Από τότε, ακολούθησε ένας μήνας ζωής στον αγωνιστικό χώρο, από παιδιά κάθε ηλικίας, που κατέκλυζαν την κάθε άκρη του, τα απογεύματα. Παιδιά, κυρίως του δημοτικού, που απολάμβαναν τον αγωνιστικό χώρο, τον νέο τάπητα, αυτό το καινούργιο που δημιουργήθηκε στο χωριό και το οποίο έβλεπαν από μακρυά, σαν σε βιτρίνα, έναν ολόκληρο χρόνο.
Πριν από δύο περίπου εβδομάδες, συνεχίστηκαν οι εργασίες στα πέριξ του γηπέδου, καθώς τοποθετήθηκαν κάποιες κολώνες φωτισμού. Έκτοτε το γήπεδο παραμένει κλειστό, για μικρούς και μεγάλους, με μοναδική εξαίρεση το γυμναστικό τμήμα του πολιτιστικού συλλόγου.
Επίσημη ενημέρωση, από την δημοτική αρχή, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, δεν έχει δοθεί. Επομένως, αντί της επίσημης ενημέρωσης, κυριαρχεί η παραφιλολογία. Διάφορα από αυτά που λέγονται είναι:
α) Ότι δεν έχει δοθεί επισήμως από την δημοτική αρχή η λειτουργία του γηπέδου.
Και πότε θα δοθεί; Τι περιμένουμε δηλαδή; Να έρθει όποτε αποφασίσει η αρχή του τόπου, να κόψει την κορδέλα σε ένα έργο που δεν κατασκεύασε;
β) Ότι το γήπεδο είναι του ΑΟ Πλαγιάς και δεν πρέπει να μπαίνουν μέσα τα παιδιά γιατί θα χαλάσουν τον τάπητα.
Τίνος είναι τελικά το γήπεδο; Είναι του χωριού ή της ομάδας; Σε ποιον έγινε η δωρεά; Τώρα για το ότι θα χαλάσουν τα παιδιά το γήπεδο... το αφήνω ασχολίαστο.
γ)Ότι κάποιο παιδί μπορεί να χτυπήσει και μετά θα καταλογιστεί ευθύνη στην δημοτική αρχή.
Το ότι τα παιδιά αναγκάζονται να παίζουν τα απογεύματα στα τσιμέντα του σχολείου, στους μαντρότοιχους και στα σκαλοπάτια η δημοτική αρχή δεν το έχει σκεφτεί; Εκεί δεν φέρει ευθύνη δηλαδή αν γίνει κάποιο ατύχημα;
δ)Ότι είναι ανοιχτό το παλιό γήπεδο για τα παιδιά, αν θέλουν να παίξουν.
Όχι, τα παιδιά δεν θέλουν να παίξουν στο παλιό γήπεδο. Και το έχουν αποδείξει επανειλημμένως, προτιμώντας το τσιμέντο. Τι δεν μπορείτε να καταλάβετε;
Για ποιόν λόγο λοιπόν παραμένει κλειστό το γήπεδο και μέχρι πότε; Θα λάβουμε καμιά απάντηση ή είμαστε και σ' αυτό μόνοι μας;
Αλεξης Πανταζης
