Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση-ομιλία που θα πραγματοποιήσει το Γυμνάσιο και το Γενικό Λύκειο Παλαίρου σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, την Τετάρτη, 4 Μαρτίου 2020, ώρα 12.00, στον χώρο εκδηλώσεων του σχολείου. Καλεσμένη η κ. Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού, Διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και ποιήτρια, θα μιλήσει με θέμα: «Μια βόλτα στις γειτονιές των λέξεων: είναι μήπως -κι- αυτό η ζωή μας;»
Η παρουσία σας θα είναι τιμητική αλλά και εποικοδομητική από παιδαγωγική άποψη.
Η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού γεννήθηκε στη Λευκάδα. Σπούδασε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου, το 1993, έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα με βαθμό άριστα. Υπηρέτησε ως φιλόλογος και από το 2003 ως Σχ. Σύμβουλος Φιλολόγων στο νομό Λευκάδας.
Έχει εκδώσει τα βιβλία: Θέματα σύγχρονου προβληματισμού (εκδ. Καστανιώτη, 1988), Το έγκλημα και οι κοινωνικοί του προσδιορισμοί (εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1998), Στο άρρητο υφάδι της ζωής τους: Άγγελος Σικελιανός-Άννα Άγγελου Σικελιανού (εκδ. Γρηγόρη, 2002), Λευκάδιος Χερν, Η λαογραφία της στοργής-Σμιλεύοντας το αρχέτυπο της μάνας (εκδόσεις Fagotto Books 2010), Δημήτριος Γολέμης-Η περιπέτεια του θαυμαστού (Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λευκαδίων 2004), Πενήντα χρόνια Γιορτές Λόγου και Τέχνης στη Λευκάδα, (Πνευματικό Κέντρο Δήμου Λευκαδίων,2005), Κοπιάστε, όπως μας ηύρατε (επιμέλεια), Λαϊκός Σουρεαλισμός-Κώστας ντε Βαλαμόντε, Ο αντιήρωας μιας παρα-λογικής αφήγησης (εκδ. Fagotto, 2007), Mάρκος Αυγέρης: Το δεξίωμα του μοντερνισμού, (εκδ. Γρηγόρη 2010), Φιλαναγνωσία και σχολικές βιβλιοθήκες ή Πώς παράγεται το «γεγονός» στη σχολική καθημερινότητα (εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2011), Σχολική έρευνα και διδακτική της Ιστορίας (επιστ. επιμέλεια), Πρακτικά επιστημονικής ημερίδας (εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 2011), Λευκάδιος Χερν-Πιερ Λοτί: Συνάντηση στη μαγική μελαγχολία της απόδρασης, εκδ. Βακχικόν, Αθήνα 2017, Iαπωνική Ποίηση σε μετάφραση Αναστασίου Σκιαδαρέση (επιμέλεια-εισαγωγή-σχόλια Παρασκευή Κοψιδά –Βρεττού και Άννα Κοψιδά). Συνεργάζεται με τον εκδοτικό οίκο Γρηγόρη και διευθύνει τη σειρά «Η Ελληνική Σκέψη της Διασποράς».
Σημαντική είναι η συμβολή της στην κοινωνική έρευνα, την παιδαγωγική και τη φιλολογική επιστήμη. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή και πανελλήνια συνέδρια. Μελέτες, άρθρα και βιβλιοκρισίες της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων, επιστημονικές επετηρίδες και στον τύπο.
Είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας και μέλος διαφόρων επιστημονικών εταιριών και φορέων (Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, Πανελλήνιας Ένωσης Σχολικών Συμβούλων, Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, Ελληνικής Παιδαγωγικής Εταιρείας, Κύκλου Ποιητών, Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, Εταιρείας Θεωρίας, Έρευνας και Διδακτικής της Ιστορίας).
