Μαραθώνιος Αθήνας 2013
Κατ αρχήν , να σας πω ότι χάρηκα πάρα πολύ πού είδα πολλούς από εσάς, στον Μαραθώνιο σας ! Πρώτη φορά είσασταν τόσοι πολλοί !!Σας εύχομαι να είστε πάντα καλά και να έχετε πολλές επιτυχίες στο μέλλον !!
Οι δρομείς πολλαπλασιάζονταν λεπτό πρός λεπτό…Βλέπω την ομάδα του Αγρινίου, τους καλημερίζω …
Δίνεται η εκκίνηση του μπλοκ μου …Ξεκινώ ήρεμα , σταθερός…Θυμάμαι τα περσυνά περάσματά μου…. Έχω βάλει στόχο ,να τρέξω τα πρώτα 5 χιλ. σε 22 λεπτά…
Με το που στρίβουμε για τον βωμό, πηγαίνω δεξιά του δρόμου, κοντά στα κιγκλιδώματα ,για να απολαύσω τους Elite δρομείς…όπου και το καταφέρνω !
Πλησιάζοντας τα 10χιλ,έχει κόσμο που χειροκροτούν , μουσική δυνατή (αυτό με αποπροσανατολίζει ,χάνω ρυθμό), δεν βλέπω το σημαιάκι που έγραφε 10οχιλ και έτσι δεν κοιτώ χρονόμετρο…
Ο καιρός είναι δροσερός,έχει λίγα συννεφάκια…έχει και ελαφρώς κόντρα αεράκι…ψιλοκρυώνω κιόλας ! Μια χαρά….
Ο ήλιος είναι ζεστός κατά διαστήματα…
Μικρά βήματα ξανά…δύναμη τρελή στα χέρια…φτάνει κι ο Μανώλης…και μαζί πιά, δίπλα δίπλα, κάνουμε …επίθεση !!!
Φτάνω 5γωνο…Αρχίζω και σκέφτομαι το…funclub μου !Εδώ πέρυσι με περίμενε ,ένας από τους διευθυντές μου! ‘’ Που να είναι άραγε οι φίλοι,οι συνάδελφοι , τα... επίτιμα μέλη της Κατούνας ?!’’…Οι σημαιούλες μου να είναι στήν θέση τους? Τις έχει το βαφτιστήρι μου, ο Δημήτρης Κακόθορος...
Και ξάφνου να και ο ένας εκ των διευθυντών μου-με περίμενε εκει-!!! Προλαβαίνω και τον χαιρετώ …Κάνω μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό μου και συνεχίζω δυνατά !! Λίγο μετά διακρίνω την στροφή προς την Ηρώδου .Αττικού….Τρέχω σφαίρα …
Τρέχω τα τελευταία 100 μέτρα , με απίστευτη δύναμη..με τα χέρι ψηλά,κρατώντας τις σημαίες-η μία γράφει ΚΑΤΟΥΝΑ με καφέ χρώμα !!!!!
Φτάνω στα πράγματά μου,,,τα παραλαμβάνω πολύ άνετα ..έφτασε και το βαφτηστήρι μου εκεί…του δίνω οδηγίες και μου δίνει μέσα από το σάκο μου,μια σοκολάτα,έναν χυμό ακόμη,έναν σκούφο για το κεφάλι μου…άρχισαν να καταφθάνουν κι άλλοι φίλοι-δρομείς…ο Βασίλης Βελέντζας…και οι Αγρινιώτες...(ο Κώστας Ματσούκας-αυτός που με ρώτησε κάπου στο 21οχιλ αν θα τα καταφέρουμε - που με είχε προσπεράσει , έμαθα ότι εγκατέλειψε στο 31ο χιλ...) ….Τηλεφωνώ στον φίλο Θανάση ...είναι στο 25οχιλ...χαλαρός,άνετος ...είναι καλά...
Καλημέρα σας !!!
Πως εξαργυρωνονται όλα αυτά τα συναισθήματα που έζησα ?!....
Κατ αρχήν , να σας πω ότι χάρηκα πάρα πολύ πού είδα πολλούς από εσάς, στον Μαραθώνιο σας ! Πρώτη φορά είσασταν τόσοι πολλοί !!Σας εύχομαι να είστε πάντα καλά και να έχετε πολλές επιτυχίες στο μέλλον !!
