Dora Mosh :Τα όνειρά μας είναι κάπου εκεί.
Μαζί με το ηλιοβασίλεμα.
Μπορεί ποτέ να μην τα φτάσουμε, αλλά κανένας δεν θα μας στερήσει το δικαίωμα να τα βλέπουμε από μακριά....
Αν ποτέ μπορέσεις και σταθείς στη στάχτη των ονείρων σου, χωρίς να ανοίξεις καμία πληγή στην καρδιά σου, τότε μόνο μπορείς να πεις ζωή σε νίκησα....
ΔΩΡΑ ΜΟΣΧΟΝΑ...
Μετά από την εισαγωγή με αυτά τα όμορφα λόγια της συντοπίτισσάς μας Δώρας Μοσχονά από τα Παλιάμπελα Βόνιτσας θα θέλαμε να αφιερώσουμε το άρθρο μας στις τρεις τελευταίες βραβεύσεις της λογοτέχνη που δίνει ένα όμορφο χρώμα με την πένα της στον τόπο μας...
Για τις δυο τελευταίες διακρίσεις της η Δώρα Μοσχονά έγραψε τα εξής :
και την κριτική επιτροπή για το εξαίσιο της προσοχής τους
να σταθούν στων λόγων μου το ταξιδεμό
και να με τιμήσουν με το Γ' βραβείο στο ποίημα με τίτλο:
"Μια ωδή στον Διονύσιο Σολωμό"
και με Τιμητική Διάκριση για το διήγημα
"Πως φαντάζεστε τη ζωή του Οδυσσέα μετά την επιστροφή του στην Ιθάκη".
Χαίρομαι ιδιαίτερα που γνώρισα από κοντά
την κυρία Παπαδάτου Αποστολοπούλου Αναστασία
και την κυρία Ζαλώνη Παναγιώτα.
Τέλος, ήταν μια υπέροχη βραδιά με δυνατές προσωπικότητες..!
Γ' ΒΡΑΒΕΊΟ!!
Θέμα: " Μια ωδή στον ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΣΟΛΩΜΟ "
Μα είναι της φύτρας.
Της μήτρας μας οι ιαχές,
που τον αγέρα τριβελίζουν.
Ασάλευτες ωδές μέσα στο
Του αμνημονεύτου μας,
θε να' ναι.
Τα αειθαλή κλωνάρια,
τα πάντα αθόρυβα,
τα δίχως λησμονιά.
Ροδάμια αγέραστα,
αγέρωχα.
Στα σωθικά του,
κανείς βρίσκει τα..
Ανείπωτα τα χιλιοειπωμένα.
Στου ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ,
της ανθόσπαρτες σελίδες,
θέσφατο βλάστησε το αλάβαστρο.
16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΙΘΑΚΗ
15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η UNESCO
Διακοβασίλη Νίνα - Μήνυμα Προέδρου
Ο Όμιλος για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος είναι ένα ζωντανό πνευματικό κομμάτι της ζωής μας. Είναι το σπίτι μας.
Εκεί φωλιάζουμε τα ιδανικά μας.
Είναι η γωνιά της ψυχής μας όπου σπέρνουμε τα θέλω μας, τα πιστεύω μας.
Εκεί αφήνουμε την ορμή της καλλιτεχνικής μας φύσης σε κυοφορία, έως ότου εκκολαφτεί και δει το φως της κοινωνικής ζωής, ως δημιουργία τέχνης και λόγου.
Αυτήν την δημιουργική διάθεση την έχει απόλυτη ανάγκη η σημερινή κοινωνία μας.
Είναι το υλικό που αφυπνίζει συνειδήσεις, χτίζει γέφυρες αλληλεγγύης, γεννάει πολιτισμό, ήθος και αυτογνωσία, φέρνει γαλήνη στην ψυχή.
