Το μικρό χωριό, αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα βυθίστηκε στο πένθος μετά το πολύνεκρο ναυάγιο στην λίμνη Αμβρακία…
Ήταν ξημερώματα της 26ης Ιουλίου 1963 όταν χτύπησαν οι καμπάνες της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής, στη λίμνη Αμβρακία, για να προσέλθουν οι πιστοί του χωριού Στάνου.
Όπως κάθε χρόνο, μπήκαν στις βάρκες και ξεκίνησαν με προορισμό την εκκλησία για να προσκυνήσουν. Συνήθιζαν να σαλπάρουν νωρίς νωρίς για να παρευρεθούν στη Θεία Λειτουργία και στη συνέχεια να κάνουν ετοιμασίες για το καθιερωμένο γλέντι.
Ήταν το τρίτο δρομολόγιο που εκτελούνταν εκείνο το μοιραίο χάραμα. Στη βάρκα ανέβηκαν 39 επιβάτες, η οποία συνήθως δεν μπορούσε να μεταφέρει περισσότερα από 20 άτομα. Έτσι, από μια βεβιασμένη κίνηση και λόγω υπερφόρτωσης, η βάρκα στο μισό της διαδρομής, όπου απείχε περίπου 500 μέτρα από την ακτή, άρχισε να μπάζει νερά και όσοι βρίσκονταν στην αριστερή πλευρά πανικοβλήθηκαν και μετακινήθηκαν προς τη δεξιά πλευρά…
Οι απότομες κινήσεις του κόσμου είχαν ως αποτέλεσμα την ανατροπή της λέμβου με τα 39 άτομα μέσα στο σκοτάδι να παλεύουν για να σωθούν στα παγωμένα νερά της λίμνης όπου είχαν βάθος περίπου 8 μέτρα.
Ευτυχώς, την μοιραία βάρκα ακολουθούσε μια άλλη πιο πίσω, όπου ο βαρκάρης επέστρεψε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην ακτή για να αποβιβάσει όσους βρίσκονταν στη δική του λέμβο και πήγε ξανά στον τόπο της τραγωδίας για να διασώσει τους άτυχους προσκυνητές.
Τελικά, κατάφερε να σώσει 13 άτομα με τα υπόλοιπα 26 άτομα, παιδιά και νέοι άνθρωποι, ηλικίας από 8-42 ετών, να χάνουν τη ζωή τους στον βυθό της λίμνης Αμβρακίας.
Με το πρώτο φως της ημέρας, άρχισε η μακάβρια διαδικασία της ανάσυρσης των σορών των θυμάτων από τα βάθη της λίμνης, η οποία έγινε με άγκιστρα!
Μια ανείπωτη θλίψη και ένα βαθύ πένθος σκέπασε το χωριό Στάνου, την Αμφιλοχία, την Αιτωλοακαρνανία και γενικά ολόκληρη την Ελλάδα, αφού πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια σε ελληνική λίμνη με θύματα κυρίως νέους ανθρώπους.
Όπως μοιράστηκε στο iAitoloakarnania.gr μια νεαρή κοπέλα της τότε εποχής «Η φίλη μου με παρακαλούσε να περάσω την λίμνη εκείνο το πρωί και να πάμε μαζί στην Αγία Παρασκευή. Τελικά, δεν με άφησαν να πάω και την επόμενη ημέρα έμαθα ότι η φίλη μου ήταν στη μοιραία βάρκα και χάθηκε για πάντα» ενώ συμπλήρωσε: «Θυμάμαι έξω από μερικά σπίτια να υπάρχουν από τρία φέρετρα, ξεκληρίστηκαν οικογένειες».
Σήμερα, υπάρχει δρόμος που συνδέει την Στάνου με την Αγία Παρασκευή και έχει φτιαχτεί ένα μνημείο εκεί για να θυμίζει το τραγικό ναυάγιο του 1963 και τους νέους ανθρώπους που χάθηκαν για πάντα στον βυθό της Αμβρακίας.
Πάντως, οι επιζώντες, αλλά και όσοι έζησαν εξ αποστάσεως αυτό το φρικτό γεγονός ακόμη και σήμερα δεν έχουν ξεχάσει αυτές τις «μαύρες» εικόνες που σημάδεψαν για πάντα μια τοπική κοινωνία, ένα χωριουδάκι που έμελλε να γνωρίσει μια αναπάντεχη θλίψη.