Λοιπόν, να αρχίσω να γράφω ! Θα περιοριστώ στα του αγώνος, διότι διαφορετικά, δεν θα τελειώσω ποτέ !!
Ξύπνησα λοιπόν ώρα 5 και αμέσως ετοίμασα πρωινό !!
Τον…εξοπλισμό τον είχα έτοιμο αποβραδύς, απλωμένο με την σειρά !! Ντύθηκα, γέμισα τον πλαστικό σάκο με διάφορα πράγματα ,που θα ήταν χρήσιμα για ΜΕΤΑ τον τερματισμό μου και ξεκίνησα για το Σύνταγμα με τα πόδια, μιας κ έμενα εκεί κοντά !
Στο δρόμο άρχισαν να φαίνονται μερικοί δρομείς που είχαν την ίδια κατεύθυνση !
Φτάνοντας στο Σύνταγμα, ήμουν από τους πρώτους… Άρχισα να χαζεύω τους…τσολιάδες, όπου διαπίστωσα-δυστυχώς-ότι δεν ήταν συγχρονισμένοι καθόλου …Ας μην αναφέρω τις σκέψεις μου που έκανα εκείνη την στιγμή…
Ηρθε και ο φίλος μου και κουμπάρος Θανάσης, οπου αρχίσαμε τα πειράγματα, χιούμορ, γέλια κλπ κλπ ..
Μπαίνουμε στο λεωφορείο, πρώτη θέση , να εχουμε ορατότητα και ξεκινούμε …Πίσω μας, 2 δρομείς να μιλάνε για τους …χρόνους τους. ..2,43 ο ένας , 2,42 ο άλλος !!!!!!!!!!!
Οι δρόμοι άδειοι ακόμη…Η μέρα άρχισε να χαράζει …Θα έχει ηλιοφάνεια !!!
Μετά από 1 ώρα ακριβώς φτάνουμε στην αφετηρία …Ένα ατελείωτο, πολύχρωμο ανθρώπινο ποτάμι,να κινείται αργά, προς το στάδιο…Μέρος του κι εμείς…Φτάνοντας κοντά ,διακρίνουμε τις(1000!!!) τουαλέτες που είχαν την τιμητική τους και τα φορτηγάκια της DHL στην σειρά, με τις πόρτες ορθάνοιχτες να …χάσκουν !! !! Χαμός !!!
Αρχίζω και συναντώ φίλες και φίλους δρομείς… Χαιρετιόμαστε,αλλάζουμε ευχές … Σε κάποια στιγμή,εντοπίζω έναν…δρομέα, ντυμένο ινδιάνο(από τις Φιλιππινες!) !!!Δεν χάνω χρόνο ,πηγαίνω και βγάζω μια φωτογραφία μαζί του !!
Σιγά σιγά αρχίζω να ξεντύνομαι και να ετοιμάζομαι…Κορδόνια,κλπ κλπ κλπ. Απο τα ηχεία να ακούγεται δυνατή μουσική, δίνοντας χαρούμενη διάθεση !!
Αφού έδωσα τον σάκο μου , πήγα στο στάδιο για προθέρμανση ..εκεί συνάντησα κι άλλους γνωστούς δρομείς…άρχισα να τρέχω ελαφρά και ‘’ανέβαζα’’ στροφές σιγά σιγά !!
10 λεπτά πριν την εκκίνηση, σταμάτησα και πήγα στο 2ο μπλόκ όπου ήμουν ! Εκεί ξανασυναντώ έναν φίλο …Μου δηλώνει πώς θα είμαι ο …λαγός του ! Γελάω και του λέω ότι φοβάμαι μην τον πάρω στο λαιμό μου ! Μήπως αποτελέσω "κουτσό αλογο" !!
Ξέρω ότι είμαι απροπόνητος,40 μέρες ! Ετρεχα κάτι 10αράκια μόνο και αυτά όχι καθημερινά….