Με την ποίηση ασχολείται από τη δεκαετία του 1980. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Ποιήματα προσωρινότητας, εκδ. Γρηγόρη 2014, Όλα καλά αξιότιμοι κύριοι, εκδ. Μελάνι, 2016, Χειραψίες μιας ασήμαντης μέρας, εκδ. Βακχικόν, 2018, Κεραίες βραχείας εκπομπής (Βακχικόν 2019). Ποιήματά της περιλαμβάνονται σε λογοτεχνικά περιοδικά, φιλολογικούς τόμους και ηλεκτρονικά έντυπα. Έχει βραβευτεί σε πολλούς ποιητικούς διαγωνισμούς. Η συλλογή της Όλα καλά αξιότιμοι κύριοι, περιλαμβανόταν το 2018, στη βραχεία λίστα καλύτερης δεύτερης ποιητικής συλλογής του Κύκλου Ποιητών. Έγραψε επίσης το θεατρικό έργο Μαρία Πολυδούρη, το οποίο παιζόταν για δύο θεατρικές περιόδους στην Αθήνα (θέατρο Αλκμήνη) από τον Θεατρικό Οργανισμό Αιχμή, με πρωταγωνίστρια τη Φωτεινή Φιλοσόφου.
Από τις κριτικές στον τύπο:
Μιχάλης Μερακλής, Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικός λογοτεχνίας
Εικόνες υποβλητικές βρίσκει ο αναγνώστης σε όλα τα ποιήματα, επικοινωνώντας άνετα με τα ποιήματα, μολονότι η ποιήτρια επιχειρεί μιαν «απόδραση για μιαν άλλη ποίηση». Στο ποίημα «Οι μετανάστες»: Απ’τις χώρες της νύχτας/στου ήλιου τις χώρες/νύχτα και πάλι…/
Ήδη οι τρεις πρώτοι στίχοι μπορούν να τα πουν όλα με μια πυκνή επιγραμματικότητα που (αφηγηματικά ορθά) αναλύονται στη συνέχεια. Κι ας περιμένουν τον αναγνώστη τα πιο λυπημένα ποιήματα, Στην εποχή δίχως όνομα, (με πιο αισθητή την υποβολή που την υπαγορεύει ο πόνος και το πένθος). Αν και την ποίησή της διατρέχει μια πεισματική αισιοδοξία. Πόσο συγκινητικός ο ωραίος στίχος: …δεν ηττηθήκαμε, τουλάχιστον κατά κράτος…
Ανθούλα Δανιήλ, κριτικός λογοτεχνίας
«Στην ποιητική της συλλογή η Κοψιδά, έχει περάσει τον Ρουβίκωνα και δεν ασχολείται με τα ερωτικά, όπως πολλές ποιήτριες συνηθίζουν, επειδή συνήθως οι γυναίκες καταπιάνονται μ’αυτή τη θεματική. Η Κοψιδά μπαίνει στον ποιητικό χώρο με άλλες ευαισθησίες. Την απασχολούν τα κοινωνικά, τα οικολογικά, τα πάσης φύσεως ανθρώπινα, τα οποία κάλλιστα θα μπορούσε να αναπτύξει και σε δοκιμιακό λόγο. Κατεβαίνει στην καθημερινή ζωή, την επαναμαγεύει. Δεν προσπαθεί απλώς να φιλοσοφήσει εξ αποστάσεως, αλλά διεκδικεί το δικαίωμα να μιλήσει θαρραλέα και έντιμα για ό,τι συμβαίνει γύρω της… Όμως η ποιητική της αναπτερώνεται όταν αποδεσμεύεται από τα γήινα δεσμά και αφήνεται να κάνει αυτό που είναι ο κύριος ρόλος της ποίησης…
Η Κοψιδά τιμώντας την παιδεία της, τις επιλογές της και γενικά αυτό που «ποιεί», παραδίδει μια ποιητική συλλογή στο κοινό, ιδωμένη με ψυχή και πάθος, με ευθύνη και ενδιαφέρον, με σεβασμό και αγάπη».
