Ένα από τα πιο συχνά λάθη που κάνουμε όλοι στην αρχή μιας καινούριας γνωριμίας, είναι να προσπαθούμε να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας διαφορετικό, απ’ ότι είναι. Κάτι που διαστρεβλώνει στα μάτια του «άλλου», την αληθινή μας ιδιοσυγκρασία. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, που λέει και ο λαός μας, όμως κατά πόσον έχουμε μπει όλοι λίγο πολύ σε μια ομογενοποιημένη υλιστική προσέγγιση της εξωτερικής, αλλά και μιμητικής συμπεριφοράς που παρουσιάζουμε κατά την επαφή με το αντίθετο φύλο;
Μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν πραγματοποιήσουμε μια έρευνα σε φωτογραφίες προφίλ και κοινά χαρακτηριστικά που παρουσιάζουν, θα αντιληφθούμε τα «πρότυπα» που παρουσιάζονται πλέον ως κυρίαρχα και δημοφιλή στις επικοινωνιακά και καταναλωτικά στοχευμένες ηλικίες 14-44 ετών.
Ποιος είναι ο λόγος όμως που προβαίνουμε στην κατασκευή ενός προσωπείου, μιας μάσκας που καμουφλάρει το βαθύτερο «είναι» μας;
Θα ιεραρχήσω τις αιτίες και θα επικεντρωθώ σε αυτές που αφορούν περισσότερο το υποσυνείδητό μας και όχι τόσο την επίδραση του συρμού και των τάσεων. Όσο πιο νέος είσαι, τόσο πιο εύκολα αποδέχεσαι κάτι, χωρίς να διερευνήσεις αν όντως σου ταιριάζει.
Το θεωρείς δεδομένο, χρησιμοποιώντας έναν «κοινό» δείκτη συμπεριφοράς, που δεν είναι άλλος, από το αν το κάνουν και οι άλλοι. Αυτό που δεν έχεις συνειδητοποιήσει, είναι ότι το «σύστημα», οδηγεί και τους άλλους να παρουσιάζουν μία ανάλογη συμπεριφορά, με σκοπό να «ζηλέψεις» κατά κάποιον τρόπο και να υποπέσεις και εσύ στο ίδιο ατόπημα, βάσει της θεωρίας του «Jones». Για το λόγο αυτό ακολουθείς τη μόδα και χάνεις το προσωπικό σου στυλ, την αίσθηση της αισθητικής, την κλάση σου και τη φινέτσα, λέξεις που αρχίζεις να τις μελετάς μετά τα 40 πλέον!
Προσπαθώντας να προσαρμοστείς σε μία οικονομικά δύσκολη περίοδο, θεωρείς ότι η προσωπική σου ασφάλεια, είναι ένας από τους λόγους που σε κάνει να νιώθεις πιο σίγουρος για τις μετέπειτα αλλαγές στη ζωή σου.
Θέλεις να νιώθεις σημαντικός και γι’ αυτό παρουσιάζεσαι και ως τέτοιος.