Στήν διαδρομή δεν ακούγεται τίποτα…ούτε χιούμορ, άλλα σχόλια, τίποτα …μόνο οι καθαρές ανάσες μας ! Φροντίζω και μένω επάνω στην μπλε γραμμή…Κάθε φορά που πλησιάζουμε το τέλος χιλιομέτρου, αρχίζουν και δίνουν σήμα ηχητικό τα ρολόγια των έμπειρων δρομέων …ακούω τους χρόνους !!!Είμαι προ Πρώτου Στόχου !
Στο 3οχιλ ,είμαι καταιδρωμένος-κάτι που δεν το κάνω συνήθως-η μπλούζα μου,την νιώθω για πρώτη φορά, βαριά από τον ιδρώτα…εκεί καταλαβαίνω ότι "θα ψηθούμε σήμερα" !
Είδα και τούς δικούς μας Ελληνες δρομείς …Ελάφια !!!
Φτάνοντας στο 5ο χιλ κοιτώ το ρολόι μου και δείχνει 21 λεπτά κ 55 δεύτερα !!! "Ωραία ,μια χαρά πας’’ μονολογώ φωναχτά !
Μια εθελόντρια, που δίνει νερά, φωνάζει "ΕΙΣΤΕ ΘΕΟΙ" και της απαντώ "ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΘΕΕΣ" και γελάνε όλες μαζί !!! Πίνω 2 γουλιές νερό…και το μπουκαλάκι στον κάδο απορριμάτων !
Επόμενος στόχος,τα 10 χιλ. σε 43 λεπτά…
Με το που πιάνουμε ξανά τον κεντρικό δρόμο,συγκεντρώνομαι στόν αγώνα μας..Σκέφτομαι ,να τερματίσω όσο πιό κοντά γίνεται στο περσυνό χρόνο μου,αν και έχει ζεστή ημέρα και…θα ’’κλάψουν μανούλες’’!!
Κάπου στο 7ο χιλ.συναντώ μια φίλη, κοιτάζει 2 φορές το χρονόμετρο μέσα σε …10 δευτερόλεπτα !! Την πλησιάζω και της λέω ΄΄δεν είναι ώρα ακόμη να το κοιτάς αυτό…τώρα κοιτάμε μόνο μπροστά!!’’ και προσπερνώ! Μου κάνει μικρό παράπονο που την αφήνω, αλλά την καθησυχάζω λέγοντας της ‘’θα με φτάσεις παρακάτω’’ και το εννοούσα! Ανταμώνω και τον φίλο-δρομέα, Σπαρταθλτή, Ανδρέα Πάτση , απο την Βόνιτσα...
Κάποια γυναίκα-θεατής, εκπλήσσεται που βλέπει να γράφω την επωνυμία του χωριού μας-το ξέρει το χωριό,και φωνάζει δυνατά-και της ανταποδίδω τον χαιρετισμό!
Χαιρετώ τα μικρά παιδάκια – αλλά και μεγάλους -, παίρνω κλαδάκια ελιάς και τα ξαναδίνω σε άλλα παιδάκια, που δεν κρατούν κάτι…Νιώθω πολύ ωραία !
Ξαναπίνω 2 γουλιές νερό…Στο 11οχιλ έχω 47 λεπτά…κάνω υπολογισμούς…καλά πάω…
Σκέφτομαι τα 21,1 χιλ τώρα …στόχος τα 92 λεπτά !
Στο 15ο χιλ ,πίνω ξανά νερό 2 γουλιές κ τρώω μισή μπανάνα…
Με πλησιάζει ένας φίλος Αγρινιώτης…Ο Κώστας Ματσούκας ! Νέος δρομέας, με μέλλον…Με ρωτάει "θα το καταφέρουμε Πάνο?’’…Γυρίζω, τον κοιτάζω και (επίτηδες!) σοβαρός σοβαρός,μαζί με χειρονομίες, του απαντώ "Τι λες τώρα?? Για πλάκα λες να ήρθα?! Μην σου πω ότι θα φτάσω στο Καλλιμάρμαρο και θα επιστρέψω Μαραθώνα ‘’!!!Με προσπερνάει γελώντας…Σκέφτομαι "πέρυσι ήμουν 2ος μαραθωνοδρόμος σε επίπεδο νομού ! Μάλλον καταρρίπτεται αυτό τώρα .’’.
