν οι προφήτες αιώνες πριν, σε ένα σπήλαιο, εμφανίζεται το μυστήριο της Σαρκώσεως του Λόγου. Αυτός «ο αχώρητος παντί», ο αιώνιος Βασιλεύς «επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη», «εκένωσεν εαυτόν μορφή δούλου λαβών» (Βαρ. γ , 38, Φιλιπ. β , 7), έκανε τον πτωχό πλανήτη μας κατοικία Του.
Άφραστον θαύμα. Εξέστησαν και εθαύμασαν οι αγγελικοί κόσμοι με το Μυστήριον της ενανθρωπήσεως, με το μέγεθος της συγκαταβάσεως. Μυστήριο και Θαύμα ακατανόητο στον σαρκικό άνθρωπο της εποχής μας, στον ορθολογιστή τεχνοκράτη, στον εμπαθή και θολωμένο Χριστιανό, στον χλευαστή σκοτισμένο δούλο του εγωκεντρισμού και της απιστίας.
«Πεφανέρωται τα θαύματα τοις προσκυνούσι εν πίστει το μυστήριον».
Μόνο οι ταπεινοί, οι πιστοί, «οι καθαροί τη καρδία» μπορούν να κατανοήσουν το Μυστήριο των Χριστουγέννων, να προσκυνήσουν συνειδητά την Φάτνη και τον Σαρκωθέντα Κύριο, σήμερα, όπως έπραξαν οι Ποιμένες και οι Μάγοι. Μόνο όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν, θα ονομάσουν τον γεννηθέντα Εμμανουήλ, λέει ο ιερός Ζυγαβηνός.
Εμείς, αγαπητοί, οι σημερινοί χριστιανοί, έχουμε κατανοήση; Πιστεύουμε το τι μας πρόσφερε ο Σαρκωθείς Θεός μας με την Γέννησί Του;
Είμασταν σε άγνοια και Εκείνος μας ωδήγησε στη γνώσι και την λατρεία του αληθινού Θεού. Μας μάστιζε η πλάνη και Εκείνος μας ελευθέρωσε για να μας φέρη στην αλήθεια. Εδέσποζε ο θάνατος και Εκείνος μας μετέδωκε τη ζωή. Κυριαρχούσε το κράτος της αμαρτίας και Εκείνος το κατέλυσε για να επικρατήση το κράτος της δικαιοσύνης.
Μας έδειξε την οδό της αληθινής επιστήμης σε όλο το ανθρώπινο γένος. Φανέρωσε το Μυστήριο του Θεού, άνοιξε τις Πύλες της αιωνίου ζωής, έγινε η Θύρα δια της οποίας «ο πιστεύσας και βαπτισθείς» στο όνομά Του σωθήσεται (Μαρκ. ιστ , 16), εισέρχεται στην μακαριότητα των τέκνων του ουρανίου Πατρός.
Και το σπουδαίο είναι ότι ο γεννηθείς Σωτήρας μας δεν ήλθε σαν επισκέπτης, ο οποίος μετά από σύντομο παραμονή θα αφήση πάλι τον άνθρωπο μόνο, έρημο, αβοήθητο. Ήλθε για να μείνη πάντοτε μαζί μας, για να γίνη ο «μεθ’ ημών Θεός», για να συμπράττη και να συνεργάζεται μαζί μας για την επιτυχία του υψηλού προορισμού μας, της σωτηρίας μας και της κατά χάριν θεώσεως.
Τι κρίμα όμως! Παρ’ ότι ο Κύριος με την ενανθρώπησί Του έφερε τόσα σωτήρια στον κόσμο, ο κόσμος των ανθρώπων που ήταν προσκολλημένος στα γήινα, στα μάταια, στα μολυσμένα νοήματα και έργα του, δεν τον δέχθηκε ως Δημιουργό του και Σωτήρα του. Και όχι μόνο ο κόσμος της ειδωλολατρείας, αλλά και οι «ίδιοι Αυτόν ου παρέλαβαν» (Ιω. α , 11). Οι άνθρωποι του σπιτιού Του, τον απέρριψαν, τον μίσησαν, τον εδίωξαν.
Έτσι, για παράδειγμα, ο Ηρώδης δεν τον παραδέχθηκε, ο Καίσαρ Αύγουστος ούτε έλαβε γνώσι, ο Πιλάτος τον κατεδίκασε σε θάνατο, οι Ρωμαίοι τον περιέπεξαν, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι τον παρέδωσαν στον σταυρικό θάνατο.