Θέλεις να νιώθεις όμορφος, οι φωτογραφίες είναι πάντα προσεγμένες, να δείχνεις χαρούμενος με τους φίλους σου ή στενοχωρημένος αν θέλεις να δείξεις ότι είσαι ένα πληγωμένο χαμομηλάκι που έχει ανάγκη από στοργή και προδέρμ, παίρνεις πόζες για να δείξεις σέξι, κάνεις checkin για να δείξεις πού είσαι, ανεβάζεις τραγούδια μόνο ξένου ρεπερτορίου τελευταίας κυκλοφορίας ή soundtracks ταινιών, σνομπάροντας παλιά ελληνικά λαϊκά και ρεμπέτικα, θεωρώντας τα μπασκλασαρίες…
Θέλεις να νιώθεις όμορφος, οι φωτογραφίες είναι πάντα προσεγμένες, να δείχνεις χαρούμενος με τους φίλους σου ή στενοχωρημένος αν θέλεις να δείξεις ότι είσαι ένα πληγωμένο χαμομηλάκι που έχει ανάγκη από στοργή και προδέρμ, παίρνεις πόζες για να δείξεις σέξι, κάνεις checkin για να δείξεις πού είσαι, ανεβάζεις τραγούδια μόνο ξένου ρεπερτορίου τελευταίας κυκλοφορίας ή soundtracks ταινιών, σνομπάροντας παλιά ελληνικά λαϊκά και ρεμπέτικα, θεωρώντας τα μπασκλασαρίες…
Συναισθηματικά αδιαφορείς για τα πάντα, κάνεις σκηνές ζηλοτυπίας λες και είσαι ο μοναδικός, δείχνεις ότι ζεις και περνάς καλά, ενώ δεν περνάς, παρουσιάζεις μια καθημερινότητα ξένη από τη δική σου, προβάλεις μια επιτυχία σου, ως τη μοναδική επιτυχία ανθρώπου επί γης και τελευταίο παράδειγμα… είσαι άξιος θαυμασμού που ξεκίνησες γυμναστήριο, έχεις ένα όμορφο σκυλάκι, έβαλες τρέσα, έχεις γκόμενα και λοιπά.
Μένοντας μόνος στο σπίτι για δύο ώρες με τον εαυτό σου, κάνοντας έναν απολογισμό τι έχεις κάνει, πως έχεις συμπεριφερθεί σε κάποιους ανθρώπους, ξεγυμνωμένος από αυλικούς και κομπλιμέντα φίλων, μόνος εσύ και ο εαυτός σου… βάλτα κάτω και δες που έχεις φερθεί σωστά και που όχι. Είσαι εσύ και οι ανασφάλειές σου. Αυτές σε οδηγούν να παρουσιάζεις υπερφίαλα κάτι που οι άλλοι θέλουν να δουν. Είσαι όμως αυτό που παρουσιάζεις ή βαθιά μέσα σου είσαι κάτι άλλο;
Η αποδοχή και η απόρριψη είναι δύο λέξεις που φοβόμαστε να αναφέρουμε γιατί και οι δύο έχουν έντονα συναισθηματικά φορτία. Το να ξεγυμνώνεις το σώμα σου, έχει γίνει απλά συνήθεια, το να ξεγυμνώσεις την ψυχή σου το θεωρείς λάθος; Πόσες φορές νομίζεις θα σου δοθεί η ευκαιρία να το κάνεις, πετώντας αυτή τη μάσκα που όλοι μας και δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω, φοράμε;
Η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η έλλειψη αυτοεκτίμησης, οι κρυμμένοι φόβοι και η ανασφάλεια οδηγούν στη δημιουργία αυτού του προσωπείου, εξωτερικά και εσωτερικά.
Πόσο να κρυφτείς όμως από το ίδιο σου το είναι;
Πόσο να κρυφτείς όμως από το ίδιο σου το είναι;
Κάποια στιγμή θα αποκαλυφθείς, δεν θα αντέχεις άλλο να κρύβεσαι..και μην ξεχνάς ότι πάντα το κρυφτό τελειώνει με φτύσιμο.
Γι’ αυτό, πέταξε τη μάσκα, απελευθερώσου από τους φόβους σου, αποδεσμεύσου από τις αναστολές σου και ζήσε!
Ζήσε τη ζωή σου με το φυσικό σου πρόσωπο, με την αύρα, τη χάρη και την ομορφιά που βγαίνει από μέσα σου. Δείξε τη σκέψη, τα ταλέντα, τα ενδιαφέροντά σου και άσε τους άλλους να κρίνουν αν είσαι καλός ή όχι… όχι τους φίλους, αυτούς που είναι εκεί για να σε κρίνουν.
Άσε τους άλλους να δουν αν αξίζεις ή όχι, ο χρόνος είναι η απόδειξη. Άλλωστε η αλήθεια σου είναι αυτή που στο τέλος θα λάμψει, γι’ αυτό να προσπαθείς να είσαι αυτόφωτος. Κι αν είσαι ετερόφωτος, μην ξεχνάς να κλέβεις λάμψη από μεγάλα αστέρια…