Κάποιοι θεατές, που με ακούνε, χειροκροτούν και μας ενθαρρύνουν να συνεχίσουμε!
Συνεχίζω να τρέχω, πιστεύοντας...,σταθερά…στις κατηφοριές χαλαρώνω τα χέρια μου, τα κουνάω να ηρεμήσουν λίγο …
Φτάνοντας στο 21,1ο χιλ το ρολόι μου δείχνει 2 λεπτά παραπάνω από το στόχο…Σκέφτομαι ‘’χάνω χρόνο εκεί που έχει πολύ δυνατή μουσική , και θεατές…’’παίζω’’ μαζί τους , ‘’αφήνομαι’’ ‘’…’’αρχίζει η πτωση’’…’’Δεν θα ξανακοιτάξω ρολόι’’….
Διαπιστώνοντας αυτό, σταματώ να βάζω χρόνο-στόχους…"οσο το κάνεις φίλε''…
Παίρνω ένα σφουγγάρι και καθαρίζω το πρόσωπό μου…πίνω άλλες 2 γουλιές νερό…Κάνω να πιάσω ένα ακόμη κομματάκι μπανάνα , αλλά κάποιος πέφτει επάνω μου και χάνω την μπανάνα !!Δεν σταματώ φυσικά !! Είμαι καλά …δεν έχω-ακόμη-κανένα πρόβλημα…
Στις ανηφοριές, βάζω τα χέρια και δουλεύουν δυνατά..επίσης τρέχω με μικρά βήματα…Βγαίνουν μια χαρά οι ανηφοριές…Αναρωτιέμαι ‘’πως και δεν με προσπέρασαν ,οι Αγρινιώτες μου’’…
Αρχίζω και βλέπω δρομείς να σταματούν…άλλοι να είναι ξαπλωμένοι κάτω στην μέση του δρόμου…να τους περιποιούνται οι διαςώστες…’’μάλλον τα ‘’εδωσαν’’ νωρίς όλα ‘’ σκέφτομαι …Αλλοι να αναζητούν πάγο…σπρέυ…κάποιοι περπατούν…Συνεχίζω…
Στα σημεία, με θεατές και παιδάκια , ‘’τους ξεσηκώνω ‘’ περισσότερο ,κάνοντας υπόκληση –ευχαριστώ- , και κάνοντας τους νόημα να χειροκροτούν πιο δυνατά !!! Χαμός !!
Εκεί στο Πικέρμι, από την απερίγραπτη υποδοχή του κόσμου, ανατρίχιασαν και τα μαλλιά μου ….
Βλέπω μικρά παιδάκια να κρατάνε μεγάλα χαρτόνια , με μηνύματα ΄΄είμαστε εδώ για εσένα ΄΄ , ‘’πονάς αλλά σ αρέσει’’ ...''βασανίσου''...κ.α.!! Πολύ καλή ιδέα τα χαρτόνια !!!
Στίς τεράστιες ευθείες (ελαφρώς ανηφορικές!) για να μην με πιάσει καμμιά απογοήτευση,σκύβω το κεφάλι κάτω και συγκεντρώνομαι στήν μπλέ γραμμή και στο μυαλό σκέφτομαι πράγματα άλλα,μακρυά του αγώνος !…
Όμως κάνοντας αυτό , περνώ έναν σταθμό υδροδοσίας , χωρίς να τον δω!!! Ανησυχώ αν θα προλάβω τον επόμενο ,πριν αφυδατωθώ!!!
Ο Αγρινιώτης φίλος μου , προπορεύεται πάντα, ελαφρώς…Βλέπω το 30ο χιλ….’’Μα πότε πέρασαν κιόλας οι ανηφόρες??’’ αναρωτιέμαι…τις πέρασα πολύ χαλαρά…’’αλλα έχει ακόμη λιγες’’!!
Κάπου εδώ, με πιάνει ενας φίλος-δρομέας, ο Μανώλης !!Του λέω ότι έχει νορμάλ καιρό…αυτός μου απαντάει ότι δεν είναι καλός γι αυτόν !!! Μου λέει ένα σωρό κολακευτικά λόγια…Φαίνεται να έχει δυνάμεις ,αλλά παρ όλα αυτά, μένει μαζί μου και λίγο πίσω μετά ...