Στέφανος Μεσσήνης, ποιητής
Έχει τη δική της φωνή η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού, γιατί ξέρει καλά τις παγίδες των εύκολων λέξεων και μαντεύουμε εκείνες τις λέξεις που κρύβονται στις παύσεις του λόγου. Έτσι το ποίημα αναδύεται από μόνο του σα να το γράφεις με τους αναγνώστες σου. Ακούω τη φωνή της ποιήτριας σ’όλες τις γλώσσες. Ακούω τη φωνή της, μια φωνή καταγγελτική δίχως να φωνάζει και ρεαλιστική που μας οδηγεί στη σαγήνη μιας έμμεσης αυτοκριτικής. Ενώ συνάμα μας δίνει την ελπίδα για το όνειρο που επιμένει, έστω κι αν αυταπατάται. Αυτό είναι και το μονοπάτι των ποιητών…
Τασούλα Καραγεωργίου, ποιήτρια, Πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων
Στα ποιήματα της Βιβής Κοψιδά είδα τη συνύπαρξη της ευαισθησίας για τα δεινά του κόσμου με τα άλλα δεινά της μέσα μας ύπαρξης. Είδα τον χειμαρρώδη πλούτο των ουσιαστικών-αφηρημένων και συγκεκριμένων-ταιριασμένων σε μια ροή που κάνει τα ποιήματα συχνά να μοιάζουν με δραματικούς μονολόγους (στοιχείο που ενισχύουν η απουσία στίξης και οι αλλεπάλληλοι διασκελισμοί). Από μια άλλη σκοπιά, θέλω να υπογραμμίσω τον σεβασμό με τον οποίο η ποιήτρια περιβάλλει την παράδοση…
Άγγελος Χόρτης, Διδάκτωρ Ιστορίας, Επίτ. Σχ. Σύμβουλος
Στην ποίηση της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού προβάλλονται οι διαχρονικές ανθρωπιστικές αξίες, που απορρέουν από την κλασική γραμματεία, αλλά και τα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου. Της εύχομαι να είναι πάντα υγιής και δημιουργική, ώστε να συνεχίσει τη λαμπρή ποιητική της διαδρομή αλλά και τη μεγάλη προσφορά της στην πνευματική ζωή της ιδιαίτερης πατρίδας μας.
Κώστας Κρεμμύδας, ποιητής, εκδότης και διευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού Μανδραγόρας
Μιαν απόχρωση άνοιξης ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕ…
…γράφει η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού στο ποίημά της «Φυγή ο Χειμώνας», από την τελευταία της συλλογή Όλα καλά αξιότιμοι κύριοι –είδος πολιτικού μανιφέστου/αποτίμηση του παγκόσμιου status quo και ευθεία αναφορά στα κυρίαρχα οικονομικά συμφέροντα που κινούν τα νήματα του πλανήτη: Ένα κείμενο που γράφεται απνευστί για να αναδείξει την ασφυξία της εποχής και των ανθρώπων της.
Ποίηση πολιτική/κοινωνική,… που κινείται μεταξύ ευλάβειας και απορίας, αγανάκτησης, στοχασμού και οργής. Με μια έντονη συναισθηματική φόρτιση κι ένα κοινωνικό δράμα που το ενστερνίζεται απόλυτα προβάλλοντάς το ως δράμα ενός προσωπικού της όλου η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού καταπιάνεται με όλα τα σημαντικά τραγικά της εποχής μας σπεύδοντας να μιλήσει και να υπερασπιστεί το δικαίωμα κάθε ξεριζωμένου πλάσματος να ζήσει: Δεν πεθαίνουν οι άνθρωποι/ Μόνον χρόνους –πατρίδες/ Αλλάζουν.