Να αναφέρουμε και τους ανά τους αιώνες σκληρούς, αιμοσταγείς αυτοκράτορες και διώκτες του σαρκωθέντος Λυτρωτού μας; Μένουν γνωστοί όλοι για τη μανία τους κατά του Χριστού και για την θέλησί τους να αφανίσουν το όνομά Του από προσώπου γης.
Το τραγικό όμως για εμάς, αδελφοί, είναι ότι και σήμερα η αγνώμων αυτή νοοτροπία και τακτική συνεχίζεται, όχι μόνον σε χώρες που χωρίς ορθοδοξία δεν γνώρισαν το Χριστό, αλλά συνεχίζεται στη χώρα των ηρώων και των αγίων. Η αγνωμοσύνη συνεχίζεται στη χώρα της ζωντανής ορθοδοξίας, στη χώρα των θαυμάτων του Χριστού μας, της Παναγίας μας, των αμέτρητων Αγίων μας, στην Ελλάδα. Και ενώ από το ένα μέρος ο Λυτρωτής της Βηθλεέμ αναδεικνύει και σήμερα Αγίους μεγάλους με θαύματα και ομολογία, από το άλλο μέρος μερικοί φωνάζουν και μας πιέζουν να αρνηθούμε τον Χριστό.
Το τραγικότερο είναι ότι πολλοί αδελφοί μας χριστιανοί, επηρεάζονται από τις φωνές των συγχρόνων διωκτών του Χριστού, ψυχραίνουν την πίστι, την αγάπη, την υπακοή, την εμπιστοσύνη, την αφοσίωσι στο Χριστό˙ εκκοσμικεύονται και φεύγουν από τη σωστική ζωή της μητέρας μας Εκκλησίας.
Αλήθεια, πόσοι ορθόδοξοι Χριστιανοί σήμερα δεν εκκλησιάστηκαν η δεν ετοιμάσθηκαν να ζήσουν τα Χριστούγεννα με το Χριστό; Τι θα πουν σήμερα στον Σωτήρα Κύριο, ο οποίος γι’ αυτούς καταδέχθηκε τη Φάτνη;
Αγαπητοί, όσοι θέλουμε να ζούμε με το Χριστό Χριστούγεννα, ας κλείσουμε τα αυτιά της ψυχής και του σώματος στα κοάσματα των εχθρών του Γεννηθέντος Κυρίου. Ποιός από τους εχθρούς του Χριστού έμεινε, τιμάται, διδάσκει τους λαούς; Όλοι έπεσαν, συντρίφθηκαν, χάθηκαν με τον τίτλο των εχθρών του Θεού. Έτσι θα πέσουν, θα αφανισθούν και σήμερα όσοι πολεμούν τον Σαρκωθέντα Θεό μας.
Εμείς, ας χαρούμε σήμερα. Μιμούμαστε το παράδειγμα των Αγίων μας, την αγάπη τους στο Χριστό μας. Σήμερα Χριστούγεννα, ας δοξάσουμε τον Τριαδικό Θεό μας για το ότι μας έφερε μέσα στην ορθόδοξο Εκκλησία μας και γνωρίσαμε τον αληθινό, τον ακαινοτόμητο Χριστό, όπως τον προεφήτευσαν οι Προφήτες, όπως τον παρέδωσαν οι Άγιοι Απόστολοι και οι Ευαγγελιστές, όπως τον εκήρυξαν και τον ομολόγησαν οι Άγιοι Πατέρες.
Ας μείνουμε πιστοί, εδραίοι, αμετακίνητοι στην ορθόδοξο αλήθεια και στην αγάπη του Χριστού μας˙ άτρωτοι και άφοβοι εμπρός στις απειλές των συγχρόνων διωκτών. Ας διαφυλάξουμε τα παιδιά μας από τις αντίχριστες διδασκαλίες των πολεμίων του Χριστού και των συμπορευτών τους.
Προσκυνούντες σήμερα τον Γεννηθέντα στη Φάτνη Του, με ταπείνωσι και συναίσθησι, ας ζητήσουμε συγγνώμη. Ας μετανοήσουμε, αδελφοί. Η Ελλάδα μας πρέπει να σωθή. Θα σωθή μόνο με την ειλικρινή μετάνοιά μας και με το να φέρουμε στην καρδιά μας τον Εμμανουήλ.