Φτάνω στην γέφυρα του Σταυρού…
Οι τυμπανιστές μας ακούγονται δυνατά-βρίσκονται στο αντίθετο ρεύμα ! Ο κόσμος πάνω από την γέφυρα , να μας δίνει θάρρος !Νιώθω δυνατός!Αφήνω την μπλέ γραμμή…πάω κοντά στους Λαγούς!! Χαιρετώ...
Και αρχίζει η ανηφοριά…
Νιώθω μια δύναμη απίστευτη..ίσως επειδή είναι κι ο Μανώλης δίπλα ,και τα καταφέρνουμε τέλεια !! Στην κορυφή ο Μανώλης , μιλάει κ μου λέει να μην ‘’ανοίξω’’... να συγκρατηθώ…Τον ακούω…
Αρχίζει η κατηφοριά…Πάμε μαζί…με ξανασυγκρατεί !!
Κάπου στο 32 φεύγει μπροστά …αλλά τον φτάνω πάλι…’’μα τι έγινε?’’ αναρωτιέμαι …’’ισως ακολουθεί κάποιο σχέδιο’’ σκέφτομαι…Του λέω να φύγει ,έχει δυνάμεις…αλλά όχι μόνο δε φεύγει ,αλλά σταματάει κιόλας !!Μου κάνει νόημα ότι ‘’δεν πάει’’…Στεναχωριέμαι ,αλλά συνεχίζω ,σκεπτόμενος τι να έπαθε…Ευτυχώς μετά από λίγο με ξαναπιάνει…και με προσπερνάει!!!
Σκέφτομαι ότι από εδώ και στο εξής μπορούν να συμβούν όλα…Αλλά αισθάνομαι μια χαρά , χωρίς πόνους πουθενά..το στομάχι μου είναι μια χαρά…στα πόδια νιώθω δύναμη τρανή και …γκαζώνω !
Δεν έχω φάει σχεδόν τίποτα,δεν πεινάω όμως…Ουτε τζελάκια κλπ κλπ κλπ που τα χρησιμοποιούν σαν καραμέλες...
Βλέπω ακόμη μια ευθεία μεγάλη, εκεί μετά την ΕΡΤ …Βάζω πάλι το κεφάλι κάτω και τρέχω ακάθεκτος….Και έτσι, ξαναχάνω ακόμη έναν σταθμό,δεν τον είδα εγκαίρως…
Εχει ηλιο…’’Πρεπει οπωσδήποτε στον επόμενο σταθμό να πιώ νερό’’ μονολογώ…’’ελπίζω να προλάβω’’…’’Σκέψου’’….Πηγαίνω στο αριστερό μέρος του δρόμου,όπου είναι η σκιά των δέντρων… έχει λιγάκι κρύο εκεί…Και καταφέρνω και φτάνω στον επόμενο σταθμό…Σκέφτομαι φτάνοντας , να μην το παρακάνω,να μην πιω ασυγκράτητα, αλλά με μέτρο,...ως συνήθως 2 γουλιές !!
Ο κόσμος αρχίζει να είναι μπόλικος! Χειροκροτούν , φωνάζουν,σχολιάζουν τα γραφόμενα της στολής μου !!!
Στο 37ο χιλ με πλησιάζει ένας νεαρός-όπως αποδείχθηκε αργότερα-μου λέει το πόσο σταθερά τρέχω…με γνωρίζει –είπε-κι από αλλους αγώνες και ότι με είχε ‘’λαγό’’ σχεδόν εξ αρχής !!!Με ρωτάει πόσο χρόνο υπολογίζω να το κάνω …Του εξηγώ...εφέτος δεν είμαι τόσο καλός όσο πέρυσι…
Στο 38ο χιλ κοιτάζω το ρολόι επιτέλους !! Ακριβώς 3 ώρες έως εδώ !!(Πέρυσι ήμουν στο 40ο χιλ)…’’είμαι πίσω 2 χιλιόμετρα σε σχέση με πέρυσι του λέω,υπολογίζω γύρω στις 3 ώρες κ 20 λεπτά ‘’….’’Μια χαρά είναι’’ μου λέει…’’είμαι πολύ ευχαριστημένος και το οφείλω σε εσένα’’…’’ποσο χρονών είσαι?’’ με ρωτάει ... του απαντώ….Παθαίνει πλάκα !!!!!....’’είμαι 15 χρόνια πιο μικρός ‘’ μου λέει !! …’’Ε , μην φοβάσαι , εχεις μέλλον ‘’ του απαντώ !!!