Πλάθει ένα καλύτερο αύριο, αφού διδάσκει τους νέους ότι αυτοί είναι και οι μόνοι δρόμοι στη ζωή, που σου φωνάζουν ότι υπάρχεις ως ανώτερη πνευματική οντότητα που πρέπει να τη σεβαστείς και να μη την σπαταλήσεις σε ανούσια και εφήμερα.
Το χτες δεν θα μπορούσε να υπάρχει στο σήμερα αν δεν υπήρχε ο πολιτισμός, με την τέχνη, το λόγο και την επιστήμη.
Αυτόν υπηρετούμε μέσα από τον Όμιλο για την UNESCO Τ.Λ.Ε.Ε. με δύναμη ψυχής, ακούραστοι εργάτες, με δοτικότητα.
Επιθυμία μας είναι να γίνουμε φάροι που να φωτίζουν τους νέους μας και να τους οδηγούμε σε μονοπάτια ψυχής φωτισμένα, για ένα καλύτερο κοινωνικό αύριο.
Ας περάσουμε τώρα στην βράβευση της Δώρας Μοσχονά
που έγινε στην Κύπρο στις 23 Σεπτεμβρίου
στον 5ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό
Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού
με το διήγημα «Απέραντη Αγάπη» με το ψευδώνυμο Κύπρις...
3ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Γ΄ Βραβείο:
«Απέραντη Αγάπη» Ψευδώνυμο: Κύπρις
ΔΩΡΑ ΜΟΣΧΟΝΑ
«ΚΥΠΡΙΣ»
ΑΠΕΘΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ
Αν ήταν μια άλλη βραδιά, ο Πάτροκλος θ’ απολάμβανε εκστασιασμένος, μέσα σ’ αυτή την υποβλητική ατμόσφαιρα, τη συντροφιά του παππού Ερμή. Όχι όμως και τούτη. Τούτη τη βραδιά, μια άγρια θάλασσα κύκλωνε την ψυχή του κι ένιωθε φόβο, οργή, θλίψη κι αβεβαιότητα για το αύριο.
«Οι βουλές της μοίρας είναι σκοτεινές κι ανεξιχνίαστες», άκουγε τον παππού να λέει.«Πόλεμος, θεριό παμφάγο, αχόρταγο, ακοίμητο, επεμβαίνει σε κάθε σκέψη και περιγελά την ελπίδα του ονείρου. Τα κορμιά των παιδιών ξεγλιστρούν από την αγκαλιά των μανάδων. Στη στροφή συναντιούνται με εχθρικούς όλμους και χάνονται, γίνονται άνεμος που κραυγάζει… Τα χέρια των μανάδων τσακισμένες φτερούγες, οι καρδιές τους ερημώνουν και η κραυγή τους γίνεται σιωπή. Δεν αφουγκράζεται κανείς τούτη τη σιωπή…»
Ο Πάτροκλος, παρακολουθούσε το μονόλογο του παππού του, αναγνωρίζοντας με συντριβή αυτό που ήταν τόσο ευδιάκριτο στο ηχόχρωμα της φωνής του.............
Κερύνεια 20 Ιουλίου 1974
Ο ήλιος ετοιμαζόταν να προβάλει πάνω από το βουνό για να λούσει με το φως του τη βορινή πλαγιά του Πενταδάκτυλου. Η προηγούμενη μέρα είχε τελειώσει ανήσυχα στο πολυτάραχο νησί. Τα ραδιόφωνα είχαν μεταδώσει την είδηση ότι, στην άλλη πλευρά της θαλασσινή λωρίδας που χωρίζει την Κερύνεια από τις νότιες ακτές της Τουρκίας, παρατηρήθηκαν ύποπτες κινήσεις.
«Πολεμικά σκάφη», έλεγαν οι εκφωνητές, «ξεκίνησαν από το λιμάνι της Μερσίνας προς άγνωστη κατεύθυνση.»
Είχαν προηγηθεί το πραξικόπημα κατά του Μακάριου και οι απειλές της Τουρκίας......
