Ο κ. Τζαβάρας ήταν και εξακολουθεί να είναι, ένας από τους καλύτερους εκφραστές της μικροπολιτικής και των πελατειακών σχέσεων. Δεν είναι ο μοναδικός στο υπερκομματικό είδος των «Μαυρογιαλούρων», είναι όμως αυθεντικός και κυρίως αποτελεσματικός.
Εκλέγεται αδιαλείπτως Βουλευτής Ηλείας με τη Ν.Δ από το 2007 μέχρι και σήμερα. Το 2012 είχε αναλάβει καθήκοντα Αναπληρωτή Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, αρμόδιος για θέματα Πολιτισμού.
Αποτέλεσε το 2013, έναν από τους βασικούς κρίκους στην αλυσίδα των υπευθύνων για τον αφανισμό του ΤΕΙ Μεσολογγίου.
Απώτερος σκοπός του, η μεταφορά του Τμήματος Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών & Ανθοκομίας (ΘΕΚΑ) στην Αμαλιάδα, η οποία αποτελούσε ιδιαίτερη περιοχή της εκλογικής του επιρροής. Μετονομάσθηκε δε, σε Τμήμα Τεχνολόγων Γεωπόνων.
Καθόλου δεν τον ένοιαξε - και ας είχε ύψιστη θέση ευθύνης στο Υπουργείο Παιδείας - αν στην Αμαλιάδα δεν υπήρχαν υποδομές και εγκαταστάσεις. Αρκούσαν οι αποθήκες και οι «στάβλοι».
Ούτε φυσικά στενοχωρήθηκε, που στο Μεσολόγγι απαξιώνονταν μια μεγάλη, σύγχρονη και ποιοτική υποδομή αξίας εκατομμυρίων ευρώ και μια εκπαιδευτική και επιστημονική προσπάθεια ετών.
 |
| Του Παναγιώτη Κατσούλη |
Αρκεί τα ψηφαλάκια να εισρέουν και να μπαίνουν στο σακούλι.
Ε σιγά «μην του καιγόταν καρφί» λίγο μετά, όταν με βάση το μηχανογραφικό προβλεπόταν να λειτουργήσουν τρείς κατευθύνσεις στο μετονομαζόμενο τμήμα, αλλά λόγω απουσίας υποδομών και εκπαιδευτικού προσωπικού οι δυο από αυτές (Γεωργικής Οικονομίας και Ζωικής Παραγωγής), βρίσκονται ακόμη σε αναστολή.
Και τι πειράζει; Θα τις τάξει για την επόμενη φορά που θα επανεκλεγεί…
Για να αντιληφθείτε το πολιτικό μέγεθος του ανδρός, θα καταθέσω μια προσωπική μου μαρτυρία.
Όταν αγωνιζόμασταν για τη θεσμοθέτηση της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΤΕΙ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ, σε κάποια από τις συσκέψεις στο Υπουργείο, παρουσία και άλλων, μου λέει: «Τι φωνάζεις δήμαρχε, εσένα σου δώσαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο. Άσε να πάρει και κάποιος άλλος».
Τον τελευταίο μήνα όμως, ανέβασε τον πήχη των μικροπολιτικών του τυχοδιωκτισμών και «σήκωσε το μπαϊράκι» της Απόσχισης της Ηλείας από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας!
Δικαίωμα του βέβαια, δημοκρατία έχουμε. Και ούτε φυσικά με ενδιαφέρει ο λόγος για τον οποίο ανοίγει τώρα και με αυτό τον τρόπο, αυτό το ζήτημα. Θεωρώ δεδομένο πως σχετίζεται πρωτίστως με την πολιτική του επιβίωση, όμως ενδεχομένως να «μαγειρεύεται» παρασκηνιακά και κάτι άλλο.
Μου προξενεί εντύπωση, για παράδειγμα, η εκκωφαντική σιωπή των θεσμικών πολιτικών και κομματικών εκπροσώπων της Ηλείας και όχι μόνο. Συμφωνούν μαζί του; διαφωνούν;
Όπως και η σιωπή της ΠΕΔ, του θεσμοθετημένου οργάνου των αιρετών της Αυτοδιοίκησης στη Δυτική Ελλάδα. Εκτός και αν θεωρούν πως είναι άνευ ουσίας, η επιμονή ενός βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης σ’ ένα πολιτικό ζήτημα αυτοδιοικητικού, κυρίως, περιεχομένου. όμως ακόμη και αν σκέφτονται κατ’ αυτό τον τρόπο, οφείλουν «να τον βάλουν στη θέση του».
Εκείνο όμως που με ενδιαφέρει και δεν ανέχομαι, είναι η σημερινή αποθράσυνση του κ. Τζαβάρα. «Πήρε στις πλάτες του και εμάς τους δύσμοιρους Αιτωλοακαρνάνες» και ως αυτόκλητος σωτήρας και εκπρόσωπός μας, έστειλε την Αιτωλοακαρνανία στην Ήπειρο, διότι, όπως είπε, «τώρα που έγινε η Ιόνια οδός είμαστε κοντά»!
Και γιατί όχι στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας ή στα Ιόνια Νησιά ή κάπου αλλού κ. Τζαβάρα; Κάπου θα μας βρείτε να μας κολλήσετε, όπως είχε γίνει άλλωστε και στο παρελθόν…
Εξηγούμαι δε εκ των προτέρων, για να μην παρεξηγηθώ.
Δεν είμαι λάτρης της υπάρχουσας διοικητικής δομής – περιφερειακής διαίρεσης. Δεν την θεωρώ θέσφατο και ούτε είμαι ικανοποιημένος από τη θέση και το ρόλο της Αιτωλοακαρνανίας μέσα σε αυτήν.
Όμως είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα, ν’ ανοίξει οργανωμένα και θεσμοθετημένα μια συζήτηση για το παρόν και το μέλλον των αιρετών περιφερειών, των αρμοδιοτήτων τους, των σχέσεων τους με τον Α’ βαθμό αυτοδιοίκησης, ακόμη και για τα γεωγραφικά τους όρια και τη μορφολογική τους σύνθεση και άλλο πράγμα οι «φωτοβολίδες» του κάθε πολιτικάντη κ. Τζαβάρα.
Ο κ. Τζαβάρας και οι συνοδοιπόροι του, διαθέτουν την εμπειρία και κατανοούν καλά αυτή τη διαφορά. Όμως συνεχίζουν να κάνουν «τα στραβά μάτια», παρ’ όλο που επίσης κατανοούν «πως όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες».
Αν δεν τον μαζέψουν άμεσα, τότε δικαίως θα μπορούσε ο οιονδήποτε να ισχυριστεί, πως στον παρόντα χρόνο αυτός είναι ο στόχος.