Με όλα αυτά εχω φτάσει Λεωφ.Αλεξάνδρας !!
Τρέχω όσο δυνατά μπορώ….Πλησιάζοντας στον Δρομέα ,ακούω τις μουσικές …Αρχίζω να ανατριχιάζω πάλι…η καρδιά μου να πάει να σπάσει…Κρυώνω…Εκεί στον Γυάλινο Δρομέα, υποκλίνομαι στην μουσική μπάντα , χειροκροτώ κι εγώ μαζί με τους θεατές….
100μέτρα πρίν την στροφή , βλέπω αλλον έναν από τους προισταμένους μου , να είναι μες την μέση του δρόμου , να μου φωνάζει δυνατά και απλώνει τα χέρια του να με αγγίξει …Το χαιρετώ κι αυτόν …
Αυτά που αισθάνομαι δεν περιγράφονται ……Φτάνω στην στροφή ,συνεχώς υποκλεινόμενος προς τους θεατές…Αυτοί να δυναμώνουν ακόμη πιο πολύ !! Πώς να τους ευχαριστήσεις αυτούς τους ανθρωπους??!!(Εντάξει,φυσικά ξέρω ότι δεν χειροκροτούσαν μόνο εμένα !!) !!!
Ακούω κάποιους να με φωνάζουν….κοιτάζω, είναι κάποιοι φίλοι μου, τους χαιρετίζω …
Φτάνοντας πρός το τέλος της οδού, αρχίζω να σκέφτομαι τις σημαιούλες μου, να πάω να τις πάρω από το σημείο που έχω υποδείξει στο βαφτηστήρι μου !
Στο τέλος της οδού, με περίμενε ακόμη μια έκπληξη …Οι συνάδελφοι της Αθήνας , είχαν κάνει…κερκίδα !! Φωνές , νοήματα, χειροκροτήματα…Ανταποδίδω !!Τους αφήνω και συνεχίζω …
20 μέτρα πρίν μπω στο Στάδιο , παραλαμβάνω τις σημαιούλες μου ! Από μια στο κάθε χέρι ! Μπαίνω στο στάδιο με 1000!!! Στις κερκίδες, επίτιμα μέλη του χωριού πανηγυρίζουν τρελά!!! Εκεί είναι και ο Στάμος Σαμαντάς !
Ο χρόνος μου είναι 3 ώρες κ 22 λεπτά ! Είχα στο μυαλό μου για 3.19 !!! (Γενική κατάταξη 436η θέση – κατάταξη Ανδρών 418η θέση –Ηλικίας 57η θέση ….και μάλλον πρώτος σε επίπεδο νομού !!!)
Σταματώ το τρέξιμο κ περπατώ..είμαι πολύ καλά, δεν πονάω καθόλου-απορώ…μήπως δεν τα έδωσα ό,λα??!
Κρατώ πάντα ψηλά τις σημαιούλες μέχρι που φτάνω στα μετάλλια και μου το δίνουν !
Συναντώ τον Μανώλη…τα λέμε λιγάκι …
Παίρνω την σακουλίτσα που μας δίνουν και πίνω αμέσως τον χυμό…τυλίγομαι με την αλουμινοκουβέρτα …προχωρώ αργά αργά…
Στα 200 μετρα ηταν το ξενοδοχειο μας …με περίμενε εκεί ό,λο το team όπου ό,λοι μαζί φωτογραφηθήκαμε και πήγαμε σε ταβερνούλα !!!!
Αν και δεν έκανα την προπόνηση που ήθελα και κατά συνέπεια τον χρόνο που ήθελα ….ό,λα αυτά που έζησα-και που ένα …δείγμα είναι αυτά που σας περιέγραψα- με κάλυψαν τέλεια !!!
Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος !
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ ό,λους σας