Kώστας Τραχανάς, κριτικός
Ποιήματα γεμάτα λέξεις. Λέξεις διπλά προσωπεία του Ιανού, λέξεις σωσίβια, λέξεις-παγίδες, λέξεις φαντάσματα πιο πραγματικά από τα πραγματικά. Τα ποιήματα της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού είναι ποιήματα εντυπωσιακού βάθους και πρωτοτυπίας για το προσωπικό, για τα σώματα, τη φύση, τη ζωή, τον θάνατο, τη λήθη, την κόκκινη μνήμη, τη νοσταλγία, την κρίση, τις αγορές, τη φτώχεια, την ανεργία, την πλήξη, την απληστία, τα πάθη, τη μοίρα, τον χρόνο, τα όνειρα, τη γειτονιά, την πατρίδα, την ειμαρμένη, τη χαρά, τη λύπη, τους γκαστερμπάιντερς, τους ξενιτεμένους, τους ικέτες, τα γκόλντεν μπόις, τα ανθρώπινα κουρέλια, τις ατάλαντες λέξεις, τα μαθηματικά της αγάπης, τις υποσχέσεις, τον πόλεμο, την επανάσταση… Μοντέρνα, συμβολική γραφή, υπαινικτική γραφή, πυκνές ανησυχίες… Η ποίησή της λειτουργεί ως Τρίτη φωνή, γίνεται η φωνή για όσα αποσιωπήθηκαν και αποσιωπώνται. Το να γράψει την ποίησή της είναι μια ουσιαστική πράξη αντίστασης ενάντια στην αδιαφορία, ενάντια σε όσους θέλουν να καταδυναστεύουν την ελευθερία μας, τα πιστεύω μας, τις αξίες μας… Ας προστατέψει η ποιήτρια τον λόγο, τη γλώσσα και τη σκέψη πριν βρεθούν και γι’αυτά καμικάζι αυτοκτονίας.
Γεωργία Λαδογιάννη, Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
… Με τα ποιήματά της η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού φέρνει μια θαρραλέα φωνή στο κέντρο της ελληνικής ποίησης.
Μάνια Μεζίτη, μεταφράστρια, επιμελήτρια του ιστότοπου poets.gr
…Με πλούσια εικονοποιία, και σημαντική χρήση συμβολισμών και μεταφορών, η ποιητική της Κοψιδά δεν παύει να είναι ταυτόχρονα ρεαλιστική. Με την ίδια άνεση που χρησιμοποιεί τη μεταφορά, χρησιμοποιεί και την κυριολεξία προκειμένου να δημιουργήσει τον επιθυμητό προβληματισμό στον αναγνώστη. Γιατί η Κοψιδά δεν θέλει απλώς να περιγράψει καταστάσεις και να μεταφέρει συναισθήματα. Με την ποιητική της επιθυμεί να μας ευαισθητοποιήσει και να μας προβληματίσει για όλ’ αυτά που ζούμε και βλέπουμε. Επιθυμεί να μας κινητοποιήσει ενάντια σε κάθε παράλογο εξουσιομανή άρχοντα και να μας θυμίσει βασικές αξίες της ζωής που μοιάζει να τις έχουμε ξεχάσει, όπως το δικαίωμα στην εργασία, στη γνώση και στην υγεία. Με γλώσσα ποταμό, περιγραφική αλλά και με ρυθμό, που εξαντλεί στο έπακρον τη φιλολογική γνώση και εμπειρία, χτίζει ένα πραγματικό, παρ’ όλ’ αυτά ποιητικό σύμπαν, όπου ο ποιητής είτε τρελός είτε ιδεολόγος είτε και τα δυο, δεν βρίσκεται χώρια από τον πολίτη, τον πρόσφυγα, τον άνεργο και τον φτωχό, αλλά είναι συνοδοιπόρος του. Ίσως υπάρχει μια μικρή διαφορά στο πώς αντιλαμβάνονται τον θάνατο: Ποιος είπε για τον ποιητή/ πως μαύρος είναι ο θάνατος; «Ανάμεσα σε σας τους στοχαστές /ολόκληρος έγινα κι ο ίδιος /ένας στοχασμός…»
